คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1st Love Again [100%]
1
“พี่มาร์ค วันนี้ครูสั่งการบ้านแบมแบมยากมากเลย พี่มาร์คสอนแบมแบมหน่อยน้าครับ”ผมเอาหัวไปถูแขนคนตัวสูงที่กำลังยุ่งกับการบ้านตรงหน้าเหมือนกัน แต่เขาก็ละจากงานแล้วหันมายิ้มเอ็นดูผมเหมือนเคยก่อนจะหันมาหาผมแทน
“ไหนครับ แบมแบมทำไม่ได้ตรงไหน??”
“ตรงนี้ๆ ตรงนี้ด้วย”ผมชี้เลขโจทย์ยากๆที่เด็กมัธยมต้นปีสามทำไม่ได้หรอกครับ ยิ่งเป็นภาษาจีนแบบนี้ด้วยยิ่งยากกว่าเดิมอีก ผมเบ้หน้าลงทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้จนคนตรงหน้ายิ้มบางๆก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวพี่มาร์คช่วยสอนเองนะ โอเคไหมครับ??”
“โอเคครับ”ผมฉีกยิ้มกว้างให้คนตรงหน้า
แต่ตอนนี้ผมกำลังเบ้หน้าสุดๆที่เห็นหน้าผู้ชายคนนี้ น่าจะสามปีได้แล้วละมั้งครับที่ผมไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลย ตอนมัธยมต้นผมย้ายไปเรียนอยู่ที่ประเทศจีนสามปีน่ะครับเพราะพ่อผมเป็นทูตอยู่ที่นั้น และผมกับพี่มาร์คก็สนิทกันเพราะพ่อพี่มาร์คก็เป็นทูตเหมือนกัน ผมกับพี่มาร์คคบกันตอนผมจบมัธยมปลายปีสองพอดีและคบกันมาเกือบปีกว่าๆและก็เลิกกันไปด้วยเหตุผลที่ว่า…
“ห่วยแตก!!!”
“แบมแบมทำไมพูดจาแบบนี้”
“ก็มันเรื่องจริง ถ้าพี่มาร์คทำอาหารได้รสชาติห่วยแบบนี้ สัญญากับน้องแบมนะครับว่าจะไม่ทำมันอีก”คนตรงหน้าอ้าปากมองผมอย่างตกใจไม่น้อย “แล้วก็สีผมพี่ด้วย คิดยังไงไปย้อมสีแบบนี้มาครับ ทำอะไรปรึกษาน้องแบมหน่อยก็ดีเหมือนกันนะครับ”
“นี่แบมแบม!!!”
“ทำไมครับพี่มาร์คต้วน??”
“จะเล่นแบบนี้ใช่ไหมครับ...แล้วน้องแบมละครับเมื่อไหร่จะสูงขึ้นสักที ตัวเท่าไหล่พี่มานานแล้วนะครับ”
“พี่ต้วน!!!!!”
คุณคงไม่เคยเห็นฉากเลิกกันที่งี่เง่าที่สุดแบบนี้สินะครับ และคงไม่ต้องถามนะครับว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ก็เลิกกันน่ะสิครับ เรื่องความสูงของผมใครก็ห้ามมายุ่ง หลังจากนั้นผมก็เรียนจบมัธยมต้นพอดีเลยกลับมาเรียนต่อที่ไทยและไม่ได้เจอกับพี่เขาอีกเลย ซึ่งผมว่ามันเป็นเรื่องที่ดีมากทีเดียว ผมคิดมาตลอดนะครับว่ารักครั้งนั้นมันก็ป๊อปปี้เลิฟ ก็แค่รักเด็กๆ มีแต่เด็กเท่านั้นแหละครับที่จะเลิกกันด้วยเหตุผลงี่เง่าแบบนั้น - -
และตอนนี้ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตหัวสีแดงจะทำให้ผมอดสะใจเบาๆไม่ได้ ก็คนที่เคยว่าผมตัวเตี้ยไปเมื่อสามปีก่อนและเป็นเหตุให้ผมกับเขาต้องเลิกกันแบบนั้น แต่ดูเหมือนคนตรงหน้ามากกว่านะครับที่จะเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เมื่อก่อนสูงเท่าไหร่ตอนนี้ก็ยังอยู่เท่านั้นแหละครับ
“แล้วย้อมสีผมอะไรอีกแล้วครับ เปลี่ยนไปเป็นญาติกับมะเขือเทศก็ไม่บอกนะครับ”ผมยกยิ้มขึ้น คนตรงหน้ารีบเข้ามาประชิดตัวผมทันที แขนของเขาเท้ากำแพงเอาไว้ล็อคตัวไม่ให้ผมรีบออกไปไหน แต่ถามว่าผมตกใจหรอ? เปล่าเลยไม่เห็นจะตกใจสักนิด ไม่กลัวด้วย!!
“เข้ามาที่นี้ได้ยังไง!!”พี่มาร์คกดถามเสียงเข้ม
“เปิดประตูเข้ามาสิครับ ผมไม่โง่เดินชนประตูหรอกนะ”
“แบมแบม!!”
“อ่าว ไอ้มาร์ครู้จักกับน้องแบมเขาด้วยหรอวะ”เสียงทักของพี่แจบอมดังขึ้น ทำให้ผมรีบผลักคนตรงหน้าออก จังหวะที่เขาไม่ทันตั้งตัว หลังเขาเลยไปชนกับกำแพงดังปัก แต่ผมก็หันไปแลบลิ้นสมน้ำหน้าเขาอีกครั้ง ผมหันไปมองพี่แจบอมที่เดินออกมาพร้อมพี่จินยอง คนข้างหลังยกมือทักทายผมเหมือนทุกครั้ง
“สวัสดีครับพี่จินยอง”
“ไหว้พระเถอะวะ ป่ะๆ ไปกินข้าวกันเถอะ”พวกผมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกนอกจากเดินตามพี่ๆเขามาที่ห้องทานอาหาร อาหารมากหน้าหลายตาจัดเรียงเอาไว้ แต่ดูเหมือนจะมีแค่พวกผมสี่คนเท่านั้นแหละครับ จากที่ได้ยินมาจากพี่แจบอมบอกคนอื่นกลับบ้านกันน่ะครับ “นั่งๆเลยแบมแบม”
“นี่ ไอ้มาร์คมันทำเองเลยนะ ลองกินดู”
“กินได้หรอครับ??”คนทั้งโต๊ะมองหน้าผม สองสายตาที่มองด้วยความสงสัย แต่อีกหนึ่งสายตามองมาด้วยความเครียดแค้นเต็มๆ ผมเขี่ยอาหารตรงหน้าแล้วพิจารณามันด้วยสายตานิดหน่อย
“นี่ๆ ถ้าจะเขี่ยแบบนั้นก็ไปกินรามยอนไป”
“แบมไม่ต้องห่วง ไอ้มาร์คทำอาหารอร่อย พี่รับประกัน”
“ผมถือว่าผมเชื่อพี่แจบอมละกันนะครับ”ผมยิ้มก่อนจะตักข้าวเข้าปากก่อนจะตามด้วยอย่างอื่น ก่อนจะเคี้ยวๆแล้วก็มองหน้าคนตรงหน้าที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว คนหัวแดงยักคิ้วกวนประสาทผมเล็กน้อย “ก็งั้นๆแหละ”ผมกินอย่างอื่นไปเรื่อยแต่แอบได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของคนตรงหน้าเล็กน้อย
“นี่ๆ มึงกับน้องแบมรู้จักกันได้ยังไงวะ??”
“แฟนเก่ากู”
“แค่กๆๆๆ พี่มาร์ค!!!”
“ทำไมครับน้องแบม เคยเป็นแฟนพี่มันออกจะน่ายินดีนะครับทั้งหล่อทั้งรวย”ผมหัวเราะจนตัวงอ ทันทีที่ได้ยินคำสรรเสริญเยินยอตัวเองแบบนั้น จนคนตรงหน้าแทบจะปาช้อนในมือใส่
“ครับๆหล่อมากครับ ทำอาหารหมายังไม่...อยากจะรับประทาน พี่แจบอมรู้เปล่าว่าเพื่อนพี่ตอนคบกับผมนะ ตัวเท่านี้เลยละ เอ๊ะๆ มันหมายความว่ายังไงน้า แปลว่าพี่ต้วนนี่ไม่สูงขึ้นเลยใช่ไหมละครับ ฮ่าๆๆๆ”ผมแอบได้ยินเสียงหัวเราะของพี่จินยองด้วยนะครับ แต่ทันทีคนหัวแดงตวัดตาไปมองเขาก็รีบหุบปากตัวเองทันที
“แบมแบม...”คนหัวแดงกัดฟันแน่น
“ถ้าพี่มาร์คคิดอยากจะรีเทิร์นสายไปแล้วละครับ ผมขอประกาศตรงนี้เลยนะครับ ผมชอบพี่แจบอมแล้วพี่มาร์คอย่ามายุ่งเด็ดขาด!!!!”
“เฮ้ยๆ”เสียงร้องทักของพี่แจบอม
“ผมจะไปอยากยุ่งอะไรกับคุณครับน้องแบม งั้นพี่ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เหมือนกัน มึงปาร์คจินยองกูจะจีบมึง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!!!”
“เฮ้ยๆ”เสียงร้องทักของพี่จินยอง
“หึ!!!”
ต่อคะ
ParkJinyong’S Part
ผมนั่งเล่นคอมอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จะบอกว่าของตัวเองคงจะไม่ถูกเท่าไหร่ เพราะผมไม่ได้นอนคนเดียวน่ะสิ ก็ไอ้เจ้าของบ้านอย่างแจบอมมันมานอนด้วย พอถามว่าทำไมไม่สร้างห้องเพิ่ม มันก็ตอบปัดๆ ตอนนี้ห้องนอนก็เติมแล้วผมก็หาโอกาสไล่มันออกจากห้องคงจะไม่ได้อีกแล้วเหมือนกัน เสียงประตูห้องนอนดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามา ผมยังคงสนใจคอมอยู่ตามเดิม ไม่คิดจะหันไปมองหน้ามันสักนิด
“เล่นแต่คอม สนใจแต่คอม”
“แล้วไง?? ให้กูสนใจมึง??? ไปหล่อให้ได้ครึ่งหนึ่งของนิชคุณก่อนเถอะวะ”
“หล่อไม่เท่าแต่ก็เอามาแล้วละกัน”
“เชี่ยแจบอม!!”ผมหันหน้ามามองสีหน้ากวนประสาทของมันทันที ผมแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะสะบัดหน้านี้เมื่อมันแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองนิดๆ ผมมองหน้าจอคอมอีกครั้งจะบอกว่าสนใจคอมเหมือนเดิมก็คงไม่ถูก ก็คำพูดของไอ้เพื่อนตัวดีที่คบกับมันมาทั้งชีวิตที่พูดจาน่าเกลียดๆแบบนั้น อยากจะเอาเท้าไปดันหน้าสักทีจริงๆ
ส่วนเรื่องระหว่างผมกับไอ้คุณชายแจบอมมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ...แค่ผมพลาดท่าเสียทีไปให้มัน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้งเลยละ !!
และไปพลาดท่าเสียทีได้ยังไง? ผมก็ขอบอกว่าตอนนั้นเมาทั้งคู่แต่ผมน่ะชอบแจบอมเขาอยู่แล้วละครับ ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลยไป แล้วยิ่งมีความสัมพันธ์บ้าๆแบบนี้เข้ามาอีกยิ่งย้ำความรู้สึกของผมที่มีต่อเขาได้ดีทีเดียวเลยละ ส่วนแจบอมมันคิดอะไรผมไม่รู้หรอกครับ ไม่คิดจะถามและไม่คิดจะบอกมันด้วยเหมือนกัน
“ไปเดินเล่นกัน”
“อะไรนะ??”
“หูตึงหรือไงครับ กูบอกว่าไปเดินเล่นกันเร็ว นั่งจ้องแต่คอมสายตาเสียหมด”แจบอมเดินมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นตามมันมาด้วย แต่ผมก็ยื้อตัวเองเอาไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อมันแข็งแรงกว่าผมเยอะเลยละครับ
“จะห้าทุ่มละจะไปเดินที่ไหน”
“ในสวนไง กูอุตส่าห์จัดให้มึง”แจบอมบอก ผมก็เลยลุกเดินตามมันลงจากบ้านมาก่อนจะเดินออกทางประตูหลังบ้านที่ถูกจัดเป็นสวน มีศาลาสีขาวถูกจัดแต่งเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทำให้ดูร่มรื่นดีครับ ผมกับมันเดินพากันออกมานั่งอยู่ที่ศาลาขาวที่ผมชอบก่อนจะหันไปเกาะพนักเก้าอี้แล้วก้มมองสระปลาที่ถูกเชื่อมจากด้านหน้าบ้านมาจนถึงตรงนี้ ในน้ำมีปลาคาร์ฟว่ายกันให้ทั่ว
บ้านหลังนี้แจบอมมันออกแบบเองครับ ผมก็มีส่วนช่วยคิดเล็กๆน้อยๆอย่างพวกสวนนี้ ผมชอบต้นไม้เยอะๆครับมันทำให้บ้านเย็นและร่มรื่นดี ผมย้ายเข้ามาอยู่ช่วงที่เข้ามหาลัยปีแรกพอดีพร้อมกับมันและมาร์ค ไอ้มาร์คนี่รู้จักกันก่อนเปิดเทอมสักพัก แต่สนิทกันเร็วดีเลยชวนมาอยู่ด้วยกัน เห็นว่ามันยังไม่ได้หาที่พักที่ไหนเอาไว้
“มาร์คชอบมึงหรอวะ??”
“ตลกละมึง เชื่อมันรึไง??”
“ก็มันบอก...”
“แล้วน้องแบมชอบมึงหรอไง??”
“....”มันเงียบไม่ตอบ ทำให้ผมหันไปมองหน้าเหม่อๆของมันที่มองไปที่พระจันทร์บนฟ้า ผมมองหน้ามันก่อนรอยยิ้มที่เคยถามเล่นๆเมื่อกี้จะหุบหายลง ไม่ตอบแปลว่าน้องแบมเขาต้องคิดอะไรกับแจบอมจริงๆสินะ มันถึงเลี่ยงที่จะตอบแบบนั้น พอมันจะหันกลับมาผมก็ยกยิ้มขึ้นก่อนจะหันหน้าหนีไปมองฝูงปลาเหมือนเดิม
“ปลานี่โตเร็วดีเนอะมึงว่าป่ะ?? เอาๆนั่นคิดไรอยู่ดูทำหน้าเข้า คิดถึงน้องแบมอะดิ”
“ไม่รู้อะไรอย่าพูดมากน่า”แจบอมผลักหัวผมทีก่อนจะหันไปมองอย่างอื่น ผมมองหน้ามันนิ่งๆอีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมาบางๆให้คนตรงหน้า
“เมื่อไหร่มึงจะมีแฟนวะ? น้องแบมเขาก็ดีนะเว้ย น่ารักดีออก”
“แล้วมึงละ? เมื่อไหร่จะมีแฟน”
“กูรอให้มึงมีก่อนไง พอมึงมีเดี๋ยวกูจะมีเลย โอเคป่ะ?”แจบอมยกยิ้มขำก่อนจะใช้มือหนาของตัวเองยีหัวของผมจนยุ่งไปหมด ผมแยกเขี้ยวให้มันไปทีก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ไม่เห็นต้องมีแฟน กูก็มีมึงแล้วนี่ไง...”ผมมองหน้าคนตรงหน้าอึ้งๆ
“....”
“มีให้ เอา ไม่เห็นต้องไปหาแฟนที่ไหนอีก ฮ่าๆๆๆๆ”
“สัส แจบอม!!!”
---------------------------- 100% ----------------------
เรื่องนี้จะเน้นทั้งสองคู่เลยน้า แบบเด่นทั้งสองคู่แหละ
ไม่เหมือนเรื่องก่อนที่จะเน้นมาร์คแบม
ไรต์อยากพยายามให้มันเท่าๆกันไม่รู้ว่าจะได้รึเปล่า ฮ่าๆๆ
ตอนแรกยังไม่มีอะไรมากแค่ให้เห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองคู่ไปก่อน
คู่เจเจ ถ้าจะเรียกให้เข้าใจง่ายๆก็ Sex Friend ดีๆเนี่ยแหละน้า
แต่ก็อย่างที่บอกไปเขาแอบรักกันอยู่ แต่ยังไม่มีใครบอกออกมานั่นแหละ
เรื่องมันถึงวุ่นแบบนี้ไงงง
ไปแล้วค่าาาาาาา :)
ความคิดเห็น