[SF][Dylmas] Unheard [Dylan x Thomas]

ดีแลน โอไบรอัน ยังคงเป็นคนเด๋อๆที่แอบมองเพื่อนสนิทมาตั้งแต่เด็กจนโต เขาทำได้เพียงแค่นั้น ความกลัวรั้งเขาไว้จากการก้าวข้ามเส้นคำว่าเพื่อน และดูเหมือนว่าตัวเขาก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรกับคำว่า เพื่อน จนกระทั่งใครอีกคนเข้ามาพาโธมัสให้ไกลออกไปเรื่อยๆ

               [Why isn’t he like you? Support me, be there for me just like you do.] 

               If Thomas was here, he would have seen a pathetic smile Dylan gave it to himself. It does hurt when the one you’ve been in love knows how much qualified boyfriend you could be, but he never stops the eyes on you, never ever just considering you as an option.

                “Thomas, I’m not like anyone, you know that.”

              โธมัส บรอดี้ แซงสเตอร์ คนน่ารักของดีแลน ทุกความเป็นไปของชีวิตเขาส่งผลกับดีแลนเสมอ แต่เขาไม่เคยรู้้ ไม่เคยสงสัยเลยสักนิดว่ามีอีกคนที่คิดเกินเพื่อนไปไกล

                [Damn, I really miss you.]

                “Sorry, I miss you more”

                [You’re nuts, haha] This laugh just lightened Dylan’s world. It warmed his heart. He dropped his body onto a bed, holding his phone with his favourite person in the world.

                Thomas never knows how much he means to his best friend,

                And Dylan always makes sure that his feeling stays secret forever

                Because he doesn’t want to lose Thomas and ruin what we have. 

--------------------------------------------------------------------

ช่วงนี้ใกล้สอบ ไม่ค่อยว่างมาแต่งเท่าไหร่

ยังไงก็อย่าคาดหวังอะไรกันมากนะคะ 5555

เป็นฟิคสั้น คงสิบตอนจบ

ไม่คอมเมดี้ แต่ก็ไม่ดราม่า

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

CR.SQW