คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 : วันแรกในโรงเรียน
“อูวว์ ทำไมที่นี่มันลื่นๆมืดๆแปลกๆ” เอเรสบ่นพึมพำเมื่อพยายามจะไต่ออกจากอุโมงค์ประหลาดมืดๆลื่นๆหลังจากตกลงในคลองและไหลเข้ามาในท่อระบายน้ำ “เฮ้ย ทางตันหรอ ไม่น่า~ จะออกไงละทีนี้” เขาเอามือคลำๆทางตันที่อยู่บนหัวของเขา
“ลองดันดูดีกว่า” เขาค่อยๆดันมันขึ้นมา และพบว่ามันสามารถเปิดออกได้ “ดีมากอุโมงค์ลูกพ่อ ฮ่าๆๆๆ” จากนั้นก็เลื่อนฝาอุโมงค์ออกแล้วพุ่งขึ้นสู่ด้านบนทันที
..ภายนอก..
‘ฟุ่บ!!’ หัวของเอเรสพุ่งขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ เป็นจังหวะเดียวกับที่ ‘เมริน’ เดินมาพอดี
“อ๊ะ!?”
“เอะ ทำไมที่นี่มันมืดจัง” เอเรสมองไปรอบๆและพบว่าทุกสิ่งมืดไปหมด “อ๋อ ผ้านี่เอง” เขาเอามือเลิกผ้าออกแล้วคลานออกไปสู้ภายนอก
เมรินมองแอรอนที่เลิกกระโปรงตัวเองแล้วคลานออกมาด้วยความเย็นชา “นี่เธอ..”
“หา?” เอเรสองขึ้นไปด้านบน “ใครน่ะ?”
เมรินไม่พูดอะไรแต่ใช้เท้าเตะแอรอนทันที
“อ๊ากกกซซซซ์” เอเรสกระเด็นไปชนต้นไม้ใหญ่จนต้นไม้หักทันที “อูววว์ แรงโคตรเยอะเลย” เขาครางเบาๆ
“...” เมรินเดินเข้ามาปฐมพยาบาลให้เขา “เธอมาจากไหน..”
“อ๋อออ มาจาก..” เอเรสชะงัก “อื่มมม์ ก็นะ โรงเรียนนึงน่ะ พอดีเค้าให้ข้ามาทัศนศึกษาน่ะ ฮ่าๆๆ”
เมรินกวาดตามองไปรอบๆ “ถึงว่ามีผู้ชายเข้ามาที่นี่..” เธอพันแผลให้เอเรส “เธอชื่ออะไร..”
“เอเรส” เขาฉีกยิ้มกว้าง
เมรินมองนิ่งๆ “แปลก..” เธอกล่าวเบาๆ
“หา อะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร..” เธอส่ายหน้า “ตอนนี้เป็นชั่วโมงเรียน อาจารย์ให้เรามายกของ.. ” เมรินชูนิ้วโป้งขึ้นมาแล้วคว่ำ “เธอก็มาช่วยด้วยสิ..”
“อ..อืม..” เอเรสเกาหัวแบบงงๆแล้วเดินตามเมรินไป
เวลาต่อมา ระหว่างที่ทั้งสองยกของและเดินขึ้นชั้นเรียน
‘ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจไม่น้อยแฮะ..’ เอเรสคิด ‘เราจะเลือกคนนี้ๆๆ’ เขายิ้มแล้วโยกหัวไปมา
“...” เมรินเลื่อนประตูห้องเรียนออกแล้วยกของเข้าไปด้านใน
“เมริน ให้ข้าวางอันนั้นไว้ที่ไหน?” เอเรสเดินเข้ามาในห้อง
“ออ.. เอาไว้ตรงนั้น..” เธอชี้
“กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงนี้ดังขึ้นเมื่อเอเรสเดินเข้ามาในห้อง นักเรียนหญิงในห้องทุกคนกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นหน้าของเขา บ้างก็ซุบซิบกัน บ้างก็มองแอรอนตาเยิ้ม บ้างก็ปล่อยสเน่ห์เต็มที่ ไม่เว้นแม้แต่อาจารยสอนคณิตศาสตร์ที่สอนอยู่หน้าห้อง
“เมริน พวกนั้นเค้ากรี๊ดอะไรกันเหรอ?” เอเรสกระตุกแขนเสื้อเมรินเบาๆหลังจากวางของเสร็จ
“กรี๊ดเธอนั่นละ..” เมรินพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเธอก็ไปนั่งที่โต๊ะเรียนของเธอ
“นี่เมริน ข้าหิวอะ” เอเรสนั่งที่โต๊ะเรียนว่างข้างๆเมรินแล้วเริ่มอ้อน เสียงกรี๊ดของผู้หญิงก็กระหึ่มอย่างแรง
“ตอนอ้อนนี่น่ารักจริงๆ กรี๊สสสสส!!” ผู้หญิงหลายคนเริ่มซุบซิบๆ บ้างก็โวยวาย
เมรินมองหน้าเอเรสอย่างไม่ค่อยพอใจ “ทำไมเธอมานั่งตรงนี้ กลับไปได้แล้ว..”
“อาจารย์ครับ ผมชื่อเอเรส เป็นแฟนกับเมรินครับ พอดีว่าเราแยกจากกันมานาน จนผมได้เจอเธออีกครั้งหนึ่ง ขอร้องนะครับ ผมอยากอยู่ข้างๆเมริน เรียนกับเมริน..” เอเรสมองอาจารย์สาวด้วยสายตาหน้าสงสาร
..ทั้งห้องเงียบกริบทันที..
เมรินมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “..ไม่ตลก..”
“อย่าทำเย็นชาสิที่รัก” แอรอนเอาหน้าซุกไปมาที่ต้นคอของเมรินจนเธอเอามือยันไว้
“เธอจะทำอะไร = =” เมรินมองเอเรสแบบแขยงนิดๆ
“นะครับอาจารย์~” เขาส่งสายตาใสซื่อแบบน่าสงสารให้อาจารย์
“โอ๊ะ...” อาจารย์สาวหน้าแดง “อ..อืม.. อาจารย์ให้แค่คาบวิชานี้นะ แต่คาบอื่นๆเธอไปขอเค้าเองนะ..”
“เย้ ขอบคุณคร้าบ ^o^”
“อ..อาจารย์!?” เมรินช็อคพลางจิกสายตาใส่เจ้าตัวป่วน “เดี๋ยวได้เห็นดีกัน.. อาจารย์คาบต่อไปไม่ยอมเธอแน่..”
“คิคิ >w<~” เจ้าตัวป่วนซุกไปมาที่คอของเมรินอีกครั้งจนเธอเอามือยันไว้อีกคราด้วยสีหน้าเบื่อโลก
..ชั่วโมงต่อมา..
“ก็ได้นะ อาจารย์ให้เธออยู่เรียนกับคนรักของเธอด้วย..” อาจารย์สอนวิทย์กล่าว “ว่าแต่เมริน..” เธอมองไปที่เมริน
“...” เมรินก้มหน้าเล็กน้อย
“คิคิ~” เอเรสหัวเราะอย่างชอบใจ
“อาจารย์ไม่เคยนึกว่าเมรินจะมีคนรักด้วย..” อาจารย์หัวเราะเบาๆ “เอาเถอะ เรียนกันได้แล้ว..”
“แบร่~” เอเรสแลบลิ้นใส่เมรินอย่างคึกคะนอง
“...” เมรินก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไปโดนพยายามไม่สนใจผู้ที่กำลังแลบลิ้นใส่ตน
..ชั่วโมงต่อมา.. และต่อๆไป..
“ได้เลยจ๊ะ เชิญเรียนข้างๆเมรินนะ”
“ตามสบายจ้ะ..”
“โอเคจ๊า~”
“เชิญเลยค่า”
..และ บลาบลาบลา..
“...” เมรินกำลังรับประทานอาหารในโรงอาหารที่ส่งเสียงจ้อกแจ้กเบาๆ
“กร๊ากๆ กร๊ากๆ” เอเรสหัวเราะก๊าก “ผอ. ของเธอให้ข้าอาศัยในห้องพักกับเจ้าด้วยอะ ใจดีจริงๆเลยน้า~” เขาตักข้าวเข้าปาก “ข้าวที่นี่อร่อยจัง 555+”
เมรินถอนหายใจ พลางตักอาหารเข้าปาก “การเป็นประธานนักเรียนช่างโชคร้ายที่สุดในโลก.. โดยเฉพาะต้องต้อนรับคนอย่างเธอ..”
..เวลาต่อมาประมาณหนึ่งทุ่ม..
“ฮ้าวววววววว” เอเรสอ้าปากกว้าง
“...” เมรินเดินเข้าสู่ห้องพักของตนเองโดยมีเอเรสตามไปด้วย “ถึงแล้ว..” เธอเปิดประตูและเปิดไฟในห้อง
“เย้! ถึงซะที~” เอเรสวิ่งเข้าไปในห้องแล้วกระโดดใส่เตียงสีม่วงทันที “นุ้ม~นุ่ม~ ฮ่าๆๆ”
“...” เมรินปิดประตู ลงกลอน วางกระเป๋าและเริ่มทำการบ้าน
“โว้ การบ้านน่ะทำเมื่อไหร่ก็ได้ เด็กเรียนเชียวนะ”
“...” เธอไม่พูดอะไร
เอเรสมองเมรินอย่างสนอกสนใจ ‘ท่าทางเย็นชาแบบแปลกๆ แต่ช่างเหอะ แบบนี้ละเสปคข้าเลย ฮี่ๆๆ’ เขาแอบขำคนเดียว
เมรินมองเขาอย่างไม่พอใจ “เธอหัวเราะอะไร..”
“เปล่าคร้าบ~ ฮ่าฮ่าฮ่า” เอเรสกระโดดมานั่งที่พื้นใกล้ๆเมริน และเริ่มทำการบ้านไปด้วย “เห็นเจ้าทำแล้วก็เลยอยากทำบ้างอะนะ สุดที่ร้าก ฮ่าๆๆๆ” เขายื่นหน้าเข้าไปเตรียมจะจู่โจมฟอดใหญ่
เมรินไม่ได้ประมาทเขาเลยแม้แต่อัตโตวินาทีเดียว เธอรีบเอามือมากั้นแก้มของตนไว้ทันควัน
“ฮ่าๆๆๆๆ” เอเรสหัวเราะลั่นและนั่งทำการบ้านของตนต่อ
..สองทุ่มครึ่ง..
เมรินเก็บการบ้าน จัดกระเป๋าและลงไปนอนบนเตียง
เอเรสก็เก็บการบ้าน จัดกระเป๋า แล้วก็กระโดดไปนอนบนเตียงเช่นเดียวกัน
“อ๊ะ!!” เมรินรีบเขยิบออกมาจนชิดกำแพง “เธอจะทำอะไร!?”
“ก็นอนไง..” เอเรสหาวแล้ววางหัวบนหมอนของเมรินและเอาผ้าห่มของเมรินมาห่มด้วย เท่านั้นยังไม่พอ ทั้งสองอย่างที่เขานำมานอนก็ยังเหลือที่ว่างครึ่งหนึ่ง
“เอ้าๆ มานอนด้วยกันสิ อิอิ” เขาตบเตียงข้างๆ
เมรินทำหน้าไม่พอใจ “อะไรของเธอ..”
“อ้าว ไม่เข้าใจหรอ ก็บอกให้มานอนข้างๆไง 555+”
“...” เมรินเงียบไปพักหนึ่ง “เราจะไปนอนห้องเพื่อน.. เธออยู่ห้องนี้ไปดีๆแล้วกัน..” จากนั้นเธอก็ลุกจากเตียง
“ชะว้าบบ” เอเรสรีบกดเมรินไว้กับเตียงไม่ให้ขยับทันที
“อ๊ะ..!?” เมรินหน้าแดงฉ่าและพยายามดันตัวเขาออกไป
ไม่เป็นผล เขายังกดเธอไว้อย่างแน่นหนาเหมือนเดิม
“เจ้าจะนอนกับข้าดีๆ หรือจะ.....” เขาแสยะยิ้มแล้วกระซิบข้างๆหูของเมริน “เป็นของของข้าในค่ำคืนนี้..” พูดจบก็อุ้มเมรินมานอนหมอนเดียวกัน ห่มผ้าห่มให้ แล้วนอนกอด.. จากนั้นเขาก็ใช้เวทย์ทำให้เธอหลับทันที
เมรินหน้าแดงฉ่าและเกร็ง สักพักเธอก็อ่อนตัวลงแล้วหลับไป
“หลับไปก่อนละกันนะ ฮ่าๆๆ ถ้าเจ้าเกร็งแบบนี้ข้าก็นอนไม่หลับอะ” เขาหัวเราะแล้วกอดเมรินแน่น.. ก่อนจะหลับไป
///////////////////////////////////////////
เฮ้อ~ หลังจากที่ปิดเทอมมาก็ได้อัพนิยายอย่างเต็มที่
ขอบคุณสำหรับการอ่านนิยายค่า
m( _ _ )m
ความคิดเห็น