ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปราสาทแสนจะวุ่นวาย...
เมื่อเลิกเรียนวันแรก
"กลับกันเถอะ"สึนะพูดแล้วถือกระเป๋าออกจากห้องเรียนทันที
"ครับ/อืม"ทุกคนตอบ
เมื่อทุกคนเดินลงมาตลอดทางทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกับพวกวองโกเล่
จนฮิบาริต้องจับมือรุ่นที่ 10 วิ่งเผ่นอย่างรวดเร็วก็แน่อยู่แล้วผู้พิทักษ์เมฆาหนิเกลียดการสุมหัวมากที่สุด
เมื่อทั้ง 6 เดินมาถึงประตูโรงเรียนก็มีรถคันหรูมาจอดรอพวกสึนะอยู่แล้ว ประตูนั้นก็เปิดออก....
"เป็นไงมั้งพวกนาย!!!"ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงรีบอร์นนั่นเอง
"อือ....."สึนะพูดเสียงแผ่วเบา
"สึนะนายเป็นไรรึเปล่า"รีบอร์นถามเพราะดูสึนะไม่ค่อยสดใสสักเท่าไหร่
"......เปล่าชั้นคิดเรื่องส่วนตัวเฉยๆกลับเถอะ"สึนะพูดแล้วกระโดดขึ้นไปบนรถ
"ไอ้เจ้าบ้า"รีบอร์นพูด
ปราสาทหอย
"เป็นไงบ้างครับทุกคน เห็นผมเเล้วคิดแค้นหรอครับ"เสียงคำพูดนั้นทำให้สึนะสะดุ้งนิดๆ
"หา!!!เอนมะคุง"
"ขอโทษนะสึนะคุง พอดีว่าอยากวัดใจสึนะคุงเฉยๆหน่ะ 555+"เอนมะพูดพร้อมหัวเราะ
"อ๋อ....ค่อยยังชั่วเนอะ"ประโยคหลังสึนะพูดอย่างเบาๆ
+++++++++++*++*+++¥+เด่วมาอัพต่อครับต้องอ่านหนังสือ
"อะไรนะสึนะคุง"เอนมะพูด
"ปะ...เปล่าไม่มีอะไรซะหน่อย"สึนะพูดพร้อมหน้าเเดง
"พอดีว่าเราอยากให้ โคซาโตะ เอนมะมาเรียนหน่ะ"รีบอร์นพูดเสริม
"ฮะๆขอโทษนะทุกคน"
"ชั้นไม่ให้อภัยแกเด็ดขาด!!!"โกคุเดระโวยคนเเรก
"น่าๆโกคุเดระไปกินข้าวกันเถอะ"ยามาโมโตะพูดพร้อมลากโกคุเดระไปที่โต๊ะอาหาร
"ปล่ อยชั้นไอ้เจ้าบ้าเบสบอล!!!"
"น่าๆ"
"เอาเป็นว่าคืนนี้เอ็นมะไปนอนกับเจ้าห่วยสึนะก่อนแล้วกันนะ"รีบอร์นพูดจนทำ
ให้สึนะตะลึงแต่เอ็นมะกลับยิ้ม
"อะ...อืมก็ได้"สึนะพูดแล้วทุกคนก็ไปรับประทานอาหารและอาน้ำเข้านอน
ณ ห้อง 27
"ขอโทษนะสึนะคุงที่ทำให้ลำบากและก็ขอโทษเรื่องก่อนๆนะ"เอ็นมะพูดอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้ห้องอื่นได้ยิน ก็เเหมติดกันมากเลยนี่น
"อย่าใส่ใจเลยเอ็นมะคุง^^"สึนะหันหน้ามาพร้อมยิ้มให้
"สึนะคุงก็ไม่ได้โหดอะไรนี่นา แต่ทำไมอยู่โรงเรียนถึงดูน่ากลัวจังอ่ะ"เอนมะถามสึนะที่เงียบอยู่
"555+ชั้นก็ต้องเก๊กไว้อยู่แล้วนี่นา"สึนะยิ้มให้เอนมะทั้งสองจึงนอน
เช้าวันรุ่งขึ้น
ทุกคนมาโรงเรียนแต่เช้า ข้ามไปชั่วโมงเรียนละกันในชั่วโมงเรียนทุกชั่วโมงไม่มีคาบไหนที่สึนะและ
นัตสึมิจะไม่ยิ้มหวานๆให้กันเลย
พักเที่ยง
"สึนะทำวันนี้นายรู้สึกไม่เก๊กเลยน้า~"ยามาโมโตะแซวสึนะจนให้เจ้าตัวยิ้มนิดๆ
"ก็.......อ่ะนะ...อ้อชั้นขอตัวไปทำธุระก่อนละกันนะ"สึนะพูดแล้วยิ้มให้พวกผู้พิทักษ์อย่างอ่อนโยน(เฮ้ยมันไม่Y นะ//me)
ตลอดทางมีผู้หญิงมองสึนะอย่างจะกลืนกินไปทั้งตัวแต่เจ้าตัวจะสนใจเพราะตอนนี้กำลังรีบหาอะไรบางอย่าง
สักพักเขาวิ่งจนไม่ดูอะไรเลยจนชนเทอเข้า
"โอ้ย!เจ็บง่า...อะสึนะคุง"ไม่ใช่เสียงนัตสึมินั่นเอง
"นัตสึ...."สึนะพูดอย่างแผ่วเบา
"เมื่อกี้พูดอะไรรึเปล่า"
"อ้อ เปล่านี่...ขอโทษน้า~"สึนะพูดพร้อมพยุงนัตสึขึ้นมา
"ไม่เปนไรค่ะ"
"เอ่อ...ชั้นมีเรื่องจะถามเทอนะ"สึนะพูดขึ้นมาทันที
"อ่อ...ได้อยู่แล้วหล่ะจ๊ะ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วจ้าหลังจากหายไปนานนนนนนนนนนน
เม้นให้เราด้วยนะสัญญาว่าแต่งให้จบจ้า^^
"กลับกันเถอะ"สึนะพูดแล้วถือกระเป๋าออกจากห้องเรียนทันที
"ครับ/อืม"ทุกคนตอบ
เมื่อทุกคนเดินลงมาตลอดทางทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกับพวกวองโกเล่
จนฮิบาริต้องจับมือรุ่นที่ 10 วิ่งเผ่นอย่างรวดเร็วก็แน่อยู่แล้วผู้พิทักษ์เมฆาหนิเกลียดการสุมหัวมากที่สุด
เมื่อทั้ง 6 เดินมาถึงประตูโรงเรียนก็มีรถคันหรูมาจอดรอพวกสึนะอยู่แล้ว ประตูนั้นก็เปิดออก....
"เป็นไงมั้งพวกนาย!!!"ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงรีบอร์นนั่นเอง
"อือ....."สึนะพูดเสียงแผ่วเบา
"สึนะนายเป็นไรรึเปล่า"รีบอร์นถามเพราะดูสึนะไม่ค่อยสดใสสักเท่าไหร่
"......เปล่าชั้นคิดเรื่องส่วนตัวเฉยๆกลับเถอะ"สึนะพูดแล้วกระโดดขึ้นไปบนรถ
"ไอ้เจ้าบ้า"รีบอร์นพูด
ปราสาทหอย
"เป็นไงบ้างครับทุกคน เห็นผมเเล้วคิดแค้นหรอครับ"เสียงคำพูดนั้นทำให้สึนะสะดุ้งนิดๆ
"หา!!!เอนมะคุง"
"ขอโทษนะสึนะคุง พอดีว่าอยากวัดใจสึนะคุงเฉยๆหน่ะ 555+"เอนมะพูดพร้อมหัวเราะ
"อ๋อ....ค่อยยังชั่วเนอะ"ประโยคหลังสึนะพูดอย่างเบาๆ
+++++++++++*++*+++¥+เด่วมาอัพต่อครับต้องอ่านหนังสือ
"อะไรนะสึนะคุง"เอนมะพูด
"ปะ...เปล่าไม่มีอะไรซะหน่อย"สึนะพูดพร้อมหน้าเเดง
"พอดีว่าเราอยากให้ โคซาโตะ เอนมะมาเรียนหน่ะ"รีบอร์นพูดเสริม
"ฮะๆขอโทษนะทุกคน"
"ชั้นไม่ให้อภัยแกเด็ดขาด!!!"โกคุเดระโวยคนเเรก
"น่าๆโกคุเดระไปกินข้าวกันเถอะ"ยามาโมโตะพูดพร้อมลากโกคุเดระไปที่โต๊ะอาหาร
"ปล่ อยชั้นไอ้เจ้าบ้าเบสบอล!!!"
"น่าๆ"
"เอาเป็นว่าคืนนี้เอ็นมะไปนอนกับเจ้าห่วยสึนะก่อนแล้วกันนะ"รีบอร์นพูดจนทำ
ให้สึนะตะลึงแต่เอ็นมะกลับยิ้ม
"อะ...อืมก็ได้"สึนะพูดแล้วทุกคนก็ไปรับประทานอาหารและอาน้ำเข้านอน
ณ ห้อง 27
"ขอโทษนะสึนะคุงที่ทำให้ลำบากและก็ขอโทษเรื่องก่อนๆนะ"เอ็นมะพูดอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้ห้องอื่นได้ยิน ก็เเหมติดกันมากเลยนี่น
"อย่าใส่ใจเลยเอ็นมะคุง^^"สึนะหันหน้ามาพร้อมยิ้มให้
"สึนะคุงก็ไม่ได้โหดอะไรนี่นา แต่ทำไมอยู่โรงเรียนถึงดูน่ากลัวจังอ่ะ"เอนมะถามสึนะที่เงียบอยู่
"555+ชั้นก็ต้องเก๊กไว้อยู่แล้วนี่นา"สึนะยิ้มให้เอนมะทั้งสองจึงนอน
เช้าวันรุ่งขึ้น
ทุกคนมาโรงเรียนแต่เช้า ข้ามไปชั่วโมงเรียนละกันในชั่วโมงเรียนทุกชั่วโมงไม่มีคาบไหนที่สึนะและ
นัตสึมิจะไม่ยิ้มหวานๆให้กันเลย
พักเที่ยง
"สึนะทำวันนี้นายรู้สึกไม่เก๊กเลยน้า~"ยามาโมโตะแซวสึนะจนให้เจ้าตัวยิ้มนิดๆ
"ก็.......อ่ะนะ...อ้อชั้นขอตัวไปทำธุระก่อนละกันนะ"สึนะพูดแล้วยิ้มให้พวกผู้พิทักษ์อย่างอ่อนโยน(เฮ้ยมันไม่Y นะ//me)
ตลอดทางมีผู้หญิงมองสึนะอย่างจะกลืนกินไปทั้งตัวแต่เจ้าตัวจะสนใจเพราะตอนนี้กำลังรีบหาอะไรบางอย่าง
สักพักเขาวิ่งจนไม่ดูอะไรเลยจนชนเทอเข้า
"โอ้ย!เจ็บง่า...อะสึนะคุง"ไม่ใช่เสียงนัตสึมินั่นเอง
"นัตสึ...."สึนะพูดอย่างแผ่วเบา
"เมื่อกี้พูดอะไรรึเปล่า"
"อ้อ เปล่านี่...ขอโทษน้า~"สึนะพูดพร้อมพยุงนัตสึขึ้นมา
"ไม่เปนไรค่ะ"
"เอ่อ...ชั้นมีเรื่องจะถามเทอนะ"สึนะพูดขึ้นมาทันที
"อ่อ...ได้อยู่แล้วหล่ะจ๊ะ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วจ้าหลังจากหายไปนานนนนนนนนนนน
เม้นให้เราด้วยนะสัญญาว่าแต่งให้จบจ้า^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น