คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5 : ไอศครีมซันเดย์ ที่สุดของซันเดย์
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งอากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว สวรรค์ของอากาศอย่างนี้ก็คือการกินไอศครีมเย็นชื่นใจ
ปกติแล้ว เมรินก็จะมากินไอศกรีมที่ร้านอยู่ทุกวันอาทิตย์ แล้วก็จะสั่งไอศครีมซันเดย์มานั่งกินอย่างสบายใจตลอด
แต่วันนี้ แทนที่เธอจะได้กินไอศกรีมอย่างสบาย.. แต่กลับ..
“ว้าวว เย็นมากเลยละ” เอเรสนั่งกินๆๆๆไอศกรีมฟองดูอย่างเอร็ดอร่อย ไม่แบ่งเมรินเลยสักคำ ก็คงจะเพราะตื่นเต้นกระมัง ที่ได้กินไอศครีมครั้งแรก
เมรินก็ได้แต่นั่งมองเอเรสกินไอศกรีมด้วยสีหน้าเบื่อโลก
เมื่อเอเรสสังเกตว่าถูกเธอจ้อง เขาก็ทำหน้าแดงขึ้นมาทันที “มองทำไมหรือ.. ข้าเขินนะ..” จากนั้นเขาก็เอามือขึ้นมาปิดหน้า “จ้องอยู่นั่นแหละ.. ก็รู้ว่าสนใจ แต่ข้าอาย..”
เมรินรีบเบี่ยงสายตาไปที่อื่นทันที “เปล่านี่ ข้าก็แค่..”
“ชอบเธอ อยากมองหน้าเธอนานๆ” เอเรสใช้เวทย์ดัดเสียงให้เป็นเมริน ทำเอาเจ้าของเสียงหน้าแดงก่ำ
“อุ๊ยตาย” หญิงสาวคนหนึ่งโผล่มาจากเบาะด้านหลังของเอเรส “หวานกันจังเลยนะคู่นี้ คิคิ”
เมรินอ้าปากค้าง “หน่วยหาข่าวของชมรมหนังสือพิมพ์..”
หน่วยหาข่าวดีดนิ้ว “อะฮ่า! แต่งกันวันไหนส่งการ์ดมาให้หน่อยละกัน”
เมรินสะดุ้งเฮือก หน้าแดงฉ่า กำลังจะอ้าปากแย้ง
“งานแต่งหรอ เราก็คุยกันแล้วนะ” เอเรสชิงพูดก่อน “ตอนนี้พวกเราก็อายุไม่ถึง20 แต่ก็คิดว่ากำลังจะหมั้นกันเงียบๆที่นี่ไง”
“โอ้ว้าว” หน่วยหาข่าวเลิกคิ้วแล้วจดเนื้อหาลงในสมุด “วันนี้มีข่าวดีๆ รอหนังสือพิมพ์ของอาทิตย์หน้านะ”
“มะ..” เมรินช็อค ..ค่อยๆหันหน้าไปหาเอเรสอย่างโหดเหี้ยม..
เอเรสเอียงคอแล้วยิ้มไร้เดียงสา
“ฟู่..” เมเปิ้ลพ่นลมหายใจอย่างสบายอารมณ์ระหว่างแช่ช็อคโกแลตอุ่นๆในถ้วยฟองดูที่มากับไอศครีม “สบายดีจังเลย.. เจ้านาย! ข้าขอแคนตาลูปหน่อยสิ!”
“อ..อืม.. ได้สิ” เมรินตักแคนตาลูปแล้ววางลงไปในถ้วยฟองดู
“ว้าว ขอบคุณครับ” มันรับมาเคี้ยวอย่างอารมณ์ดี
“เอ๋?” หน่วยหาข่าวยื่นหัวไปมองถ้วยฟองดู “หนอนงั้นหรอ? พูดได้ด้วย?”
“อืม..” เมรินกุมขมับ
“อ้าวท่านประธาน!” สมาชิกชมรมอาหารเพื่อสุขภาพเดินเข้ามาหา “เธอไม่ควรจะรับประทานอาหารที่มีน้ำตาลมากอย่างเช่นน้ำตาลนะ”
“รินงั้นหรือ” เมรินหันไปมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย มีแต่นักเรียนในโรงเรียนเท่านั้นที่รู้ความหมายว่าเธอกำลังสงสัย
“ก็เพราะมีเด็กตัวน้อยอยู่ในท้องของท่านนะซี” รินยิ้ม “เพราะงั้นของหวานท่านไม่ควรกิน”
เมรินอ้าปากค้าง กำลังอยู่ในภาวะช็อคอย่างแรง
“จริงสินะ.. เมริน เพื่อลูกของเรา เจ้าต้องอดทน.. เอาอย่างนี้ ข้าจะไม่กินของหวานด้วย เจ้าจะได้ไม่ว้าเหว่ นะเมริน เพื่อลูกน้อยของเราที่ยังไม่เกิด..” เขาปั้นหน้าห่วงใยผสมเอาจริงเอาจัง (แต่ในใจ.. \(^[ ]^)/ กร๊าก)
เมรินหลับตา กัดฟันแน่น พยายามยั้งตัวเองไม่ให้กระโจนไปบีบคอเอเรสจนคอขาด ‘เย็นไว้.. เย็นไว้..’
“เอเรส.. ช่างสุภาพบุรุษจริงๆเลย” รินยิ้มจนแก้มปริ “ทำคนอื่นท้อง แต่ไม่ทิ้งเหมือนคนอื่นๆ นายให้กำลังใจท่านประธานดีมากเลยนะ..”
ส่วนหน่วยหาข่าว... จด.. จด.. และ จด!!
“อ้าว เจ้านาย” เมเปิลไต่ขึ้นมาเกาะขอบถ้วยฟองดู “เจ้านายมีเด็กตัวน้อยด้วยหรอ โอ้ว้าว”
เมรินยิ้มเหี้ยมไปให้เมเปิล จนมันหุบปากแทบไม่ทัน
“หนอนพูดได้!!” รินร้องว้าว “เธอเลี้ยงมันหรอ”
“...” เมรินลุกพรวดขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วหยิบเมเปิ้ลออกมาก่อนจะเดินออกจากร้านไปอย่างเย็นชา
“ท่านประธาน!?” ทั้งสองทำท่าเหมือนจะตามเธอไป แต่เอเรสห้ามไว้ซะก่อน
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” เอเรสลุกขึ้น “เมรินเค้าอาจจะแพ้ท้องน่ะ เลยเข้าห้องน้ำ พวกเจ้ารอที่นี่นะ เดี๋ยวข้าไปหาเมรินเอง..” และเขาก็วิ่งตามเมรินไป
“อุ๊ยตาย..” หน่วยหาข่าวหน้าแดง
“รักภรรยา.. ชอบจังเลยผู้ชายแบบนี้” รินกรี๊ดกร๊าด
“เมริน! เมริน!” เอเรสร้องลั่น “เจ้าอยู่ที่ไหน!! เมริน!!” แล้วเขาก็วิ่งไปทั่วห้างสรรพสินค้า
ทางฝั่งเมริน เธอนั่งกอดเข่าที่บันไดหนีไฟเงียบๆ
“เจ้านาย..” เมเปิลมองหน้าของเธอ “ท่านเป็นอะไรหรือ..?”
“...” เธอนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
เมเปิ้ลขมวดคิ้ว ‘อืม.. สถานการณ์แบบนี้ คงต้องเป็นการแกล้งชัวร์ๆ’
“เจ้านาย” เมเปิ้ลมองหน้าเมริน “ท่านโดนแกล้งหรือ?”
“...” เธอพยักหน้า “นึกว่าจะไม่มีคนรู้เสียแล้ว..”
เมเปิลถึงบางอ้อ “เจ้านาย อุ้มข้าหน่อยๆ”
“อือ..” เธออุ้มเมเปิลไว้ที่มือข้างขวา
“เอาข้าไปไว้ใกล้ๆหูของท่านสิ” เมเปิ้ลทำตาหวาน
เมรินยิ้มแล้วยกมือไปไว้ใกล้หู
เมเปิลค่อยๆกระดืบไปบนหูของเมริน
หนอนน้อยดูเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างข้างหูเบาๆให้ผู้เป็นเจ้านายคนเดียวที่ได้ยิน
ฉับพลัน เมรินก็ยิ้มอย่างพอใจ “ดีมาก..”
“เมริน!!” เอเรสวิ่งไปจนทั่ว “โอยย อยู่ที่ไหนกันนะ”
เขาวิ่งไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่บันไดหนีไฟ ‘เอ๊ะ.. ใครนั่งอยู่น่ะ..’
‘ปึง!!’
เขาเปิดประตูเสียงดังจนใครบางคนที่นั่งอยู่สะดุ้ง “เมริน!!”
“เอเรส?” เธอหันไปมองตามเสียง
เขารีบพุ่งไปคุกเข่าขอโทษเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฮือๆๆ ข้าขอโทษๆๆ ว๊ากกก T[ ]T”
เธอยิ้มแห้งๆ “ไม่เป็นไร.. ไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำก่อนเถอะนะ..”
“อือ.. T^T”
..ณ ห้องน้ำรวม..
เอเรสล้างหน้าที่อ่างล้างมือ ส่วนเมรินก็ใช้ผ้านุ่มๆซับน้ำที่หน้าของเขาพลางยิ้มอย่างเอ็นดู
เอเรสยิ้มแห้งๆแบบขอบคุณกลับไป แต่ในใจ... >[ ]< วู้ววว ♥
“เอ้อ เมริน” เอเรสชะงัก “ข้าปวดท้องอะ รอข้าแปบนึงน้า” เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
เมรินแสยะยิ้ม
“เอาเลย! เอาเลย! เอาเลยเจ้านาย!” เมเปิลร้องเชียร์เบาๆบนหูของเธอ
เธอยิ้มแล้วเดินไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดในห้องน้ำ จากนั้นเธอก็นำประแจพร้อมเทปกาวออกมา
เธอเดินไปที่ห้องน้ำที่เอเรสอยู่ด้านใน.. นำประแจแปะไว้ที่ขอบประตูด้านที่ใช้เปิดทั้งบนและล่าง แล้วใช้เทปกาวปิดให้แน่น
“ลั้ลล้า.. I hate my self for loving you..♪” เอเรสร้องเพลงคลอเบาๆในห้องน้ำ “เฮ่! เมริน! ยังอยู่รึเปล่า?”
“อือ อีกนานไหมละ” เธอตอบขณะใช้เทปกาวปิดไปเรื่อยๆ ทีละชั้น..ทีละชั้น.. จนแน่นทั้งสองอัน
“อ้อ เดี๋ยวเสร็จแล้ว ฮ่าๆ” เขาหัวเราะอย่างมีความสุข โดยไม่รู้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้า..
“งั้นเราไปกินไอศกรีมก่อนนะ แล้วเจอกันที่ร้าน..” เธอเดินออกไปจากห้องน้ำทันที
“คิคิ ดีใจจริงๆ” เอเรสหัวเราะ “วันนี้เมรินใจดี ให้อภัยด้วย ฮ่า..” เขาลุกขึ้นมาใส่กางเกงให้เรียบร้อยแล้วกดชักโครก
เขาปลดล็อคประตู.. และ..
‘กึก! กึก!’
“เฮ้ย?” เอเรสอ้าปากค้าง “ทำไมเปิดไม่ได้วะ?”
เขาพยายามเปิดสุดแรง “อึ๊บบบบบ!”
“อะไรกันฟระเนี๊ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!”
เมรินสั่งไอศครีมซันเดย์และฟองดูต่างหากมา
เมเปิ้ลนอนแช่ช็อคโกแลตร้อนๆในถ้วยฟองดู ส่วนเมรินก็ฮัมเพลงเบาๆระหว่างกินไอศครีมซันเดย์ อย่างที่เธอมานั่งกินอย่างมีความสุขดังเช่นทุกวันอาทิตย์.. “นี่ละนะ.. ไอศครีมซันเดย์.. เป็นที่สุดของ Sunday จริงๆ..”
.
.
.
.
.
.
“คิคิ..” หน่วยหาข่าวเปิดภาพในกล้องที่เมรินกำลังยิ้มอ่อนโยนให้เอเรสขณะใช้ผ้าเช็ดน้อยให้เอเรสในห้องน้ำ “ฟลุ๊คดีจริงๆเลย.. ดังแน่...”
//////////////////////////////////
สวัสดีค่า พบกันอีกครั้งกับผู้เขียน
ขอโทษด้วยนะคะ ที่ดองนิยายไว้นานเกิน
เอาละ! ตอนต่อไป หนังสือพิมพ์ออกแล้ว!
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่มาอ่านค่า m( _ _ )m
ความคิดเห็น