คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::Look At Heart :: Chapter 1 => ผู้ร่วมชะตา [100%] เม้นให้ด้วยดิ TOT
1
ผู้ร่วมชะตา
ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านสุริยอรุณ หรือก็คือบ้านของฉันเอง ^O^ ฉันมีพี่สาวอยู่คนหนึ่ง ยัยนี้มีพรสวรรค์ทางด้านกีฬาเทนนิส ซึ่งตอนนี้ก็เป็นถึงอันดับต้นๆ ของโลก หรือที่หนึ่งของประเทศไทย \(^O^)/ พ่อกับแม่ก็มีชื่อเสียงทางด้านส่งออกน้ำหอมอันดับหนึ่ง ของประเทศฉันเลยต้องหาอะไรมาเป็นที่หนึ่งจงได้! แต่ฉันยังคิดไม่ออกเลยอ่ะ T^T เดี๋ยวนี้ยัยเนริเลยถือโอกาสมาล้อฉันอยู่ได้ เฮ้อ เมื่อไหร่จะได้ดังสักทีนะ จะเอาให้ดังกว่ายัยเนนิพี่สาวจอมบ้าอำนาจเล้ย!
แต่ไม่เห็นมีอะไรเลย รอมาตั้งอาทิตย์กว่าแล้วนะ อีที่ให้เซ็นไปน่ะ
หรือว่า...
จะโดนหลอกอย่างที่รีแอลบอก O_O
ไม่จริงง่ะ ><!
เออใช่! ไปหารีแอลดีกว่า แหมฉันนี้ฉลาดจริงๆ ยังไงซะก็ยังมีรีแอลเป็นเพื่อนนี้น้า~ เอ... ฉันลืมเอาโทรศัพท์มานี้ ตั้งสามบาท ไว้ค่อยเก็บรีแอล ฉันรีบกดเบอร์โทรหารีแอลเพื่อให้สาวน้อยแสนฉลาดช่วยคิด ^O^
[ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด~ นุ่นสุดสวยรับสายค่า]
"เอ่อ...นั่นรีแอลเปล่าอ่ะ"
เริ่มไม่มั่นใจแล้วน้า TOT ฉันโทรผิดเปล่าเนี่ย
[กรี๊ด เดลิส ฉันเองจ้า! ฉันเอง!!] จากนุ่นกลับเป็นรีแอลเหมือนเดิมทันใด - -
"ฉันมีเรื่องจะถามเธอน่ะ"
[ว่าไงละ]
"เธอจำที่เราเซ็นไปได้มั้ย" ฉันเริ่มเท้าความ
[จำได้จ้า]
"นั่นแหละ ทำไมไม่เห็นมีอะไรเลยละ TOT" ฉันเริ่มเครียดแล้วน้า จากที่คิดว่าได้เงินเพิ่มจะกลายเป็นเงินลดแทน T.T
[นั่นสิ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันละ โอ๊ะ! เดลิสฉันไปก่อนนะ ทำธุระอยู่]
"อืม" ฉันวางสายไป เซ็งๆๆ! ไปข้างนอกดีกว่า~
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ตลาด เฮ้อ รีแอลไม่อยู่ ไม่มีคนเลี้ยงเลย U_U ฉันเดินท่องตลาด ทั้งๆ ที่ไม่ได้ซื้ออะไรสักอย่าง -_- ก็แหมมันเปลีองเงินนี้
"น้องสาวอยากได้พี่เป็นแฟนมั้ยจ้ะ" ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาจับมือฉัน มือฉันถ้าจะจับต้องจ่ายห้าร้อยนะ!
"น้องสาวบ้าอะไร รำคาญ"
ฉันตะโกนเสียงดัง เห็นอย่างนี้ ฉันโดนจีบบ่อยนะ ^O^ แต่สเป็กฉันต้องผู้ชายอบอุ่นย่ะ! ฉันหันกลับไปมอง เฮ้ย! นี้มันไม่ใช่แบบที่ฉันเจอนี้ ปกติต้องเป็นพวก ผิวดำ! มีหนวด! เท้าเหม็น! (แอบไปดมเท้าเขามาหรือไง -_-*) แต่นี้ไม่ใช่เลยอ่ะ โคตรหล่อ! หล่อแบบน่ารักๆ เหมือนเด็กเลย >< ผมฟูนิดหน่อยพอเป็นทรงสีทองอมเหลือง ลงมาปรกใบหน้าเล็กน้อย ดวงตาสีเดียวกับผม ดูแล้วนิสัยดูแล้วเจ้าชู้มากมาย -_-;; ฉันเป็นพวกมองตาใครแล้วรู้นิสัยเลย ก็นะ ฉันมองแล้วมันรู้เลย อย่างตอนที่เจอรีแอลพอมองตาแล้วรู้สึกมันบอกมาสองอย่าง อย่างแรกขี้อาย อย่างที่สองกล้าแสดงออกสุดๆ =_= ไม่รู้ทำไม แต่เมื่อกี้เขาบอกว่าฉันเป็นน้องสาวเหรอ แบบนี้แสดงว่าฉันเด็กน่ะสิ ^^
"อย่าพูดแบบนั้นสิครับ คนสวย"
แต่ก็ไม่ใช่สเป็กฉัน -^-!
"ขอโทษนะ พอดีฉันเกลียดเด็ก" แต่ถ้าหล่อก็แอบผ่านนะ -.,-
"เด็ก?" เขาทำหน้างงๆ หันซ้าย ขวา เอ่อ...ไม่คิดว่าเป็นตัวเองบางเหรอจ้ะ -_-;;
"ใครเหรอครับ O_O"
ยัง! ยังมีมาทำหน้างงอยู่อีก (แต่ก็น่ารักน้า) ไม่ใช่นายแล้วจะใครละ แต่เหนื่อยใจปานสงสารฉันเลยชี้ไปที่เขา
"ผมเหรอ"
"อืม" ไม่ใช่แล้วจะใครละ -_-
"แหม อย่าล้อผมเล่นสิครับ ไม่ใช่หรอก ^^;;"
ช่างมีความพยายามจริงๆ เอาไปเต็มสิบเลย - - หาว่าล้อเล่นอีก เจริญ ดูท่าจะมีภูมิหลังนะเนื่ย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน
"ไม่เป็นนายแล้วจะใครละ"
"เธอจะบ้าเหรอ! ฉันเรียนจบแล้วนะ ตัวสูงจะตาย เด็กตรงไหน"
เขาที่คงตกใจมาก เพราะเริ่มเรียกฉันไม่เหมือนเดิม (พยายาม) หาเหตุผลเถียงกลับ แต่ขอโทษ...
"จบมัธยมน่ะเหรอ"
เขาแข็งไปเลยทีเดียว เอ๋ นี้กี่โมงแล้วเนี่ย เสียเวลาจริงๆ รีแอลคงธุระเสร็จแล้ว ปกติก็เวลานี้อยู่แล้วนี้ -_- รีแอลน่ะทำธุระเกือบทุกวันแหละ แล้วก็เสร็จเวลาประมาณนี้ทุกครั้งจนฉันชินแล้ว
"ฉันไปละ"
ไม่รู้จะไปบอกลาทำไมนะ นั่นแสดงว่าฉันมีสมบัติผู้ดีใช่มั้ย *-* แต่เท่าที่รุ้คือหมอนี้ไม่ได้ฟังฉันเลย ตาค้างจนฉันอยากจิ้มลูกตา ปากอ้าซะ แมลงวันแทบไปทำรัง
"เธอหมายถึงฉันเด็กเหรอ T_T" ดูท่าจะบ้าไปแล้วละ -_-;;
[re-l said]
"ต้องจับให้ด้ายยยยยยยยยยยย!!!" เสียงคุณตำรวจที่แทบจะต้องใช้โทรโข่งดังมาจากด้านหลังฉันประมาณกิโลนึง พวกเขาแทบต้องขับรถถังไล่บี้ฉันเลยทีเดียว -*-
สงสัยละซี่~ ว่าทำไมฉันถึงโดนตำรวจไล่ล่าขนาดนี้ ก็แหม ฉันไปขโมยของมาน่ะสิ (ตอบด้วยท่าทางใสซื่อ) แล้วของที่ว่าก็คือ หนังสือปกทองคำฝังเพชร มุลค่าเป็นล้านๆ นี้ละ สาเหตุที่ฉันต้องเดินหนี (แล้วทำไมไม่วื่ง -_-?) จะมาไล่ฉันทำไมก็ไม่รู้ ยังไงฉันก็คืนให้ แต่ก็นะ ไม่งั้นก็ไม่มีสีสันน่ะสิ >< แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันเป็นใครเพราะฉันใส่หน้ากากเหมือนหน้าจริงที่แม่ที่เป็นถึงดาราเปลี่ยนหน้าชื่อดังสอนให้ตั้งแต่เด็กฉันเลยนำวิชามาใช้
เมื่อกี้เดลิสโทรมาตอนกำลังปลอมตัวเป็นดาราชื่อดังมางานเครื่องเพชรเพื่อขโมยของสำคัญในงาน
"อย่าหนีนะ!!" ก็หนีสิ ไม่งั้นก็โดนจับ
"มอบตัวซะ! โทษนักจะได้เป็นเบา" พูดคำนี้มากี่ครั้งแล้วเนี่ย -_-
ตอนนี้ฉันอยู่แถวๆ หน้างาน ทุกคนในงานหนีกันไปคนละทิศ คนละทาง ตั้งแต่ตอนรุ้ว่าฉันจะขโมย เหลืออยู่ไม่มากเท่าไหร่
ตึกๆ ตึกๆ
ฉันวิ่งขึ้นบันไดอย่างเร่งด่วน มัวแต่เดินเพลิน
ปัง!
ประตูดาดฟ้าถูกเปิดออกอย่างแรง ฉันวิ่งไปจนสุดแล้วมองไปข้างล่าง ตึกสามสิบชั้นสูงจริงๆ แอบเสียวนะเนี่ย
"ไม่มีทางหนีแล้ว มอบตัวซะ"
"หึ นั่นสินะ"
ตำรวจจะโง่ไปไหนกัน คิดว่าฉันจะมาโดยไม่รู้อะไรหรือไง
"บาย..."
ฉันใช้สะลิงโดดลงอย่างรวดเร็ว
ตุบ
แล้วก็ลงถึงพื้นอย่างงดงาม ^O^
"จะไปไหน"
"O_O" อ๊ากกกกก ใครยืนอยู่ข้างหลังฉันเนี่ย สะดุ้งไปถึงไขสันหลังทีเดียวเชียว T_T ฉันหันไปด้านหลังอย่างเร็ว สุดหล่อ *-* หล่ออย่างมากมาย เท่อย่างแรง หน้าคมเข้ม ใสสะอาดไร้สิว ฉันไม่ได้เป็นพวกคลั่งคนหล่อหรอกนะ แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เจอคนหล่อขนาดนี้
แต่ไม่ได้นะ! ตอนนี้เราเป็นจอมโจรชื่อดังอยู่ มัวมาหลงผู้ชายหน้าหล่อได้ไง ไม่ด้ายยยยย ><
เป็นถึงโจรชื่อดังย่อมไม่มีทางจบลงแค่นี้อย่างแน่นนอน!!
ฉันวิ่งอย่างเร็วเพื่อให้อยู่ไกลจากที่นี่ที่สุด ลางของฉันมันบอกว่า ถ้าอยู่เล่นสนุกนานกว่านี้ อาจเข้าคุกได้ เพราะเมื่อกี้ฉันแอบเห็นเขามีบัตรตำรวจด้วย ซึ่งแปลว่าเขาเป็นตำรวจนั่นเอง แต่นั่นไม่ทำให้ฉันตกใจมาก ด้วยเข้าใจว่าเขาเป็นคนหล่อ แถมรักคุณธรรม
แล้วฉันก็ต้องตกใจ เมื่อหันหลังไปเห็นเขาหยิบปืนออกมาพร้อมยิงเต็มที่
จะเอาออกมาทำม๊ายยยยยยย TOT
กลัวฉันจะไม่ตายเหรออออ
ปัง! ปัง! ปัง!
ไอ้...ไอ้โหดดดดดดดดด TTOTT จะโดนฉันอยู่แล้วนะ! นี้สินะที่เรียกว่าชีวิตอยู่บนเส้นด้าย แต่ขอเป็นสีแดงนะ จะได้เป็นเนื้อคู่กัน (จะตายอยู่แล้วยังมีมาคิดเรื่องนี้อีก) ผิดด้วยเหรอ ที่อยากมีแฟนหล่อ แต่จะดีกว่านี้ ถ้าไม่เจอตอนนี้ Y_Y
สุดหล่อจอมโหด (เอาชื่อนี้ไปก่อน) เมื่อเห็นว่ายิงไม่โดนก็ยังไม่หยุดยิงมาเฉียวแก้มทำให้หน้ากากขาดเลือดไหลเล็กน้อย กรี๊ดดดดด แสบน้า ยอมไม่ได้แล้ว! ฉันต้อง...ฉันต้อง!!...
ปัง!
วิ่งงงงงงงงงงง TOT;;
ก็แหม ปกติตำรวจเขาไม่เห็นรุนแรงกับประชาชนไม่ใช่เหรอ *-* แต่คราวนี้มัน ฉันวิ่งสุดชีวิตเพื่อหนีออกมา แหมฉันวิ่งเร็วนะ เห็นแบบนี้ แต่คงมัวแต่วิ่งไม้แล้ว ฉันหยิบสเก็ตออกมาวันนี้ขอเป็นโคนันก็เลยกัน
สิบห้านาทีให้หลัง
เยี่ยมมาก...เล่นเอารถมาจ่อหลังฉันเลยเรอะ! นิสัยไม่ดี! ขี้โกง! ทำแบบนี้ได้ไง T_T
วี้หวอๆ~!
อย่าตกใจ เสียงโทรศัพท์ฉันเอง -U- ปกติฉันเป็นคนตื่นสายน่ะ เลยชอบให้เดลิสโทรมาปลุก แต่มันสั่นทีอย่างกับขาฉันจะระเบิด =_=
"มีอะไรเดลิส"
[รีแอล ได้เรื่องแล้ว >O<]
"ได้อะไรละ"
[เรื่องงานนั้นไงละ!!]
"O_O!"
รถยี่ห้อหรูขับมาจอดในสถานที่ร้างชวนให้สงสัยว่า รถสุดหรูมาทำอะไรที่นี่ แล้วก็ถูกเฉลยโดยหญิงสาวผมตรงสีน้ำตาลอ่อน กับดวงตาสีเดียวกัน นามว่ารีแอล หรือก็คือฉันเอง ></
ทุกคนอย่าได้สงสัยว่าฉันรอดมาจากปืนหน้าโหดได้ยังไง -_-^
'อ๊ากกก ไอ้บ้า หยุดรถเดี๋ยวนี้น้า TOT'
ฉันยังคงมีพาหนะเช่นเดิมและแน่นอน
'ปล่อยของ -_-' เขาก็ยังคงขับรถไล่ตามเหมือนเดิม
'ชิ! ปล่อยของเหรอ' ปล่อยตอนนี้เลยได้รึเปล่า T.T
ไม่ได้นะ! จะให้เป็นแบบนี้ไม่ด้ายยยย
'ไอ้ลูกเวรรรร' เสียวลุงที่ไหนเนี่ย -_-
'พ่อ!'
อ๋อ พ่อสุดหล่อจอมโหดนี้เอง หา! พ่อมันเหรอ O_O ฉันรีบหันหน้าไปก็พบกับผู้ชายวัยกลางคน หน้าพิมพ์เดียวกับสุดหล่อ นี้พ่อเหรอเนี่ยนึกว่าพี่ชาย เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นฉันเลือกพ่อดีกว่า Y_Y (ทำอย่างกับเลือกได้)
'แกจะบ้าเหรอเล่นเอาปืนมายิงเล่นอย่างนี้น่ะ!' ลุงคะ มันไม่ใช่แค่เล่นแล้วละ T_T
'พ่อ! ผมจะช่วยโจรให้นะ'
'จับอย่างนี้ไม่ได้ ถ้าเกิดเขาตายขึ้นมาจะทำยังไง อีกอย่างเขาไม่มีอาวุธนะ' ช่ายๆ นายจะทำยังไง -O-
'จัดงานศพให้'
ไอ้... ไอ้ยยยยย โหดร้ายยยยยย
'ขอโทษนะครับ ลูกชายผมเขาไม่ตั้งใจ' (แต่จงใจ)
เอ่อ... ถ้าใครไม่เคยเห็นตำรวจขอโทษโจรก็ดูไว้นะ และจงจำไว้ว่าฉันรักเขามากกก T^T ฉันบอกให้หยุดยิงแทบตายไม่หยุดพ่อมาปุ๊บ หยุดเลย
'แล้วจะดีมาก ถ้าคุณคือของมาด้วย' คุณพ่อสุดหล่อทำหน้าโหดพร้อมถือปืนที่พึ่งยึดลูกชายเมื่อกี้
ตุบ
ฉันรีบปล่อยเพชรมูลค่าหลายล้าน
'ขอบคุณครับ'
ปีศาจทั้งพ่อทั้งลูกเลย TOT
เรื่องก็เป็นงั้นแหละ T_T คงต้องทำใจกับการขโมยอันผิดพลาด (กับแผน)
จะยังไงก็ช่าง แต่ตอนนี้ฉันกำลังรอลิสอยู่ ไม่รู้ไปตกตายที่ไหนแล้ว ทั้งๆ ที่ฉันยังต้องเสียเวลาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จัดการอุปกรณ์ (ในการขโมย) กลับมาถึงก่อน -_- ฉันยืนรออยู่ข้างรถพร้อมดูนาฬิกาให้ดูเป็นผู้ดี๊ ผู้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ ซึ่งจะทำไปทำไมก็ไม่รู้ - -
เอี้ยดดด!
เสียงรถจอดอยู่ข้างๆ รถฉันทำให้ฉันต้องสนใจรถคันนั้นแทนที่จะเป็นนาฬิกาสุดหรู เพราะรถคันนั้นจอดข้างซ้ายของรถฉัน ดิฉัน ผู้ยืนพิงรถทางขวาจึงต้องหันซ้ายขวา แต่ไม่ได้เดินไป เพื่อความดูดีที่ทำมานาน อ้าวก็เดี๋ยวเขาหาว่าสอดรู้สอดเห็นขึ้นมาทำไง
ตึก!
เสียงสิ่งมีชีวิตลงจากรถดังขึ้นพร้อมกับเสียงปิดประตู ทำให้ฉันอยากรู้มาก เพราะดูจากเท่าที่เห็นรถคันนั้นก็แพงเหมือนกันนะ >< คงจะเป็นคนรวย
"ขอโทษครับ...ที่นี้โรงงานร้างนะครับ คุณมาทำอะไรที่นี้"
อ๊ากกก เสียงหล่อมาก >///< ต้องหล่อแน่ๆ!! ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาเดินจนมาอยู่ที่ข้างขวาของรถฉัน แล้วถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่น้ำเสียงคุ้นจนน่ากลัว -_-;; เอาละ ได้เวลาที่นางเอก (รอง) อย่างฉันทำสวยหันไปหาพระเอกแว้ววว
"มีคนนัดมาน่ะ...ค่ะ OoO"
มะ... ไม่จริง ไม่จริ๊งงงงงง ไม่จริงใช่ม้ายยยย TOT อีตาโหดคนน้าน พึงผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเลยนะ ทำไมโผล่มาเร็วอย่างนี้ หรึอว่าเขารู้แล้วว่าฉันเป็นโจรคนนั้น o_o! แต่เขาก็ไม่น่าพูดด้วยคำสุภาพอย่างนั้นนะ แถมตอนนั้นฉันใส่หน้ากากด้วย
เขามาด้วยชุดเดิมกับที่เขาใส่ไล่ยิงฉันพร้อมกับมองฉันอย่างสุภาพ โอ๊ย ต่อบทไม่ถูก ยังไงก็เนียนๆ ไปก่อนแล้วกัน
"นัดเหรอครับ -*-"
"ค่ะ ^^;;"
มันแอบรู้ใช่ม้ายยย ถามเอาๆ อยู่ได้ มันเสียวเน้
เขาพึมพำอะไรสักอย่างกับตัวเอง แต่ฉันผู้ไม่ได้ยินกลับต้องเครียด เขาพึมพำอะไรน่ะ >< หรือว่าเขารู้...
"แอล~ ฉันมาแล้วววว" เสียงลิสเรียกชื่อย่อของฉันดังมาแต่ไกล หลังจากที่ฉํนยีนรออยู่พักหนึ่งในเวลาปกติ แต่กลับช้ามากสำหรับฉัน T^T โธ่ ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากให้เรียกอย่างนั้นไง! มันเหมือนผู้ชาย เดลิสที่เห็นเดินมาเหมือนทุกครั้งที่เรานัดกัน โดยให้เหตุว่าเปลืองน้ำมัน
"อืม ลิสแล้วเราต้องรอที่นี้เหรอ" พอเดลิสมา วิญญาณคนดีก็เข้าร่างทันใด แต่แอบถามเล็กน้อย
"ใช่เขาบอกไว้อย่างนั้น" ดูท่าลิสคงดีใจน่าดูนะ แต่งมาอลังการเชียว
"แล้วผู้ชายคนนี้ใครน่ะ"
"มะ...ไม่รู้เหมือนกัน ^^; "
ไม่รู้ไว้ก่อนดีกว่า เพื่อความปลอดภัยของชีวิต T^T
"อืม ช่างเหอะ ว่าแต่ตื่นเต้นจังเลย ได้แสดงละครเป็นเรื่องแรก ^O^"
ลิสยิ้มอย่างมีความสุขที่จะได้แสดงละคร ส่วนฉันกลับทุกข์ทนกับอีตาตำรวจสุดโหด Y_Y
"เธอมาเพราะผู้ว่าจ้างสั่งมาใช่มั้ย"
และแล้วสุดโหดก็พูดขึ้นมา อย่าบอกนะว่าเขาเป็นผู้ว่าจ้าง O_O
"ฉันก็ถูกเรียกมาเหมือนกัน…"
"O_O" ว่าไงน้า ไม่จริง...
เอี้ยดดด!
เสียงรถจอดเรียกความสนใจอีกรอบทำให้ฉันต้องหันไปมอง ก็เห็นเด็กชายหน้าหล่อ (อีกแล้ว) ร่างสูง ลงมาจากรถด้วยท่วงท่าสุดเท่ แล้วเงยหน้าหันมามองพวกเรา... ก่อนอ้าปากค้าง
"เธออออออ!"
เขาตะโกนเสียงดังลั่น แล้วชี้หน้าลิส หมดไปกับภาพลักษณ์ดูดี =___=
"อ้าว หวัดดีนายที่ฉันเจอที่ตลาดนี้ ^O^"
"T_T"
เขาทำหน้าจะร้องไห้... ดูเหมือนเด็กน้อยถูกทำโทษเลยอ่ะ
"ฉันไม่อยากเชื่อ ฉันที่ออกจะหล่อ และสูงขนาดนี้กลับโดนหาว่าเป็นเด็ก T_T"
...น่าเห็นใจจัง
"แล้วนายมาทำอะไรที่นี้ละ"
"ไม่เกี่ยวกับเธอ"
"-_-^"
"เอาน่าลิส อย่าไปว่าเขาเลย เขาแค่ไม่อยากให้เธอยุ่ง (หรือสอใส่เกือกนั่นเอง)" ฉันรีบห้ามคุณเธอ เดี๋ยวเดลิสอารมณ์เสีย
"แต่ฉันอยากรู้ เธอเข้าใจฉันใช่มั้ย T^T" เธอกระโดดมากอดฉันเต็มรัก แต่จะบอกว่าฉันเข้าใจเธอไม่ได้นะ ฉันแค่กลัวเธอไปทำร้ายเด็กต่างหาก =.,=
"จ้า" ฉันยิ้มตอบก่อนจะถามลิสต่อด้วยความที่ฉันรอมานานแสนนานแล้ว "แล้วเราต้องรอถึงกี่โมงละ"
"เขาบอกว่าจะมาตอนบ่าย" ฉันยกข้อมือเพื่อดูเวลาก็พบว่า...
"แต่นี้จะบ่ายสองแล้วนะ ^^;" ฉันมารอตั้งแต่เทียงครึ่งแล้วด้วยซ้ำ... ก่อนที่ฉันแทบจะสำลักน้ำลายเมื่อเดลิสหันมาแล้วบอกคำตอบที่น่าเศร้าใจ
"ไม่รู้เหมือนกันง่ะ ^^;"
อยากตาย!!... ผู้ว่าจ้างตกถังขี้หรือไงเนี่ย!
ผู้ว่าจ้าง ที่เราไม่รู้แม้แต่ชื่อ และทำเพียงโทรหาเดลิส โดยที่พวกเราไม่รู้เลยว่าเขารู้เบอร์ลิสได้ยังไง แล้วนัดให้มาที่นี้...
จะลึกลับไปไหนเนี่ย -_-;;
"ลองเข้าไปข้างในดีมั้ย" สุดสุดโหดที่ถูกลืมพูดขึ้นมา "เพราะฉันกับเจ้านี่ก็ถูกเรียกให้มาที่นี้เหมือนกัน" เขาชี้ไปที่เด็กหนุ่มสุดหล่อข้างหลัง ก่อนจะได้รับคำตอบรับเสียงดัง
"เอางั้นเลย ^O^!!"
ณ ในโรงงานร้างที่พวกเราเดินเข้ามา ฉันก็ต้องเหงื่อตก... ก็สุดโหดน่ะสิเล่นเอาปืน (ที่ใช้ไล่ยิงฉันเมื่อไม่นาน) ออกมาท้าลมท้าแดดอยู่ข้างหลังฉัน T^T! เสียวนะเฟ้ย ยิ่งไม่ค่อยแน่ใจอยู่ ถึงแม้ว่าจะอยู่ข้างเพื่อนสุดโหดก็ตามก็เถอะ
มันเป็นแผนน่ะ ให้ฉันกับเพื่อนเขาอยู่หน้า ส่วนเขาอยู่กับลิส และฉันหวังอย่างยิ่งว่า ถ้าสุดโหดจะยิงฉันเมื่อไหร่ลิสจะรีบห้าม TOT
"นี่ๆๆ เธอน่ะ" เสียงเด็กหนุ่มสุดหล่อเรียกฉัน ที่ฉํนรู้ก็ได้มาจากการที่เสื้อฉันกระตุกอยู่ ขณะที่เดินอยู่
"มีอะไรเหรอคะ" ฉันตอบกลับตามฉบับคุณหนู ผู้แสนจะเรียบร้อย
"เธอนี้น่ารักจัง และเธอคงไม่คิดว่าฉันเป็นเด็กใช่มั้ย *-*" เขาทำหน้ามีความหวังจนฉันรู้สึกทำร้ายจิตใจไม่ลง
"ค่ะ ^^"
"ฉันชักชอบเธอแล้วสิ มาเป็นแฟนฉันมั้ย"
"เอ่อ... ไม่ดีกว่า"
แล้วฉันก็รีบหันกลับไปสนใจข้างหน้าดังเดิม เมื่อเห็นสิ่งไม่ปกติ
เก้าอี้หรูสี่ตัวที่ถูกว่างเรียงหน้ากระดานกลางห้องที่อยู่ลึกที่สุดในโรงงาน มันยังดูใหม่ และไม่มีฝุ่นเกาะ ซึ่งต่างกับทุกๆ ห้องที่ผ่านมาก
"มีกระดาษอยู่บนเก้าอี้ด้วย" เดลิสที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินไปหยิบกระดาษนั่นขึ้นมาอ่าน
"ให้นั่ง...?"
เธอทวนคำพูดในใจก่อนจะหันมาทางเรา
"ลองนั่งดู"
"อืม"
แล้วพวกเราก็นั่งตรงเก้าอี้ทั้งสี่นั้น โดยเรียงเป็น สุดโหด ฉัน ลิส และเพื่อนสุดโหด (ไม่กล้าเรียกเด็กหนุ่มแม้ในใจ) จากทางซ้ายไปขวา
[หวัดดีเด็กๆ ทั้งสี่คน]
เสียงที่ดังมาจากลำโพงที่มีอยู่ทั่วห้องดังขึ้นทำเอาฉันถึงกับคิ้วขมวด ยังไม่ยอมแสดงตัวอีก (ชักเหมือนนิยายสอบสวนไปทุกที)
[ฉันจะไม่พูดอ้อมไปมานะ... ฉันต้องการให้พวกเธอเล่นหนังให้ฉัน]
"…"
[จะชื่อเรื่อง ตัวละครหรืออะไรก็ตาม พวกเธอคิดกันไปเองเลย]
"O_O"
ฉันถึงกับค้าง คิดเองทำเองเลยเหรอ โหดร้าย ถึงฉํนจะไม่ค่อยรู้อะไร แต่ก็รู้นะว่ามันเหนื่อย แถมยังแพงมากด้วย แต่ถ้าไปได้ละก็ รวยแน่
[ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะออกให้]
เดลิสถึงกับถอนหายใจ พอเรื่องเงินหายห่วงก็โล่งเลยนะ
[จะยังไงก็ตาม... ฝากด้วยละ สร้างมันให้ดีที่สุด]
________________________________________
เย่ ในที่สุดก็ได้ลงสักที ^O^ วันว่างน้อยเหลือเกิน เนื่องจากการบ้านที่มากมายเหลือหลาย
ฝากอ่านด้วยนะค้า สำหรับคนที่อ่านไปแล้ว เรามีการเปลี่ยนเนื้อเรื่องนิดหน่อยนะ
เม้นกันด้วยยยยยยย ติชมได้ ไม่โกรธ
ความคิดเห็น