ขอโทษค่ะ !!!หนูไม่ได้ตั้งใจเป็นมาเฟีย wg&sj&2pm {Yaoi&Yuri}

ลำดับตอนที่ #5 : Chapte: 4 งานแต่ง+งานสละโสด

chapte:4

" จะรับเป็นเมียไหม "

" รับโว้ย!!!!!!! "  ตอบห้วนๆ

" แล้วหล่อนหละเอาเป็นผัวป่ะ "

" .......................... "  ฉันหละแอบเหนื่อยนิดๆ ที่ต้องมาสุงสิงอยู่กับมาเฟียการพูดการจาก็ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องดูสิขนาดงานแต่งงานฉันยังอยากจะเอามีดแทง บาทหลวงที่คาบบุหรี่ไว้ในปาก บ่นควัน...อยู่ ณ ตอนนี้...

ฉันอยากตอบใจจะขาดว่า " ไม่ "แต่มองหน้าอาป๋าแล้วเหมือนโดนคำสาป

" ระ......รับค่ะ "  ฉันไม่ได้มีความยินดีเลยสักนิด .........................

เราก็บอกตกลงกันในงานโบสถ์เรียบร้อย ทุกคนในงานก็เป็นพยานรวมทั้งอาป๋า อาม๋า มากันทั้งครอบครัว มีความสุขจิงๆ

" ลูกพี่คับ ยินดีด้วยนะคับ "  ไอ้ดงแฮที่ยื่นดอกกุหลาบขาวให้ใบหน้ามันเนี่ย อยากจะยัดส้นตีนจิงๆ มันประชดกันป่ะว่ะ

" เออ ขอบคุณ "  ฉันรับมาอย่างลวกๆๆก่อนจะหย่อนก้น แต่เอ๋ะ!!คราวนี้คุณคิดว่ามินใส่เกงในสีอะไรค่ะ จะบอกให้ มินไม่ได้ใส่ค่ะ เฮ้ย!!! ล้อเล่น ........ ฉันมองไปบรรยากาศโดยรอบทำไมมีแต่ผู้เถ้าผู้แก่หรือผู้ที่อายุเหลือน้อยมากๆแต่ก็ต้องมาสะดุดไอ้คนหย่อนก้นมานั่งลงข้างๆ.................

" ................... "

" นี่!!!!!!!!!!!!จะเปิดปากคุยกันสักนิดได้ไหม...เป็นใบ้หรือไง เอาแต่หลับแต่นอน นิสัย!!!!!!!!!!!! "  ฉันขอที่เถอะค่ะด่ามันแหลกวันๆเอาแต่นั่งหลับตา ทำเป็นเท่ห์ไปได้ใครจะอั้นไว้ค่ะ แต่เมื่อกี้ฉันด่าในใจนะ.....

จู่ๆไอ้คนที่ฉันแอบด่าในใจก็หันหน้ามาจ้องหน้าฉัน ก่อนที่จะ " โป๋ก!!!!!!!!!!! "  ให้รางวัลอย่างงดงามตามมาด้วยเสียงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

" โอ้ย!!!!!!!!!!!!!!เจ็บ " ฉันนั่งกุมศรีษะ.....ทันที..กล้าทำคนสวยสเป็กเมะทั้งโลกหรอย่ะ(มั่นใจจังนะมิน)....

" ว่าคนอื่นเบาๆๆได้ป่ะ คนจะนอน "  เยอึนที่นั่งก้มหน้านอนหลับต่อ.......

" อ่ามิน อาป๋าจะกลับกันแล้ว ยังไงก็ฉลองสละโสดซะ พวกลูกน้องก็อยู่ ..สนุกให้เต็มที่ " พ่อบังเกิดเกล้าที่ฉันรักนักรักหนาเดินมาบอกก่อนจะเดินจากไป อาป๋านะอาป๋า ทำไมต้องให้มินแต่งงานแล้วยังจะต้อง ไปอยู่ด้วยกันอีก.. TOT

" อ่าเยอึน ป๋าขนของไปไว้ที่บ้าน อ่ามินแล้วนะ มีอะไรก็โทหานะ "  เฮียซันไชบอกลุกที่นั่งหลับตาแล้วเดินจากไป มันนั่งทำสมาธิหรือไงว่ะ.......

" วันนี้ กลับกับเฮียไหมจ่ะ เดี๋ยวเฮียเลี้ยง "  อาเฮียพี่ชายฉันที่เป็นผู้หญิง(แต่ฉันว่าออกแนวฉิงมากกว่า) กำลังยั่วยวนพวกลูกน้องทั้ง 20 คน ดูจากอาการและท่าทางของพวกลูกน้องฉันแล้วอยากจะหนีออกจากตรงหละสิไม่ว่า ......

" อาเฮีย กลับบ้าน "  อาป๋าที่ช่วยชีวิตลูกน้องฉันไว้ ก่อนจะกระชากพี่ฉันกลับไปอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้แขกผู้มางานก็กลับกันทีละคน 2 คน จนเหลือแต่ฉันและลูกน้องรวม ด้วย(ไม่ค่อยอยากจะรวมด้วยเลย) เยอึนด้วย..........



" ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม "  เสียงเพลงที่ดังลอยๆๆขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังกระดกแฟนต้า(อยากบอกนะค่ะ ว่ามินเมาอัดลม)เพื่อชำระล้างจิตใจให้สงบสุข ก่อนที่จะต้องมาสุงสิงกับไอ้คนนอนตลอดอย่างนี้....

" มันอาจไม่เพราะ ไม่ซึ้ง ไม่สวยงาม เหมือนเพลงทั่วไป "   ฉันเปิดตาโพรงมองดูว่าใครร้องเพลง แม้ว่าจะเมานิดๆแต่ก็ยังมีสติหน่อยๆ... พวกไมเกรนและจ้อจี้บางส่วนที่กำลังร้องประสานเสียงกันแล้วจ้องมองมาทางฉัน แต่เอ๋ะ!!!มันมองไปข้างหลังฉันทางพวกกลุ่มจ้อจี้มากกว่า.....

" อยากให้รู้ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รักก็เขียนไม่ได้  "   ฉันที่ลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างๆนายฮันเกิง เพื่อมองหน้าพวกลุกน้องที่ร้องเพลงเพราะๆแต่ทว่าไปสายตามันหวานจิงๆ... และเพลงก็แอบคุ้นๆ

" แต่กับเธอคนนี้รู้ไหมฉันเขียนยังไงได้ เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน "  ท่อนนี้นายฮีซอลร้องแล้วชี้มาทางนายฮันเกิงที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน ความรู้สึกของฉันเหมือนมันคุ้นนะ คุ้นมากๆๆ

" มันอาจจะโดนใจแต่ก็มีความหมายเหมือนๆกัน แต่กลับเธอฟังเพลงนี้เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่านั้น " กูเริ่มเอ่ะใจแหละ แล้วมันก็เข้าท่อนฮุกอย่างรวดเร็ว สติสัมปัชชัญญะของฉันกลับมาโดนทันที

" ให้มันเป็นเพลงบนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน " กูรู้แหละ (บทเพลงเกย์รักแห่งสยาม)และไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างฉัน ก็คงจะเป็นมาริโอ้ เมาหรอ (มั่วได้อีก) ส่วนไอ้คนที่ร้องเพลงอยู่ข้างบนส่งสายตาอันหวานช่ำมาให้คนข้างๆฉันก็คงจะเป็น
พีท ทองเจือ (วงออกัสต่างหาก)...... ความรู้สึกของฉันรู้สึกได้ถึงมลภาวะ ชายรักชายในบรรยากาศแบบนี้... ฉันกุมขวับจูนสมองตัวเองอีกครั้ง แต่ว่าพวกมันก็ยังสบตากันหวานปิ๋ง ได้โปรดเถอะ!!!!!!! คงไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดนะ...... ฉันไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ต่อเดินเลี่ยงออกจากงานมาโดยทันที แม้ว่าจะเมาอยู่นิดๆ ลูกน้องฉันเป็น...... โอ้ย!!ไม่อยากคิดมันไม่จิงมั้ง.....

ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฉันเดินเซไปเซมาเดินไปชนอะไรบางอย่างเข้าอย่างจัง แต่ว่าฉันก็พยายามเดินหนีแล้วแต่ก็ยังโดนรั้งแขนไว้อยู่ ฉันหันขวับไปมองด้วยสายตาขวางๆๆ ไม่ใช่ไม่พอใจนะ แต่เมา!!!!!!!!!!!

"นี่!!!!!!!!!!! น้องชนคนแล้วลูกจักขอโทษหน่อยสิว่ะ "  ไอ้ผู้ชายร่างกำยำที่พูดกับฉันอยากเอาเป็นเอาตาย

" ขอโทษ " ฉันที่ตอบแบบห้วนๆก่อนจะสลัดแขนออก แล้วเดินต่อแต่มันก็ยังมารั้งไว้อยู่

" หาเรื่องหรอว่ะ พูดแม่งดีๆๆหน่อยสิ "  มันเริ่มตวาดใส่ฉัน

" ว่ะ!!!!!!!!!!จะเอาไงว่ะนิ "  ฉันอารมณ์ขึ้น+เมาน้ำอัดลม......... มันทนไม่ไหวแหละ รู้จักฉันไหมว่าฉันเป็นใคร???

" แกอยากเจอดีหรอว่ะ "  ไอ้ผู้ชายคนนั้นตะโกนเรียกพวกที่เดินอยู่ข้างมายืนอยู่ล้อมฉัน......

" ฉันก็มีพวกโว้ย!!!!!!! จ้อจี้ ไมเกรน โชว์ตัว "  ฉันที่เรียกลูกน้องปัญญานิ่มแต่ลืมไปว่า มันอยู่ในงานมันไม่ได้ตามนี่หว่า...

" ไหน!!!!!!!!! พวกแกอ่ะ " 

" คะ.........คือว่า"  ฉันเริ่มดัดเสียงทันที ให้ตายสิฉันจะโดนรุมไหมเนี่ย!!ถ้ารุมฉัน ได้โปรดอย่าทำร้ายหน้านะ เดี๋ยวไม่สวย(ยังจะห่วง)

" จัดการ " ไม่ทันที่ฉันจะหายใจพวกมันก็เดินเข้ามารุมแต่ว่า ฉันโดนอะไรสักอย่างลักพาตัวไปอย่างรวดเร็วและวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตายและพวกมันก็วิ่งตามมา

" เธอเป็นใคร??? "  ฉันกับเขาที่ตอนนี้อยู่ในที่แคบๆมืดๆ และแถมยังเบียดเสียดจนตัวเนี่ยชิดกันมากๆๆเลยแหละ ฉันค่อยๆเงยหน้าช้า..............

เหวอ!!!!!!!!!!!!!!  ฉันเอ๋อ ไปเลยเมื่อคนตรงหน้าคือ ไอ้เยอึนที่ตอนนี้ไม่ได้หลับแต่มันช่วยฉันอยู่

" เธอ????? " 

" เงียบๆๆสิ เดี๋ยวพวกมันได้ยิน "  เยอึนที่เอามือมาปิดปากฉัน  มองไปมองมายัยนี่หล่อไม่เบา ผมสีน้ำตาลคล้ายเปลือกไม้แห้ง ดวงตาดุจไขมุกผิวขาวเนียนสวยงาม หน้าไร้เครื่องสำอาง ไร้ริ้วรอย มองใกล้ๆอย่างนี้ สวยเป็นบ้าเลย

มินไม่ไหวแล้ว มินขอเหอะ

มินซอนเยยื่นหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากบางของเยอึนอย่างเร้าร้อนก่อนจะตวัดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างรวดเร็วส่วนเยอึนสายตายังเลิกลักเล็กน้อยก่อนจะตอบรับมันเป็นอย่างดี ทั้งสองที่อยู่ในซอยแคบๆมืดๆกำลังจูบอย่างไม่ปราณีสายตาใครทั้งนั้น รวมน้ำอัดลมที่อยู่ในตัวมินมันพลุกพล่านไปหมด จนอารมณ์ไม่ยั้งไม่อยู่







" กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "