คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คุณความรัก : 06
อนนี้เป็นเวลาเือบะสอทุ่มรึ่แล้วและปาร์านยอล็ยันั่หัวเสียอยู่ในห้อประุม
เาย้อมือึ้นมาูนาฬิาี่รอบแล้ว็ไม่รู้ั้แ่เ้าประุมมา
อนนี้านยอลไม่มีสมาธิในารประุมานเลยสันิเียวสมออเาิถึแ่เ้าเ็ัวเล็บยอนแบฮยอนนนั้น
เ็นนั้นำลัะทำอะไรอยู่
ำลัน้อยใเพราะเาไป้ารึป่าวหรือะำลัอาบน้ำแ่ัวเรียมสำหรับารไปูหนัรั้นี้ันนะ
อยาะส่้อวามไปถาม อยาะโทรไปหาแ่็ทำไม่ไ้
รื รื
านยอลละสายออาโปรเเอร์้านหน้า
เา้มลมอโทรศัพท์มือถือที่ส่เสียสั่น
หน้าอสว่าึ้น้อวามแทไลน์อนที่ทำให้านยอลยิ้มไ้เสมอ
Byunnee
สอทุ่มรึ่แล้วหรอรับ
20.34
ผมยัแ่ัวไม่เสร็เลย 20.34
านยอลหัวเราะเบาๆอยู่ในลำอ
เ้าเ็ัวเล็ยัแ่ัวไม่เสร็เลยหรอปาร์านยอลอิเ้า้าัวเอไ้ไหมว่าบยอนแบฮยอน้อเลือุแ่ัวีๆเพราะอยาให้ัวเอน่ารัในสายาเา
“วันนี้บารประุมเพียแ่นี้แหละ” สิ้นเสียผู้เป็นพ่อที่อยู่ในนามประธานบริษัทนเ่าปาร์านยอล็รีบว้าเอสารรหน้าัวเอแล้วเินออไปทันที
เรียวนิ้วยาวำลัพิม้อวามเพื่ออบลับอีฝ่าย้วยมือ้าเียว
ParkPCY.
อ่านแล้ว 20.37 ไม่้อแ่อะไรเยอะมามายหรอนะรับ
เมื่อส่้อวามไป
หน้าอ็ึ้นำว่าอ่านแล้วทันที
ปาร์านยอลยิ้ม่อนะรีบพิมพ์้อวามส่ไปอีรั้
ParkPCY.
อ่านแล้ว 20.37 ผม็บอแล้วไุเป็นยัไ็น่ารัเสมอแหละรับ
บยอนแบฮยอนยิ้มเินลับ้อวามล่าสุอนัวโที่ไ้รับมา
ฝ่ามือเล็ถูยึ้นมาบแ้มัวเอไปเบาๆสอสามที่อนะอบลับ้อวามนัวโไปแล้วลุึ้นเินรไปยัู้เสื้อผ้าอีรั้
Byunnee
อ่านแล้ว 20.38 ผม้อเินรึป่าวรับ
อ่านแล้ว 20.38 แ่อนนี้ผม็เินอยู่นะรับ
ฝ่ามือรียวเล็อบยอนแบฮยอนเอื้อมไปว้าเสื้อยืัวโร่สีาวพร้อมับาเยีนส์สีรมออมา
เาัารยัเสื้อผ้ามาไว้บนร่าายเล็ๆอนเอแล้วเินไปหยิบหวีมาสาผมัวเอลวๆ่อนะเอื้อมมือไปว้าแว่นลมสีลมมาประับลบนใบหน้า
แบฮยอนยโทรศัพท์มือถือเ้ามาส่อูหน้าาอัวเอเล็่อนะยยิ้มอย่าพอใแล้ว้าวเท้าออไปาห้อนอน
“อ่า..ยัมาไม่ถึหรอ”
แบฮยอนะเ้ออมอออไปทา้นอยแ่็ยัไม่เห็นแม้แ่วี่แววอรถบีเอ็มสีำันหรูผ่านมาสัันนึ
นัวเล็หย่อน้นลมๆอัวเอลบนิ้าไม้หน้าบ้าน่อนะหยิบโทรศัพท์มือถือมาอ่าน้อวามที่นัวโอบเาลับมา
ParkPCY.
เินหรอรับ
ีแล้วล่ะเพราะมันแสว่าผมทำภาริสำเร็ 20.42
แบฮยอนยยิ้มึ้นมาบาๆ
เาำลัะพิมพ์้อวามอบลับไปแ่แสสีส้มที่มาารหน้าอยบ้าน็ทำให้เา้อเยหน้าึ้นไปมอทันที
แบฮยอนลุึ้นยืนแล้วยิ้มอย่าร่าเริเมื่อเห็นว่า้นทาอแสสีส้มนั้นือรถบีเอ็มสีำที่เาั้หน้าั้ารอ
“มาสายไปรึ่ั่วโมรับ”
แบฮยอนแสร้ยแนึ้นออแล้วมอไปทานัวโที่เพิ่ออมาารถยน์ันหรูอย่าอแ
เาเผลอหลุยิ้มเมื่อนัวโเอ่ยอโทษแล้วเินมาลูบลุ่มผมนิ่มเาอย่าอ่อนโยน
“ึมานานี้แล้ว
เราไู้รอบสุท้ายแน่ๆเลยรับ”
แบฮยอนเอ่ยบอนัวโเมื่อ้นลมสัมผัสับเบาะรถยน์ันหรู
“รอบสุท้าย็ีนะรับ นะไ้น้อยๆไล่ะ”
พูบ็ยับพวมาลัยในมือเลื่อนับรถบีเอ็มสีำให้ไปสูุ่หมายปลายทา
. . ☏☏ . .
านยอลอ้าปา้าเมื่อไ้ยินาปานายั๋วเ้ามภาพยนร์เอ่ยออมา
เามวิ้วเ้าหาันอย่าหัวเสียในะที่บยอนแบฮยอนไ้แ่ยืนนิ่ๆทำหน้าาไม่รู้ร้อนรู้หนาว
ให้ายเถอะ..
นี่็ึมาแล้วแถมเป็นภาพยนร์รอบสุท้ายอวันแล้วแ่ทำไมนถึไ้มาูันแน่นโรนานี้ัน
เบาะที่นั่สำหรับภาพยนร์ที่แบฮยอนเลือับเาแล้วว่าะูเรื่อนี้ันั้แ่อนเย็นอนนี้มันเหลือเพียแ่สอที่นั่พอี..
แ่.. แ่มันันเป็นที่นั่ที่ไม่ิันนี่สิ เอาริๆมัน็เือบิันแล้วนะถ้าไม่มีนอยาทำมาเป็นนัู่นเียวลาโรภาพยนร์เ๋ๆมาอที่ั่นลาพวเาไว้
านยอลอยาะอให้แบฮยอนล้มแผนารูหนัในืนนี้แล้วไว้ไปูันวันอื่นแ่สายาเว้าวอนที่เ็ัวเล็ส่มาให้เา็ทำเอาปิเสทธิ์ไม่ล
“แบฮยอนรับ” ปาร์านยอลเอ่ยหาถึนัวเล็ทันทีที่ทัู้่เินเ้ามานั่ในโรภาพยนร์เรียบร้อยแล้ว
สอมือเล็อแบฮยอนำลัโอบอุ้มถ้วยป็อปอร์นไว้เ็มสอมือ
นัวเล็ะโหัวมา้าหน้าเพื่อะไุ้ยับานยอลไ้ถนัและไม่รบวนผู้ายที่น่าะอายุราวสามสิบ้นๆ
“เรียแล้วทำไมไม่พูล่ะรับ” แบฮยอนถามนัวโที่ำลัทำหน้าอแให้เา
“ผมอยาับมือุอนูหนัเรื่อนี้ไป้วยัรับ” แบฮยอนเหลือบสายาึ้นไปมอหน้าายหนุ่มที่นั่ั่นลาเาับานยอลไว้อย่าเรใและเา็ไ้รับสายาที่เหมือนะสื่อว่า
‘อะไรอพวเอ็’ อบลับมา
“หนัเริ่มแล้วนะรับ
ไปนั่ีๆะเถอะนะรับ”
หน้าอนาให่ำลัายภาพำเนินเรื่อราวอภาพยนร์
แบฮยอนั้ใมอูอย่าเ็มที่ในะที่หูอเา็ยัไ้ยินเสียอู้อี้มาานัวโอยู่เรื่อยๆ
“แบฮยอนรับ”
และบยอนแบฮยอน็ไม่อยาอบอนนี้
“บยอนแบฮยอน”
พอไม่อบนัวโ็เริ่มะเบ็เสียัึ้นมาอีหน่อยนึ
“เ้าเ็น้อย”
และสุท้ายบยอนแบฮยอน็้อะโัวไป้าหน้าเพื่อส่สายาุให้ผู้ายัวโอายุยี่สิบห้าที่อนนี้ำลัทำัวเหมือนเ็หวบำลัอแเมื่อไม่ไ้ัใอยา
“อยาับมือรับ”
ปาร์านยอลเอ่ยเสียทุ้มออมา้วยใบหน้าที่หิอ
เรียสีหน้าุๆาเ็ัวเล็ไ้อีรั้
“ไม่ไ้รับ
ลับไปนั่ีๆแล้วั้ใูเี๋ยวนี้เลย”
แล้วแบฮยอน็เลื่อนัวลับไปเ้าที่นั่เหมือนปิพลาผหัวลเพื่ออโทษายหนุ่ม้าๆที่ำลัทำสีหน้าไม่สบอารม์มาส่ให้เา
“ผมอยาับมือุไ
มันหนาวอ่ะรับรนี้” ปาร์านยอลยัไม่ละวามพยาม
รั้นี้เาเอื้อมแนยาวๆ้ามหน้า้ามาายหนุ่มอายุมาว่า้าๆเพื่อที่ะไปสัมผัสับมือเล็อบยอนแบฮยอน
แบฮยอนสะุ้เล็น้อยเมื่อรู้สึไ้ถึวามอุ่นที่แะลมาบนหลัมือและเสียิ๊ปาอย่าไม่สบอารม์อายหนุ่ม้าาย
แบฮยอนีฝ่ามือหนาอปาร์านยอลไปเบาๆและานยอล็ัมือัวเอลับไปนั่ลูบป้อยๆเหมือนะน่าสสาร
“ใร้ายริๆเ้าเ็นนี้”
แบฮยอนไ้ยินเสียนัวโำลับ่นอุบอิบ่อนะใผวายมือึ้นไปปัฝ่ามือหนาอนัวโที่ะพุ่มาหยิพวแ้มอเาอย่ารวเร็วนทำให้ปลายนิ้วอแบฮยอนไป่วนเ้าที่ใบหน้าุๆอายหนุ่มอายุมาว่า้าๆาย
แบฮยอนรีบ้มหัวโ้อโทษอโพยายหนุ่ม้าายอย่าสำนึผิ่อนะส่สายาไม่พอใเป็นอย่ามาไปให้นัวโที่ำลัยิ้มหน้าบานไม่รู้เรื่อรู้ราวใๆ
แบฮยอนลุึ้นเินออาเบาะนั่ทันที ไม่้อ้อูมันแล้วหนัอะไรเนี่ย
อนนี้บยอนแบฮยอนำลัไม่พอในัวโเป็นอย่ามา
. . ☏☏ . .
“แบฮยอนนา..”
“อนอีแล้วหรอรับ”
ไม่มีสัาอบรับาหมายเลที่ท่ายเรีย..
ปาร์านยอลำลัรู้สึแบบนั้นเมื่อนัวเล็เอาแ่เินย่ำเท้าึัไป้าหน้าโยไม่ยอมพูอะไรับเาเลย
ที่านยอลทำไปเมื่อี้เาไม่ไ้อยาแล้นัวเล็สัหน่อยแ่อยาให้ผู้ายที่ริอามานั่ั่นลาระหว่าเาับแบฮยอนรำาใเท่านั้นเอ
ถ้าอนนั้นแบฮยอนไม่ลุออมาาโรภาพยนร์ะ่อน
านยอล็เลิแล้และยอมนัู่หนัีๆแล้ว
“อโทษรับ ุยับผมเถอะนะ” ปาร์านยอลยัไม่ละวามพยายามที่ะุยับนัวเล็
เาปล่อยให้แบฮยอนอนนานๆไม่ไ้หรอเพราะเี๋ยวพรุ่นี้าราารไปเที่ยวในวันปิเทอมแรอแบฮยอนะพัลหม
“น้อบยอนนี่..”
และในที่สุเ้าเ็ัวเล็็หยุเินแล้วหันใบหน้าหิๆอัวเอมาส่้อนวโให้เา
“ุนี่ื้อริๆเลย” านยอลร้อโอยออมาเบาๆเมื่อไ้รับวามเ็บันๆมาาารหยิลบนแน
านยอลรวบัวเ็ัวเล็มาอไว้แน่น
แบฮยอนพยายามิ้นุ๊ิ๊ไปมาในอ้อมอเาแ่านยอลลับหัวเราะออมาอย่าพอใ
“ปล่อยเี๋ยวนี้เลยนะรับ” านยอลไม่สนใเสียุๆอเ็ัวเล็ในอ้อมอ
เาระับอให้แน่นึ้นไปอีนเ็ัวเล็เริ่มพูไม่รู้เรื่อ
“อ๋ายใอไอ๋ออแอ้ว(หายใไม่ออแล้ว)”
านยอลลายอ้อมอออมาเล็น้อยเพราะลัวเ็ัวเล็ะาอาาศหายใไปะ่อน
แบฮยอนเยหน้ามอ้อนส่มาให้ปาร์านยอล่อนที่พวแ้มนิ่มะึ้นสีแเ้มเมื่อโนนัวโโมยวามหอมาแ้มยุ้ยไปทั้สอ้า
“น้อบยอนนี่ัวหอมัเลยรับ” านยอลหัวเราะออมาอย่ามีวามสุ
เา้มหน้าลไปฝัมูลบนพวแ้มยุ้ยสีแเ้มอีรั้ อนนี้เาะโมยวามหอมาเ็ัวเล็มาสัี่รอบ็ไ้และอุส่าห์ไ้ทำทั้ทีแล้ว้อเอาใหุ้้ม
รที่พวเาสอนยืนอยู่ไม่มีผู้นเินไปเินมาเพราะึแล้วแ่ยัมีเสียเพลเปิลอไว้เบาๆเพิ่มวามวยเินให้บยอนแบฮยอนมาึ้นไปอีเท่าัวเมื่อไ้ยิน
แ่ที่ทำให้นัวเล็้อเินนอยาะมุินหนีให้รู้แล้วรู้รอนั้น็เป็นอะไรไปอีไม่ไ้นอา
เสียระิบแผ่วเบา้าๆหูานัวโ..
“อนนี้ผมอยาูบปาแๆอุมาเลยรับ”
และปาร์านยอล็ไม่พูเล่นแ่เายัเลื่อนใบหน้ามายไ้รูปมาประทับริมฝีปาเย็นๆลบนริมฝีปาบาอบยอนแบฮยอนเบาๆ
ถึแมู้บนี้ะรู้สึหนาวไปนถึปลายนิ้วเท้าเพราะอาาศเย็นๆอแอร์ในห้าสรรพสิน้า
แ่บยอนแบฮยอนลับรู้สึอบอุ่นหัวใ
มามายเหลือเิน..
_______________
อู้วหูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฝาอมเม้น+สรีมแท็ในทวิเอร์้วยนะะ ❤
MINTCHIK
#ุวามรับ
ความคิดเห็น