คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไม่คาดคิด
----ไม่คาดคิด----
หลังจากจัดการพิธีศพของพี่นิโคลตามแบบฉบับศาสนาคริสต์
ก็มีผู้คนจำนวนมากมายมาร่วมไว้อาลัย
ทางด้านมิว หลังจากคุณหมอให้เฝ้ารอดูอาการอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะสมองได้รับการกระทบ
กระเทือนอย่างรุนแรง
ผมเลยจองห้องวีไอพีกับทางโรงพยาบาล เพื่อที่จะได้ดูแลมิวได้สะดวก
ผมกับนมชื่นจะสลับเวรกันคอยดูแล ผมจะเฝ้าช่วงกลางคืนเพราะช่วงเช้าผมต้องเข้าไปฝึกงาน
ที่บริษัท ส่วนนมชื่นจะคอยอยู่ดูแลเวลาที่เหลือ
ผ่านมาแล้วสองอาทิตย์แต่มิวก็ยังไม่ฟื้น ทำให้ผมเป็นห่วงมาก
ทางคุณหมอก็บอกว่าคงต้องรอดูอาการไปเรื่อยๆ
วันนี้หลังจากที่เคลียร์งานที่บริษัทเรียบร้อยผมก็มารับเวรต่อจากนมชื่น ให้แกได้พักผ่อนบ้าง
ดูแลมิวมาทั้งวัน
นาฬิกาบอกเวลาทุ่มตรง ผมก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ และออกมานั่งเฝ้าเด็กน้อยข้างเตียง
บางทีผมก็เล่านิทานบ้าง เล่าว่าวันนี้ผมไปทำอะไรมาบ้าง เจออะไรมาบ้าง ให้เค้าฟัง
แล้วผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนเช้ามืด
แต่แล้วเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมาก็ถึงกับอึ้ง เมื่อเห็นมิวกำลังนั่งมองผมอยู่
ผมดีใจมากรีบคว้าร่างเล็กตรงหน้ากอด ก่อนจะผละออกเพื่อถามไถ่อาการ
“มิวเป็นยังไงบ้าง อาเป็นห่วงแทบแย่” หลังจากที่ผมถาม ร่างเล็กก็เริ่มมีอาการแปลกๆ ยกมือสองข้างขึ้นกุมขมับ
“มิวปวดหัวหรอครับ”
“มิวเป็นอะไรครับ บอกอาสิ” แต่ยิ่งผมถามแลดูเหมือนอาการของร่างเล็กยิ่งแย่ลง
ร่างเล็กเริ่มร้องไห้และพยายามจะทึ้งผมตัวเอง
ผมรีบเข้าไปห้ามร่างเล็กเอาไว้ พร้อมกับหันไปกดปุ่มเรียกพยาบาล
ร่างเล็กเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆจนตัวสั่น ผมเข้าไปคว้าร่างเล็กมากอดเพื่อปลอบโยน
และสิ่งที่ได้ยินทำให้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว !!!!!
“อาเซฟ ฮือๆๆๆ มิว ฮือๆๆ มิวไม่ได้ยิน”
“…………………………….”
“อาเซฟพูดอะไร ฮือๆๆ มิวไม่ได้ยิน ไม่ได้ยิน!!!! ไม่ได้ยิน!!!!!!!!!! ”
--------------------------------------------------------
#สงสารน้องมิว T^T เม้นเป็นกำลังใจให้มิวกันด้วยน๊าาา
ความคิดเห็น