ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Look At Heart กำกับหัวใจนายพระเอกตัวร้าย

    ลำดับตอนที่ #1 : ::Look At Heart :: Chapter 0 => บทนำ [100%]

    • อัปเดตล่าสุด 14 ธ.ค. 53


    บทนำ
    ข้อเสนอ

     

     

    -ห้างแห่งหนึ่ง-

              ภาพตรงหน้านี้อาจทำให้ใครบ้างคนอึ้ง เมื่อเห็นหญิงสาวตัวสูง ทั้งผิวหน้าและตัว ดำราวกับถ่าน จนไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นยังไง ผมฟูๆสีรุ้ง กับชุดผ้าขีริ้วขาดๆ กับรองเท้าขาดๆ คนที่เจอถึงกับพูดในใจพร้อมกันว่า...

              อีนี่บ้าเปล่าวะ =_=

              แต่ก่อนที่จะได้คิดไปมากกว่านี้ ก็มีสาวสวยผมยาวตรงยาวสีน้ำตาลอ่อน กับดวงตาสีเดียวกัน หุ่นเล็กๆ กับผิวขาวๆ ที่ทำให้ผู้มองจะเอามาเทียบกับหญิงผิวดำ เพราะเธอวิ่งมาหยุดข้างๆ แต่ยังไม่ทันได้เทียบสาวสวยก็กระชากผมฟูของหญิงสาวคนแรกออกเผยให้เห็นผมตรงยาวถึงเอวสีดำเหมือนผิว

              "พอเถอะนะเดลิส! ฉันยังอายแทนเลย เปลี่ยนชุดเถอะ T_T" เธอวิ่งถึงปุ๊บก็รีบขอร้องกับคนข้างๆ ปั๊บ เนื่องจากอายแทน และทนไม่ไหวที่เห็นเพื่อนตัวเองในสภาพแบบนี้

              "ไม่ได้! วันนี้ฉันเล่นเป็นขอทานนะ" เดลิส สาวผิวดำเถียง

              "แล้วขอทานที่ไหนเค้ามาซื้อของที่ห้างกัน"


              "เออ จริงด้วย ขอบใจที่บอกนะ พอดีแม่สั่งให้มาซื้อของน่ะ เลยเผลอมาทั้งแบบนี้"

              แต่พอสาวผมน้ำตาลเถียงด้วยเหตุผล เธอก็เริ่มบอกเหตุผลตัวเองพร้อมขยี้ผมตัวเอง ประมาณว่า 'หนูลืมอ่ะ'จนทำให้ สาวผมน้ำตาลถอนหายใจ

              "เธอก็เป็นแบบนี้ทั้งปี ฉันว่าเธอรีบไปขัดสีดำๆ ออกจากตัวแล้วเปลี่ยนชุดดีกว่านะ"

              "ไม่เอาอ่ะ ฉันกะว่าวันนี้จะเป็นขอทานทั้งวัน เพราะตั้งเดือนนึง ครั้งเดียวเอง T_T" เดลิสเถียงอีกรอบ จนทำให้สาวผมน้ำตาลเริ่มคิดหนัก หญิงสาวจึงต้องใช้ไม้ตายที่ใช้ได้เฉพาะกับคนงกๆอย่างเดลิสเท่านั้น!!

              "ฉันซื้อให้ก็ได้" วันนี้ประเป๋าฉีกแน่ตู สาวผมน้ำตาลคิดในใจ

              
              "โอเค เธอซื้อให้นะ ^^"

              "อือ T_T" หาเรื่องเงินหมดแล้วไง หญิงสาวให้ร้องไห้ในใจ แต่เพื่อให้เพื่อนดูปกติเหมือนชาวบ้านเขาก็ต้องยอม! เพื่อเพื่อนที่ไม่เคยเห็นใจเงินในกระเป๋าของเพื่อนเลย TTOTT นี้คบมาเป็นเพื่อนได้ไงเนี่ย

    สิบห้านาทีต่อมา~

     

              พลั่ก! ตุบ!

     

              นี้ไม่ให้เสียงคนสู้กันแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของผู้เห็นเหตุการณ์ตอนแรกชบกันเอง บ้างคนก็ชนกระจกใส หรือที่แย่ที่สุดก็ชนถังขยะ =_=;; เพราะอึ้งรอบสอง -_-V ก็ดูเธอคนนั้นสิ! เปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ อี้ อี้ อี้ อี้ (เสียงเซอราวนด์ประกอบ)

              แน่นอนผมสีดำยาวถึงเอวก็ยังเป็นเหมือนเดิม จะเปลี่ยนก็ตรงผิวสีดำสนิทกลายเป็นผิวขาวเนียนใสบริสุทธิ์สะดุดตาผู้คน กับชุดใหม่ที่เป็นเสื้อแขนกุดสีขาวกางเกงสีเทาขาสั้น รองเท้าส้นสูงสีดำ

              บอกได้คำเดียวว่าสวยสุดๆ อาจจะสวยกว่าสาวผมน้ำตาลด้วยซ้ำ!!!

              "เฮ้อ~ คอยดีขึ้นมาหน่อย"

              รีแอลหรือสาวผมน้ำตาลเอ่อออกมาด้วยความโล่งใจ ที่เห็นเพื่อนดูปกติกับเขาสักที

              "รีแอล ทำไมเธอถึงรู้ละว่าฉันอยู่นี้ละ" เดลิสถามรีแอลที่กำลังจ่ายเงินอยู่

              "ความลับจ้า" เรื่องอะไร จะบอกเธอ หญิงสาวคิดต่อในใจ

              "ตามใจไม่บอก ก็ไม่บอก เดี๋ยวเราไปเที่ยวกันมั้ย" เดลิสถาม

              "จ้า" รีแอลตอบ แล้วเดินตามคารุไปโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า มีคนแอบตามอยู่!!



    [day-list said]

     

              ฮ่าๆๆ ดีจังเลย ที่รีแอล เลี้ยงหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นอาหารระดับ 3 ดาว หรือเสื้อผ้าที่ซื้อให้ใส่แทนชุดขอทานที่วันนี้ใส่มาเพื่อฝึกแสดง เออ O_O!... ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อคารุ เรียนจบนิเทศจากมหาลัยชื่อดัง มาเมื่อไม่นานมานี้เองงงงง กำลังหางานทำอยู่ ยินดีที่ได้รู้จักน้า

     

              ตอนนี้อยู่ในห้าง กำลังซื้อของกลับบ้าน โดยที่รีแอลกำลังจ่ายเงินให้อยู่ โดยเอาเงินที่แม่ให้มาเก็บไว้ใช้เอง ^O^ (ไม่มีสำนึก)

     

              "ลิสพอได้ยังอ่ะ เงินฉันจะหมดแล้วน้า T_T"

     

              โธ่ๆๆ รีแอลผู้น่าสงสาร พอแล้วก็ได้ เห็นหน้าสวยๆจะร้องไห้แล้วสงสารสุดๆ

     

              "ก็ได้ งั้นเดี๋ยววันนี้เธอไปบ้านฉันก่อน ไปกินข้าวบ้านฉันไง ^^"

     

              "ไม่เป็นไรหรอก ข้าวหมูสับคราวที่แล้วก็พอแล้วละ T^T;;; "

     

              "อ๋อ ที่กินข้าวกับซุบนั่นน่ะเหรอ มันอร่อยมั้ยละ"

     

              "อร่อยมากเลย ราคาตั้ง 20 นิ"

     

              "ใช่แล้วละ ^-^"

     

              "T_T"

     

              ฉันตอบอย่างมั่นใจสุดๆ แต่รีแอลกลับทำหน้าร้องไห้  ทำไมละ -_-?


              แปะ!

              "โอ๊ะ อะไรเนี่ย"

              นี้ขนาดอยู่ในห้างนะเนี่ยยังมีกระดาษปลิวไปมาได้อีก แต่ทำไมถึงอยู่แค่แถวๆที่ฉันอยู่เท่านั้นละ แถมยังแค่สองแผ่นเอง -_-? ฉันเลยหยิบกระดาษที่ปลิวติดหัวฉันมาอ่าน...

              ถึงสาวน้อยทั้งสอง เดลิส & รีแอล [ขออภัยที่ไม่รู้ชื่อจริง]

              ต้องขออภัยที่ไม่ได้ไปบอกด้วยตัวเอง ทางเราได้มองคุณมานานแล้วเนื่องจากเราเห็นคุณสมบัติที่พวกคุณมีนั้น พอที่จะเล่นหนังให้เราได้ จึงจะขอจ้างด้วยเงินคนละ 30,000 บาท แล้วหากผิดสัญญาจะต้องจ่ายค่าเสียหายจำนวน 1,000,000 บาท

               ถ้าคุณตกลง โปรดเซ็นด้านล่าง

                 _________________                                                    _________________
                          คุณเดลิส                                                                          คุณรีแอล

                 ป.ล.1. ถ้าใครคนหนึ่งไม่เอาอีกคนก็ห้าม
                 ป.ล.2. จะมีเด็กไปรับกระดาษโปรดส่งให้เขา

                                                                                                      ด้วยความที่อยากให้ตอบตกลง (?)
                                                                                                                          ??? 

     

              "อะไรกันเนี่ย =[]=" รีแอลตะโกนดังลั่น จนคนแถวนั้นหันมามอง

     

              "กรี๊ดดดด คุ้มสุดๆ *-*"  ฉันรีบเซ็นไปเลย ฉันไม่สน ฉันสนสามหมื่นค่า ถึงแม้ว่ารีแอลจะทั้งฉุด กระชาก ลาก ถู ไม่ให้ฉันเซ็น แต่จะสนเหรอค้า *-*

     

               "ไม่ได้นะลิส! อย่าถูกเงินกลืนกินสติซี่ T^T" ช้างก็ฉุดไม่อยู่หรอก *-* ในเมื่อฉันเซ็นไปแล้ว ฮ่าๆๆ โฮะๆๆ ฮี่ๆๆ เงินสามหมื่นจ้ะ เงินสามหมื่นจ้า รอฉันก่อนน้า

     

               "เซ็นทำไมเนี่ยลิส แล้วไปเอาปากกามาจากไหนง่ะ" เรื่องอะไรจะบอกว่าฉันจิ้กเธอมาละ ฮ่าๆๆ (จะหัวเราะเพื่อ?) ถ้าบอกฉันก็ต้องคืนน่ะสิ *-*

     

               "เธอก็เซ็นบ้างสิ!" ก็ไม่เห็นในกระดาษเหรอ มันต้องเซ็นทั้งสองคนไม่งั้นไม่ได้ T^T

     

               "ม่ายยยยยยยยย" รีแอลปฏิเสธไร้ใยเลยอ่ะ T^T ไม่ได้ๆ ยังไงก็ต้องลากรีแอลมาเกี่ยวด้วยให้ได้!

     

               "ไม่งั้นเลิกคบ! ตลอดไปเลยด้วยง้อก็ไม่ใจอ่อนด้วย"

     

                "เดลิส T_T" ฉันรู้อยู่แล้วว่า รีแอลยังก็ต้องง้อฉันอยู่แล้ว ก็ฉันเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของคุณเธอเขานี้ ^O^

     

              "ก็ได้ แต่ห้ามเลิกคบฉันนะ" รีแอลทำหน้าน่าสงสาร น่าสงสารจริงๆนะ จนรู้สึกว่าตัวเองเลวมากเลยอ่ะ T_T (ก็จริงมั้ยละ) แล้วก้มลงเซ็นในกระดาษ แต่เหมือนเขา(เจ้าของกระดาษ) รู้เลยว่าเซ็นแล้ว ก็พอรีแอลเซ็นปุ๊บ ก็มีเด็กมาเอาปั๊บเลย

     

              แต่ก็เอาเถอะ ยังไงๆ เงินสามหมื่นก็เป็นของเราแว้ววววววววว~ เย่~
    ____________________________
    ไม่ได้แก้อะไรนะคะ แต่ตอนสองจะแก้นะ ติดตามกันด้วยน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×