ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapte: 3 หนูไม่อยากแต่งงาน!!
Chapte: 3
ครืด!!!!!!!!
ฉันเปิดประตูมาพร้อมกับความลำบากใจ ทำไมต้องมาเรียนไอ้โรงเรียนนี้ด้วยนะ หนูมินไม่เข้าใจ!!! ส่วนไอ้พวกนั้นก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียน
" อ้าว!!!!!! เด็กใหม่มาแล้วหรอ แนะนำตัวสิ " ครูที่ดูสุภาพที่สุด+การแต่งตัว ฉันว่าในโรงเรียนนี้คงมีครูคนนี้แหละที่ดูมีจริยธรรมที่สุด
" ค่ะ!!!!! ฉัน มินซอนเย " ฉันพงักหัวและโบกมือ ส่งจูบเหมือนกับโรงเรียนเก่า ที่ฉันพูดมาเนี่ยมันแค่ความคิดในหัวนะ เพราะเมื่อฉันแนะนำตัวเองเสร็จปุ๋บก็มี
" โห่!!!!!!!!!! " เสียงกริ๊ดตามปั๋บ ที่จิงมันเสียงขับไล่มากกว่า เฮ้อ -_-;
" ไปนั่งตรงนั้นนะ " ครูชี้ไปยังทางโต๊ะหลังห้องที่ว่างอยู่
ฉันต้องแบกร่างอันอวบ+อึ๋ม+สวย+หุ่นดี+ทุกอย่างค่ะ ^_^ (หลงตัวเองเข้าไป) เมื่อฉันหย่อนก้นที่ข้างในใส่กกน.ลายมิกกี้เม้าท์แบบจีสตริงเชียวนะค่ะ (อิอิ) ประทับลงไปที่เก้าอี้ข้างไอ้คนที่ตายไปแล้วหรือยังไม่ตายก็ไม่รู้ มันนอนแอ่งแม๋งอยู่
" หวัดดีจ่ะ ฉันซอนมีนะ " หญิงสาวที่ร้องเพลงให้ฉันก่อนเข้ามาในอาคารเรียนนิ
" ............ "
ฉันยิ้มให้เธออยู่อย่างนั้นก่อนจะหันมามองไอ้คนข้างฉัน มันไม่คิดแม้แต่จะถามฉันหรือชื่อเลย มันเอาแต่นอนก้มหน้าก้มตา
แม่นาคพระโขนงได้พบกับพ่อมาคที่จากกันไปนานแสนนาน......... บลาๆๆๆๆๆ ครูที่เล่าเรื่องประวัติศาสาตร์หรือเรื่องผีกันแน่อันนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่สอนไปอยู่ดีๆก็
" เออ!!!เมื่อวานครูไปพบรองเท้า ถูก ถู๋ก ถูก ทุกวัน " (นั่นมันคำพรีเซนต์เตอร์ของโลตัสแล้ว).. พากูนอกเรื่องตลอด.T^T
ที่จิงแล้วมินตั้งใจเรียนนะค่ะ แต่มีคคนสอนแบบนี้คนตั้งใจเรียนก็ขี้เกียจได้นะ ฉันไม่สนใจการเรียนแหละ ทิ้งปากกาอยู่อย่างนั้น อันที่จิงคนทั้งห้องสนใจการเรียนมากๆๆเลยแหละ มากกว่าฉันซะอีก (ประชดนะ)
" เธอจะเอาไงว่ามา "
" แล้วเธอหละ อยากเจอต่อยหรอ "
ขณะนี้ คนนั่งโต๊ะข้างหน้าฉันกำลังทะเลาะกันใหญ่ สาวผิวเข้มกับสาวน้อยตาโตกลม แต่ทำไมไม่มีใครไปห้ามศึกเลย ต่างคนต่างนั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย แม้แต่ครูก็ยังเม้าท์ของแกอยู่คนเดียว
" ใจเย็นนะ อย่ามีเรื่องกันเลย " ฉันพยายามปราบปรามและบรรเทาทุกข์..โดยความเป็นฮีโร่แฝงอยู่ในตัว ฉันลุกขึ้นมายืนคั่นกลางระหว่างคนทั้งสอง
ตุ๊บ ตา้าบ ป๋าบ โป๊ก
มันตีกันแล้วค่ะ แต่ว่าทำไมพวกเมิงตีกูคนเดียวเลย!! ฉันเบียดเสียดตัวเองออกมาจากวงให้เร็วที่สุด...เกือบโดนหยอดน้ำปลาแล้วไหมหละ(ข้าวต้มต่างหาก) ทั้งสองตัวฟัดกันนัวเนียอย่างไม่ยั้งส่วนฉันก็คงได้แค่ยืนมอง........ ส่วนทุกคนทั้งห้องเมินเฉยกับเหตุการณ์ตรงหน้า ทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับมิน มันไม่ธรรมดา TOT.....
ออดดดดดดดดดดดด
เสียงสวรรค์ของโรงเรียนดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงแห่นางแมวหรือขันหมากโห่ร้องออกมา ส่วนไอ้คนที่ฟัดกันอยู่ไม่ก้หยุดและแยกย้ายวิ่งออกจากห้องโดยทันที (แม้พอเลิกเรียนพวกเมิงเร็วจิง)
" ลูกพี่คับ พวกผมอยู่นี่นะคับ "
" กริ๊ดดดดดดดดดดดดด "
เสียงไอ้พวกลูกน้องปัญญานิ่มมายืนโหวกเหวกอยู่หน้าห้องเรียน ก่อนที่จะมีพวกผู้หญิง+ผู้ฉิงมาประชัดกันแหกกลิ่นปากให้ไอ้พวกนี้ มันHot กันจิงๆนะ ไอ้พวกลุกน้องฉันเนี่ย
ฉันคิดพลางเก็บหนังสือเรียนที่อยู่บนโต๊ะยัดใส่กระเป๋าลายเสือดาว เพิ่งเจิมมาเลยนะเนี่ย ส่วนไอ้คนตายก็นอนหลับไม่ตื่นมันไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องกันบ้างหรือไงว่ะ เอาแต่ นอนกับนอน ที่บ้านไม่มีให้นอนหรอย่ะ ฉันด่าๆสารพัดคำด่าเลยแหละแต่ในใจนะค่ะ >O<......
จู่ๆๆ คนที่ฉันเพิ่งชมมัน(ด่าอ่ะค่ะ)ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้มันตะแคงหน้ามามองฉัน ทำให้ฉันอุทานออกมา
หืม!!!!!!!!!
ฉันรีบวิ่งออกไปจากสายตาไอ้นั่นทันที มันอ่านความคิดคนอื่นออกหรอว่ะ หรือว่ามันเป็นผีกันแน่ ถ้าเป็นอย่างแรกฉันจะไม่คิดดังอีกแล้ว แต่ถ้าเป็นอันหลัง ฉันจะพกหลวงพ่อคูณมาทุกวันเลย TOT!!!.......
" ลูกพี่คับ ทำหน้าตาตื่นๆ เป็นอะไรคับ " ไอ้ฮันเกิงมันถามฉันก่อนจะกระชากกระเป๋าฉันไปถือแทน
" เป่า กลับกันเถอะ "
ฉันรีบชักสีหน้าที่ตกใจเมื่อกี้กลับมาสวย วิ๋งๆเหมือนเดิม...........
บรึ้น บรึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
" เฮ้ย!!!!!!! คนแก่ " เอาอีกแล้วอีกพวกนี้...พากูหัวใจวายตายแน่ๆๆเลย...
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงเบรกรถก่อนที่ล้อหลังจะยกตัวสูงขึ้น (เวอร์ไปแล้ว) พวกมันเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะเก้าเท้าลงมาอย่างสวยงามฉันแทบจะร้องไห้ตาย ถึงบ้านแล้วจิงๆๆหรอเนี่ย.... ฉันวิ่งเข้าไปยังกับที่นี่คือสวรรค์ของฉัน ดีกว่าโรงเรียนนรกนั่นเป็นไหนๆ...........
" อาป๋า!!!!!!!!!! " ฉันตะโกนออกมาเมื่อเห็น พ่อบังเกิดเกล้ามานั่งอยู่ในบ้าน
" อ่อ มาแล้วหรอ "
" มีอะไรหรอค่ะ??? " อาป๋าเรียกให้ไปนั่งข้างๆก่อนจะ
" นี่!! เฮียซันไช " แนะนำเพื่อนอาป๋า..ที่ละคน แต่พุดถึงชื่อ (เหมือนนางเอกหนัง F4 ใต้หวันเลย)...
" แล้วลูก ลี้ หละ " (ภาษาจีนวิบัติอีกแล้ว) อาป๋าที่ถามเพื่อนรักของตนก่อนจะกวาดสายตามองหา
" เดี๋ยวก็มานั่นแหละ ลูกเอี๋ย รู้อยู่ว่าบ้านนี้อยู่แถวไหน "
" อาป๋ามีอะไรหรือเป่า ...... ฉันถามอย่างสงสัยที่มาเนี่ยคงไม่เป็นห่วงฉัน หรือ คิดเถิงลูกขึ้นมาหรอกนะ
" นั่นไง ลูก เอี๋ย มาแล้ว " เฮียซันไชชี้ไปทางด้านหลังก่อนที่ฉันจะหันไปอย่างช้าๆและช้า......
" นี่แหละ!!!!!ลุก เอี๋ย ชื่อ อ่าปาร์คเยอึน " ..............
อึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันอึ้งไปชั่วขณะไม่ใช่หล่อ หรือน่ารักที่จิงก็นิดหนึ่งแหละ มันคือไอ้คนทีี่นั่งข้างๆฉันและคือคนที่ฉันด่ามันก่อนกลับบ้านไงหละ.....
" ......................."
" มากันครบแล้ว เอี๋ย เข้าเรื่องเลยนะ " ..อาป๋าที่ไม่ได้สนใจฉันที่อ้าปากรอแมลงสาบชักใยเข้ามาในปากเพื่ออาศัยพักพิง (มีด้วยหรอ แมลงสาบชักใย).......
" เราจะจัดงานแต่งตอนนั้นหละ " อาป๋าที่พูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่ทำให้ฉันหุบปากลงก่อนจะหันมาฟังอย่างตั้งใจ
" เอี๋ย ว่า พุ่งนี้เลยแล้วกัน จะได้ย้ายมาอยู่นี่ด้วยกัน " อาซันไซที่พูดอะไรกันไม่รู้ รู้กันอยู่สองคน ส่วนไอ้เยอึนอะไรนั่นก็นั่งหลับตา นี่มันจะหลับกันได้ตลอดเลยชิมิ
" เอางั้นก็ได้ แต่งพุ่งนี้เลย "
" งั้น เอี๋ย กลับก่อนนะ เจอกันที่งานพุ่งนี้ ที่โบสถ์มาเฟียนะ "
" อ่าเยอึน กลับเหอะ " อาซันไชที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเรียกลูกตนเองเดินตามออกไป
" อาป๋า!!!!!!!!!!!! อะไรกันหรอ " ฉันที่ถามขึ้นเพราะความสงสัย จะไม่ให้สงสัยได้ไง คุยอะไรกันเรื่องแต่งๆๆงานๆๆเนี่ย
" เอี๋ย ให้ ลี๋แต่งงานกับ อ่าปาร์คเยอึน "
กริ๊ดแทบแตก........... อะไรว่ะ อยู่ดีให้กูมาเป็นมาเฟียไม่พอ ย้ายกูมาเรียนโรงเรียนมาเฟีย จับกูแต่งงานอีก อาป๋าโหดร้ายมาก!!!!!!!!!!!!!
" แต่หนูมินไม่อยากแต่ง มันเร็วไป "
" ไม่ต้องพุดมาก อาป๋าจัดงานไว้หมดแล้ว " นี่มันเตรี๋ยมมาก่อนเป่าว่ะเนี่ย.....
"อาป๋า !!!!!!!!!!!!!!! " ฉันอารมณ์เสียสุดๆๆๆ ทำให้ไอ้พวกลูกน้องแตกตื่นวิ่งเข้ามาดูในบ้านเลย...
" อย่ามาโวยได้ไหม ไหนบอก เอี๋ย ว่าเป็นเคะ เอี๋ยก็หา เมะ มาให้แล้วไงหละ "
" หนุไม่อยากแต่งงานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น