ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : หายนะ และ เด็กสาวผู้มาเยือน
เส้นทางที่ขรุขระ ฝุ่นละอองลอยไปทั่วบริเวณและหน้าผาที่สูงชัน ทาเคชิและ
ฟิวส์กำลังมุ่งหน้าไปที่ ค่ายฝึก หน่วยที่ 2 ซึ่งอยู่บนยอดเขา Arid ยอดเขาแห่งความ
แห้งแล้ง ไร้ซึ่งแม่น้ำลำธารและพืชทุกชนิด
"หิวน้ำจะตายแล้ว~~~"
"ทนหน่อยเถอะน่า เดี๋ยวก็ถึง"
"นายบอกว่า เดี๋ยวก็ถึง เดี๋ยวก็ถึงมาเป็นสิบๆรอบแล้วนะ -*- "
"นายเองก็บ่นมาเป็นสิบๆรอบเหมือนกันหนิ = ="
"=_= เออ ไม่เถียงก็ได้" ทาเคชิพูดตัดบท ก่อนจะก้าวเท้าเดินต่อไป
แต่ยังไม่ทันที่เด็กชายจะก้าวขาออกไปก็เกิดเสียงดังขึ้น นั่นคือเสียงหินบน
หน้าผาค่อยๆถล่มลงมาที่เด็กชาย
"ทาเคชิ ระวัง!"
ตู้มมม!!
ทาเคชิหลบหินก้อนนั้นได้ทัน แต่ขณะที่ทาเคชิกระโดดหลบหินก้อนนั้น
ข้อเท้าของทาเคชิก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อยเองน่า"
"ยืนไหวไหม?"
"ไหวเซ่ แค่นี้เอง..."
กร๊อบ!
"อ๊ากกกก T[]T"
"เนี่ยนะไหว = ="
หึๆๆๆ
มีบางอย่างกำลังหัวเราะ นั่นคือเสียงของปีศาจจากเมืองเวทมนต์ ปีศาจที่
ถูกจองจำในคุกเวทมนต์มานานนับพันปี ปีศาจต้องห้ามที่จะนำอันตรายมาสู่ผู้พบเห็น
จอมเวทย์ผู้ปกครองภพเวทมนต์สั่งห้ามทุกคน ทั้งนักเวทย์ ชาวสวรรค์
และนรก ไม่ว่าผู้ใดที่ปล่อยปีศาจตนนี้ออกมาจะถูกลงทันให้ไปอยู่ในภพที่ถูกลืม
ชั่วนิรันด์
มันคือ "สลินท์!"
"เสียงของปีศาจ หนีเร็ว!" ฟิวส์ตะโกนขึ้น
"แต่ว่าเท้าฉัน..."
"โธ่ว้อย ถ้านายปลดปล่อยฉันได้ละก็ ฉันจัดการมันไปได้ละ!"
ทันใด สลินท์หลายร้อยตัวกระโจนลงมาจากหน้าผาอย่างรวดเร็ว และ
ล้อมทาเคชิและฟิวส์เอาไว้ ดักทุกทิศทางไม่ให้ทาเคชิและฟิวส์หนีไปได้
"ใคร..ใครปลดปล่อยพวกแก!" ฟิวส์เอ่ย
"นายคนใหม่ของข้า นักเวทย์จอมวางแผน..."สลินท์เอ่ยตอบ
"หรือว่า พวกนั้น!"
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้อะไรอีก ข้าและเหล่าสมุนของข้า จะจัดการเจ้าอย่าง
ช้าๆ ให้เจ้าทรมานนิดๆหน่อยๆ และจะกินเจ้า!!" สลินท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หิวกระหาย
ดวงตาสีเลือดที่เต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวจดจ้องมายังทาเคชิ
"เริ่มจากเจ้าผู้กล้าก่อนละกัน!!"
สิ้นเสียงหัวหน้าฝูงสลินท์ เหล่าสมุนนับร้อยวิ่งเข้าหาทาเคชิหมายอย่าง
หมายเอาชีวิต!!
หลบไป!!!!
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ไม่พบที่มา
ของเสียงนั้น เมื่อสิ้นเสียง พายุลูกใหญ่ก็พัดผ่านฝูงสลินท์ไป สลินท์หลายสิบตัว
ร่วงลงไปในเหวลึกพร้อมเสียงที่โหยหวน
"ใครกัน!!" หัวหน้าฝูงสลินท์เอ่ยด้วยความโมโห ดวงตาสีแดงฉาน
เหมือนสีเลือดนั้นเต็มไปด้วยความโมโหและโกรธแค้น สลินท์มองไปยังตัวต้นเหตุ
นั่นคือ เด็กสาวตัวน้อยคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนหลังของนกสีเขียว ซึ่งกระพือปีกด้วย
พลังอันมหาศาลเกิดเป็นพายุ พัดพวกสลินท์กระจัดกระจายไป
นกในตำนาน Garuda นกที่รับใช้องค์เทพแห่งสายลมตนแรก
ผู้ที่ควบคุมมันได้นั้นต้องมีบางอย่างเกี่ยวเนื่องกับเทพแห่งสายลมเท่านั้น
แล้วเด็กคนนั้นละ เป็นอะไรกับเทพแห่งสายลมกันแน่ เทพแห่งสายลมจึงไว้วางใจ
ยก เทพผู้พิทักษ์ ของตนให้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น