ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มของความเเค้น
“อะไรนะ ที่ฉันสั่งไม่สำเร็จหรอ”เสียงคุณหนูไฮโซ ที่มีนามว่าซอฮยอน กล่าวอย่างโมโห
“เออพี่ค่ะ คือ ว่างานนี้มันยากมากจริงๆนะค่ะ แล้วพี่ให้เวลาฉันมาแค่ 2 วันใครจะทำได้หละค่ะ”
“ฉันไง เธอก็รู้ว่าคนอย่างฉันทำได้ทุกอย่าง แล้วงานนี้มันยากตรงไหนก็แค่ให้ต่อสัญญา”
“แต่มันไม่ใช้บริษัทธรรมดาหนิค่ะ แล้วหนูก็อยู่แค่ ม.6 เองนะค่ะ”ก็ใช่หนะสิให้เวลสแค่ 2 วันกับเด็กอย่างฉันนี้นะ
“ยายริแกกล้าขึ้นเสียงกับฉันหรอ”
“แล้วพี่หละทำอย่างกับฉันเป็นคนใช้ เราก็เป็นพี่น้อง พ่อเดียวกันนะค่ะ”
“แล้วฉันเคยบอกแกหรอว่า แกเป็นน้องฉัน แกมันก็แค่ลูกน้อย ฉันหนะไม่ลดตัว หลงตัว ไปเรียกแกว่าน้องหรอกแกเรียกฉันว่าคุณหนูก็พอ”
“ค่ะ”ตอนนี้น้ำตาของฉันเริ่มไหลลงมา เพราะอะไรหนะหรอ คงเป็นเพราะฉันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเธอคิดว่าฉันเป็นน้องที่เธอสั้งฉันทั้งหมดเพื่อความหวังดี แต่จริงๆแล้วคงจะมีแค่เหตุผลเดียวเหตุผมที่ฉันไม่อยากเชื่อมากที่สุดนั้นก็คือการ แก้แค้นให้แม่ของเธอ แต่ยังไง เธอไม่ผิดคนที่ผิดที่สุด คงเป็นฉันที่เกิดมาบนโลกนี้
“แค่นี้ต้องร้องด้วย หรอหะ ที่พวกแกทำกับแม่ฉันมันหนะน้อยไปด้วย แล้วใครให้ที่แกอยู่หะ แล้วเงินแก แกไม่มีสิทธที่จะร้องไห้ถ้าแกจะร้องก็ออกไป”นั้นสินะฉันจะทนอยู่ที่นี่ไปทำไม อยู่ไปก็มีแต่เสียใจ เพราะคนอย่างฉันได้รับขนานขามไว้แล้วหนิว่าลูกเมียน้อย
หลังจากคิดได้ดังนั้นฉันจึงเก็บของเพื่อจะไปอยู่บ้านของแทยอนเพื่อนสนิทฉันเองแต่ระหว่างนั้นทำให้ชีวิตฉันต้องเปลี่ยนไปเมื่อมือฉันไปกระแทกกับภาพๆหนึ่งภาพนั้นเป็นรูปแม่ฉัน(ลี ฮโยริ) พ่อฉัน(ท๊อป)และก็แม่ของคุณหนู (คิม แต ฮี)แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือข้อตวามข้างหลังจดหมาย
ถึง ท๊อป
เป็นไงบ้างค่ะพี่ พี่แต่งงานกับ แต ฮีแล้วมีความสุขใช่รึเปล่าได้ข่าวว่าพี่มีลูกชื่อยูริแต่ ฉันมีอะไรจะบอก ตอนนี้ฉันท้องพี่อาจจะจำไม่ได้ แต่เมื่อ 2 ปีก่อน พี่ทำฉันท้องฉันรู้ว่าพี่ไม่ตั้งใจแต่ฉันต้องการคำรับผิดชอบ ชื่อลูกเรา ซอฮยอนนะแล้วเจอกันนะ
คิม แต ฮี
เมื่อฉันเห็นดังนั้นฉันจึงเดินไปหา คุณหนู เพื่อถามความจริง
“นี้หมายความว่าไงค่ะ”ฉันถาม พร้อมยื่นรูปใบนั้นให้ คุณหนู
“ยังไงซักวันเธอก็ต้องรู้ ยายโง่ แล้วฉันจะบอกอะไรให้ ฉันนี้หละ ที่เป็นคนฆ่า พ่อ และแม่ของแก เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้เพราะ แกเอาหลักฐานชิ้นสุดท้ายมาพอดีเลย ฉึก”รูปใบนั้นถูกฉีกด้วยซอฮยอน
“แกจะต้องชดใช้”ฉันพูดก่อนจะจากไป
ทุกอย่างที่แกได้ไปฉันจะเอาคืนทั้งหมด แก ซอฮยอน
“เออพี่ค่ะ คือ ว่างานนี้มันยากมากจริงๆนะค่ะ แล้วพี่ให้เวลาฉันมาแค่ 2 วันใครจะทำได้หละค่ะ”
“ฉันไง เธอก็รู้ว่าคนอย่างฉันทำได้ทุกอย่าง แล้วงานนี้มันยากตรงไหนก็แค่ให้ต่อสัญญา”
“แต่มันไม่ใช้บริษัทธรรมดาหนิค่ะ แล้วหนูก็อยู่แค่ ม.6 เองนะค่ะ”ก็ใช่หนะสิให้เวลสแค่ 2 วันกับเด็กอย่างฉันนี้นะ
“ยายริแกกล้าขึ้นเสียงกับฉันหรอ”
“แล้วพี่หละทำอย่างกับฉันเป็นคนใช้ เราก็เป็นพี่น้อง พ่อเดียวกันนะค่ะ”
“แล้วฉันเคยบอกแกหรอว่า แกเป็นน้องฉัน แกมันก็แค่ลูกน้อย ฉันหนะไม่ลดตัว หลงตัว ไปเรียกแกว่าน้องหรอกแกเรียกฉันว่าคุณหนูก็พอ”
“ค่ะ”ตอนนี้น้ำตาของฉันเริ่มไหลลงมา เพราะอะไรหนะหรอ คงเป็นเพราะฉันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเธอคิดว่าฉันเป็นน้องที่เธอสั้งฉันทั้งหมดเพื่อความหวังดี แต่จริงๆแล้วคงจะมีแค่เหตุผลเดียวเหตุผมที่ฉันไม่อยากเชื่อมากที่สุดนั้นก็คือการ แก้แค้นให้แม่ของเธอ แต่ยังไง เธอไม่ผิดคนที่ผิดที่สุด คงเป็นฉันที่เกิดมาบนโลกนี้
“แค่นี้ต้องร้องด้วย หรอหะ ที่พวกแกทำกับแม่ฉันมันหนะน้อยไปด้วย แล้วใครให้ที่แกอยู่หะ แล้วเงินแก แกไม่มีสิทธที่จะร้องไห้ถ้าแกจะร้องก็ออกไป”นั้นสินะฉันจะทนอยู่ที่นี่ไปทำไม อยู่ไปก็มีแต่เสียใจ เพราะคนอย่างฉันได้รับขนานขามไว้แล้วหนิว่าลูกเมียน้อย
หลังจากคิดได้ดังนั้นฉันจึงเก็บของเพื่อจะไปอยู่บ้านของแทยอนเพื่อนสนิทฉันเองแต่ระหว่างนั้นทำให้ชีวิตฉันต้องเปลี่ยนไปเมื่อมือฉันไปกระแทกกับภาพๆหนึ่งภาพนั้นเป็นรูปแม่ฉัน(ลี ฮโยริ) พ่อฉัน(ท๊อป)และก็แม่ของคุณหนู (คิม แต ฮี)แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือข้อตวามข้างหลังจดหมาย
ถึง ท๊อป
เป็นไงบ้างค่ะพี่ พี่แต่งงานกับ แต ฮีแล้วมีความสุขใช่รึเปล่าได้ข่าวว่าพี่มีลูกชื่อยูริแต่ ฉันมีอะไรจะบอก ตอนนี้ฉันท้องพี่อาจจะจำไม่ได้ แต่เมื่อ 2 ปีก่อน พี่ทำฉันท้องฉันรู้ว่าพี่ไม่ตั้งใจแต่ฉันต้องการคำรับผิดชอบ ชื่อลูกเรา ซอฮยอนนะแล้วเจอกันนะ
คิม แต ฮี
เมื่อฉันเห็นดังนั้นฉันจึงเดินไปหา คุณหนู เพื่อถามความจริง
“นี้หมายความว่าไงค่ะ”ฉันถาม พร้อมยื่นรูปใบนั้นให้ คุณหนู
“ยังไงซักวันเธอก็ต้องรู้ ยายโง่ แล้วฉันจะบอกอะไรให้ ฉันนี้หละ ที่เป็นคนฆ่า พ่อ และแม่ของแก เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้เพราะ แกเอาหลักฐานชิ้นสุดท้ายมาพอดีเลย ฉึก”รูปใบนั้นถูกฉีกด้วยซอฮยอน
“แกจะต้องชดใช้”ฉันพูดก่อนจะจากไป
ทุกอย่างที่แกได้ไปฉันจะเอาคืนทั้งหมด แก ซอฮยอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น