คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เรื่องราวของซอฮยอน
เรื่อราวออฮยอน
ู่รัทีู่เหมือนะมีวามสุในารฮันนีมูนที่เาะเูทำให้ใรบานอที่ะริษยาและ้อที่ะามรัวานไม่ไ้
อฮยอนิเล็บเ้าที่ฝ่ามือบาอนเอแน่นนเลือไหลออมาเพราะแราปลายเล็บยาว เธอัที่มุมปาอย่าแรนเลือ่อยๆึมออมา พร้อมับน้ำาที่ไหลนอหน้า
“รี๊ อมิน แล้าีมาที่แย่ยูไปาัน” อฮยอนว้าปาหมอนเ็มห้อไปหม้วยวามแ้นเมื่อเห็นยูฮยอนายหนุ่มที่นเอรัถ่ายรูปู่ริมายหาับอมินลทวิเอร์อย่าูรัใร่ันี
็อๆ
“อฮยอน แม่เ้าไปนะลู” เสียุหิฮโยรินเาะประูห้อลูสาวและเปิมันออ็าเบิว้าเพราะเห็น้าวอระัระายเลื่อนห้อเ็มไปหม
“ุแม่” หิสาวเ้าไปอนเป็นแม่และร้อไห้ออมาอย่าไม่อาย
“ไม่เป็นไรนะลู แล้วิมือัวเอทำไม อย่าทำร้ายัวเอสิลู โธ่ เลือออเ็มไปหมเลย” นเป็นแม่รีบเอาระาษทิู่ออมาเ็เลือที่มือให้ลูสาวที่ร้อไห้อย่าบ้าลั่
“ไหน เป็นอะไร บอแม่ิลู” ุหิฮโยริน่อยๆ ประอลุสาวึ้นมานั่บนเียและลูบศรีษะให้อย่ารัใร่
“ฮึๆ ฮือยู ยูเ้าแ่านับอมินแล้ว่ะแม่ เ้าแ่านันมัน” หิสาวพูอย่าเียแ้นและัที่ริมผีปาบาอนเออย่าโรธั
“ปล่อยเาไปเถอะนะลู อย่าไปัวามสุอรอบรัวเาเลย ในีวิลูเอแม่็เห็นว่ามีผู้ายมามายเ้ามาีบลู บานอาีว่ายุฮยอน้วย้ำไป เลิรัวานรอบรัวเาเถอะนะลู” ฮโยรินอลูสาวแน่น
“ไม่ รี๊ ุแม่ไม่เ้าใหนู ุแม่ะไปไหน็ไปเลย” อฮยอนสะบััวออาารออผู้เป็นแม่และหันหลัเอาหน้าบับหมอนและร้อไห้สะอึสะอื้น
้านุหิฮโยรินน้ำาไหลและนึถึเรื่อราวในอี ถ้าไม่เิเหุาร์ในวันนั้น อฮยอนไม่เป็นแบบนี้
ย้อนลับไปอนเ็หิอายุประมา 11 ปี
“ุแม่า ิๆ ุแมู่เ้าบ็อบบี้สิ่ะ มันิ้นให่เลย ฮ่าๆ” เสียหัวเราะร่าเริอเ็หิัวน้อยผมยาวถัเปียน่ารัอทำให้นเป็นแม่ยิ้มไม่ไ้
“อฮยอน อย่าื้อนะลู แม่อทำาน่อน อย่าออไปวิ่เล่น้านอนะ” ุหิแล้ทำเสียุใส่เ็หิและัารทำานอโอเธอ่อ
“ั้นหนูไปเล่นับยูฮยอนไ้ไหม่ะ ุแม่” เ็หิยิ้มเผยเห็นฟันน้ำนมที่บาี่็หลอและเ้ามาอออ้อนผู้เป็นแม่
“ไ้ิ๊ะ แ่อย่าวนันไปเล่น้านอนะ” นเป็นแม่บอเพราะลัวว่ายูและลูสาวะออไปเล่น้านอที่รถราวิ่เยอะมามาย ที่ทำานอเธอั้อยู่ใลารุโลทำให้ารรารวุ่นวายมาในวันธรรมา
“่ะ แม่ ไปันเร็วเ้าบ็อบบี้” เ็หิูเ้าสุนััวน้อยให้เินามและไปหายูฮยอน ลูายอิวริที่เป็นเพื่อนที่ทำานอแม่นเอ
“ยูๆ ไปเล่นันเร็ว” อฮยอนวิ่เ้ามาและับมือยูฮยอนพาันออไปวิ่เล่น
“ไปเล่นที่ไหนหรออ” ยูฮยอนที่ใส่แว่นหนาูเป็นเ็เรียนถามอฮยอนอย่าเย็นา
หิสาวยิ้มให้เ็ายอย่าน่ารัและูมือยูฮยอนมานั่เล่นที่สวนหย่อมหน้าบริษัทที่แม่ทำานึ่ใล้ับถนนสายให่
“ เรามาเล่นันใล้ถนนไปหรือเปล่า แม่เราบอว่าอย่าเล่นใล้ถนน เพราะอาเผลอวิ่ออไปรถนไ้นะ” ยูฮยอนแม้ะเป็นเ็แ่็เป็นเ็ที่ลาเลยที่เียว
“ไม่หรอน่า ันรู้ ูเ้าบ็อบบี้สิยู เฮ้ย บ็อบบี้ แะไปไหน” อฮยอนเรียหมาสุที่รัอย่าัและวิ่ามออไปอาเป็นเพราะเ้าบ็อบบี้เห็นหมาัวน้อยเลยิะวิ่ไปเล่น้วย แ่เ็หิไม่ทันิ บวับมีรถเ๋ันนึแล่นมา้วยวามเร็วสูทำให้ปะทะเ้าับร่าบาอย่าั
“อฮยอน!!!!” ยูฮยอนทีู่ะมีสิที่สุรีบวิ่เ้าไปหาอฮยอน และะโนเรียนออมา่วย
“่วย้วยรับ ่วย้วย” ยูฮยอนร้อะโนานั้นึมีนออมามุูมาึ้นและ็มีเสียแทรผ่านมาอหิมีอายุนหนึ่
“อฮยอน ฮึ อฮยอนลู”นเป็นแม่รีบเ้ามาประอร่าลูสาวที่สลบไสลไร้สิร่าายเสียเลืออย่าหนั และร้อไห้อย่าหนัและเมื่อไปถึโรพยาบาล ุหมอบอับุหิฮโยรินว่าลูสาวสมอระทบระเทือนอย่าแรส่ผลให้อฮยอนเป็นโรประสาทอ่อนๆ แ่เรื่อนี้ไม่มีใรรู้นอาแม่อเธอเอ ึ่ัวอฮยอนเอ็ไม่เยรู้
3 เือน่อมา ที่โรพยาบาลโล
“อฮยอน เป็นไบ้า” ยูฮยอนเินมาพร้อมับับมือุหิิวริ แล้วเอ่ยถามเ็หิ
“ฮึๆ บ็อบบี้ายแล้ว บ็อบบี้อ่า” เ็หิร้อไห้ ยูฮยอนเลยเอาผ้าเ็หน้าอนับน้ำาให้อฮยอน
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เราะเป็นเพื่อนเธอเอ”ยูฮยอนบอพร้อมับยิ้มให้อย่าน่ารั
“ริหรอ อย่าย่าทิ้เราไปนะ” เ็หิยนิ้ว้อยออมาให้ยูฮยอนสัา ึ่ยูฮยอน็เอานิ้ว้อยนเอออมาผูไว้ว่าสัาเ่นัน
5 ปี่อมา
“ยูๆ นายอยู่ไหน ออมารับอที่บ้านหน่อยสิ” เสียหิสาวทีู่ออะเอาแ่ใับนปลายสาย
“รับๆ รอผม่อนนะ” ายหนุ่มรีบัสายและับรถมารับหิสาวออไปเที่ยว
บรรยาาศที่ริมแม่น้ำฮันูะเป็นใให้อฮยอน เธอึหันหน้าไปมอน้าๆ และเอ่ยว่า
“ยู ันมีอะไระบอนาย ันรันายนะ เรามาเป็นแฟนันไหม” เพราะอฮยอนลัวที่ะมีใรแย่ยูฮยอนไปาเธอ ึเอ่ยอยูฮยอนเป็นแฟน่อน
“เอ่อ เราเป็นเพื่อนันไม่ใ่หรอ” ยูฮยอนถามอย่าะุะัเพราะไม่อาเอ่ยำปิเสธออมาไ้
“ไหนนายบอะอยู่ับันไ นายผิสัา” อฮยอนัปานเอแน่นนเลือไหลที่ริมฝีบาบาเ็ม
“อ อเป็นอะไรหนะ ไว้เรา่อยุยเรื่อนี้ันทีหลัีไหม” ายหนุ่มอปลอบนรหน้า นิสัยหิสาวเป็นอย่าไร ทำไมเาะไม่รู้
“ไม่ อบมาว่าะเป็นไม่เป็น ถ้ายูไม่เป็น อะไป่าัวาย ฮึๆ แม้แ่ยู็ผิสัาับอ” อฮยอนสะบััวหนีและ้มหน้าร้อไห้นัวเร็
“โอเๆ ผมะเป็นแฟนุนะ อย่าร้อไห้ แล้ว็อย่าทำร้ายัวเอ ผมไม่ลืมำสัาหรอ นี” ยูฮยอนอและูบบนหน้าผาเนียนมนอหิสาว้วยวามเอ็นู และสสาร อฮยอนอนเ็ๆ ไม่มีเพื่อนเล่นสัน มีแ่เานเียว วามรู้สึนี้ยูฮยอนเ้าใี
“รัยูนะ” หิสาวออบและหอแ้มายหนุ่มฟอให่ ไม่ว่ายัไ ใรที่ิแย่ยูฮยอนไปาเธอ มัน้อาย หิสาวิและอายหนุ่มรหน้าแน่น
ุหิฮโยรินเอายาและแ้วน้ำวาไว้ที่บนหัวเียแ่เธอไม่เยบอว่ายานี้ือยาอะไร เธอบอับอฮยอนแ่ว่าเป็นยาแ้ปวหัวธรรมา ึ่หิสาว็ินมาลอโยไม่เยสสัย นเป็นแม่ไม่อยาให้เธอรู้ว่าเธอเป็นโรประสาทอ่อนๆ ไม่อย่านั้นลูสาวนเียวที่เธอรัะิสั้น่าัวายแน่
“ินยา้วยนะลู แม่ไปแล้วนะ๊ะ รัุนะ” นเป็นแม่่อยๆ เินออาห้อที่เละเทะเพราะวามอาละวาอลูสาวและ่อยๆ ปิประูทิ้ให้หิสาวนอนร้อไห้นหลับไปในที่สุ
TALK.อฮยอนอันที่ริเธอน่าสสารนะ แ่เธอิหนะ เธอเลยำเรื่อราวในอีแล้วเอามาผูมัับยูฮยอน แล้วทีนี้เ้าใยัที่ี้บอับมินว่า เราเอัน้าไป ฮิ้ววววววว อน่อไปเป็นยัไีน๊า ไรเอร์อิ่อน หึหึ
ความคิดเห็น