Tenshi เทพธิดาตกสวรรค์

ลำดับตอนที่ #5 : อินเทลส์ (Intelligence) เทพแห่งปัญญา

            วิ้ววว~~~ 

             เสียงสายลมพัดมาอย่างเบาๆ พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาสู่หอคอยสีขาวที่มืดมิด ไร้

แสงไฟใดๆ ทั้งๆที่ฟ้ายังสว่างอยู่ แต่กลับไม่มีแสงใดๆลอดผ่านเข้ามาได้ ถึงแม้ผู้ดูแล

หอคอยแห่งนี้จะเปิดหน้าต่างแล้วก็ตาม   แต่แสงอาทิตย์...กลับไม่เคยส่องอีกเลย ตั้งแต่

วันนั้น วันที่ประชาชนทั่วภพสวรรค์ต่างท้อแท้ใจ วันนั้น...

             แอ๊ดดด

             เสียงประตูบานใหญ่เปิดออก เมื่อคนที่เปิดเดินเข้ามาภายในเสียงประตูที่ปิดลง

อย่างช้าๆก็ดังขึ้นอีกครั้ง

              "ทำไมมืดจังเนี่ย ที่นี่ไม่มีไฟฟ้าหรือไง" เด็กชายเอ่ยถาม

              "เคยมี เมื่อก่อนน่ะแสงอาทิตย์จะสาดส่องเข้ามาที่นี่แม้กลางดึก เป็นสิ่งที่วิเศษ

ที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็น แต่ตอนนี้แสงอาทิตย์ก็ไม่ได้ลอดผ่านเข้ามาอีกเลย แม้จะเปิด

หน้าต่าง เปิดประตู ก็ไม่มีแสงใดๆเล็ดลอดเข้ามา ตั้งแต่วันที่..."

              "วันที่...?"

              "ช่างเถอะๆ ไปรายงานตัวกับท่าน อินเทลส์ ก่อนเถอะ"

              "อินเทลส์ ?  ใครอ่ะ - -"

              "ที่นี่คือหอคอยที่เป็นที่ตั้งของ Gateway 1 และเป็นที่เก็บหนังสือมากมาย

หลายพันเล่ม และผู้ดูแลก็คือ ท่านอินเทลส์"

               "- - ที่นี่มีแต่คนชื่อแปลกๆ เอ่อ ไม่สิ มีแต่เทพชื่อแปลกๆ แล้วทำไมเขาถึงชื่อ

ว่า อินเทลส์อ่ะ"

                "อินเทลส์ ย่อมาจาก Intelligence  แปลว่า ปัญญา หรือก็คือ เทพแห่ง

ปัญญานั่นเอง" ฟิวส์เอ่ย

                "อ่อ แสดงว่าคงฉลาดมากสินะ..."


                โคร้มมมม!!!

                 เสียงหนังสือหลายเล่ม ตกลงมากระทบกับพื้น แต่เสียงนั้นไม่ได้มาจากชั้น 1
ที่ทาเคชิ และ ฟิวส์ ยืนอยู่ แต่มันมาจากชั้นไหนละ แล้วจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อหอคอยแห่ง

นี้ สูงจนแทบทะลุฟ้า - -

                 "เสียงนั่นมาจากไหนกันน่ะ"

                 "คงจะเป็นท่าน อินเทลส์ ทำหนังสือตก เดินตามหากันเถอะ" ฟิวส์เอ่ย

                 "เอ่อ..." เด็กชายเงยหน้ามองขึ้นไปด้านบน

                 "แล้วจะรู้ไหมว่าเขาอยู่ชั้นไหน อย่าบอกนะว่าต้องหาทุกชั้นน่ะ = ="

                 "ใช่แล้วคร้าบบบบ"

                 "=[]= เวรละ!"


                 3 ชั่วโมงผ่านไป ~

                 "แฮ่ก แฮ่ก แฮ้ ....."

                 "=_= เหนื่อยหน่อยนะ แต่โชคดีที่ฉันมีปีกบินได้อ่ะ เหอๆ"

                 "ถึงฉันจะไม่เห็นนาย แต่ฉันรู้นะว่านายกำลังยิ้มเยาะเย้ย ฉันอยู่!"

                 "ใครบ๊อกกก >.<"

                 "= = นายนี่มัน..."

                  โคร้มมมม !!!!!!! 

                   "เอ่อ...เสียงอะไรอีกละนั่น"

                  "น่าจะอยู่ชั้นบนนี่แหละ เสียงดังขนาดนี้ สงสัยตู้หล่นลงมาด้วยแน่ๆเลย - -"

                  "อย่าบอกนะว่าท่านผู้มีปัญญาผู้นั้นเขา..."

                  "แล้วจะมีใครอยู่อีกละ - -"


                  
                  เมื่อขึ้นมาถึงด้านบน ทาเคชิและฟิวส์ต้องตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น สิ่งตรง

หน้าที่พวกเขามองดูอยู่นั้นคือกองหนังสือหลายร้อยกอง กองทับกันอย่างไม่มีระเบียบ

และตู้เก็บหนังสือ รวมไปถึงชั้นวางหนังสือต่างๆก็ล้มเกะกะอยู่ตามพื้นไปหมด   ทั้งๆที่ผู้

ดูแลหนังสือน่าจะเป็นคนที่รักความระเบียบแท้ๆ แต่ทำไมถึง?

                   โคร้มมมม!!!

                    เสียงหนังสือหล่นดังขึ้นอีกครั้ง ตรงหน้าของทาเคชิ และไม่นานนักก็มีใคร

บางคนพยายามมุดหัวขึ้นมาจากกองหนังสือเหล่านั้น   เผยให้เห็นเส้นผมบางๆสีขาว

(ที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ - -)   และใบหน้าเหี่ยวย่นแลดูเหมือนชายชราแก่ๆคนหนึ่ง

                     "= = หืม   เอ่...เธอเป็นใครกันน่ะ   เอ๊ะเดี๋ยวนะ แว่นฉันล่ะ แว่น แว่น..."

                     ชายชราผู้นั้นเอ่ยเบาๆและมองหาแว่นตาที่อยู่ข้างๆตัวของเขา   ทาเคชิ

เอื้อมมือไปหยิบแว่นของชายชราไว้และส่งคืนให้เขา ชายผู้นั้นเงยหน้ามองเด็กชายด้วย

แววตาสับสน และหยิบแว่นใส่

                     "อืม... โอ้ เธอคือ..." ชายชราเอ่ย

                     "ครับ?"

                     "เธอคือ...ใครกันน่ะ"

                     "แป่ว  =_="
 
                     "5555  ไม่เจอกันนานเลยนะครับท่าน อินเทลส์ ผมฟิวส์ จำได้ไหมครับ"

ฟิวส์เอ่ย

                     "โอ้ ฟิวส์เรอะ ทำไมหน้าตาเจ้าเหมือน..."

                     "เอ่อ ไม่ใช่ครับๆ ที่ท่านเห็นอยู่นี่คือ ทาเคชิ ผู้กล้าแห่ง 4 ภพครับ   ส่วน

ตัวผม เอ่อ...."

                     "อ้อ มาสเตอร์ของเจ้าคงจะยังอ่อนหัดอยู่สินะ แม้แต่เทพผู้พิทักษ์ของตัว

เองก็ยังอัญเชิญออกมาไม่ได้ ฮิ ฮิ" ชายชราหัวเราะเบาๆ

                     "ก็ยังไม่ได้เริ่มฝึกเลยนี่ครับ และพวกเรามาที่นี่เพื่อจะมารายงานตัวกับ

ท่านเพื่อรับการเข้าค่ายฝึกซ้อมน่ะครับ"

                     "โอ้ ดี ดี แต่ก่อนอื่นช่วยข้าหาหนังสือเล่มหนึ่งก่อนได้ไหม ข้ายังหามันไม่

เจอเลยน่ะ"

                      "เอ๋ เสียงเมื่อกี้ก็คือเสียงท่านหาหนังสือเหรอครับ?" ทาเคชิเอ่ย

                      "โอ้ ใช่ๆ ข้าพลาดไปหน่อย ตกลงมาจากชั้นเก็บหนังสือหลายรอบแล้วล่ะ
55555 ก็ตาข้ามันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่น่ะ"

                       "อ่อ ครับ -_- "

                       "แล้วหนังสือที่ท่านหาอยู่เนี่ย หนังสืออะไรเหรอครับ"

                       "อ้อ.....เอ่อ...."

                       "เงียบทำไมละครับท่าน"

                       "ก็นะ ถึงเป็นเทพก็เถอะ แต่ข้าก็แก่แล้วล่ะนะ..."

                       "ท่านครับ หนังสืออะไรล่ะครับ"

                        "ขะ...ข้า..."

                        "อย่าบอกนะว่า..."

                        "ข้าลืมไปแล้วอ่ะ (_ _)"

                         

                        เอวัง....

____________________



เวลา

เวลา

เวลา

เวลา

เวลา

ข้าต้องการเวลา!


Time เทพแห่งกาลเวลา

ไม่เคยสงสารมนุษย์คนใด

คำสอนที่มนุษย์ทุกคนบอกต่อกันมานั้น

มาจาก Time

เทพแห่งการเวลา 5 ดาว

ที่สั่งสอนมนุษย์มาตลอดว่า

"เวลาในแต่ละวัน ข้าให้เจ้าได้แค่ 24 ชั่วโมง"

และ Time เทพแห่งเวลา

ก็ได้ปิดกั้นสิ่งๆหนึ่ง

ที่มนุษย์ต้องการมัน

นั่นคือ

"ประตูแห่งเวลา"

มันคืออะไรน่ะหรือ

มันก็คือ

ประตูที่สามารถย้อนอดีต

มาปัจจุบัน

และมุ่งไปยังอนาคตได้

เขาปิดกั้นมันไม่ให้มนุษย์ได้เจอมันอีก

เพราะเขาเคยทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป

ที่เขาทำเช่นนั้น

"เพราะไม่ต้องการให้ผู้อื่น ทำผิดเหมือนตน"

เหมือนคำสอนของเขา ที่อยู่ในใจของมนุษย์ทุกคน



"เวลาไม่เคยรอใคร ดังนั้น จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด..."

 

แต่ Time ก็มีความลับที่บอกใครไม่ได้อยู่เช่นกัน

คือ

"เขา หลงรัก...แฟนทิส"