คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ใบรายงานตัวของแตง
ผู้สมัคร
ชื่อของคุณ : มิลค์จ้า
อายุล่ะ : 15จ้า
E-mail สามมารถติดต่อได้ : Chat_61_33@hotmail.com
ตัวละคร
ชื่อตัวละครของคุณ[ขอเป็นภาษาเกาหลี มีความหมายยิ่งดีใหญ่เลย] : ปาร์ค อินแฮ แปลว่า ใจกว้างเหมือนทะเล
ชื่อตัวละครของคุณ [เป็นภาษาอังกฤษค่ะ] : Park InHae
อายุ : 19 ปี
นิสัยของคุณ[3 บรรทัดขึ้นไป] :เป็นคนร่างเริง สดใส มีรอยยิ้มอยู่เสมอ และมักจะทำให้คนอื่นมีความสุขไปด้วย เป็นเหตุที่ทำให้หนุ่มๆหลงรักเธอได้ง่าย(มาก) ไม่ชอบอะไรที่มันดูอึดอัด เป็นคนอ่อนไหวมากแต่ไม่อ่อนแอ จะแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ เวลามีอะไรมากระทบจิตใจเธอมากๆสิ่งแรกที่จะได้เห็นจากเธอคือน้ำตา รักอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด ถึงดูแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สู้คนนะ ถ้ามีใครมารังแกเธอเตรียมตัวเจอหมัดสวยๆของเธอได้แน่นอน หรือถ้ามีใครพูดอะไรไม่เข้าหูเธอเธอก็สามารถตอกกลับได้เหมือนกัน ถือว่าปากร้ายใช้ได้ ใจกล้าแต่ไม่หน้าด้าน ไม่ชอบให้ใครมาบังคับในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ เวลาโกรธหรืองอนชอบอมลมไว้ในปากแล้วทำจากจู๋ก่อนจะเดินสะบัดหน้าหนีไป มีน้ำใจกับคนรอบข้าง(บางคน) ดูแบบนี้ข้อเสียของเธอก็มีนะ เธอเป็นคนซุ่มซ่าม เอาแต่ใจพอสมควร บางครั้งก็บ้าๆบอๆติ๊งต๊องเหมือนคนบ้า แต่บางครั้งก็ดูขรึมจนน่ากลัว เรียกได้ว่ามี2บุคลิกในคนเดียวเลยก็ว่าได้
สิ่งที่ชอบ : ของหวานทุกชนิดที่เกี่ยวกับช็อคโกแลต
สิ่งที่เกลียด : คนที่มาแย่งของกิน / ผี / ตุ๊กแก
ความสามารถพิเศษ : ศิลปะป้องกันตัว(เทควันโดสายดำ)
อิมเมจ ขอ 3 รูปพอ :
ชื่อเจ้าของอิมเมจ : ปาร์ค มินจิ
อิมเมจคู่ของคุณ 2 รูปพอ : 
อื่นๆ : ไม่มีจ้า
คำถาม
นิสัยพระเอกของคุณ
: ภายนอกจะดูเป็นคนเงียบๆ ขรึมๆ เย็นชา น่ากลัวๆ แต่จริงๆแล้ว เขาเป็นคนหื่นแบบสุดๆ เพย์บอยเรียกพี่ เจ้าเล่ห์ หลงตัวเอง หัวดื้อ ไร้สาระ บ้าบอไปวันๆ กวนประสาท พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่าง แต่ในส่วนลึกของเขาที่ไม่มีใครเคยเห็นก็คือ จริงๆแล้วเขาเป็นคนมีน้ำใจ ขี้สงสาร เห็นคนขอทานหรือคนตกทุกข์ได้ยากที่ไหนก็จะเข้าไปช่วยเหลือ
คุณเจอกับเขาได้ยังไง [บอกมาเลยค่ะ เป็นบทพูดด้วยนะขอ 5 บรรทัดขึ้นไปนะ]
:วันนั้นเป็นวันที่เธอกับเพื่อนนัดกันว่าจะไปดูหนัง เธอเลยมายืนรอเพื่อนอยู่ที่หน้ามหาลัย แต่เธอมารอเกือบครึ่งชัวโมงเพื่อนเธอก็ยังไม่มาเธอเลยเดินไปซื้อโกโก้มากิน เธอดูดแล้วมองน้ำโกโก้แสนอร่อยโดยไม่ได้มองข้างหน้า และแล้ว...ซ่า!!!เสียงน้ำโกโก้หกตอนที่เธอเดินไปชนใครคนนึงเข้า เธอมองซากแก้วน้ำกับกองน้ำโกโก้ที่กองอยู่บนพื้นอย่างเสียดาย
"นี่คุณ เดินระวังๆหน่อยสิ เห็นไหมเสื้อผมเลอะหมดแล้ว"เสียงของคนที่ชนเธอ(ที่จริงน่าจะเรียกว่าคนที่เธอชนมากกว่า)เอ็ดขึ้นมาทำให้เธอต้องละสายตาจากกองน้ำโกโก้แสนอร่อยของเธอ
"เออ...ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ"หญิงสาวก้มหัวลงขอโทษคนตรงหน้า
"คุณนี่มันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ"คนตรงหน้ายังคงพูดต่อว่าเธออีก เอ๊ะ อะไรอีกละเนี่ย ขอโทษแล้วยังไม่พอใจอีกหรอ เธอก็ได้แค่คิดในใจเท่านั้น เพราะยังไม่อยากหาเรื่องใคร เธอเงยหน้าแล้วจึงยิ้มแหยะๆให้
"เฮ้ย ไอ้คยูฮยอน ทำไรอยู่ตรงนั้นว่ะ"จู่ๆก็มีเสียงของชายอีกคนดังขึ้นมาแล้วร่างของคนคนนั้นก็วิ่งตรงมาที่เธอกับเขา
"อ่าว ทำไมเสื้อแกเปื้อนว่ะ ไปทำไรมา"ชายอีกคนที่เดินเข้ามากอดคอของคนที่เขาเรียกว่าคยูฮยอนถามขึ้น
"ก็ยัยคนนี้น่ะสิ เดินไม่ดูทางเลย ซุ่มซ่ามจนทำชั้นได้เรื่องเนี่ย"นั่นไง แขวะเราจนได้ คยูพูดแล้วมองคนต้นเหตู อย่าง...เธอ...ชั้นชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ เธอคิดในใจก่อนจะพูดไปว่า
"นี่นาย ฉันก็ขอโทษคุณไปแล้วไง นายจะเอายังไงกับฉันอีก"เธอพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด
"นี่คุณ มาทำเสื้อผมเลอะแล้วยังจะมาว่าผมอีก คุณนี่มันไม่สำนึกจริงๆ"คยูก็ตอกกลับอย่างรวดเร็ว
"เอ๊ะ นายนี่ พูดแบบนี้หาว่าฉันผิดหรอ(ที่จริงก็ผิดจริงๆแหละนะ) นายก็ผิดด้วยนั่นแหละ"
"อ่าวคุณ มาว่าผมแบบนี้ได้ยังไง ผมยังไม่ทันไปทำไรคุณเลยนะ คุณนั่นแหละที่มาเดินชนผม"
"ไม่ต้องมาพูดเลย ทางก็ออกจะกว้าง ทำไมนายไม่เดินไปทางอื่นล่ะ มาเดินชนเองช่วยไม่ได้"
"อ่าว นี่คุณจะปัดความรับผิดชอบรึไง"หญิงสาวยักไหล่แล้วทำหน้าเหลอหลาไม่สนใจ
"เฮ้ ยัยอินแฮ มีอะไรกันหรอ"แล้วยัยเพื่อนตัวแสบของเธอก็โผล่มา ให้เธอรอจนเกิดเรื่องเลยไหมล่ะ
"ยัยเพื่อนบ้า มาทำไมเอาป่านนี้ เพราะแกเลยนะทำให้ฉันต้องเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้"เธอต่อว่าเพื่อนก่อนจะหันไปแขวะคู่กรณีอย่างสะใจ
"นี่คุณว่าผมบ้าหรอ ถ้าผมบ้านะคุณมันก็เฮงซวยแล้วยัยป้า"คยูตอกกลับทำเอาเธอถึงกับเลือดขึ้นหน้า...
"เราไปกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว โอ้ย อารมณ์เสีย"เธอโวยอย่างหัวเสียก่อนจะลากเพื่อนของเธอออกไปจากที่ตรงนั้น...ฝากไว้ก่อนเถอะนายหน้าหื่นเอ้ย / ฝากไว้ก่อนเถอะยัยป้า...
คุณอยากให้ตอนกลางเรื่องเป็นยังไงเอ่ย [บทพูดเลยนะ 5 บรรทัดขึ้นไป]
: ร่างบางของอินแฮเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากชำระร่างกายเสร็จ เธอเดินไปสวมเสื้อคลุมก่อนจะมีเสียงอ๊อดดังมาจากประตูคอนโด
"ค่า ค่า มาแล้วค่ะ"เธอเดินไปที่ตรงประตูก่อนจะส่องดูตรงประตูแมว
"ยัยป้าแก่ๆ เปิดประตูให้หน่อยเด๊ะ เปิดประตู๊!"ร่างของชายหนุ่มนามว่าคยูฮยอนยืนโอะเอะโวยวายอยู่หน้าประตู...สงสัยจะเมามาชัว...เธอเปิดประตูก่อนจะรับร่างอันอ่อนปวกเปียกของเขาเข้ามาในห้อง
"ชักช้านะเธอเนี่ย!...แก่แล้วยังทำอะไรอืดอาดอีก~"เสียงบ่นของคยูดังมาตลอดทางที่เธอพาเข้ามาในห้อง...เธอพาเขามาจนถึงห้องนอนก่อนจะวางร่างสูงลงกับเตียง
"เฮ้อ!...ตัวหนักเป็นบ้าเลย ตัวก็เหม็นอีก ฉันเพิ่งอาบน้ำมาแท้ๆ ให้ตายเถอะ!"เธอพูดให้ตรงหน้าที่นอนบิดไปมาไม่รู้เรื่อง
"นอนอยู่ตรงหน้าก่อนละกันนะ..."
"เดี๋ยว...จะไปไหน..."เธอกะจะไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้คยูแต่เขารั้งมือเธอไว้ก่อน
"มีอะไรอีก...ลำบากฉันนะเนี่ย!"
"อยู่กับฉันก่อนสิ...ว๊าย!!!"คยูไม่ว่าเปล่าแต่กลับดึงร่างเธอลงไปบนกับเตียง
"เฮ้ย!...นาย!!!...ปล่อยฉันนะ!!!"เธอร้องลั่นเมื่อเขาเอาร่างเธอเข้าไปอดไว้
"อย่าพูดมากสิที่รัก...ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ"เขาพูดก่อนจะหอมแก้มเธอหนึ่งที
"อ๊ากกก!!!...ไอ้บ้า!!!...ปล่อยนะ!!!"เธอพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการแต่ก็สูงแรงชายหนุ่มไม่ได้
"แน่ะๆๆ...สงสัยจะชอบซาดิส...ถ้างั้นต้องเจอแบบนี้"ว่าแล้วร่างสูงก็ขึ้นคร่อมเธอไว้
"นายจะทำอะไรน่ะ!"ร่างบางถามคนขี้เมาที่อยู่บนร่างของเธอ...เขาไม่ตอบแต่ทำเสียง หึหึ มีเลสนัย
"นี่! อย่าทำอะไรบ้าๆนะ อย่า!!!"เธอร้องเสียงหลงพร้อมกับหลับตาปี๋เมื่อเขาค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ...เวลาผ่านไปซักพัก...ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เธอรู้สึกอย่างเดียวคือเสียงลมหายใจเบาๆอุ่นๆตรงซอกคอ...ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นก็พบกับชายหนุ่มที่นอนหลบไม่รู้เรื่อง
"นาย...นาย...นาย...หลับแล้วหรอ...นาย...เฮ้อ!...รอดตัวไปเรา"เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าตัวเองยังไม่ถูกพรากพรหมจารีย์ไป...ร่างบางค่อยๆพลักร่างสูงออกก่อนจะจัดให้เขานอนให้เข้าที่เข้าทาง...เธอเดินไปเปิดน้ำใส่อ่างเล็กๆก่อนจะเดินกลับมาหาชายหนุ่มที่นอนหลับอย่างสบายใจ
"เหนื่อยเราอีกแล้วสิเนี่ย...อีตาบ้า..."เธอพูดกับคนตรงหน้าก่อนจะเริ่มเช็ดตัวให้เขา...เมื่อเช็ดตัวเสร็จเธอก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง
"เวลานายอยู่เฉยๆ ไม่หาเรื่องทะเลาะกันฉันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ"เธอพูดกับตัวเองขณะที่นั่งมองชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงของเธอ...ไม่นาน...ห้วงแห่งความฝันก็เข้ามาครอบงำตัวเธอ
คุณต้องการอะไรมากที่สุดสำหรับเขา และสิ่งนั้นต้องสำคัญมากที่สุดในชีวิตของคุณเลยนะ สิ่งนั้นคืออะไรแล้วทำไมถึงอยากให้เขาทำล่ะ
: อยากให้เขาเลิกทำตัวไร้สาระบ้าบอไปวันๆ อยากให้เขามีเป้าหมายในชีวิต ทำอะไรที่จะทำให้ทีชีวิตที่ดี เพราะ ถ้าพ่อแม่ของเธอให้เธอแต่งงานกับผู้ชายคนไหนซักคนขึ้นมาจริงๆแบบที่เธอปฏิเสธไม่ได้ เธอก็อยากจะให้ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่อนาคต ไม่ใช่เลวแหลก ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ทั้งคุณและเขานั้นไม่ถูกกันเอามากๆเลยทีเดียว แต่พ่อแม่ของคุณอยากให้เขาและคุณเข้ากันได้ดี จึงให้คุณและเขาไปอยุ่ต่างประเทศ หรือที่ไกลๆในประเทศ แล้วที่นั่นคือที่ไหน [บอกชื่อและรูปมาเลยนะคะ]
: กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก
ความรักของคุณคืออะไร
: ความรักคือทุกอย่าง ความรักคือความสุข ความทุกข์ ดีใจ เสียใจ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะหรือแม้กระทั่งน้ำตา ความรักสามารถทำให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกพวกนั้นได้ ถึงแม้ว่าเราจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม
เนรมิตฉากจบของคุณมาสิ [บรรยาย บทพูด 5 บรรทัดขึ้นไป]
: ตอนนี้เรื่องทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดีถึงจะทุลักทุเลไปบ่อยก็เถอะ เขาและเธอก็คุยกันดีๆคุยภาษาคนกันแล้ว แล้วทั้งคู่คบกันจริงๆจังได้ซะที เป็นอะไรที่มหัศจรรย์พันธุ์ลึกมากเลยล่ะสำหรับเพลย์บายอย่างคยูฮยอน
กริ้ง~~~(เสียงโทรศัทพ์เฉยมาก)เสียงโทรศัพท์ของอินแฮดังขึ้นขณะที่เธอกำลังดูทีวีอยู่
"ฮัลโหล มีอะไรรึป่าว อ่อๆ ได้ๆ แล้วเจอกันนะ"อินแฮวางสายไปก่อนจะนั่งยิ้มอยู่คนเดียว อยากรู้ไหมทำไมเธอถึงยิ้ม ก็เพราะคยูโทรมาน่ะสิ จะมีอะไรมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว วันนี้เขานัดให้เธอไปหาที่บ้าน เพราะว่า วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ คยูเลยจัดงานฉลองวันเกิดให้
อ๊อด~~~จู่ๆเสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น อินแฮเลยออกไปดู
"ส่งของครับ เซ็นต์รับตรงนี้ครับ"พนักงานส่งของยื่นชุดราตรีสีขาวให้เธอพร้อมกับเอกสาร อินแฮรับเอกสารมาเซ็นต์รับก่อนจะส่งคืนให้พนักงานส่งของแล้วรับชุดราตรีมา เธอสำรวจดูชุดก็พบการ์ดเล็กติดอยู่ มีข้อความเขียนไว้ว่า
'ชุดสวยสำหรับคนสวย'
เธอรู้โดยทันทีว่าใครส่งมาให้ ก็จะใครซะอีกละ ก็คยูฮยอนน่ะสิ ...พอถึงตอนเย็นอินแฮก็ใส่ชุดที่คยูส่งมาให้ มันเป็นชุดราตรีเกาะอกสีขาวยาวกรอมเท้า ประดับด้วยลูกไม้และเลื้อมอย่างดีสวยมาก พอแต่งตัวเสร็จเธอก็ขับรถออกไปยังบ้านของคยูทันที เมื่อมาถึงเธอก็ลงจากรถอย่างสง่าตามแบบฉบับของเธอ ด้วยความสูงที่ไม่มากนักทำให้เธอต้องดึงชายกระโปรงขึ้นก่อนจะเดินไปตามทางที่มีป้ายลูกศรชี้เข้าไปในสวน...เล่นอะไรอีกเนี่ยนายคยูฮยอน
"ว้าว ลูกเราสวยมากๆเลยว่าไหมคะคุณ"คุณแม่ที่ยืนต้อนรับอยู่ระหว่างทางหันไปบอกพ่อของเธอที่ยืนยิ้มหน้าบาน
"เอ้ วันนี้มันแปลกๆนะคะ ทำไมพ่อกับแม่แต่งตัวเป็นทางการจังเลย"อินแฮถามด้วยความสงสัย
"แหมลูก ก็วันเกิดลูกนิ คยูเค้าก็จัดงานซะใหญ่โตเลย จะให้แม่แต่งตัวธรรมดาๆได้ยังไงล่ะลูก เอาล่ะ ไม่ต้องถามมากละ เข้าข้างในดีกว่านะ"แม่ของเธอตอบ เมื่ออินแฮย่างก้าวไปตามทางเดินที่ถูกประดับไปด้วยสายไฟหลากสีที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาทเธอก็ถึงกับอึ้ง ตอนนี้สวนของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกตกแต่งด้วยสายรุ้งระโยงระยายเต็มไปหมด อาหารวางเต็มโต๊ะ ไหนจะเสียงเพลงครอเบาๆนั่นอีกล่ะ อลังการซะไม่มี
"อย่ามัวแต่อึ้ง เข้าไปข้างในดีกว่าลูก"พ่อของเธอแซวเมื่อเห็นอาการอึ้งของลูกสาว และแล้วทั้งสามก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะที่ถูกจัดไว้ข้างในสุดของงาน ผู้คนมากมายเข้ามาทักทายเธอและครอบครัว แต่คนที่เธออยากเจอที่สุดไม่รู้ไปอยู่ไหน อินแฮมองหาทั่วงานแต่ก็ไม่เห็น ถามใครก็ไม่มีใครรู้ คยูฮยอน นายอยู่ไหนนะ...ขณะที่อินแฮมองหาคยูอยู่นั้นเสียงเพลงและแสงไฟก็ดับลง...แล้วเสียงเปียโนคลอเบาๆดึงขึ้น....แสงก็ค่อยๆจับจ้องไปทางคนเล่นบนเวที และคนคนนั้นก็คือ ...คยูฮยอน...
"เพลงนี้ เป็นของขวัญ แด่คนที่ผมรัก ปาร์ค อินแฮ"เขาพูดพร้อมกับมองหญิงสาวที่ยืนยิ้มหน้าบาน คยูเล่นเปียโนพร้อมกับร้องเพลงMarry Uให้กับอินแฮ พอเพลงจบคยูก็เดินลงมาจากเวทีตรงมาหาอินแฮ
"เป็นไง เพลงเพราะไหม"ชายหนุ่มถามคนตรงหน้าที่ยิ้มไม่หุบ
"ก็งั้นๆอ่ะ"เธอตอบอย่างขะเขินเป็นผลให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างชอบใจ
"อินแฮ..."
"หืม..."
"ผมมีอะไรจะบอกคุณ"สายตากับคำพูดจริงจังของคยูฮยอนทำให้เธอต้องหลบสายตาด้วยความเขิน
"บอกอะไรอ่ะ"...
"อินแฮ..."หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดว่า...
"แต่งงานกับผมนะ"เขาถามคนตรงหน้าด้วยคำพูดจริงจัง
"ไม่..."คยูถึงกับหน้าซีดเมื่อเธอปฏิเสธ
"ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว"แต่แล้วรอยยิ้มก็เผยขึ้นบนใบหน้าหล่อๆของเขา อินแฮอมยิ้มเพราะแกล้งเขาได้ คยูหยิบกล่องสีแดงเล็กๆมาจากกระเป่ากางเกงก่อนจะเปิดออกก็พบแหวนเพชรเม็ดสวย เขาจับมือซ้ายของอินแฮขึ้นมาก่อนจะสวมแหวนลงบนนิ้วสวย อินแฮยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับน้ำตาของความปลื้มปิติ เมื่อสวมแหวนเสร็จคยูก็โอบกอดเธอไว้แน่น ผู้คนที่อยู่ในงานต่างพากันปรบมือแสดงความดีใจกับทั้งคู่ และนี่จะเป็นของแทนความรู้สึกที่เขาจะทำให้เธอมีความสุข...ตลอดไป...
ความคิดเห็น