ลูกพี่ลูกน้อง

ร่างสูงงุนงง ทำไมป้าของเขาต้องให้เขามายืนที่หน้าบ้านของตัวเองในเวลาเช้าตรู่แบบนี้ 'จะยืนแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ว่ะ เมื่อยก็เมื่อย แถมเย็นค_ยจะตายอยู่แล้วสัส 'ร่างสูงคิดในใจ สีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจ ออกมาแบบชัดเจน 
.
.
.
ซักพักชานยอลเห็นรถสีเทาอ่อนจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเขา พร้อมกับบุคคล 2 คนเดินออกมาจากตัวรถ
  
"ชานยอล สวัสดีแม่ใหม่หน่อยสิ "หื้มม? แม่ใหม่หรอ กูไม่เคยบอกใครนะว่าอยากได้แม่ใหม่ กูไม่ต้องการเลยครัช

"เหอะ" นอกจากชานยอลจะไม่ทักทายแม่ใหม่ กับ 'น้องคนใหม่' แล้วชานยอลยังมีท่าทีจะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านอีกด้วย

        "ชานยอล ชานยอล ไปไหน??? "
        " เฮ้!! ชานยอลมาทักทายแม่กับน้องตัวเองก่อนสิ "
        "ฟังป้าบ้างสิ ทำไมชอบเอาแต่ใจแบบนี้ ห้ะ!!"

อีกฝ่ายพยายามจะพูดให้ชานยอลเปิดใจให้แม่ใหม่ที่เข้ามาบ้าง แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าชานยอล 'อคติ' กับแม่ใหม่ขนาดไหน 

        "แม่ใหม่หรอ กูไม่ต้องการ กูขี้เกียจโดนบ่น น่ามคาญๆ"ร่างสูงบ่นพึมพัม เมื่อเดินมาถึงห้องของตัวเอง ชานยอลเดินตรงดิ่งไปที่เตียงลูกฟูกของตัวเอง "อืมม ง่วงชิบหายตื่นเช้าเพื่ออะไรว่ะสัส " 
.
.
.
.
.
.
.
 "หื้มมม มีอะไร" ร่างสูงงัวเงีย เมื่อรู้สึกว่าได้ยินเสียงหวานๆเรียกชื่อของเขา ไม่ใกล้ไม่ไกลมากนักหรอก 
 "พี่ชยอล แบคเหงา คุยกับแบคหน่อย "
 "มึงชื่ออะไรนะ ? " เกือบจะตกใจแล้วไงสัส นึกว่าผีจูออนมานั่งอยู่ปลายเตียง หน้าขาวเนียนชิบหาย
 "อ่าา ผมชื่อ....."
.
.
.
.
.
.
.
" บยอน แบคฮยอนครับ "