[Beast] Stop! your love หยุดหน่อย แล้วค่อย'รัก' { JunSeung}

ตอนที่ 16 : บทที่14 : ช่วย

บทที่14

“ทำบ้าอะไรวะ!”

            ฮยอนซึงตวาดเสียงดังลั่นเมื่อถูกโยนลงไปบนโซฟาในคอนโดหรู ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบห้องอย่างพยายามหาทางออกไปจากที่นี่

“ปากเก่งนักนะ หึ”

            มือเรียวจับเข้าที่ใบหน้าหวาน เล็บยาวสีสดกดลงบนผิวแก้มจนขึ้นรอยแดง เสียงแหลมพูดออกมาเบาๆอย่างนึกสนุก

“ต้องการอะไร” ฮยอนซึงถามเสียห้วน ดวงตาคู่สวยตวัดมองหน้าหญิงสาวที่ยืนมองเขาอย่างไม่พอใจ

“ฉันมาดีนะ พอดีเห็นว่านายนะ ขาดผู้ชายไม่ได้ ก็เลยคัดมาให้สามคนเลยนะดูสิ แถมยังมีนี่ไว้เก็บความประทับใจอีกนะ”

            โฮยอนคลี่ยิ้มหวานหยด มือเรียวผายไปทางชายหนุ่มสามคนที่ยืนอยู่อย่างภูมิใจ ก่อนจะแตะเข้าบนกล้องวิดิโอที่วางไว้อย่างดี

“แก..”

“จุ๊ๆ เนี่ย แล้วฉันก็กลัวนายไม่สบายใช่ไหม เลยจัดการเปิดคอนโดห้องนี้ให้เลยนะ ฉันก็อยู่ชั้นนี้แหละ ไว้เสร็จแล้วจะพาจุนฮยองมาหานะ เพราะว่าเขาคงหาฉันแน่นอน แล้วก็จะได้เห็นนาย กำลังสนุกกับคนอื่นอยู่ไงล่ะ”

            มือเรียวจับใบหน้าหวานเบาๆ น้ำเสียงหวังดีที่กำลังพูดออกมาช่างขัดกับแววตาร้ายๆที่กำลังจ้องมองฮยอนซึงอยู่โดยสิ้นเชิง

“ใครจะไปยอมวะ!...”

“หุบปาก! จัดการซะ เร็วที่สุดก่อนที่จุนฮยองจะตามเจอ”

            โฮยอนพูดขัดคนที่กำลังลุกขึ้นมาตวาด เธอรู้ว่าคนอย่างจุนฮยองต้องตามเจอในอีกไม่นาน การที่เลือกที่ใกล้ที่สุดสำหรับเธอเองจึงเป็นสิ่งที่ดี

            มือเรียวชี้สั่งลูกน้องให้จัดการคนที่กำลังดิ้นให้อยู่นิ่งๆ ใบหน้าสวยจากการแต่งแต้มหันมาส่งยิ้มให้ฮยอนซึง ขาเรียวก้าวออกจากห้องของคอนโดไปอย่างสบายใจ หูก็ได้ยินเสียงร้องของฮยอนซึงดังลั่น

...แต่ก็นี่แหละที่เธอต้องการ...

...สนุกให้เต็มที่นะ จาง ฮยอนซึง...

.

...

            โฮยอนยิ้มให้กับโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างพอใจ ขาเรียวก้าวไปทางห้องพักตัวเองอย่างเริ่มสบายใจ

            ...เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้จุนฮยองตามมาถึงตอนไหน แต่คงไม่ทันมาช่วยคนอวดดีแบบนั้น อย่างมากกว่าจะรู้ตัว รู้ที่อยู่เธอ และมาจากสนามบิน ก็คงมาทันแค่ตอนกำลังสนุกสุดๆ...

            รอยยิ้มพอใจกับทุกอย่างที่ดำเนินการมาตามแผนที่คิดเอาไว้ปรากฏขึ้น มือเรียวเปิดเข้าประตูบานใหญ่ของห้องตัวเองที่อยู่ภายในชั้นเดียวกันกับห้องที่จากมาแต่แค่คนละฝั่งกันอย่างพอใจ

...คนอย่างจุนฮยอง ต้องวางแผนดีๆ...

เฮือก!

            ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างตกใจ มือทั้งสองข้างอ่อนแรงจนโทรศัพท์เครื่องหรูหล่นกระแทกพื้นเมื่อเปิดเข้ามาเจอกับภาพตรงหน้า ใบหน้าที่ยกยิ้มเมื่อครู่หายไปเหลือไว้เพียงใบหน้าสวยที่ตื่นกลัวจนดูน่าสงสาร

“สวัสดี คิม โฮยอน”

            เสียงทุ้มเยือกเย็นกดต่ำอย่างน่ากลัว ดวงตาคู่คมฉายแววความโมโหออกมาราวกับจะฆ่าคนตรงหน้าด้วยดวงตานั้น แต่คนพูดทำเพียงเดินตรงเข้ามานิ่งๆ จนเป็นหญิงสาวซะเองที่เริ่มถอยหนี

“ผมว่าคุณ ควรพาผมไปหาฮยอนซึงได้แล้วนะ”

            จุนฮยองกระซิบริมหูของคนที่เพิ่งก้าวเข้าห้องมาอย่างขมขู่ วัตถุสีดำสนิทจ่อเข้าที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างไม่นึกสงสาร และจุนฮยองก็ฉลาดพอที่จะทำเพียงแค่ขมขู่มากกว่าลั่นไกลลงไปเพราะความโมโห

“สามวิ ถ้าคุณไม่พาไป ตระกลูคิมคือที่แรก”

            มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมสั่งการลูกน้องที่ล่วงหน้าไปที่นั่น ดวงตาคมดุกดมองคนที่ยืนนิ่งอย่างเร่งคำตอบ

“หนึ่ง..”

“สอง..”

“ห้องทางขวาสุด 1020” โฮยอนโพล่งออกมาด้วยความตกใจกลัว ตาคู่เล็กหลับปี๋หนีภาพวัตถุสีดำสนิทตรงหน้า

...เธอไม่คิด ว่ามันจะไวขนาดนี้...

“จัดการซะ”

            ทันทีที่เสียงพูดอย่างตกใจของโฮยอนพูดจบ จุนฮยองหันไปสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ใกล้ๆอย่างรวดเร็ว ขายาววิ่งเร็วๆไปทางห้องที่บอกอย่างร้อนรน...

.

..

.......

“พวกมึง”

            ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้ามา ภาพของคนรักที่กำลังโดนผู้ชายอีกสามคนจับเอาไว้ไม่ให้ดิ้นก็ทำให้คนที่คุมสติมาได้ตลอดก็ควบคุมความโกรธเอาไว้ไม่ได้

ปัง!

“อ๊าก!”

            เสียงปืนดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของชายที่ทับอยู่บนตัวคนที่ตามหา เลือดสีสดไหลย้อมไปทั่วหัวไหล่เปลือยเปล่าของคนที่ถอดเสื้อเอาไว้อย่างน่าเจ็บปวด

            ปากกระบอกปืนเบนไปทางผู้ชายอีกสองคนที่ผละออกอย่างตกใจ ดวงตาคู่คมกวาดมองห้องที่มีคนรักของเขานอนร้องไห้อย่างโมโห มือเล็กที่กำเสื้อตัวเองและกางเกงที่คาอยู่ตรงสะโพกจนแน่น ทำให้จุนฮยองจ่อปืนกลับมาทางเดิม...

หมับ!

“ช่วยคุณฮยอนซึงก่อนครับ ที่เหลือผมจัดการเอง”

            ซองแจจับข้อมือของคนเป็นนายเอาไว้อย่างเตือนสติ เสียงเรียบนิ่งที่พูดออกมาทำให้จุนฮยองหันกลับไปหาคนที่นอนนิ่งอยู่อย่างเป็นห่วง

.

..

“ซึงครับ ผมอยู่นี่นะ จุนอยู่นี่”

            จุนฮยองพูดปลอบคนที่นอนหลับตาอย่างหวาดกลัวอยู่บนพื้นห้องอย่างห่วงใย มือใหญ่เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมามากมายอย่างปลอบโยน

“จุน..”

            แขนเล็กกอดคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กสั่นเบาๆด้วยความตกใจ ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลซึมเสื้อเชิ้ตอีกคนอย่างห้ามไม่ได้

“กลับบ้านนะครับ กลับบ้านกัน”

            จุนฮยองช้อนตัวคนที่นั่งอยู่บนพื้นขึ้นมาเบาๆ มือใหญ่ลูบไหล่เล็กของฮยอนซึงอย่างปลอบใจ และจัดการเสื้อผ้าที่หลุดลงมาให้เข้าที่

“จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยที่สุด ห้ามมีอะไรมาทำให้ฮยอนซึงนึกถึงเรื่องวันนี้เด็ดขาด เข้าใจไหม”

            จุนฮยองหันมาสั่งงานลูกน้องที่ยืนอยู่อย่างเด็ดขาด มือใหญ่ยังคงประคองคนข้างกายเอาไว้อย่างห่วงใย

“ซองแจ บอกพ่อแล้วจัดการถอนทุกอย่างคืนจากตระกลูคิม”

“ส่วนคุณ ชอบมากนักวิธีสกปรกแบบนี้ เตรียมรับผลของมันได้เลย อดีตคุณหนูตระกลูคิม”

            เสียงทุ้มสั่งการคนสนิท และหันมาพูดกับหญิงสาวที่โดนคนของเขาควบคุมเอาไว้ ก่อนที่ซองแจจะโค้งให้อย่างรับคำและเดินหายไปพร้อมคนอื่นเพื่อทำตามคำสั่ง

“กลับบ้านนะครับ วันนี้ซึงเหนื่อยแล้ว”

            เสียงที่แข็งกร้าวเมื่อครู่อ่อนลงแทบจะทันทีที่หันมาสบตาคนในอ้อมกอด แววตาที่เหมือนกับจะฆ่าทุกคนเมื่อก่อนหน้ามองใบหน้าหวานอย่างเป็นห่วง แขนใหญ่โอบประคองคนที่กำลังตกใจกลัวออกไปจากที่นั่นอย่างปลอบโยน...

...ความอ่อนโยนของคนที่เกือบจะฆ่าทุกคนเมื่อครู่นี้...

100%

Talk: ลง 20/05/15

            มาแล้วววว สอบเสร็จหมดแล้วค่ะ แทบจะปล่อยโฮฮฮ เอาล่ะเรื่องนี้จะจบแล้วจริงๆน้ออออเพราะมิ้นแต่งมันจบมานานแล้ว แต่เวลาลงคือตอบเม้นหลายเรื่องเลยต้องว่างนิดนึง แฮ่ๆ แต่มิ้นกลัวว่าพอคนอ่านบทส่งท้ายอาจจะมีหลายคนอยากรู้ต่อ ไว้ตอนนั้นจะตัดสินใจอีกทีนะคะ เป็นคู่นอกเหนือมากเลยT^T เรื่องนี้ใสเลยจะไม่ให้จุนฆ่าใครอ่า แต่เรื่องต่อปต้องรอดู555

            ดูโซโล่ซึงกันแล้วใช่ไหมมม น่ารักน้อออ ชอบจัง ชอบตอนวาดดอกกุหลาบให้บิวตี้555 ที่จริงตัวละครวงอื่นที่ปนๆมาคือติ่งวงนั้นด้วยนะ555 ชอบอิลอุน><

            สุดท้ายรักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับ รักคนอ่านทุกคนเลย^^

#ฟิครักค่อยๆ

ฝากเพจหน่อยน้า จิ้ม!

ตอบเม้นๆ

yongzaaazy (@loveyongyong): หลุดออกจากโลกเลยเรอะ โหดมากกกก เอาล่ะมาอ่านต่อดีก่า เรื่องนี้ใสๆเลยพยายามใส555

far0h (@far0h): โอ๊ะ ตามอ่านรวดเดียวเลย น่ารักกกก>< จุนมาช่วยทันอยุ่แล้ว จุนเก่งจะตาย งื้ออออ หล่อด้วยแต่น้อยกว่าดูจุนนิดนึง มาอ่านต่อไวๆน้า^^

kungkung7728 (@kungkung7728): มาช่วยทันอยู่แล้ว จุนเก่งที่สุด หล่อน้อยกว่าดูจุนนิดนึง *วิ่ง โง้ยยย จาจบล้าวววววT^T

vee: จุนไปช่วยทันอยู่แล้ว จุนเก่งมาก แต่หล่อน้อยกว่าดูจุนนิดนึงงงง ฮอลลลลล

Nick kies (@1234nick): จุนมาช่วยล้าวววววววววววว *ทำท่าซุปเปอร์แมน มาช่วยทันคร้าบบบบบ เดี๋ยวตอนหน้าให้เขาปลอบกันนิดหน่อยยย

Panda_ (@Panda_): มาช่วยทันอยู่แล้วววว จุนเก่งสุดๆๆๆๆ *ทำท่าซุปเปอร์แมน มาอ่านเร็วๆน้า^^

O W E N TM.