เสียงเพรียกเรียกความตาย

 26 สิงหาคม 2552....

                สายลมอ่อนๆพัดผ่านใบหน้าของเด็กหญิงไป เธอลืมตาโพลงและพบว่ามือและเท้าของเธอถูกมัดอยู่ เธอพยายามแก้มัดเชือกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเชือกนั้นมัดข้อมือและข้อเท้าเธอไว้แน่นมาก

                เด็กหญิงมองไปรอบๆตัว และพบว่าตอนนี้เธออยู่บนดาดฟ้าของตึกที่ไหนสักแห่ง สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมา แต่หยาดฝนครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นๆที่เธอเคยเห็นมา เพราะสายฝนในครั้งนี้เป็นสีเลือด

                อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!เธอร้องออกมา เมื่อเธอพบว่าในตอนนี้เธอของตัวเป็นสีแดงฉานไปหมดแล้ว

                เสียงโหยหวนดังขึ้นมาอย่างน่าตกใจ เด็กหญิงเบิกตากว้าง ตัวของเธอแข็งทื่อ สายตาของเธอดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด 

                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!เสียงเด็กหญิงกรีดร้องอย่างทุรนทุราย ไม่นานร่างของเธอก็ถูกตัดขาดเป็นสองท่อน เผยให้เห็นเส้นเลือดที่ปูดโปนออกมาจากผิวหนังของเธอ ไม่นานลมหายใจของเธอก็ขาดห้วงลง ดวงตาของเธอเบิกกว้างจนลูกตาหลุดออกมาจากเบ้าตาของเธอ

                เสียงโหยหวนหวีดหวิวดังขึ้นมาอีกครั้ง ท่ามกลางความเงียบสงัดยามยาตรี รายละเอียดบางอย่างร่วงหล่นลงมาตามเสียงโหยหวน เรื่องราวของเรื่องที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากรู้ บางอย่างที่อยู่เหนือกฏเกณฑ์ธรรมชาติ บางอย่างที่มิอาจต้านทานได้ และไม่มีทางจบลงง่ายๆ