My Sweet Love [Hyukjae Part]

เนื้อเรื่อง

Title :: My Sweet Love [Hyukjae Part]
Type ::  กุ๊กกิ๊ก ใสๆ น่ารัก 
Rate :: PG
Note :: เป็นตอนก่อนที่พี่ซีวอนกับพี่ฮยอกแจจะมารักกันนะคะ ติชมได้ตามสบายเลยค่ะ ขอบคุณนะคร้า

 

<เรื่องบังเอิญของอีฮยอกแจ>

 

วันนี้มันวันอะไรของผมเนี่ย เรียนเสร็จพี่ฮีชอลพี่ชายสุดสวยของคนที่ผมแอบรักก็ใช้ให้ผมไปซื้อ กาแฟ โกโก้ แล้วก็นมสดให้อีก แถมยังให้เอาไปให้ที่ห้องประธานนักเรียนด้วยนะ โอ้ยๆๆ ผมจะบ้าตาย พี่ฮีชอลคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เฮ้อออ ผมก็ทำได้แต่บ่นอยู่ในใจอ่านะ ก็นะพี่ฮีชอลไม่รู้นี่นาว่าผมชอบน้องชายเค้าน่ะ ผมก็เลยขัดอะไรไม่ได้ ผมกับทงเฮเพื่อนรักก็เลยต้องรีบร้อนไปซื้อบรรดาน้ำทั้งหลายแล้วก็รีบเอาไปให้คุณนายเค้า เพราะถ้าช้าอาจจะโดนวีนได้ พอซื้อเสร็จ ผมก็เดินด้วยความระมัดระวังอย่างมาก แต่แก้วมันก็โครงเครงมากเลยอ่ะ ผมกลัวมันจะหกจัง มันจะหกมั้ยนะ 

“ ฮยอกแจ แกเดินดี ๆ ดิวะ ฉันกลัวมันจะหกอ่ะ ” พอเดินมาสักระยะแล้ว ทงเฮมันก็บ่นผม ก็ทางตรงนี้น่ะผมสะดุดบ่อยจะตาย มันก็คงกลัวจะโดนพี่ฮีชอลวีนด้วยล่ะมั้งเนี่ย 

“ เดินดีสุดๆแล้วเนี่ย แกอ่ะคอยดูทางให้ดิ๊เล่า กลัวมันจะไปไม่ถึงพี่ฮีชอลอ่ะ ” ผมบอกมัน ตอนนี้มันเดินนำผมอยู่ ก็ผมน่ะต้องระวังอย่างมากๆเลยนะ ถึงกาแฟมันจะมีฝาปิด แต่ผมก็ไม่ไว้ใจตัวผมเองเลย พี่ฮีชอลนะพี่ฮีชอลรู้ทั้งรู้ว่าผมซุ่มซ่ามยังจะให้ผมไปซื้อของที่มันหกได้อีก 

“ โดนวีนแน่ถ้าแกทำหกน่ะ ” ทงเฮมันขู่ผม แต่ผมก็รู้อยู่หรอกว่าถ้าทำหกจะโดนอะไรน่ะ

“ ก็แน่อยู่แล้วอ่ะ แล้วจะเอาไปให้ใครเยอะแยะก็ไม่รู้ ” ผมบ่นรุ่นพี่สุดที่รักของผมบ้าง ผมน่ะไม่ได้ตั้งใจจะไปรู้จักกับพี่ฮีชอลหรอกนะครับ แต่บังเอิญว่าผมกับทงเฮโดนบังคับให้เข้าชมรมการแสดงของพี่ฮีชอล ก็เลยรู้จักกันแล้วก็สนิทกัน แต่ผมก็ดีใจนะที่พี่ฮีชอลรักผมน่ะ เผื่อผมมีโอกาสได้เป็นแฟนซีวอนน้องชายของพี่ฮีชอล ฮี่ๆๆๆๆ แต่มันก็คงเป็นแค่ฝันอ่ะนะ แต่ผมก็แอบหวังอยู่เหมือนกันนะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ

“ บ่นมากน่า เดิน ๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็ไม่ถึงห้องประธานนักเรียนหรอก ” ผมบ่นไปนิดเดียวเองนะ ทงเฮมันบ่นมากกว่าผมอีก ชริๆๆๆ เฮ้ยยย นั่นมันคิบอมแฟนของทงเฮนี่นา พอทงเฮมันเห็นมันก็เรียกใหญ่เลย   “ คิบอมๆๆ ”   

“ อ้าว...ทงเฮถืออะไรเยอะแยะครับ เดี๋ยวฉันช่วยนะ แล้วจะไปไหน ” พอทงเฮมันเรียก คิบอมก็หยุดเดินแล้วก็หันกลับมาทักทงเฮ พร้อมทั้งถามทงเฮอย่างอ่อนโยนอีก แล้วคิบอมก็ยังเอาถาดของทงเฮไปถือแทนอีก ชริๆๆ อย่าให้อีฮยอกแจคนนี้มีมั่งนะ

“ ไปห้องประธานนักเรียนน่ะ พี่ฮีชอลโทรไปหาฮยอกแจให้พวกเราซื้อกาแฟ โกโก้ แล้วก็นมสดไปให้อ่ะ ” ทงเฮที่ตอนนี้ยืนตัวเปล่าเพราะถาดที่ใส่นมสดแล้วก็โกโก้ไปอยู่ในมือของคิบอมแล้ว เอ่ยบอกอย่างเจื้อยแจ้ว ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยกะจะไปหาที่พักวางถาดสักนิดก็เลยกันไปข้างหลัง แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ ผมสะดุดฟุตบาทแล้วก็ชนใครก็ไม่รู้ ถาดที่ใส่กาแฟที่ผมถือก็หกรดเสื้อของเค้าคนนั้น แล้วแก้วที่หกใส่ยังเป็นกาแฟดำของโปรดซีวอนอีกให้ตายเถอะ ร้อนมากมั้ยนั่น ตายๆๆๆ นี่มันวันซวยอะไรของผมครับ

“ ขอโทษครับๆๆๆๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ ” ผมเอ่ยขอโทษใครก็ไม่รู้ที่มาซวยเพราะความซุ่มซ่ามของผม แถมผมยังไปอยู่ในอ้อมกอดเค้าอีก น่าอายชะมัดเลย แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่ซวยโคตรๆคนนั้นกลับเป็นประธานนักเรียนสุดหล่อ สุดเฮี้ยบของโรงเรียน   “ เฮ้ย!!!ซีวอน!!!! ” อ๊ากกก ซวย ๆๆๆ ผมต้องโดนดุโดนด่าแน่ๆเลยที่เดินไม่ระวังแบบนี้ ก็ผมไม่ได้ตั้งใจนี่นา “ ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ผมมองไม่เห็นซีวอน แล้วก็ไม่นึกว่ามัน... ” ผมรีบเอ่ยขอโทษอย่างรวดเร็ว ถึงผมจะชอบซีวอนมาก แต่ผมก็กลัวเค้าเหมือนกันนะ ซีวอนน่ะขรึมมาก  แล้วก็ดูดุมาก ๆ ด้วยนะ แต่ผมก็ยังพูดไม่ทันจบซีวอนก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“ ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องขอโทษหรอก ” อะไรนะ เมื่อกี้ที่ผมได้ยินมันคืออะไรน่ะ ซีวอนบอกไม่เป็นไรเนี่ยนะ เป็นไปได้ไงเนี่ย พอผมเงยหน้าไปมองหน้าของซีวอน ซีวอนก็ยิ้มให้ผมอ่ะ ยิ้มที่ผมไม่เคยเห็นเลยตั้งแต่เราอยู่โรงเรียนเดียวกันมา 5 ปี ให้ตายเถอะ นี่ผมกำลังฝันอยู่รึไงนะ 

“ ได้ไงละครับ ผมทำซีวอนเปื้อนไปหมดเลย ร้อนมากมั้ยครับ ” ผมถามแล้วก็รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของผมมาเช็ดให้ซีวอน แต่...แต่...ซะ...ซีวอนจับมือผมอ่ะ พระเจ้าครับ นี่ผมกำลังฝันใช่มั้ย ผมกำลังถูกคนที่ผมชอบจับมืออยู่จริง ๆ หรอ ใครก็ได้บอกผมที อ๊ากกกก ผมจะตายแล้วครับ แต่ไม่ได้ๆๆๆ ผมต้องตั้งสติๆๆๆ ตอนนี้ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปเลยนะ ผมคิดว่าหน้าผมคงแดงมากเลยล่ะ   

“ เอ่อ...ซีวอน ปล่อยมือผมเถอะครับ ” พอผมตั้งสติได้ ผมก็ได้เอ่ยสิ่งที่ไม่อยากเอ่ยออกไป แต่ผมก็ยังไม่ได้เงยหน้าไปมองนะครับ ผมไม่กล้ามองซีวอนหรอก ตอนนี้เค้าจะทำหน้ายังไงนะ พอซีวอนปล่อยมือผม ผมก็ถามซีวอนเสียงสั่น มันสั่นจริงๆนะ “ ซีวอนครับ...เอ่อ...ซีวอนมีเสื้อเปลี่ยนอีกตัวมั้ยครับ เสื้อตัวนี้มันเปรอะมากเลย ”

“ มีครับ แต่อยู่ในรถน่ะครับ ” ซีวอนตอบอย่างอ่อนโยน อย่าทำให้ใจผมหวั่นไหวไปมากกว่านี้ได้มั้ยครับ ชเวซีวอนนนนน

“ เอ่อ... คือ...ผมรบกวนซีวอนไปเปลี่ยนเสื้อได้มั้ยครับ แล้วเอาเสื้อมาให้ผม ผมจะเอาไปซักให้แล้วจะฝากคิบอมไปคืนซีวอนพรุ่งนี้ ” 

“ เปลี่ยนน่ะได้ครับ แต่ไม่ต้องเอาไปซักให้หรอก ” ซีวอนบอกผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ใช่น้ำเสียงตอนที่พูดหน้าเสาธง มันอ่อนโยนมากๆเลย ผมอยากได้ยินทุกวันจัง 

“ แต่ผมทำเสื้อซีวอนเปื้อน ”

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ฮยอกแจไปเปลี่ยนเสื้อเป็นเพื่อนผมที่รถได้มั้ยครับ ” ไปเป็นเพื่อนหรอ ทำไมต้องไปเป็นเพื่อนด้วยอ่ะ นั่นมันรถซีวอนเองไม่ใช่หรอ อ๊ากกกก ผมไม่อยากเห็นซีวอนเปลี่ยนเสื้อนะ ผมเขินนนน

“ เอ่อ...ก็ได้ครับ ” เฮ้ย เมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไปอ่ะ ตอบรับไปได้ไงเนี่ย ปากนะปาก ช่วยตรงกับความคิดหน่อยเถอะ 

“ ไอ้บอมมึงไปซื้อกาแฟที่หกมาให้ใหม่หน่อยดิ แล้วเอาไปให้พี่ฮีชอลให้ด้วย ทงเฮ ผมขอยืมตัวฮยอกแจไปแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวจะเอาไปคืนให้ที่ห้องประธานนักเรียน ” แล้วพอผมตอบตกลงไปซีวอนก็หันไปสั่งคิบอมแล้วก็บอกทงเฮว่าจะเอาตัวผมไปด้วยอ่ะ แล้วตอนนี้ยังจูงมือผมไปอีก ซีวอนอย่าทำแบบนี้ หัวใจของผมมันจะเด้งออกมาจากอกผมแล้วนะครับ ระหว่างทางผมก็ไม่กล้าพูดอะไรเลยได้แต่เดินก้มหน้าก้มตา ก็จะให้ผมพูดอะไรได้ล่ะ ผมเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย พอถึงรถซีวอนก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อในรถ ส่วนผมก็ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างรถ ไม่กล้าที่จะเงยขึ้นมาเลยจริง ๆ นะ สักพักซีวอนก็ออกมาจากรถ แล้วมายืนอยู่ตรงหน้าผม  

 “ เป็นอะไรครับ ผมไม่โกรธฮยอกแจหรอกนะครับ ” ซีวอนพูดกับผมอย่างอ่อนโยนอีกแล้ว นี่เค้าจะรู้ตัวมั้ยว่าเค้ากำลังฆ่าผมทางอ้อมเนี่ย หัวใจผมจะวายตายแล้วอ่ะ แต่เมื่อกี้ซีวอนเรียกชื่อผมใช่มั้ยอ่ะ แล้วตอนที่บอกทงเฮซีวอนก็เรียกชื่อผมใช่มั้ย แล้วเค้ารู้ได้ไงอ่ะ คิบอมบอกหรอ คงไม่หรอกอยู่ๆจะไปบอกหรอว่าผมชื่อฮยอกแจ ไม่ใช่แน่ ๆ อ่ะ พี่ฮีชอลบอกหรอคงไม่หรอก ถ้าบอกแล้วซีวอนจะรู้ได้ไงล่ะว่าเป็นผมน่ะจริงมั้ย

“ ซีวอนรู้จักชื่อผมได้ไงครับ ” แล้วผมก็เลยถามข้อข้องใจของผมออกมา แต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาหรอกนะ ผมไม่กล้ามองซีวอนจริง ๆ ก็คนตรงหน้ามันโคตรจะหล่อเลย หล่อมากๆ ไม่เชื่อคุณก็ลองมาเป็นผมดูสิ (ไรเตอร์ – ไม่เอาอ่ะ อยากเป็นพี่ซีวอนมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ) (พี่ฮยอกแจ – ยัยน้องสะใภ้คิดอะไรกับพี่เปล่าเนี่ย) (ไรเตอร์ - >///////<) (พี่ฮยอกแจ –  = =’)

“ ไม่มีอะไรที่ผมไม่รู้เกี่ยวกับฮยอกแจหรอกนะครับ ” O_O เมื่อกี้ผมได้ยินอะไรผิดรึเปล่า เค้าบอกไม่มีอะไรที่เค้าไม่รู้เกี่ยวกับตัวผมเนี่ยนะ ซีวอนกำลังจะบอกอะไรผมครับ

“ หมายความว่าไงครับ ” 

“ ก็หมายความว่า ทุกเรื่องของฮยอกแจผมรู้หมดทุกอย่างไงครับ ไปกันเถอะครับ ผมไม่อยากถูกพี่ชายผมวีน ” ซีวอน ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองนะว่าซีวอนก็ชอบผมน่ะ แต่ความหมายของมันก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ ซีวอนสนใจผม รู้ทุกอย่างที่เป็นผม อ๊ากกก อีฮยอกแจคนนี้กำลังเขินขั้นสูงสุดแล้วครับตอนนี้ หน้าผมมันร้อนไปหมดเลย ร้อนมากด้วยนะ ผมไม่ไหวแล้วนะ ซีวอนพูดอะไรออกมาคร้าบบบบบ

“ ครับ ” ผมตอบรับ แล้วซีวอนก็ดึงมือผมไปจูงอีก เราก็เดินกันไปเรื่อย ๆ จนถึงห้องประธานนักเรียน ระหว่างทางที่เดิน ใจของผมมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาแล้วนะ จะฆ่ากันให้ตายเลยใช่มั้ยเนี่ย ผมเขินจะตายแล้วนะครับซีวอน     

 “ ชเวซีวอน แกเอาน้องรักฉันไปทำอะไรห๊า ” พอซีวอนเปิดประตูเสียงของพี่ฮีชอลก็ดังขึ้นทันที ไม่รอให้เห็นทั้งตัวก็สามารถวีนได้ ส่วนผมก็มองพี่ฮีชอลที่วีนซีวอนตาปริบๆ อยากจะบอกมาเลยว่าซีวอนไม่ได้ทำอะไรผมครับ แต่ปากผมมันไม่ยอมขยับอ่ะ

“ ผมไม่ได้ทำอะไรนะพี่ อย่ามาใส่ร้ายกันสิ ” ซีวอนตอบกลับ

“ แกชอบฮยอกแจหรอ ” พี่ฮีชอลถาม แต่ซีวอนกลับส่ายหัว ไม่ได้ชอบผมแล้วมาจับมือผมทำไมอ่ะ ใจผมตอนนี้มันกระตุกมากเลย ผมกำลังเจ็บปวดหรอที่ซีวอนไม่ได้ชอบผมน่ะ “ ไม่ชอบแล้วจับมือฮยอกแจทำไม ” ผมพยายามเอามือออกจากการกอบกุมของซีวอน แต่ซีวอนก็ไม่ยอมปล่อย

“ พี่ถามใหม่ดิ ” ซีวอนบอกพี่ฮีชอลกวน ๆ เค้ากำลังทำอะไรของเค้าเนี่ย 

“ ถามอะไร ” พี่ฮีชอลถามกลับอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ซีวอนพูด 

“ ถามแบบเมื่อกี้อ่ะพี่  แต่เปลี่ยนคำนะ เพราะความรู้สึกผมมันลึกซึ้งกว่านั้น ” ซีวอนกำลังจะบอกอะไรผมรึเปล่าเนี่ย ลึกซึ้งกว่าชอบหรอ อ๊ากกก ผมไม่อยากคิดๆๆๆ เดี๋ยวจะหาว่าเข้าข้างตัวเอง

“ แกรักฮยอกแจหร๊ออออ ” แล้วเสียงพี่ฮีชอลก็ดังลั่นห้องประธานนักเรียน แล้วซีวอนก็ตอบคำถามนั้น

“ ใช่เลยพี่ รักแล้วก็รักมากด้วย ” เท่านั้นแหละ ใจของผมมันพองโตมากเลย แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ ผมอยากจะกระโดดกอดซีวอนมากเลยนะตอนนี้ แต่ผมก็ไม่ได้ใจง่ายนะ ใครจะยอมรับเลยล่ะจริงมั้ย

“ ฮยอกแจน้องรัก แกคิดไงกับซีวอนอ่ะ ” พอพี่ฮีชอลได้คำตอบจากซีวอน ก็หันมาถามผม

“ ผมหรอ ผมไม่รู้อ่ะ เรายังรู้จักกันไม่ดีพอเลยนะครับ ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ เพราะผมว่าเราน่าจะรู้จักกันให้มากกว่านี้ ” ผมตอบออกไป ซึ่งผมว่ามันเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้วนะ มันคงต้องใช้เวลาสักหน่อยในการตัดสินใจ แต่ผมเองน่ะ ผมมั่นใจนะว่าผมรักซีวอน แต่จะให้ตอบรับเลยมันก็ง่ายไปน่ะสิ ผมไม่ได้เล่นตัวนะ แต่ผมกับซีวอนเพิ่งจะรู้จักกันและกันวันนี้เอง จะตกลงคบกันเลยก็คงจะไม่ได้ ซีวอนก็คงจะเข้าใจผม เพราะตอนนี้เค้ากระชับมือผม เหมือนจะตกลงในสิ่งที่ผมได้บอกออกไป

“ เล่นตัวอีกนะ ” พี่ฮีชอลเอ่ยออกมาแล้วเดินมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู 

และหลังจากวันนั้นพี่ฮีชอลก็คอยช่วยให้ผมอยู่ใกล้ซีวอนตลอดเลย คอยกันสาวๆของซีวอนทุกทาง ทั้งช่มขู่ ทั้งวีน ทุกอย่างที่พี่ฮีชอลสามารถกันสาวๆพวกนั้นได้ แล้วพี่ฮีชอลก็ช่วยซีวอนทุกอย่างเลยนะให้จีบผมน่ะ ผมก็คอยจะใจอ่อนเรื่อยเลย แต่ก็ต้องใจแข็งไว้ จนเวลาผ่านไปสองเดือนผมจึงยอมคบกับซีวอนจริงจัง นี่ผมไม่ได้เล่นตัวอะไรเลยนะ ก็แค่อยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้เองอ่ะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ        

 

 Talk
เรื่องที่ไม่ได้รีไรท์มันอาจจะขัดๆสักหน่อยนะคะ  อิอิ  แต่เอามามัดจำเรื่อง แค่คำว่ารัก น่ะคร่า อิอิ  ก็เลยไม่รีไรท์