ตอนที่ 7 : บทที่5: คนแก่
บทที่ 5 คนแก่
ตอนนี้มันสั้น สั้นมากเลย งืมมมม เรื่องนี้มีโอพีวีนะ จิ้ม!
*********STOP!**********YOUR***********LOVE**************
บรรยากาศในร้านอาหารที่เหมาะสำหรับครบครัว ตอนนี้ที่โต๊ะด้านในที่มีคนตัวเล็กสุดแสบในยามปกติ ตอนนี้คนๆนั้นกลับเงียบลงอย่างน่าแปลกใจ
ยัง โยซอบ ที่ตอนนี้ทำนั่งตามคำชวนของฮยอนซึงอย่างเงียบๆ ก็เริ่มขยับไปมาเบาๆ เพราะรู้สึกถึง
...ตาของคนที่นั่งหน้าหล่ออยู่ตรงข้ามมองมาอยู่นะสิ อะไรหนักหนาก็ไม่รู้...
“แล้วโยมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ”
โยซอบสะดุ้งน้อยๆเหมือนเด็กโดนจับได้เพราะเสียงของฮยอนซึงที่ถามออกมา ดวงตาคู่โตหลบตาสวยๆของคนที่เขาจองให้พี่ชายอย่างนึกข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง
“เอ่อ พอดี โย..โย..”
“เขาบอกว่ารู้จักซึงนะ เลยเข้ามาคุยกับพี่...นิดหน่อย” ดูจุนตอบแทรกคนที่มัวแต่พูดชื่อตัวเองอยู่แบบนั้น จนบางที
....เขานึกรำคาญท่าทีแบบนั้นด้วยซ้ำ ทีเมื่อกี้เก่งแสนเก่งเชียว...
“อ่อ แล้วกินอะไรยัง มากินด้วยกันก็ได้นะ” ฮยอนซึงชวนอย่างใจดี เลยไม่ได้ดูเลยว่า
...ไอ้คนถูกชวนอย่าโยซอบเนี่ย ทำท่าจะมุดพื้นหนีอยู่รอมร่อแหละ ก็ไอ้ท่าทางยิ้มๆจากคนตรงข้ามนะและ ผิด....
“ใช่ๆ นี่พี่จะแนะนำให้รู้จัก คนสำคัญที่บอกเมื่อวานไง...”
“ยุน ดูจุน...พี่ชายพี่เอง ส่วนนี่ยัง โยซอบ น้องชายเจ้านายซึงเอง”
เสียงของฮยอนซึงที่นั่งอยู่ข้างๆ บอกทั้งสองคนอย่างตื่นเต้น โดยไม่เห็นเลยว่าคนฟังอย่างโยซอบนั่งนิ่งไปเรียบร้อยแล้ว ส่วยดูจุนกลับขมวดคิ้วเข้มๆนั่นอย่างสงสัย
...ก็เด็กนี่บอกว่าจองซึงให้พี่ชาย คือ...
“พี่ชาย”
พี่ชาย!!
พี่ชาย!!!!
“หึหึ”
ตอนนี้โยซอบจากที่จะมุดพื้นดินหนี ตอนนี้แทบอยากจะหายตัวให้ได้เลยทีเดียว ยิ่งเสียงหัวเราะเบาๆที่หลุดออกมาจากคนฝั่งตรงข้ามยิ่งทำให้โยซอบทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่
แต่ก่อนที่แก้มใสที่แดงก่ำของโยซอบจะทำให้ฮยอนซึงสงสัยอะไรขึ้นมา อาหารหน้าตาน่ากินหลายอย่างก็ทยอยอกมาเสิร์ฟจนฮยอนซึงหันไปสนใจอาหารพวกนั้นแทน
.
...
..........
................
“แล้วโยกลับยังไง” ฮยอนซึงที่ตอนนี้รอพี่ชายตัวสูงเดินไปจ่ายค่าอาหารทั้งหมดถามขึ้น
...ถึงเขาบอกว่าจะเลี้ยงก็เถอะ แต่มื้อนี้ พี่จุนเลี้ยงแล้วกัน สั่งเยอะดีนัก...
“เดี๋ยวโยกลับบ้านเลยแล้วกัน”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวให้พี่ดูจุนไปส่ง แล้วกัน รายนั้นจะไปอยู่คอนโดที่ผ่านทางบ้านโยพอดีเลยล่ะ”
ฮยอนซึงสรุปเองเสร็จก็ลุกไปคุยกับดูจุนอย่างใจดี ฝากเรื่องให้พอโยซอบกลับบ้านอย่างเรียบร้อย ที่ถ้าปกติโยซอบคงจะดีใจหรอกนะที่ฮยอนซึงห่วงตัวเองแบบนี้ แต่ตอนนี้
...มันไม่ใช่ไง มันเพิ่งไปหาเรื่องเขามาไง แล้วยัง ต้องนั่งรถกลับไปด้วยกันอีกเหรอ...
.
...
“นี่ ยืนเหม่อไปไหนล่ะ” ดูจุนที่ไม่รู้ว่าเดินมาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่พูดเบาๆข้างๆหูคนที่ยืนรออยู่
...แต่โยซอบยอมรับก็ได้นะ ว่าเมื่อกี้เหม่ออยู่จริงๆ...
“เปล่านิ ผมจะกลับแล้วพี่จะกลับตอนไหนก็แล้วแต่นะ”
เด็กดื้อในสายตาดูจุนเริ่มแผลงฤทธิ์อีกรอบหลังจากเงียบไปนาน ใบหน้าน่ารักที่เริ่มจะขัดกับนิสัยของเจ้าตัวสะบัดหนีเขาไปอีกทาง ก่อนขาเล็กจะรีบก้าวออกไปจากร้าน
...นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า โกรธกลบความเขินเนี่ย เด็กนี่เข้าใจยากจริงๆ...
ดูจุนได้แต่ยิ้มเบาๆให้กับคนตัวเล็กที่ดูดื้อไม่น้อยตรงหน้า ใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มอบอุ่นที่ใครๆต่างชอบติดอยู่ จนโยซอบปฏิเสธไม่ได้เลยว่า
...มันทำให้คนๆนี้ดูดีมากทีเดียว...
.
...
“สุดท้ายก็กลับด้วยกันจนได้” ภายในรถแท็กซี่คนใหญ่ โยซอบบ่นออกมาเบาๆแต่มีหรือที่คนที่นั่งติดกันอย่างดูจุนจะไม่ได้ยิน
“พี่ไม่บอกเรื่องที่เรามาหาเรื่องกับซึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว...ทำตัวไม่น่ารักเลย”
ดูจุนทำตัวเหมือนคนแก่ขี้บ่นขึ้นมาแทบจะทันทีที่นึกถึงท่าทางหาเรื่องเมื่อก่อนหน้านี้ ก่อนจะบ่นเบาๆกับตัวเองในตอนท้าย
“ผมขอโทษ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ...”
โยซอบยังบ่นเบาๆแบบไม่ยอมแพ้ จนดูจุนต้องหันมาเคาะหัวนั่นเบาๆ และก็ได้การตอบกลับเป็นเสียงร้องไม่พอใจ ที่ดูจุนคิดว่า น่าหมั่นเขี้ยวสุดๆเลยล่ะ
“งื้อ! เจ็บนะ”
“ก็จะได้ไม่ไปทำอีกไง...แล้วอะไรนะ จองให้พี่ชาย เยอะไปแล้ว น้องพี่พี่ก็หวงนะ”
ดูจุนทำเสียงไม่พอใจเมื่อนึกถึงประโยคก่อนหน้า ตอนนี้เขาชักอยากจะรู้แล้วสิว่า..ฮยอนซึงมาทำงานกับคนแบบไหนกันแน่ ถึงน้องเขาจะไว้ใจได้ก็เถอะ ถึงเด็กตาโตๆน่ารักๆที่นั่งอยู่ข้างเขาจะดูไม่มีอันตรายก็เถอะ แต่พี่ของเด็กนี่จะเป็นแบบไหน และไอ้พวกผู้ชายที่เข้ามาหาฮยอนซึง ไว้ใจไม่ค่อยได้สักคน..
“แต่พี่จุนเก่งนะ หล่อด้วย เหมาะกันสุดๆ พี่นะไม่รู้อะไร เป็นคนแก่ก็อยู่ส่วนคนแก่ไปสิ”
โยซอบเริ่มกลับมาเก่งอีกรอบตอบอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วยังไอ้ประโยคที่เหมือนจะหลอกด่าดูจุนนั่นอีก
...เด็กนี่ ไอ้คำชมก่อนหน้าลืมมันไปเถอะ...
“โอ๊ะ ถึงแล้ว ไปแล้วนะครับ คุณคนแก่”
ก่อนที่ดูจุนจะได้ทำอะไรต่อ รถแท็กซี่คันใหญ่ก็จอดลงหน้าบ้านหลังใหญ่ก่อนคนตัวเล็กจะรีบร้อนลงไปแบบที่ดูจุนไม่ทันได้ทำอะไรต่อ ยังไม่รวมกับไอ้ท่าทางล้อเลียนเขาแบบนั้นอีก
...เด็กนี่กวนขนาดนี้ พี่มันจะไว้ใจได้แน่เหรอ เหอะ ไม่มีทาง ยุน ดูจุน ไม่ยอมรับ!....
100%
*********STOP!**********YOUR***********LOVE**************
Talk: ลง 01/03/15
แอบย่องมาลง งื้อ ยังมีใครอ่านอยู่ไหมน้า ยังไงก็อ่านให้สนุกนะถึงมันจะไม่สนุกก็เถอะ555
สุดท้าย รักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับนะ รักรีดเดอร์สุดๆเลย^^
ไม่เม้นก็แท็กกันเนอะ #ฟิครักค่อยๆ
ตอบเม้นๆ
Nick kies (@1234nick): ไม่ค้างแล้วน้าๆ มาต่อให้แล้วตอนนี้สั้นๆ ตอนหน้ามาดูต่อดีกว่าๆ
yongzaaazy (@loveyongyong): โยไล่คนแก่ไปไกลๆแล้วด้วยนั่น มาอ่านต่อนะๆๆ มารอตอนหน้ากันดีกว่าๆ^^
pinwa (@pinwaaa): รู้ยังเอ่ย เขาก็รักกันอยู่สองคนนะพี่น้องคู่นี้ รอดูตอนต่อๆๆไปดีกว่า^^
iloveu68 (@iloveu68): ขอบคุณที่ติดตามน้าๆๆๆ รู้ยังเอ่ยว่าเขาเป็นอะไรกัน รอตอนหน้าน้า^^
kungkung7728 (@kungkung7728): ขอบคุณที่ชอบนะ ทั้งโอพีวีทั้งฟิคเลย มารออ่านตอนหน้ากันดีกว่า^^
สาวสวยใสไร้สติ (@purplepilot): หูย ที่แรกก็ตกใจว่าไม่สนุกจริงๆ ขอบคุณที่ตามที่ชอบนะ มารออ่านตอนหน้าดีกว่า^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สรุปซึงเป็นน้องดูจุน แล้วโยไปแผงฤทธิ์ใส่ดูจุนเพราะเข้าใจผิด(โยเก็บหน้าเร็วลูก)..ดูเเล้วดูจุนจะหวงน้องเลยเน้อออ
คุณยงแกเจออุปสักแล้วละ
รอตอนหน้าน้าาาาไรเตอร์😁😁😁😁😁