ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapte: 5 เสียแล้ว
" ฮาโหล พี่ผู้จัดการครับ ทำไมผมติดต่อพวก SJ ไม่ได้เลยหละครับ " ชางมินที่พูดสาย
" ช่ายพี่ ว่าไง " แจจุงที่ตะแคงหูข้างๆพูดขึ้น
" คือ...........ว่า......เครื่องบิน.. ตก "
" ว่าไงนะครับ อะไรตกนะ " ชางมินที่เน้นเสียงเพื่อความแน่ใจ ทำให้ทุกคนท่ตะแคงหูหันมาเบียดกันฟังมากขึ้น
" เครื่องบินตก ตำรวจยังหาคนรอดชีวิตไม่เจอ แค่นี้ก่อนนะ พี่อยากอยู่คนเดียว "
" ไอ้ชาง ว่าไงว่ะ บอกมาดิ พี่เขาว่าอะไร " จุนซูที่สะกิดตัวชางมินที่หน้าซีดๆ.
" เออ พูดมาดิ ทำไมแกทำหน้าแบบนั้น " ยูซอนที่ยืนกอดอกอยู่ข้างหลังโซฟาที่ทุกคนนั่งกันอยู่
" เครื่อง.....บะ..บิน....ตะ...........ตก " ชางมินที่พุดจับใจความได้ยากแต่พอฟังได้ประโยคประมาณนี้
" ว่า...............ไง......นะ........... >0< " ทุกคนที่ตะโกนใส่ชางมิน........เขาไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าเท่านั้น
" ไม่จิง เป็นไปไม่ได้โว้ย ทำไมเป็นอย่างนี้ " แจจุงที่โวยวายออกมา น้ำใสๆที่เริ่มไหลอาบ บนแก้มขาวๆของเขา และทุกคนก็เช่นกัน
" ใจเย็นนะ " ยูซอนที่วางมือตบบไหล่ของแจจุงเบาๆ
" ฉันว่าเราไปโรงพยาบาล กันดีกว่า " ยุนโอที่กล่าวขึ้นแล้วก็เดินออกจากประตูไป
.......................................................................................
ณ โรงบาล
" พี่ยูบิน ได้โปรดนั่งเหอะ เวียนหัวหมดแล้ว " ซอนมีที่มองคนร่างคล้ำเดินจงกลมอยู่ตรงหน้า
" อย่ายุ่งได้ไหม " คำพูดที่ทำใ้ห้ตากวางดาว มุ่ยไปเลย
" แกก็รู้ว่าพี่เขาเป็นคนใจร้อนนิ.อย่าไปยุ่งเลย " โซฮีที่กระซิบบอกคนหน้ามุ่ยปากเบี้ยว
" อุแว้ อุแว้.......... " เสียงเด็กทารกที่ออกจากช่องคลอด
" เด็กออกแล้ว ฮยอนอาดูลูกสิ ฮยอนอา " ซอนเยที่มองเด็กทารกที่ตัวเต็มไปด้วยเลือด สายสะดือที่ยังไม่ตัดขาดออกจากกัน
" ช่าย เด็กน่ารักมากๆเลย " เยอึนก็อีกคน
" ฮยอนอา ฮยอนอา " ซอนเยที่หันมาสนใจเจ้าตัว เมื่อเจ้าตัวไม่ตอบอะไร
" หมอค่ะ เธอเป็นอะไร "
" หลีกทางหน่อยสิครับ ผมขอตรวจชีพจร "
" ติ๊ด ติ๊ด ติดดดดดดดดดดดดดด .............. เธอเสียแล้วครับ " หมอที่ขยับแว่นให้กระชับแล้วหันมาบอกซอนเยกับเยอึนที่อยู่ปลายเตียง
" เอาเด้กไปเก็บที่ห้องทารกไป " หมอที่บอกนางพยาบาลที่กำลังล้างตัวเด็กอยู่
" ฮยอนอา ฟื้นสิ ลูกเธอไง เธออยากได้ไม่ใช่หรอ ที่รอเวลานี้มานานมากเลยไม่ใช่หรอ ฟื้นสิ " เยอึนที่สกิดร่างไม่มีชีวิตบนเตียงที่ นองไปด้วยเลือดท่วมเตียง.... หน้าเยอึนที่นองไปด้วยน้ำตาเช่นกัน
" ใช่ ฟื้นสิ ฟื้นสิว่ะ ไอ้เด็กบ้า " ซอนเยที่ล้มทั้งยืนอยู่ข้างหลังเยอึน
...........................
" อยู่โรงบาลไหนเนี่ย....... หามาหลายที่แล้วนะ " แจจุงที่ตะคอกใส่คนขับรถ
" เออ มาหลายที่แล้วนะเว้ย ทำไมไม่โทถาม " ยูซอนที่พูดไปปลอบใจชางมินน้องเล็กที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้น
" ฉันไม่มีเบอ หาไปเถอะน่า " ยุนขับรถไปมองหาโรงพยาบาลไป
..........................................
" เยอึน ซอนเย ว่าไง ฮยอนอาเป็นไงบ้าง " ยูบินที่วิ่งกรู่เข้ามาหาร่างทั้งสองที่เดินเหมือนคนไม่มีร่าง ตามด้วยซอนมีกับ
โซฮีที่ตามตูดมาเหมือนกัน
" ฮยอนอา ตายแล้ว ได้ยินไหม " ซอนเยที่ตะคอกใส่ยูบินแล้ววิ่งหนีไป
" หมาย....ว่า.......ไง...ความ...... "
" หมายความว่าไง " ซอนมีที่แก้คำพูดยูบินให้ถูก
" เธอเสียแล้ว เธอเสียตอนเด็กออกพอดี " เยอึนที่พูดเสร็จก็ดึงยูบินมากอดที่ยังอึ้งๆ
" ทำไมเป็นแบบนี้ " โซฮีที่ร่างเธอก็ทรุดซะงั้น ทำให้ซอนมีรีบพยุงร่างไปนั่งที่เดิม
.............................................................
" ที่นี่จิงหรอว่ะ " แจจุงที่หันซ้ายหันขวา
" ก็ลองเข้าไปถามดูว่ามีคนคลอดมาคลอดหรือเป่า " ยุนที่เดินตามมาข้างๆ
" ขอโทษนะครับ มีคนท้องมาทำคลอดที่นี่ไหมครับ " แจจุงที่ถามนางชุดขาวที่เดินสวนทาง
" อ๋อ มีค่ะ เดินซ้าย แล้วเลี้ยวขวา แล้วตรงอีกทีนะค่ะ " นางพยาบาลที่บอกทาง...
" พวกแกไปก่อนนะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำว่ะ " แจจุงที่ปลีกตัวออก
.............................
ซ่าๆๆๆๆ เสียงน้ำที่ไหลลงอ่างจนเต็ม
" แกต้องไม่เป็นไร แกต้องไม่ตายนะโว้ย " แจจุงที่ล้างหน้าไปพลางพูดกับกระจกไป
" ตายแล้ว แกตายแล้วจิงๆ ทำไมกัน ทำไม ฮือๆๆ " เสียงร้องไห้ที่เล็ดรอดออกมาจากห้องน้ำที่ปิดประตูเพียงห้องเดียว
" ใครอ่ะ " แจจุงที่หันมาหาต้นเสียงแล้วตะโกนถามขึ้น
" ฮือ ๆๆ อย่ามายุ่งกับฉัน ....เอ๋ะๆๆ นั่นมันเสียงผู้ชายนี่ " ซอนเยที่ร้องไห้อยู่ในห้องน้ำบนโถส้วมรีบเปิดประตูออกมาดู
" นายผู้ชายนี่ "
" ใช่ ฉันผู้ชาย มันใช่กระเทย " แจจุงที่ตอบกลับมา
" นายมาทำอะไรในห้องน้ำหญิง " ซอนเยที่ตะคอกใส่คนตรงหน้า
" เธอจะบ้าหรอ นี่มันห้องน้ำชาย ดูป้ายสิ รูปผู้ชายชัดๆ ไม่ได้ใส่กระโปรงด้วย ดู " แจจุงที่ชี้นิ้วไปทางป้ายทางเข้าห้องน้ำ ซอนเยที่มองตามนิ้วนั้นไปถึงกับ
" ไอ้บ้า บ้า " ซอนเยที่ผละร่างของแจจุงไปชนกับอ่างน้ำแล้ววิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที..
"น่าอายชะมัดเลย ซอนเย "
" กุไม่ได้บ้า กูปกติ "
" นั่นไงพี่ พวกวันเดอใช่ไหม " ชางมินที่เดินมาก่อนเห็นร่างทั้ง 4 นั่งคอตกกันเป็นแถว
" เป็นยังไงบ้าง " ยูซอนที่เดินมาถามสาวแก้มป่องที่นั่งอยู่
" เด็กเกิดแล้ว " เยอึนที่ตอบแทน
" แล้วฮยอนอาหละ " ยูซอนที่ยังถามคนหน้ากลม ทำไงได้เด็กมันน่ารัก... ยูซอนที่ฉีกยิ้ม
" เสียแล้ว " เยอึนที่ตอบแทนอีก
" เอ๋ๆๆ ป้าคนนี้ขัดจิงๆ............................ ห๋า...ว่าไงนะ " ยูซอนที่นินทาเยอึนอยู่ก็ต้องถามอีกครั้ง.....
" เสียแล้วหรอ " ยูซอนที่ตะโกนขึ้นทำให้เพื่อนทั้ง 3 คนเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น.....
" ช่าย....... " ซอนมีที่พูดขึ้น ทั้งๆที่น้ำตาก็ไหล
กริ๊ง.............. เสียงเทเลโฟนดังขึ้น
" ว่าไงคับพี่ " ยุนโฮที่ไม่ต้องดูเบอก้พอจะรู้ว่าใครโทมา
" เราพบผู้รอดชีวิตแล้ว ส่วนใหญ่บาดเจ็บ... "
" จิงหรอพี่ เราเจอพวกมันแล้ว " ยุนโฮที่กระซิบบอกเพื่อนที่แอบฟังอยู่ข้างๆ
" แต่.......................ทึกกี้ไม่รอด ทึกเสียชีวิตแล้ว "
เพล็งงงงงงงงงงงงงง เสียงโทรศัพท์ที่แตกเป็นเศษกองกับพื้น
" แกเป็นอะไร " จุนซูที่ถามขึ้น เมื่อเห็นโทรศัพท์แตก
" ทึก..ทึก..............ตะ........ตายแล้ว " ยุนโฮที่พูดขึ้นแล้วน้ำตาใสก็เริ่มไหล ทุกคนที่ได้ยินรวมทั้งวันเดอด้วยถึงกับหันมามองยุนโฮ..........T_T
" หมายความว่า ........ " ซอนเยที่ถามขึ้นพร้อมกับแจจุงที่เดินตามหลังมาห่างๆได้ยินพอดี ไม่มีคำตอบจากใคร ยุนโฮแค่พยักหัวเท่านั้น
" เมิงก็สิ ว่าไม่จิง เมิงกูสิ " แจจุงที่วิ่งมากระชากคอเสื้อยุนโฮ
" เมิงบอกกูมาสิว่ะ ไอ้ยุนโฮ เมิงบอกมา "
" ใจเย็นดิว่ะ คนตายไปแล้วไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก " ยูซอนที่พูดขึ้น ทำให้แจจุงถึงกับล้มทั้งยืน
..................................................................
งานศพของ ฮยอน & ทึกกี้
ทุกคนที่สวมชุดสีดำใบหน้าที่เศร้าหมองหม่น เมื่อเพื่อนรักจากไปของทั้งสองวงมันทำให้ช้ำใจยิ่งกว่าอะไรดี ทุกคนที่มาเคารพศพอันเป็นพิธีนี้ ประตูหน้างานที่ต้อนรับด้วยวันเดอส่วนในงานก็ของพวกดงบังคอยดูแลเป็นอย่างดี น้ำตาที่ไหลอาบของทุกคน................... เมื่องานอันเป็นพิธีจบลงแต่น้ำตาของแต่ละคนไม่ได้จางหาย
ณ โรงบาลที่ทุกคนมาที่นี่
" เราต้องอดทนนะ อดทน " ซอนเยที่ปลอบเพื่อนๆทุกคน
" พวกเมิง เราต้องไม่เป็นไร อดทนโว้ย อดทน " ยุนโฮที่บอกเพื่อนเช่นกัน
" พวกเธอและพวกนาย เด็กที่เกิดมาถ้าไม่มีคนรับไปเลี้ยงก็ต้องส่งไปที่บ้านกำพร้า จะเอายังไง " ผู้จัดการที่นั่งรออยู่ที่
โรงบาลนานแล้ว
" ไม่เอาค่ะ อย่าเอาไปไว้ที่นั่นเลย " ซอนมีที่พูดขึ้น
" ใช่ครับ อย่าเอาไปเลยครับ สงสารเด็ก "
" แล้วจะเอายังไงหละ " ผู้จัดการที่ถามขึ้น
" พวกเราเลี้ยงเองค่ะ/คับ " ทั้งสองวงที่พูดพร้อมกัน
" เอางั้นก้ได้ แต่พวกเธอตารางแน่นไม่ใช่หรอ ใครว่างาันหน๋ายบ้าง "
" จันทร์ คับ/ค่ะ " แจจุงกับซอนเยที่พูดพร้อมกัน
" อังคาร คับ/ค่ะ " ยุนโฮกับโซฮี
" พุธ คับ/ค่ะ " ซอนมีกับชางมิน
" พฤหัส คับ/ค่ะ " ยูบินกับจุนซู
" ศุกร์ คับ/ค่ะ " เยอึนกับยูซอน
" หืม......อย่างนี้ก็ดีสิว่างพร้อมๆๆกันเลย เอาเป็นว่าช่วยกันเลี้ยงแล้วกันนะ เป็ยวันๆๆและคู่ๆ ส่วนวันเสาร์และอาทิตย์ก็มาช่วยกันดูแล....อ่อ ..และที่สำคัญพวกเธอทุกคนและพวกนายต้องย้ายข้าวของมาที่บ้านพักกลาง "
" อะไรคือบ้านพักกลาง " ทุกคนที่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สงสัย
" พวกเธอต้องอยู่ร่วมกัน "
" หยุด ฉันไม่มีทางอยู่กับผู้ชายสุดใจขาดดิ้น " ยูบินที่มองด้วยหางตาใส่พวกดงบัง
" ยัยทอมเหมือนพวกฉันอย่างอยู่ด้วยแหละนะ " จุนซูที่ตอบกลับ
" อย่าเจอต่อยหรอว่ะ " ยูบินที่กำมัดและกำลังจะไปต่อยคนปากหมาแต่ซอนมีห้ามไว้ก่อน
" อ๋อ และที่สำคัญ ไม่ต้องห่วงข้างของนะ ฉันจัดการยกไปหมดแล้วแหละ ทั้งเสื้อผ้าและอื่นๆอีกมากมาย ฉันรู้ว่าพวกเธอทั้งหมดและเหล่านายทั้งหมดต้องไม่มีทางให้เด้กไปอยู่ที่นั่นเป็นแน่ ฉันเลยจัดการเรียบร้อย "
" เหวอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " ทุกคนที่อ้าปากค้างตามๆกัน
" แล้วนี่ก็เด็ก ดูแลดีๆๆหละ " ผู้จัดการหันหลังไปมองนางพยาบาลเอาเด็กมาให้อุ้ม นางพยาบาลยื่นเด็กให้เยอึนก่อนที่จะเดินกลับไป
" ไปขึ้นรถได้แล้ว รถรออยู่นั่น คนขับจะได้พาไปที่บ้านพักกลาง หรือจะตั้งชื่อบ้านก็ได้นะ ว่าไรดีหละ บ้านอุ่นไอรัก " ผู้จัดการที่ทำหน้าๆกวนๆก่อนจะเดินจากไป
" น่ารักดีนะเวลาหลับเนี่ย " เยอึนที่หันมาสนทนากับคนข้างๆบนรถ
" ช่ายน่ารักดี " ซอนมีที่จับแก้มของเด็กเบาๆ
กริ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงเทเลโฟน
" อุแว้ อุแว้ อุแว้ " เสียงนั้นทำให้เด็กน้อยตื่นขึ้นมา ทุกคนที่หันไปมองเจ้าของเครื่องอย่างอาฆาต
" เฮ้ยไม่ได้ตั้งใจนิ ลืมเปิดสั่น " ยูซอนที่พยักไหล่
" จ๋ะเอ๋ จะ๋เอ๋ " ซอนมีที่เล่นจ๋ะเอ๋เพื่อที่เด็กน้อยจะเงียบลง
" หนวกหูชะมัด " ยุนโอที่พึมพำแล้วเอามือทั้งสองข้างมาปิดที่หูทั้งสอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น