ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มินโอะจัง...มาหาที่โรงเรียนเพราะเข้าบ้านไม่ได้
ฉันเรียนอยู่ ม. 6 ที่โรงเรียนเพชรชุมเเพ ตอนปิดเทอมเเฟนฉันไปขี่มอเตอร์ไซต์กับเพื่อนๆ อยู่ๆ
รถก็เสียหลักล้มลงเเล้วเขาก็โดนรถสิบล้อทับตายคาที่
ได้ข่าวว่าสภาพศพของเขาเละไปหมดทั้งตัว เเต่ฉันไปงานศพของเขาไม่ได้เพราะไปจัดงานที่ต่างจังหวัด
ใครก็บอกว่าเขาอาจจะมาหาฉันที่บ้านก็ได้ ฉันก็เลยกลัวเเล้วก็ไปนอนกลับเเม่ แต่ฉันก็ไม่เคยเจอเขา
เลย เเม้เเต่ในฝัน จนวันเปิดเทอมฉันก็ไปเรียนตามปกติ เเต่ระหว่างเรียนคาบเเรกอยู่ ฉันก็รู้สึกหนาวๆ
ตอนนั้นเเหละที่ฉันได้ยินเสียงคนใส่รองเท้าเดินเข้ามาในห้องเรียน พอฉันมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นใคร
ทุกคนก็ยังนั่งเรียนตามปกติ เเต่พอฉันหันกลับมาที่เดิม ฉันก็เห็นว่าข้างโต๊ะฉันมีคนนั่งยองๆ อยู่ ฉันก็เลย
เอียงตัวไปมองว่าใครมานั่ง เเล้วฉันก็ได้เห็นว่าเป็นเเฟนฉันเอง เเต่ใบหน้าเข้ายุบเข้าไปทั้งซีก หน้าอกกับ
เเขนของเขาหักดูบิดๆ เบี้ยว ๆ เเถมมีเลือดออกเต็มตัว ปากของเขาที่ริมฝีปากด้านบนมันขาดไปอ้าขึ้น
เเล้วพูดกับฉันว่า " เราเข้าบ้านเปรี้ยวไม่ได้ เขาไม่ให้เข้า เราเลยมาหาเธอที่นี่ เราคิดถึงเธอนะ " เเล้ว
พอเขาพูดจบเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง จากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนมานอนอยู่ที่บ้านเเล้ว
เเม่บอกว่า ทางโรงเรียนโทรมาบอกว่าฉันกรี๊ด ๆ ๆ เเล้วก็เป็นลมไปเลย เเม่ก็เลยให้พ่อไปรับฉันกลับมา
นอนที่บ้าน พอฉันเล่าเรื่องที่เจอให้เเม่ฟัง เเม่ก็มองไปที่ประตูบ้านที่มียันตร์เขียนอยู่ เเม่บอกว่าเเฟนฉัน
คงเข้ามาไม่ได้จริงๆ เพราะที่ประตูมียันตร์เขียนไว้ ก็เลยต้องไปหาฉันที่โรงเรียน
ฉันจุดธูปบอกเขาว่าอย่ามาหาฉันอีกเลยเพราะฉันกลัวเเล้วเขาก็ไม่เคยมาหาฉันอีกจริงๆ
ต้องขอบคุณนิตยสาร i like นะค่ะ เเล้วก็ต้องขอบคุณคุณ นัชฌา ตุลาลักษณ์ จ. พระนคร
ศรีอยุธยา ไม่นั้นก็ไม่มีเรื่องน่ากลัวน่ากลัวเกิดขึ้นคิคิ
ไม่มีคนเม้นเลยเเงเเงไม่เป็นไรวันนี้เราเพิ่งทำเดี๋ยวดูไปเรื่อยๆก่อน
ถ้าไม่มีคนเม้นเดี๋ยวเราจะเริ่มทำการบังคับคิคิเจอกันตอนหน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น