คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sexy dangerous! 1
ตึกสูงใหญ่ราวสามสิบชั้น ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองหลวง สาวสวยในชุดแส็คสีน้ำเงินแสดงอาการลังเลใจเล็กน้อย ถึงแม้เธอจะตัดสินใจเข้ามาทำงานที่นี่ได้สักพักแล้ว แต่แวบหนึ่งในความคิด ก็นึกละอายใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ในตอนนี้
เธอทำถูกแล้วใช่ไหมมิน ซอนเย ?
คนชั่วพวกนั้นมันสมควรที่จะได้รับความเจ็บปวดไม่ใช่เหรอ ?
ปากสวยแสยะออกเล็กน้อย หลังจากที่สลัดความคิดบ้าๆนั่นออกจากหัว ร่างระหงก้าวฉับๆ ไปยังประตูกระจกหน้าตึก เดินผ่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตึก ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปุ่มไปยังชั้นเป้าหมายทันทีซึ่งเป็นชั้นที่สูงที่สุดภายในตึก
มิน ซอนเยเดินตรงไปยังห้องของประธานกรรมการซึ่งมีโต๊ะทำงานของเธอตั้งอยู่หน้าห้อง เธอเข้ามาทำงานในบริษัทนี้ บริษัทที่ควรจะเป็นของเธอ ในตำแหน่งเลขาฯของประธานกรรมการ ด้วยเลขาคนเก่านั้น โดนไล่ออกไปแล้ว แต่ด้วยสาเหตุใดเธอเองก็ไม่รู้ ได้ยินเพียงว่าท่านประธานของที่นี่เปลี่ยนเลขาบ่อยเป็นว่าเล่น สักพักก็มีร่างสูงใหญ่ของชายวัยกลางคน ก้าวออกมาจากตัวลิฟต์ ท่าทางสุขุมและดูดี แต่มันคงเป็นเพียงแค่เปลือกนอกสินะ!
“สวัสดีค่ะท่าน”
ปากบางฉีกยิ้มให้กับเขาพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนไปให้ สายตากรุ้มกริ่มของชายสูงวัยที่ส่งมายังเธอ มันทำให้รู้สึกขนลุกอย่าบอกไม่ถูก อยากจะอวกออกมาตรงนี้ให้ได้ ตาเฒ่าหัวงูนี่ไม่เจียมสังขารตัวเองเลยจริงๆ ‘ฉันอยากรู้นัก ต่อไปแกยังจะยิ้มได้หรือเปล่า’ คนเจ้าชู้อย่างนาย คิม ยูโซ มันก็ต้องใช้เสน่หาเข้าช่วย มิน ซอนเย เธอต้องอดทน นี่มันแค่เริ่มต้น
“แม่! แม่จ๋า อย่าทิ้งหนูไป”
เสียงสั่นปนกับเสียงสะอื้นของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กอดร่างของผู้เป็นแม่เอาไว้
“ซอ..ซอนเย...ฟังแม่นะลูก...ลูกจะต้องแก้แค้น...ไอ้พวกตระกูลคิม...ให้ได้...ทำให้มันเจ็บปวดที่สุด...เหมือนกับที่พวกมัน...ทำไว้กับเรา” สิ้นเสียงของผู้เป็นแม่ มิน ซอนเยยิ่งสะอื้นไห้มากยิ่งขึ้น เธอเขย่าร่างของผู้หญิงตรงหน้า หวังว่าผู้เป็นแม่จะตื่นขึ้นมาพูดคุยกับเธออีกครั้ง แต่ร่างที่นอนอยู่บนเตียง กลับยังนิ่งเหมือนเดิมนั่นแสดงว่า แม่ได้จากเธอไปแล้ว
เรื่องราวในอดีตมันช่างเป็นความทรงจำที่โหดร้ายนัก หลังจากที่แม่เสียไป เธอก็ไม่มีที่พึ่งใดๆเลย เร่ร่อนพเนจร จนมีเจ้าหน้าที่มูลนิธิคนหนึ่งรับเธอไปดูแล ผู้ใจบุญมากมายที่ช่วยอุปถัมภ์จนเธอสามารถเรียนจบ และมีชีวิตที่ดีขึ้น
ก่อนหน้าที่แม่ของมิน ซอนเยจะเสียชีวิตได้ไม่นาน บ้านของเธอนั้นถือว่าเป็นเศรษฐีอันดับต้นๆเลยที่เดียว พ่อของเธอเป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ ตึกที่เธอกำลังยืนอยู่นี่ก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อทั้งนั้น ถ้าไม่มีไอ้พวกตระกูลคิม พ่อกับแม่เธอคงไม่ตาย และเธอเองก็คงไม่ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า คนพวกนี้ไม่เคยนึกถึงบุญคุณของพ่อที่คอยชุบเลี้ยงมา จนมีหน้าที่การงานที่ดี กลายเป็นคนสนิทและพ่อของเธอเองก็ไว้ใจมองหมายงานที่สำคัญให้ทำ โดยไม่รู้เลยว่าไอ้แก่ คิม ยูโซนี่มันเป็นงูเห่าที่จะคอยแว้งกัดที่หลัง เมื่อยามที่ศัตรูตายใจ พ่อของเธอถูกโกงจนหมดตัว กลายเป็นบุคคลล้มละลาย ไม่นานพ่อก็ป่วย แม่ไม่มีเงินพาพ่อไปหาหมอ ไม่มีแม้แต่เงินที่จะซื้อยา จนพ่อของเธอต้องตายไปในที่สุด หลังจากนั้นแม่ก็ล้มหมอนนอนเสื่อไปอีกคน และจากเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ ชีวิตเหมือนมันมืดไปหมด อ้างว้าง ทรมานเหลือเกิน ไม่มีที่พึ่งใดๆ คิดได้เพียงเท่านี้ร่างบางก็ถึงกับสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงห้าวๆของใครบางคนดังอยู่ใกล้ๆ
“ฉันเพิ่งรู้นะ ว่าเลขาคนใหม่ของท่านประธาน ว่างจัดจนมีเวลามานั่งเหม่อ”
ใบหน้าคมเข้มของผู้พูด ยังราบเรียบ ไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมาให้เห็น สายตาคมดุจ
เหยี่ยวจ้องไปยังใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ ก่อนจะไล่สายตาลงไปเรื่อยๆ
“คนสมัยนี้ยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่อหวังเพียงความก้าวหน้าของตัวเอง เธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า”
พูดออกมาขณะที่สายตายังจดจ้องอยู่กับร่างนั้นราวกับกำลังหลงใหล ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวย ไม่สิ! สวยมากต่างหาก เซ็กซี่และดูเร่าร้อนในตัว ให้ตายเถอะ ทำไมมันหยุดมองไม่ได้นะ คิม ยูบิน
นึกโกธรตัวเองในใจ ก่อนจะละสายตาจากคนตรงหน้าด้วยความเสียดาย
“ฉันมายืนตรงนี้ตั้งนานแล้ว เธอไม่เห็นหรือไง!”
“ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ทันมอง”
“เหอะ! ฉันไม่ได้แค่ยืนนะ ฉันเรียกเธอไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ถ้าจะทำงานแบบนี้ก็ไปทำที่อื่น ไม่ต้องมาที่นี่”
พูดจบ คิม ยูบินก็เดินหายเข้าไปภายในห้องทำงานพ่อของเธอ
“ถึงฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันก็จะฆ่าพวกแกให้ได้” ร่างเล็กพูดกับตัวเอง
“อ้าว! ยูบิน มาหาพ่อแต่เช้า มีธุระอะไรหรือเปล่า ดูทำหน้าสิ อย่างกับไปกินรังแตนมา”
“พ่ออยากให้แม่เสียใจอีกหรือไง”
“พูดเรื่องอะไรน่ะยูบิน พ่อไม่เข้าใจ”
ชายร่างท้วมเอ่ยถามลูกสาวคนเดียวของเขา
“เลขาหน้าห้องพ่อ อย่าคิดนะว่าลูกไม่รู้ว่าพ่อต้องการอะไร”
“ยูบิน...ซอนเยเค้าเป็นคนดี คงไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่ลูกไล่ออกไปหรอก”
“ไม่จริง!...มองแค่แวบเดียวลูกก็รู้แล้วว่าเค้าต้องการอะไร และดูเหมือนพ่อจะชอบด้วยสิ ถึงได้ออกโรงปกป้องเค้า”
“ดูเหมือนเราจะคุยกันไม่รู้เรื่องนะยูบิน ลูกกลับไปทำงานก่อนเถอะ ไว้กลับบ้านเราค่อยคุยกัน”
“พ่อจะทำงานหรือจะอยู่กับยัยนั่นกันแน่”
“ยูบิน!!”
คิม ยูโซเริ่มทนไม่ไหว เมื่อลูกสาวคนเดียวนี่ชั่งหัวดื้อเหลือเกิน เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไม่เคยฟังคนอื่น เขาอ่อนใจกับลูกคนนี้เหลือเกิน
ความคิดเห็น