ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
“ทึกกี้~ทึกกี้จะพาหมีน้อยไปไหนหง่าาาาา”
“โอ้ยย คังอิน อย่ามาแอ๊บนะ-///-”
“แอ๊บแล้วน่ารักแล้วน่ารัก แล้วทึกกี้รักหมีน้อยป่าวหละ^^”
“โอ้ยยย ไปๆๆๆ-///-”อีทึกลากไอ้หมีใหญ่((เรียกเล็กไม่ไหว-0-))ไปหาซองมินเพื่อให้ซองมินทำการบ้านให้((ฉลาดมากนางฟ้า= =))
“มินนี่~~~”
“อะไรจ้ะทึกกี้ ลมอะไรพามาหาเนี่ยยย”
“ลมคิดถึงมินนี่ไงจ้ะ”คังอินเริ่มรู้สึกหึงนางฟ้าของเค้าจึงสงสายตาอาฆาตไปให้ซองมินผวาเล่น (?)
“อ๋าาาาา ทึกกี้จ๋า เรามาเข้าเรื่องดีกว่า เดี๋ยวไอ้หมียักษ์มันจะมาหักคอฉันซะก่อน^^” ”
“คังอิน-*- ไปทำอะไรให้มินนี่กลัวห๊ะ!”อีทึกตะโกนถามคังอินด้วยความหงุดหงิด คนอะไรขี้หึงเป็นบ้า แม้กระทั้งเพื่อนของเค้าเอง- -
“ป่าวนะจ้ะทึกกี้จ๋า ก็คังหวงของคังนี่นาาาาาา”
“ใครของของนายห๊ะ!”
“อ๊ะ ทึกกี้จ๋า อย่าโมโหเลยนะ ว่าแต่มาหาเราทำไมหรอ”ซองมินรีบห้ามทับก่อนที่นางฟ้าผู้แสนดีจะระเบิดใส่ไอ้หมีขี้หึงซะก่อน เห็นนางฟ้าแสนดีอย่างงี้ ก็เกือบทำร.ร.แตกมาแล้ว เนื่องจากไอ้หมีไร้สมองไปหน้าม้อใส่หญิงม.ต้น เจ๊แกเลยวีนซะไอ้หมีหัวหดอย่างกับเต่าแล้วไม่กล้าเจ้าชู้อีกเลย
“อ๋อออ คือว่า....”ยังไม่ทันอีทึกจะพูดจบก็มีเสียงสดใสของชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่งดังมาขัดเสียก่อน
“ซองมินคร้าบบบ”ร่างสูง(หล่อ)รีบวิ่งมาหาซองมินด้วยความรีบร้อนเพราะกลัวร่างอวบรอนาน
“เหนื่อยมั้ยคยู ขอโทษที่ต้องรบกวนนะ”ซองมินถามด้วยความเป็นห่วง แต่นั้นทำให้ คยูฮยอนหลงรักกระต่ายน้อยมาขึ้นอีกเป็นกอง ซองมินคุณจะรู้มั้ยนะว่าผมรักคุณมากแค่ไหน เมื่อซองมินเห็นคยูนิ่งเงียบไปจึงร้องเรียก
“คยู...คยู...คยู!”
“ห๊ะ..ซองมินมีไรครับ”
“คือ... ของหละ”ซองมินถามออกไปด้วยความเกรงใจ
“อ๋อออ ขอโทษทีครับ นี่ครับของ ของซองมิน”
“อ๋าาาา ฉันนี่มันโก๊ะจริงๆ ลืมมาได้ แหะๆ”พูดจบซองมินก็ส่งยิ้มพิมใจไปให้คยูฮยอน จนทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นขึ้นสีซะแดงแจ๋เลย
“แหมมมม หวานกันจนไม่เห็นพวกฉันเลยนะ”อีทึกร้องเรียกเพื่อนของตนเองให้ออกจากโลกส่วนตัว((ทึกกี้ไปขัดเค้าทำไมละลูกกก))
“อ๊ะ หวัดดีครับอีทึก หวัดดีครับคังอิน”เมื่อคยูฮยอนสังเกตเห็นคังอินและอีทึกก็รีบทักทายด้วยความเขินอาย ที่คยูฮยอนรู้จักกับเพื่อนๆซองมินเพราะคยูต้องมารับ ซองมินทุกวันอยู่แล้ว เลยพบเจอกับเพื่อนซองมินบ่อยๆจนพวกเค้ากลายเป็นพื่อนกันซะแล้ว
“หวัดดีจ้ะคยู แล้วนี่เอาอะไรมาให้ซองมินหล่ะ”
“อ่อพอดีเราลืมสีอ่ะจ้ะ งั้นเราไปก่อนนะ เข้าเรียนสายแล้ว>///<”
“ซองมินทำไมคุณหน้าแดงหละไม่สบายหรือป่าวครับ”
จะให้ฉันไม่หน้าแดงได้ไง ก็นายเล่นขียนอะไรมาก็ไม่รู้อ่ะ ซองมินได้แต่เถียงในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา
“ปะ..ป่าวจ้ะ เราไปแล้วนะทึกกี้คังอิน บายจ้ะคยูแล้วเจอกันนะ”
“บายจร้า”ทุกคนกล่าวลาซองมินที่รีบวิ่งขึ้นตึกเรียนไปพร้อมกับหน้าแดงๆ
“เอิ่ม..งั้นผมขอตัวนะครับ หวัดดีครับ”เมื่อซองมินขึ้นไปแล้วคยูจึงขอตัวลาทันที
“เอ่อออ...คือ...ทึกกี้ครับ คือ...เราลืมอะไรไปรึป่าว”
“อะไรหรอคังอิน”
“เรามาหาซองมินทำไมหรอครับ= =”
“อ๊ากกกก ฉันลืมไปเลยยย ทำไมนายไม่เตือนฉันห๊ะ!”
“ ก็ทึกกี้ไม่บอกผมนี่ครับว่าจะมาหาวองมินทำไมT^T”
“อ๊ากกกกก ตายแน่ช้านนนน”
แงงงงงงงงงง อ.แจจุงหักคอแน่ การบ้านยังไม่เสร็จเลยโฮกกกกTT^TT
สิ่งที่คยูเขียนใส่ไว้ในกล่องสี
ดูแลตัวเองดีๆนะครับคนน่ารัก ผมเป็นห่วง^^
------------------------------------------------------------------------------
ว้าวววววว
คยูมิน คังทึก โผล่มาเเล้ววว
เเจจุงก็มาด้วยหรอเนี่ยยยย0 0
อ๋าาาาาาา
เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปนะ ติดตามๆ
เม้นเยอะๆนะคะ จะได้เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะเออ
“โอ้ยย คังอิน อย่ามาแอ๊บนะ-///-”
“แอ๊บแล้วน่ารักแล้วน่ารัก แล้วทึกกี้รักหมีน้อยป่าวหละ^^”
“โอ้ยยย ไปๆๆๆ-///-”อีทึกลากไอ้หมีใหญ่((เรียกเล็กไม่ไหว-0-))ไปหาซองมินเพื่อให้ซองมินทำการบ้านให้((ฉลาดมากนางฟ้า= =))
“มินนี่~~~”
“อะไรจ้ะทึกกี้ ลมอะไรพามาหาเนี่ยยย”
“ลมคิดถึงมินนี่ไงจ้ะ”คังอินเริ่มรู้สึกหึงนางฟ้าของเค้าจึงสงสายตาอาฆาตไปให้ซองมินผวาเล่น (?)
“อ๋าาาาา ทึกกี้จ๋า เรามาเข้าเรื่องดีกว่า เดี๋ยวไอ้หมียักษ์มันจะมาหักคอฉันซะก่อน^^” ”
“คังอิน-*- ไปทำอะไรให้มินนี่กลัวห๊ะ!”อีทึกตะโกนถามคังอินด้วยความหงุดหงิด คนอะไรขี้หึงเป็นบ้า แม้กระทั้งเพื่อนของเค้าเอง- -
“ป่าวนะจ้ะทึกกี้จ๋า ก็คังหวงของคังนี่นาาาาาา”
“ใครของของนายห๊ะ!”
“อ๊ะ ทึกกี้จ๋า อย่าโมโหเลยนะ ว่าแต่มาหาเราทำไมหรอ”ซองมินรีบห้ามทับก่อนที่นางฟ้าผู้แสนดีจะระเบิดใส่ไอ้หมีขี้หึงซะก่อน เห็นนางฟ้าแสนดีอย่างงี้ ก็เกือบทำร.ร.แตกมาแล้ว เนื่องจากไอ้หมีไร้สมองไปหน้าม้อใส่หญิงม.ต้น เจ๊แกเลยวีนซะไอ้หมีหัวหดอย่างกับเต่าแล้วไม่กล้าเจ้าชู้อีกเลย
“อ๋อออ คือว่า....”ยังไม่ทันอีทึกจะพูดจบก็มีเสียงสดใสของชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่งดังมาขัดเสียก่อน
“ซองมินคร้าบบบ”ร่างสูง(หล่อ)รีบวิ่งมาหาซองมินด้วยความรีบร้อนเพราะกลัวร่างอวบรอนาน
“เหนื่อยมั้ยคยู ขอโทษที่ต้องรบกวนนะ”ซองมินถามด้วยความเป็นห่วง แต่นั้นทำให้ คยูฮยอนหลงรักกระต่ายน้อยมาขึ้นอีกเป็นกอง ซองมินคุณจะรู้มั้ยนะว่าผมรักคุณมากแค่ไหน เมื่อซองมินเห็นคยูนิ่งเงียบไปจึงร้องเรียก
“คยู...คยู...คยู!”
“ห๊ะ..ซองมินมีไรครับ”
“คือ... ของหละ”ซองมินถามออกไปด้วยความเกรงใจ
“อ๋อออ ขอโทษทีครับ นี่ครับของ ของซองมิน”
“อ๋าาาา ฉันนี่มันโก๊ะจริงๆ ลืมมาได้ แหะๆ”พูดจบซองมินก็ส่งยิ้มพิมใจไปให้คยูฮยอน จนทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นขึ้นสีซะแดงแจ๋เลย
“แหมมมม หวานกันจนไม่เห็นพวกฉันเลยนะ”อีทึกร้องเรียกเพื่อนของตนเองให้ออกจากโลกส่วนตัว((ทึกกี้ไปขัดเค้าทำไมละลูกกก))
“อ๊ะ หวัดดีครับอีทึก หวัดดีครับคังอิน”เมื่อคยูฮยอนสังเกตเห็นคังอินและอีทึกก็รีบทักทายด้วยความเขินอาย ที่คยูฮยอนรู้จักกับเพื่อนๆซองมินเพราะคยูต้องมารับ ซองมินทุกวันอยู่แล้ว เลยพบเจอกับเพื่อนซองมินบ่อยๆจนพวกเค้ากลายเป็นพื่อนกันซะแล้ว
“หวัดดีจ้ะคยู แล้วนี่เอาอะไรมาให้ซองมินหล่ะ”
“อ่อพอดีเราลืมสีอ่ะจ้ะ งั้นเราไปก่อนนะ เข้าเรียนสายแล้ว>///<”
“ซองมินทำไมคุณหน้าแดงหละไม่สบายหรือป่าวครับ”
จะให้ฉันไม่หน้าแดงได้ไง ก็นายเล่นขียนอะไรมาก็ไม่รู้อ่ะ ซองมินได้แต่เถียงในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา
“ปะ..ป่าวจ้ะ เราไปแล้วนะทึกกี้คังอิน บายจ้ะคยูแล้วเจอกันนะ”
“บายจร้า”ทุกคนกล่าวลาซองมินที่รีบวิ่งขึ้นตึกเรียนไปพร้อมกับหน้าแดงๆ
“เอิ่ม..งั้นผมขอตัวนะครับ หวัดดีครับ”เมื่อซองมินขึ้นไปแล้วคยูจึงขอตัวลาทันที
“เอ่อออ...คือ...ทึกกี้ครับ คือ...เราลืมอะไรไปรึป่าว”
“อะไรหรอคังอิน”
“เรามาหาซองมินทำไมหรอครับ= =”
“อ๊ากกกก ฉันลืมไปเลยยย ทำไมนายไม่เตือนฉันห๊ะ!”
“ ก็ทึกกี้ไม่บอกผมนี่ครับว่าจะมาหาวองมินทำไมT^T”
“อ๊ากกกกก ตายแน่ช้านนนน”
แงงงงงงงงงง อ.แจจุงหักคอแน่ การบ้านยังไม่เสร็จเลยโฮกกกกTT^TT
สิ่งที่คยูเขียนใส่ไว้ในกล่องสี
ดูแลตัวเองดีๆนะครับคนน่ารัก ผมเป็นห่วง^^
------------------------------------------------------------------------------
ว้าวววววว
คยูมิน คังทึก โผล่มาเเล้ววว
เเจจุงก็มาด้วยหรอเนี่ยยยย0 0
อ๋าาาาาาา
เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปนะ ติดตามๆ
เม้นเยอะๆนะคะ จะได้เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะเออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น