ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapte: 3 บริจาค
ณ โรงบาล
5หนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่ละคนปิดบังไปด้วยหมวกใบใญ่ แว่นกันแดด บางคนก็ใส่ผ้าปิดจมูก
" ฉันทำไม่ได้ " แจจุงที่พูดเสร็จก็วิ่งล้าไป แต่ยุนโฮกระชากตัวกลับมานั่งข้างเหมือนเดิม
" ผมก็ทำไม่ได้ " ชางมินก็เหมือนกันที่ลุกขึ้นวิ่งไปอีกทางแต่จุนซูก็กระชากลงมานั่งที่ แถมต่อยมัดเบาๆใส่แขนของเขา
" พวกเราจะทำจิงๆหรอว่ะ " ยูซอนที่เกาหัวอยู่พูดขึ้น
" จิงสิ พวกเราสัญญาแล้วนิ " ยุนโฮที่พูดด้วย้ำเสียงหนักแน่น
" ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาสเปิร์มใคร ฉะนนั้นอย่ารู้สึกว่าเป็นภาระเลย " ทึกกี้ที่กำลังคะยั้นคะยออยู่
" ไปกันได้แล้ว " ทึกกี้ที่เดินจูงมือยุนโฮไปตามมาด้วยชางมินและก็อีกสามคน แจจุงที่กำลังจะวิ่งหนีอีกคราวนี้ชางมินอุ้มตัวแบกไปด้วยเลย
" ไอ้ชาง ปล่อยดิว่ะ " แจจุงที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของชางมิน
" ผมไม่ปล่อย ไม่งั้นพี่ก็วิ่งหนีอีก " ชางมินที่อุ้มให้แน่นกว่าเดิมแล้วก็เดินตามพวกพี่ๆไป แต่คนทั้งโรงบาลก็มองพร้อมซุบซิบกันมากมาย
" เธอว่าเป็นเกย์ป่ะ "
" ฉันว่างั้นแหละ "
ห้องเก็บสเปิร์ม
" ไอ้ยูซอนแกไปไหน เข้าไปได้คนเดียว " ยูซอนที่เดินตามหลังยุนโอเข้าไปในห้องแต่ทึกกี้ก็จับหนังหัวดึงออกมาได้ก่อน
" ไม่ต้องตื่นเต้นนะโว้ย หายใจเข้าลึก "
" กูอยากหมดลมหายใจมากกว่า " แจจุงที่พุดขึ้น
" แกปล่อยฉันลงได้ยัง "
" ยางเดี๋ยวพี่หนีไปอีก " ชางมินที่ยังไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ
.........................................
ห้องเก็บเซลล์ไข่
" เรามาที่นี่จิงหรอเนี่ย " ซอนเยที่พูดขึ้นขณะที่แขนยังถุกใครบางคนลากไปอยู่ดี
" ฝันมั้งพี่ อยากให้เป็ฯอยากนั้นจิงๆแค่ฝันไป " ซอนมีที่เพ้ออยู่คนเดียว.....
" อ๋าาาาาาาาาาา เซงชะมัดว่ะ " ยูบินที่เดินเกาหัวแกร๋กๆ
" ใครจะเป็นคนแรก " ฮยอนอาที่พูดขึ้นและมองเรียงตัว
" โซฮี ก่อนเลย " ซอนมีที่เอ่ยขึ้น
" ทำไมต้องฉัน " โซฮีที่ค้าดขึ้น
" แกน้องสุด ก็ต้องเสียสละ " ยูบินที่พูดขึ้น
" โห!! ไรอ่ะ พี่สุดดิ "
" ไม่ต้องเถียง เข้าไปเลยนะ " เยอึนที่ดันร่างโซฮีให้เข้าไปในห้อง
" ฉันต้องทำจิงๆๆหรอ " โซฮีที่ยังคงรั้งไว้อยู่ทำให้เยอึนหมดความอดทนถีบร่างนั้นกระเด็นเข้าห้องไปเลย
.................................................................
" พวกเราไปเอาคืนไหม " จุนซูที่พูดด้วน้ำเสียงเอื่อยๆ
" ไปเอาคืนได้ไง เราบริจาคไปแล้ว " ยูซอนที่พูดทบด้วยอีกคน
" ช่างมันเถอะ กลับกันดีกว่า " ยุนโฮที่พูดเสร็จก็เดินนำไปข้างหน้าส่วนคนอื่นก็ไปคนละทาง
" พวกพี่จะไปไหน ทางนี้ " ชางมินที่หันหลังไปดูคนทั้ง 4 ที่เดินคอตกสะเปะสะปะ ไปคนละทิศ คนละทาง
"........................................................
พี่ยูบิน อยากได้คืนนนน " ซอนมีที่สะกิดแขนสาวผิวเข้มที่กำลังนั่งก้มหน้าไม่พุดไม่จา
" เรากลับกันเหอะ " ซอนเยที่เดินออกมาจากห้องเป็นคนสุดท้าย เดินนำทัพตามด้วยลูกทัพอีก4คน
" ฮยอนอามันไปไหนว่ะ " เยอึนที่มองหาร่างตัวการถามขึ้น
" สงสัยมันกลับบ้านมั้ง " โซฮีที่พุดขึ้น...
" ชิ่งเลยหรอว่ะ " ยูบินที่สมทบอีกคน
.......................................................
" กลับมาแล้วหรอค่ะ " ฮยอนอาที่กำลังจัดเตรียมอาหารเย็นให้สามีของตน
เราจะบอกดีไหม ไม่ได้มันต้องเป็นความลับจะให้รู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด..................
" คิดอะไรอยู่หรอค่ะ " ฮยอนอาที่ตอนนี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทึกกี้
" คิดถึงตังเองไงจ๋ะ " เสียงนั้นทำให้ถึงทึกกี้หลุดจากความคิด......
" ไปอาบน้ำซะ จะได้มากินข้าว " ผู้เป็นภรรยาพุดขึ้น
" ไปอาบด้วยกันนะจ่ะ ผัวรอในห้องน้ำนะ " ทึกกี้ที่พูดกระชิบข้างๆหูก่อนที่จะเดินออกนำหน้าไปก่อน
ฉันขอโทษะผัวจ๋า แต่เมียบอกผัวไม่ได้จิงๆๆๆ...............
" เข้ามาสิ ลิงของทึกอยากออกมาเจอแล้วนะ " ทึกชี้ไปยังลิงน้อยๆ
..........................................
วันต่อมา
" เจ็บไหม นั่งพักตรงนี้ก่อนนะ " ทึกกี้ที่ประคองร่างบางวางลงเบาๆ
" เดี๋ยวผัวมานะจ่ะ " ทึกกี้ที่พุดจบก็วิ่งล้าออกมาหน้าบ้าน
ติ๊ดดดด ติ๊ด .... ทึกที่กำลังงัวเงียกับการกดเบอร์โท
" หวัดดีคับหมอ หมอได้ฉีดสเปิร์มพวกผมไปไหม..... " ทึกกี้ที่ถามอย่างกระวนกระวาย
" ผมทำตามที่คุณบอกทุกอย่างแล้วครับ "
" ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมาก "
...............................................
ติ๊ดๆๆๆๆๆ เสียงกดโทศัพอีกเช่นกัน
" หมอค่ะ หมอทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างเลยใช่ไหมค่ะ "
" ครับผมทำตามทุกอย่างครับ "
" รักหมอที่สุดเลยค่ ขอบคุณค่ะ "
...............................................
" คุยกับใครอยู่หรอจ๋ะ " ทึกกี้ที่เดินเข้าบ้านมา
" อ๋อ โซฮีอ่ะค่ะ " ........ ฮยอนอาที่รีบพูดขึ้น......
ช่วงเวลาเที่ยงคืนนนนนนนนนนนนนน
สเปิร์ม
" นายเป็นใคร "
" ทำไมพวกเราไม่เคยเห็น นาย "
" นั่นอะไรอ่ะ ฉันต้องไปก่อน "
" ผมตั้งหากเล่า "
" ไม่มีทางสู้ฉันได้หรอกโว้ย!!!!!!!!! "
" แซง ฉันให้ได้ก่อนแล้วกัน "
สเปิร์มที่กำลังแขข่งกันวิ่งเจาะไข่แดง
เซลล์ไข่
" หล่อนไปไกลเลยนะ ตรงนี้ตำแหน่งฉัน "
" ออกไป "
" ที่ของฉันตั้งหาก "
เซลล์ไข่ที่กำลังแย่งตำแหน่งกันอยู่ แต่จะมีสเปิร์มแค่ตัวเดียวที่จะเข้ามาได้...และแล้วสเปิร์มตัวนั้นเจาะไข่แดงได้
(แต่ว่ามันของใครกันหละ)
5หนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่ละคนปิดบังไปด้วยหมวกใบใญ่ แว่นกันแดด บางคนก็ใส่ผ้าปิดจมูก
" ฉันทำไม่ได้ " แจจุงที่พูดเสร็จก็วิ่งล้าไป แต่ยุนโฮกระชากตัวกลับมานั่งข้างเหมือนเดิม
" ผมก็ทำไม่ได้ " ชางมินก็เหมือนกันที่ลุกขึ้นวิ่งไปอีกทางแต่จุนซูก็กระชากลงมานั่งที่ แถมต่อยมัดเบาๆใส่แขนของเขา
" พวกเราจะทำจิงๆหรอว่ะ " ยูซอนที่เกาหัวอยู่พูดขึ้น
" จิงสิ พวกเราสัญญาแล้วนิ " ยุนโฮที่พูดด้วย้ำเสียงหนักแน่น
" ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาสเปิร์มใคร ฉะนนั้นอย่ารู้สึกว่าเป็นภาระเลย " ทึกกี้ที่กำลังคะยั้นคะยออยู่
" ไปกันได้แล้ว " ทึกกี้ที่เดินจูงมือยุนโฮไปตามมาด้วยชางมินและก็อีกสามคน แจจุงที่กำลังจะวิ่งหนีอีกคราวนี้ชางมินอุ้มตัวแบกไปด้วยเลย
" ไอ้ชาง ปล่อยดิว่ะ " แจจุงที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของชางมิน
" ผมไม่ปล่อย ไม่งั้นพี่ก็วิ่งหนีอีก " ชางมินที่อุ้มให้แน่นกว่าเดิมแล้วก็เดินตามพวกพี่ๆไป แต่คนทั้งโรงบาลก็มองพร้อมซุบซิบกันมากมาย
" เธอว่าเป็นเกย์ป่ะ "
" ฉันว่างั้นแหละ "
ห้องเก็บสเปิร์ม
" ไอ้ยูซอนแกไปไหน เข้าไปได้คนเดียว " ยูซอนที่เดินตามหลังยุนโอเข้าไปในห้องแต่ทึกกี้ก็จับหนังหัวดึงออกมาได้ก่อน
" ไม่ต้องตื่นเต้นนะโว้ย หายใจเข้าลึก "
" กูอยากหมดลมหายใจมากกว่า " แจจุงที่พุดขึ้น
" แกปล่อยฉันลงได้ยัง "
" ยางเดี๋ยวพี่หนีไปอีก " ชางมินที่ยังไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ
.........................................
ห้องเก็บเซลล์ไข่
" เรามาที่นี่จิงหรอเนี่ย " ซอนเยที่พูดขึ้นขณะที่แขนยังถุกใครบางคนลากไปอยู่ดี
" ฝันมั้งพี่ อยากให้เป็ฯอยากนั้นจิงๆแค่ฝันไป " ซอนมีที่เพ้ออยู่คนเดียว.....
" อ๋าาาาาาาาาาา เซงชะมัดว่ะ " ยูบินที่เดินเกาหัวแกร๋กๆ
" ใครจะเป็นคนแรก " ฮยอนอาที่พูดขึ้นและมองเรียงตัว
" โซฮี ก่อนเลย " ซอนมีที่เอ่ยขึ้น
" ทำไมต้องฉัน " โซฮีที่ค้าดขึ้น
" แกน้องสุด ก็ต้องเสียสละ " ยูบินที่พูดขึ้น
" โห!! ไรอ่ะ พี่สุดดิ "
" ไม่ต้องเถียง เข้าไปเลยนะ " เยอึนที่ดันร่างโซฮีให้เข้าไปในห้อง
" ฉันต้องทำจิงๆๆหรอ " โซฮีที่ยังคงรั้งไว้อยู่ทำให้เยอึนหมดความอดทนถีบร่างนั้นกระเด็นเข้าห้องไปเลย
.................................................................
" พวกเราไปเอาคืนไหม " จุนซูที่พูดด้วน้ำเสียงเอื่อยๆ
" ไปเอาคืนได้ไง เราบริจาคไปแล้ว " ยูซอนที่พูดทบด้วยอีกคน
" ช่างมันเถอะ กลับกันดีกว่า " ยุนโฮที่พูดเสร็จก็เดินนำไปข้างหน้าส่วนคนอื่นก็ไปคนละทาง
" พวกพี่จะไปไหน ทางนี้ " ชางมินที่หันหลังไปดูคนทั้ง 4 ที่เดินคอตกสะเปะสะปะ ไปคนละทิศ คนละทาง
"........................................................
พี่ยูบิน อยากได้คืนนนน " ซอนมีที่สะกิดแขนสาวผิวเข้มที่กำลังนั่งก้มหน้าไม่พุดไม่จา
" เรากลับกันเหอะ " ซอนเยที่เดินออกมาจากห้องเป็นคนสุดท้าย เดินนำทัพตามด้วยลูกทัพอีก4คน
" ฮยอนอามันไปไหนว่ะ " เยอึนที่มองหาร่างตัวการถามขึ้น
" สงสัยมันกลับบ้านมั้ง " โซฮีที่พุดขึ้น...
" ชิ่งเลยหรอว่ะ " ยูบินที่สมทบอีกคน
.......................................................
" กลับมาแล้วหรอค่ะ " ฮยอนอาที่กำลังจัดเตรียมอาหารเย็นให้สามีของตน
เราจะบอกดีไหม ไม่ได้มันต้องเป็นความลับจะให้รู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด..................
" คิดอะไรอยู่หรอค่ะ " ฮยอนอาที่ตอนนี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทึกกี้
" คิดถึงตังเองไงจ๋ะ " เสียงนั้นทำให้ถึงทึกกี้หลุดจากความคิด......
" ไปอาบน้ำซะ จะได้มากินข้าว " ผู้เป็นภรรยาพุดขึ้น
" ไปอาบด้วยกันนะจ่ะ ผัวรอในห้องน้ำนะ " ทึกกี้ที่พูดกระชิบข้างๆหูก่อนที่จะเดินออกนำหน้าไปก่อน
ฉันขอโทษะผัวจ๋า แต่เมียบอกผัวไม่ได้จิงๆๆๆ...............
" เข้ามาสิ ลิงของทึกอยากออกมาเจอแล้วนะ " ทึกชี้ไปยังลิงน้อยๆ
..........................................
วันต่อมา
" เจ็บไหม นั่งพักตรงนี้ก่อนนะ " ทึกกี้ที่ประคองร่างบางวางลงเบาๆ
" เดี๋ยวผัวมานะจ่ะ " ทึกกี้ที่พุดจบก็วิ่งล้าออกมาหน้าบ้าน
ติ๊ดดดด ติ๊ด .... ทึกที่กำลังงัวเงียกับการกดเบอร์โท
" หวัดดีคับหมอ หมอได้ฉีดสเปิร์มพวกผมไปไหม..... " ทึกกี้ที่ถามอย่างกระวนกระวาย
" ผมทำตามที่คุณบอกทุกอย่างแล้วครับ "
" ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมาก "
...............................................
ติ๊ดๆๆๆๆๆ เสียงกดโทศัพอีกเช่นกัน
" หมอค่ะ หมอทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างเลยใช่ไหมค่ะ "
" ครับผมทำตามทุกอย่างครับ "
" รักหมอที่สุดเลยค่ ขอบคุณค่ะ "
...............................................
" คุยกับใครอยู่หรอจ๋ะ " ทึกกี้ที่เดินเข้าบ้านมา
" อ๋อ โซฮีอ่ะค่ะ " ........ ฮยอนอาที่รีบพูดขึ้น......
ช่วงเวลาเที่ยงคืนนนนนนนนนนนนนน
สเปิร์ม
" นายเป็นใคร "
" ทำไมพวกเราไม่เคยเห็น นาย "
" นั่นอะไรอ่ะ ฉันต้องไปก่อน "
" ผมตั้งหากเล่า "
" ไม่มีทางสู้ฉันได้หรอกโว้ย!!!!!!!!! "
" แซง ฉันให้ได้ก่อนแล้วกัน "
สเปิร์มที่กำลังแขข่งกันวิ่งเจาะไข่แดง
เซลล์ไข่
" หล่อนไปไกลเลยนะ ตรงนี้ตำแหน่งฉัน "
" ออกไป "
" ที่ของฉันตั้งหาก "
เซลล์ไข่ที่กำลังแย่งตำแหน่งกันอยู่ แต่จะมีสเปิร์มแค่ตัวเดียวที่จะเข้ามาได้...และแล้วสเปิร์มตัวนั้นเจาะไข่แดงได้
(แต่ว่ามันของใครกันหละ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น