คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : การพบกัน
“ที่นี่ที่ไหน” โรบินค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นแข็งอันเย็นเยียบพลางกุมขมับแล้วส่ายหัวเบาๆ “แล้ว..ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“บูย่าห์!! ในที่สุดก็เล่นเกมผ่านด่านจนได้.. หือ?” ชายในร่างครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์หันไปมองรอบตัว “เฮ้ย!! เมื่อกี้ยังนั่งเล่นเกมกดอยู่เลย”
“เมื่อกี้ชั้นก็กำลังกินอาหารอยู่เลย” สาวน้อยผมสีแดงที่ถือถาดอาหารหน้าตาประหลาดอยู่เดินเข้ามาจากช่องว่างระหว่างถ้ำ “มันเกิดอะไรขึ้น?”
“เธอเข้ามาในนี้ได้ยังไง เธอรู้ทางออกหรอ!” โรบินหันขวับไปหาเธอ
“เอ่อ ไม่รู้สิ ชั้นได้ยินเสียงคุยกันน่ะ เลยคิดว่าจะมาขอความช่วยเหลือได้บ้าง..” เธอยิ้มแห้งๆพลางเกาหัว
“บูย่าห์! ผมว่าเราจะทำความรู้จักกันดีกว่า” ชายครึ่งหุ่นยนต์กล่าวขึ้นก่อนจะยื่นมือไปด้านหน้า “ไซบอร์ก.. วิคเตอร์ สโตน”
โรบินยิ้มแล้วเอามือไปวางทับไว้ “โรบิน.. ริชาร์ด เกรย์สัน”
“ชั้น.. สตาร์ไฟร์.. โครแอนเดอร์” สาวผมแดงวางมือทับไว้อีกครั้ง
จู่ๆก็มีมือสีเขียวมาวางแหมะทับอีก “ผมบีสบอย” เขาฉีกยิ้มกว้าง “การ์ฟิล โลแกน”
ทุกคนสะดุ้งโหยง “น..นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่??”
“อืมม..” บีสบอยเกาแก้มตัวเองเบาๆ “ก็นะ ผมกำลังแสดงการแปลงร่างเป็นแมลงวันแล้วสาธิตความตาไวของผม จู่ๆก็แว้บมาที่นี่ แล้วก็เห็นพวกนายคุยกัน ฮ่าๆๆๆ เลยจะมาร่วมแจกซักหน่อย เพื่อน!”
“หา? แปลงร่าง?” โรบินอ้าปากค้าง
“ส่วนฉันก็..” สตาร์ไฟร์ลอยขึ้น ดวงตาของเธอเปล่งประกายสีเขียว และมือก็เธอก็ดูเหมือนจะถือก้อนอะไรสักอย่างสีเขียวอยู่เช่นเดียวกัน “เป็นชาวเมืองของดาวเคราะห์ที่ห่างไกลจากที่นี่... สัญชาติญาณมันบอกน่ะ ว่าดาวของชั้นมันอยู่ไกลจากที่นี่มากๆ ที่นี่ที่ไหน..”
โรบินถึงคราวช็อค ก่อนจะค่อยๆหันไปหาไซบอร์ก หนุ่มคอสเพลย์หุ่นยนต์
“อ๋อ ส่วนผมก็เป็นครึ่งหุ่นยนต์” ไซบอร์กหดมือกลับเข้าไปแล้วแขนของเขาก็กลายเป็นปืนก่อนจะยิงลำแสงสีฟ้าไปที่ผนัง
“ตูมมมมมมม!!!!!!”
โรบินส่ายหน้าแล้วหยิกแก้มตัวเอง “บ้าน่า ผมฝันไปแน่ๆ”
“แล้วนายละ ใคร?” ทุกคนถามพร้อมกัน
“เอ่อ.. ผมเป็นมนุษย์.. มนุษย์ธรรมดา” เขาหยิบพลองคู่ใจออกมา “แต่ก็ไม่ได้มีฝีมือด้อยไปกว่าใครหรอก!”
“มนุษย์!?” สตาร์ไฟร์ดวงตาวาววับ “ที่อยู่กันบนโลกนะหรอ!! ว้าว!! เป็นสิ่งมีชีวิตที่พวกชั้นสนใจมากเลยนะ” เธอคว้ามือของโรบินมากุมไว้ด้วยความตื่นเต้น
“เอ่อ..” โรบินเกาหัวตัวเองเบาๆ ก่อนจะยิ้มแห้งๆออกมา
“เอ่อ!” สตาร์หน้าอมชมพูทันทีก่อนจะชักมือกลับ “ขอโทษ.. พอดีชั้นไม่ค่อยรู้วัฒนธรรมของชาวเมืองนี้เท่าไหร่น่ะ”
“อ๋อ เปล่าๆ ดาวดวงผมก็ทักทายกันแบบนี้นะ” โรบินหัวเราะแหะๆ
“ว่าไงละ สนใจมั้ย?” ไซบอร์กยิ้มแฉ่งหลังจากที่สาธยายเกมที่เขาเล่นให้บีสบอยรู้
บีสบอยน้ำลายยืด “ว้าววววว อยากเล่นจังงงง”
หลังจากทั้งสี่ได้ทำความรู้จักกันอย่างเนิ่นานแล้ว โรบินก็เพิ่งนึกขึ้นได้ “แล้วพวกเราจะไม่หาทางออกกันหรอ!?”
“เป็นความคิดที่ดี” ไซบอร์กสนับสนุน
“งั้นแยกย้ายกันหาทางออกนะ” โรบินกล่าวจบก็วิ่งออกไป “แล้วคนที่หาทางออกได้ก่อนก็มาช่วยคนอื่นๆด้วย”
“โอเค!!” จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันออกไป
บีสบอยค่อยๆเดินไปเรื่อยๆโดยไม่ลืมที่จะมองซ้ายขวาเผื่อจะเจอศัตรู “อ๊ะ นั่นใครน่ะ” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะย่องไปหลบข้างช่องว่างระหว่างกำแพงแล้วมองเข้าไป
มีหญิงสาวสวมชุดคลุมสีน้ำเงินกำลังนั่งสมาธิอยู่ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ใส่ใจทุกสิ่งที่อยู่รอบข้างเลยแม้แต่น้อย
‘ต้องเป็นคนนั้นแน่’ บีสบอยพ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจก่อนจะย่ำเท้าเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วกระชากเสื้อคลุมของเธอแล้วยกขึ้นมา “เธอคือใคร!! ต้องการอะไรจากพวกผม!!”
เธอสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจก่อนร่างของบีสบอยจะถูกสีดำครอบงำทั้งหมดแล้วถูกขว้างไปชนกำแพงอย่างจัง
‘ตูมมมมมมมม!!!!!!!’ “อ๊ากกกกกก!!!”
หญิงสาวหอบฮั่กพักหนึ่งก่อนจะค่อยๆคุมสติให้นิ่งดังเดิม เธอค่อยๆเดินไปยังกองกำแพงที่ถล่มลงมาอย่างไม่ไว้ใจ
จู่ๆกองกำแพงที่ถล่มลงมาก็สั่นสะเทือนและกระจายไปรอบๆราวกับถูกระเบิดออกมา หญิงสาวกระเด็นครูดไปกับพื้น
ช้างสีเขียวขนาดใหญ่ร้องเสียงดังแล้วกลับกลายเป็นหนุ่มน้อยตัวเขียวดังเดิม เขาเดินมากระชากคอหญิงสาวขึ้นมาอีกครั้ง “ผมถามว่าเธอคือใคร!!!”
หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย “สิ่งที่เราอยากจะรู้.. คือนายคือใครมากกว่า..”
“หา?” บีสบอยปล่อยตัวเธอลง “เธอไม่ได้เป็นคนพาพวกผมมาที่นี่หรอ!”
“ไม่..” เธอหันไปมองที่ที่เธอนั่งสมาธิอยู่เมื่อครู่ “เรานั่งสมาธิอยู่ในห้อง.. จู่ๆก็มาโผล่ที่นี่..”
บีสบอยน้ำตาไหลพรากก่อนจะโผเข้ากอดหญิงสาวทันควัน “ผมขอโทษษษษ” เขายร้องไห้ลั่น “ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมคิดว่าเธอเป็นคนที่บงการ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“อะ..เอ่อ..” เธอกอดบีสบอยเบาๆและลูบหลังเขาเพื่อปลอบขวัญ “ไม่เป็นไร.. ใจเย็นก่อนเถอะ”
บีสบอยยิ้มแฉ่ง “ไม่เป็นไรแน่นะ”
“อ..อื้ม?”
“ไชโยยยย” บีสบอยกระโดดโลกเต้นไปมา ก่อนจะยื่นมือไปหาเธอ “บีสบอย เธอละ”
หญิงสาวลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วยื่นมือไปจับมือของเขา “เรเวน.. ยินดีที่ได้รู้จัก..”
“เอาละ ทีนี้เราก็ต้องหาทางออกกัน” บีสบอยคว้ามือเรเวนแล้ววิ่งออกไป
“ด..เดี๋ยวสิ!” เรเวนถูกกระชากมือไปจนต้องวิ่งตาม เธอแทบสะดุดล้มหลายครั้ง “หยุด! หยุดก่อน!!”
บีสบอยหยุดเอี๊ยดในทันทีจนเรเวนชนโครม ทั้งคู่กลิ้งกลุกๆไปด้วยกันสองถึงสามหน
เรเวนหน้าแดงฉ่า “นาย.. ออกไปได้แล้ว”
“อูย..” เขากุมศรีษะด้วยความมึนก่อนเพิ่งสังเกตว่าตัวเองกำลังนอนทับเรเวนอยู่ “เย้ย!! เอ่อ!!” เขารีบลุกขึ้นทันที “ขอโทษนะ” เขาฉีกยิ้มแห้งๆกว้างอย่างไม่รู้จะทำอะไรต่อดีแล้วยื่นมือให้
เรเวนลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะจับมือของเขาแล้วค่อยๆลุกขึ้นมา “ไม่เป็นไร.. เอ่อ..” เธอหันขวับไปหาบีสบอย “ทีหลังอย่าเล่นบ้าๆแบบนี้อีก เข้าใจไหม!!!!!!”
“เราคิดว่า.. เราน่าจะหาทางออกได้” เรเวนยืนนิ่ง “เราจะลองดู”
“จะทำยัง...เหวอ!” บีสบอยร้องลั่นทันทีเมื่อตัวเองและทุกสิ่งรอบข้างดำลังถูกความมืดดูดกลืนอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องกลัว.. ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก” เรเวนหลับตา “เราแค่จะดูว่าในถ้ำนี้มีทางยังไงบ้าง.. อาซาเรธ เมทริออน ซินธอส!!”
ฉับพลัน ความมืดก็พุ่งไปครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่างอย่างรวดเร็ว พักหนึ่งทุกสิ่งก็กลับสู่ปกติ
เรเวนชี้ไปที่ช่องว่างระหว่างกำแพง “ตามเรามา” และทั้งคู่ก็วิ่งออกไปพร้อมกัน
//////////////////////////////////////////////
“รู้สึกว่าความชื้นจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆนะ” โรบินหันไปรอบๆ “ตรงนี้อับชะมัดเลย ดีละ“ เขาพุ่งไปทางที่เขามั่นใจทันที
“ไฮ้ โรบิน” ไซบอร์กยิ้มแฉ่ง เจอกันอีกแล้วนะ
“ไง.. เอ่อ.. ไซบอร์ก” โรบินยิ้มตอบ
“ตรงนี้มันเปียกชื้น แสดงว่ามันต้องมีแหล่งน้ำ” ไซบอร์กเอาหูของเขาไปแนบกับผนังของกำแพง “บูย่าห์!! นี่ไงละเสียงน้ำ!!!” เขาชาร์ตปืนของเขาทันที
“เดี๋ยว!!!” โรบินพูดไม่ทันขาดคำ
’ตูมมมมมมมมม!!!!!! ซ่า!!!!!!!!!!!!’
/////////////////////////////////////////////////
ดูเหมือนการหาทางออกจะเป็นงานง่ายๆสำหรับสตาร์ไฟร์ เธอเพียงลอยขึ้นไปด้านบนแล้วทำลายเพดานไปเรื่อยๆก็ออกมาได้แล้ว
เธอพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน มีเสียงแสงไฟจากเสาไฟสลัวๆที่พอทำให้มองเห็น เธอมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น “ว้าว ที่นี่สวยจังเลยแฮะ” สตาร์ไฟร์มองวัตถุประหลาดสีเขียวและน้ำตาลที่อยู่บนพื้นดิน “นั่นมัน.. ชั้นเคยเห็นในหนังสือนะ เค้าเรียกว่าอะไรนะ..”
“เค้าเรียกกันว่าต้นไม้” โรบินค่อยเดินเข้ามาหาในสภาพเปียกปอนไปทั้งตัว
“ต้นไม้? งั้นที่นี่ก็คือ.. โลก!!” สตาร์ไฟร์ตะโกนลั่นก่อนจะสูดหายใจเข้าไปลึกๆ “ว้าว! ที่นี่อากาศดีจังเลย”
“โลก..?” เรเวนค่อยๆเดินจูงมือมากับบีสบอย “แผ่นดินกลมๆสามสีนะหรอ..” เธอมองไปรอบๆ “เยี่ยม..”
“ต้นไม้!! พื้นที่สีเขียวเยอะแยะเลย!!” บีสบอยหัวเราะลั่น “ที่ที่ผมอยู่มีแต่หินและทราย พื้นที่สีเขียว น้อยนะกว่าจะได้เจอ ออสเตรเลียน่ะ”
“นั่นใครน่ะบีสบอย?” ไซบอร์กชี้ไปที่ผู้หญิงที่เดินจับมือมากับบีสบอย
“เรเวน..” เธอตอบ “ยินดีที่ได้รู้จัก..”
“เอ่อ เรเวน คนนี้เค้าชื่อ..” บีสบอยชี้ไปทีละคนๆ “โรบิน สตาร์ไฟร์ แล้วก็ ไซบอร์ก”
เรเวนมองไปรอบๆอีกครั้ง “พวกเรา.. มาที่นี่ได้ยังไง.. หมายถึงสิ่งก่อสร้างอะไรนั่นที่เพิ่งเจอเมื่อกี้..”
“ไม่รู้สิ” ไซบอร์กยิ้มกว้าง “แต่ก็ดีนะ ผมจะได้ออกไปจากสถานที่แบบนั้นซักที ถึงจะได้เล่นเกมก็เถอะ”
“ชั้นถูกไล่ออกจากบ้าน มาอยู่ที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรไปกับการไม่มีที่อยู่ในดาวที่ชั้นอาศัย ดูเหมือนจะดีกว่าด้วยซ้ำ เพราะชั้นมีเพื่อน” สตาร์ไฟร์หัวเราะ
“ผมโดนพวกนั้นเฆี่ยนจงหลังลายไปหมดแล้ว เพราะว่าแสดงได้ไม่ดี บลาๆๆ หลายครั้งแสดงดีแล้ว แต่พอเค้าจะให้ทำอะไรก็เฆี่ยนตีซะ เฮ้อออออ ดีที่เป็นอิสระออกมาได้” บีสบอยถอนหายใจยาว
“ผมโดนพวกพ้องหักหลัง” โรบินพูดขึ้นบ้าง “โดนไล่ฆ่าอยู่ พยายามหนีออกจากที่นั่นจนผล็อยพลับไปนี่ละ แล้วก็มีโผล่ที่นั่น”
“จากกรณีที่ทุกคนบอกมา.. รู้สึกว่าอยากจะออกไปจากที่นั้นหมดเลยนะ..” เรเวนกล่าวขึ้น “ไม่แน่.. อาจเป็นเพราะทุกคนต้องการหลีกหนีจากที่นั่น เลยมาที่นี่.. จะว่าไป.. ตอนนี้..” เรเวนมองขึ้นบนท้องฟ้า
“จันทรคราส!!” ทุกคนตะโกนขึ้นพร้อมกัน เว้นแต่เรเวนที่พยักหน้า
“เพราะอิทธิพลของมัน.. ทำให้พวกเรามาเจอกัน..” เรเวนพูดเบาๆ
“แล้วเธอละ หลีกหนีออกมาเพราะอะไรหรอ” บีสบอยถามขึ้น
เรเวนเบือนหน้าออกเล็กน้อย “เรื่องนั้น.. ไม่จำเป็นที่จะต้องรู้หรอก..”
“เอาละ ในเมื่อทุกคนไม่มีทางไป ก็อยู่ด้วยกันซะเลยสิ” โรบินยิ้ม
“นั่นสิ” สตาร์ไฟร์กระโดด “เยี่ยมไปเลย”
“แล้วเราจะอยู่ที่ไหนกัน?” บีสบอยยักไหล่ “หรือว่าจะเป็นที่เขาวงกตอะไรนั่น”
“สร้างมันที่นี่ละ” ไซบอร์กเก๊กหล่อ “ผมจัดการเอง”
“ทุกคนต่างมีพลังพิเศษ กลุ่มของพวกเราต้องเป็นกลุ่มพิเศษสิ” สตาร์ไฟร์พูดขึ้น
“นั่นสินะ งั้น..” โรบินนิ่งคิด “Teen Titans!! หมายถึงคำว่า วัยรุ่น บวกกันกับ เหล่าเทพรุ่นบุกเบิกของตำนานกรีก-โรมันไง”
“เจ๋งเบ้ง!!” ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข เรเวนเพียงยิ้มและมองไปที่ดวงจันทร์ที่กำลังค่อยๆสว่างขึ้นช้าๆราวกับว่าต้อนรับการมาของ.. Teen Titans
ความคิดเห็น