คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapte: 5 หนูมิน(เสียแล้วจิงหรอ)
href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cuser%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" />
ก๊อกๆๆๆ
“ ลูกพี่เป็นอะไรครับ ลูกพี่ “ พวกจ้อจี้และไมเกรนที่ได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องพยายามเคาะประตูและเบียดเสียดถล่มประตูห้องนั้นเพื่อที่จะเข้าไปดู...
ทะ......ทำไมฉัน >O< ถึงไม่ได้ใส่เสื้อผ้า..... ทะ..ทำ.. ฉันที่กำลังสำรวจร่างกายที่ห่อหุ้มด้วยผ้าห่มผืนบาง
“ ลูกพี่คับ “ พวกลูกน้องที่พังประตูเข้ามาทำให้ทุกคนถลาเข้ามาในห้องและล้มทับไปตามๆๆกันทำให้ใครบางคนรีบเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างให้มิด +กับความตกใจแต่ก็ดันมีใครบางคนที่ถลาไปไกลกว่าเพื่อนถลาขึ้นไปบนเตียงหัวที่มุดเข้าไปในผ้าห่มก่อนที่จะ.......
โครม!!!!!!!!!!!!
มินซอนเยยันเท้าใส่ไอ้คนที่ถลาเข้ามาในผ้าห่มก่อนที่จะเอาผ้าขึ้นมาปิดอีกครั้ง..สายตาปรืดไปมามองอาฆาตไอ้คนนั้นเป็นพิเศษ......
“ ผะ....ผมขอโทษคับ กูว่าเรารีบออกไปเหอะ... “ ผู้ชายร่างสูงที่พูดขึ้นก่อนจะโค้งคำนับเพื่อเป็นการขอโทษในสิ่งที่เขาทำละเมิดลงไปและรีบผลักไสพวกเพื่อนที่ล้มทับกันอยู่ให้ออกไปจากห้อง...
“ อะไรของแก?? วะ ซีวอน “ คังอินที่พูดขึ้น
“ ลูกพี่ไม่เป็นอะไรนะคับ?? “ นิชคุณที่ทิ้งท้ายด้วยความเป็นห่วง......และประตูก็ได้ถูกปิดลง
“ แล้ว....เยอึนหละ... “ ฉันที่กวาดสายตาไปมาเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินลงมาชั้นร่างกับไม่พบสามีของตน (ประชดนะ) “ คุณเยอึน ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วคับ “ นายเรียวอุคที่พูดขึ้น “ แล้วเมื่อคืน........ฉันกลับมาได้ไง “ ฉันพยายามถามไอ้ลูกน้องพวกนี้เท่าที่จำได้ฉันแค่กินแฟนตาแล้วเมา..แล้วก็เดินออกจาพวกลูกน้องที่พลอดรักกันเมื่อคืน แต่ทำไมนอกนั้นจามไม่ได้อีกเลย... “ ก็คุณเยอึน แบกลูกพี่มาส่งที่ห้องไงคับ.. “ นายเยเย่ที่พูดขึ้นพลางอมยิ้มระรื่น และตามด้วยรอยยิ้มอีกหลายคนผุดขึ้นมา เมื่อพูดถึงเมื่อคืน..อยากรู้จังว่าเมือคืนฉันทำอะไรลงไปบ้าง.. แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดเฮดจิงๆ เฮ้ย!!!!!!!!!!! ฉันที่ตะโกนออกมาดังลั่นเมื่อเห็นสภาพรถ สปอต มันเท่ห์มากๆๆเลยแหละ.... “ ทำไมต้องไปคันนี้ “ ฉันตวาดใส่ลูกน้องเมื่อเห็นรถสปอต์ที่ว่านะ (อีถีบ 2 ล้อ) “ เราต้องช่วยกันลดภาวะโลกร้อนคับ “ นายชินดงพูดขึ้นและขึ้นไปอยู่ตรงที่คนถีบเรียบร้อยเหลือแต่ฉันที่ต้องนั่งข้างๆเพราะใส่กระโปรง พวกนี้รู้จักช่วยโลกด้วยหรอ.... ไม่น่าเชื่อ.. เมื่อนายนี่มันออกตัวถีบก็ตามด้วยพวกลูกน้องที่ปั่นอีถีบตามมาหลากสีสัน เขียว ชมพู เหลือง ดำ เต็มไปหมด เหมือนขนมลูกกวาด ฉันคิดพลางถอนหายใจ อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่านั่งรถแล้วพวกนั้นพาฉันตาย....ทันที่ฉันคิดยังไม่จบ “ เฮ้ย!!!!!ระวังหมา “ นายชินดงที่ถีบไปเฉียวตูดหมาทำให้เจ้ากรรมนายเวร วิ่งไล่... โฮ่ง!!!!!! เสียงหมาที่ตอนนี้มันวิ่ง ไล่คันของฉันอยากน่ากลัวที่สุด มันแยกเขี้ยวเหลืองอ๋อย href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cuser%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" /> และมันเข้ามาใกล้ฉันทุกที ทุกที นายชินดงก็ปั่นแบบสุดกำลังส่วนตัวฉันก็ยกขาขึ้นอย่างสุดกำลังเช่นกัน..... ส่วนไอ้พวกที่เหลือที่ปั่นตามมา อยากจะยิงทิ้งซะจิงๆ ทิ้งฉันเฉยหันจักรยานกลับไปเลย เหลือเพียงฉันกับชินดงที่ต้องโดนเจ้ากรรมนายเวรวิ่งไล่อยู่อย่างนี้ ...ถ้าฉันรอดไปได้เมื่อไรนะ จะฆ่ามันให้ตายเลย T/////TO///// แต่ตอนนี้ขอเอาชีวิตรอดก่อนแล้วกัน “ เร็วดิ เร็ว ถีบเร็วๆสินาย อ๋าย!!!!!!!!!!!!!!! “ “ เมิงแต่งานจริงหรอวะ กูเห็นเขาลือกันทั่วโรงเรียนเลย “ สาวผิวเข้มเดินมากอดคอเยอึนเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกัน “…………………..” เยอึนไม่ตอบใบหน้าขรึมและเงียบมันทำให้คนเป็นเพื่อนหยุดพูดเรื่อยเปื่อยทันทีก่อนจะหันหน้ามาสบสายตาเยอึนนิ่งๆ “ ตกลงว่า......เป็นเรื่องจริงใช่ไหม “ ยูบินพูดขึ้นก่อนที่เยอึนจะหลบสายตาคนตรงหน้า เยอึนไม่ตอบเขาเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้นก่อนจะเดินนำหน้าไป “ ฮ่าฮุฮ่าฮ่าฮุวะฮ่า..... “ เสียงหัวเราะอัปลักษณ์ของยูบินที่ขำไม่หยุด มันปล่อยกร๋ากเต็มที่... เยอึนรีบวิ่งมาเตะตูดคนที่หัวเราะทันที “ เมิงเงียบๆเลยนะเมิง “ “ กูอยากรู้ว่ะ คนนั้นคือใคร?? “ ยูบินที่หลบหลีกการเตะของเยอึนพร้อมกับพูดใส่เพื่อนตรงหน้าที่สีหน้ากำลังโกรธ “ เมิงเงียบๆๆนะ “ “ กูจะไปประกาศให้ทั่วเลย.... “ ยูบินพูดจบก่อนจะออกตัววิ่งแต่ก็ถูกเยอึนกระชากร่างไว้ “ ถ้าเมิงปากโป้ง กูจะบอกสาวๆของเมิงให้หมด ว่าเมิงคบใครบ้าง เอารายชื่อให้ดูเลย “ คำพูดของเยอึนทำให้ใบหน้าของเพื่อนเปลี่ยนทันที่...ยูบินกลืนน้ำลายคำใหญ่ลงคอ...... “ เอ.......อ กูไม่..บอกแล้ว “ ยูบินรู้ว่าคำขู่ของเยอึนมันเป็นจิงเสมอและก็เป็นผลร้ายกับยูบินด้วย......
หนูมินซวยอีกแล้ว TOT !!! นายซีวอนนั่นจะเห็นน้องสาวที่ยิ้มแฉ่งของฉันไหมนะ ?? ฉันที่ตั้งคำถามในหัววกไปวนมาและที่สำคัญทำไมร่างอันงดงามของฉันที่คล้าย นาตาลี เกโบวา ถึงเปลือยเปล่าเช่นนี้ โอ้ย!!!ปวดเฮดจิงๆ
/>
/> ครืด!!!! “ ขะ......ขอโทษค่ะ “ ฉันที่หอบแฮ่กๆๆ มาเพราะไอ้หมาบ้านั่นแหละ สภาพของฉันเหมือนคนทะเลาะกับหมา หรือกัดกับหมานั่นเอง ไม่สวยเลย >0< “ เด็กใหม่หรอ...เอาเป็นว่าอภัยให้แล้วกัน “ อาจานซูหยองกี้ ที่ใครๆในห้องก็รู้กันดีว่า โหด มหาประลัยแห่งความโหดคูณ 4ยกกำลัง3+2 (มันมั่วจริงๆ) อาจานที่รีบชี้ไม้เรียว ฉันแน่ใจว่าไม่คงไม่ใช่ไม้เรียวแต่มันคือปืนยาวที่ชี้มาทางฉันเพื่อบอกว่า “ เธอควรรีบไปนั่งที่ ” ฉันรีบวิ่งไปทันทีเมื่อปืนชี้มาทางฉัน..ใครไม่กลัวให้มันรู้ไป “ นี่!!!เธอ เมื่อคืนเธอแบกฉันกลับบ้านหรอ ??? “ ฉันที่ถามไถ่คนข้างๆที่มันไม่นอนหลับเพราะอะไรนะหรอ (น่าจะรู้ว่าเรียนกับใคร?) “ อืม!!! “ มันที่ตอบหน้าตายไม่หันหน้าแม้แต่นิดเดียว สายตาจับจ้องที่กระดานดำ รวมนร.ทุกคนด้วย “ แล้ว!!!เมื่อคืนฉันทำอะไรบ้าง “ “ ก็.......แค่..อย่างนั้นอ่ะ.... “ เยอึนที่ตอบกำกวม ฉันไม่ค่อยจะเข้าใจภาษาของมันเท่าไร ... “ แค่..อย่างนั้นมันคืออะไรหละ “ ฉันตะโกนออกมาซะดังจนลืมตัวทำให้อาจานซูหยองกี้หันมามองเราทั้งสอง พร้อมกับ ปัง!!!!!!!!เสียงลูกปืนที่ดังขึ้น มันทำให้ฉันใจหวาบหวิทันที“ คุยกันขณะที่ฉันสอนอยู่หรอ ?? “ อาจานซูหยองกี้ที่ตะโกนขึ้นมาก่อนจะจิกสายตาอันดุดันมองเหมือนกับกินเลือกกินเนื้อมองจนทะลุทะลวงไปถึงปอด+ตับ “ ออกไปยืนหน้าห้อง “ ......สิ้นเสียงของอาจานโหด ทุกคนก็หันมาสนใจกระดานดำต่อโดยอัตโนมัติ ส่วนฉันกับเยอึนก็มายืนโชว์ความสวย และความหล่อกันหน้าห้อง..โดยการยืนขาเดียวและกางจักกุแร้ออก “ เพราะเธอ ทำให้ฉันต้องโดนลากมาด้วย “ “ อ้าว!!!ก็เธอมันตอบกำกวมนิ ตกลงหมายความว่าไง “ “ ก็บอกว่า อย่างนั้นอ่ะ เข้าใจยากจิง “ “อะไรหละ อย่างนั้นที่บอก ฉันไม่เข้าใจ และทำไมฉันถึง....... “ ฉันอยากจะถามว่าทำไมฉันถึง โป๋บนเตียงหน่ะสิ แต่มันก็พูดไม่ออก......... “ ก็เธอปล้ำฉันนะสิ “
ความคิดเห็น