คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คุณความรัก : 05
ุวามรั : 05
หนึ่วันเ็มแล้ว..
หนึ่วันที่ปาร์านยอลไ้แ่ลุัวอยู่แ่ในบริษัทและ..ไม่ไ้เอบยอนแบฮยอนเลย เาิถึเ็ัวเล็ะแย่อยู่แล้ว
อนนี้ในหัวอานยอล็ิออแ่นี้แหละ
ิถึแ่เ็ผู้ายัวเล็ๆหาาๆแบบลูหมาเสียหัวเราะ แหะๆ ที่เป็นเอลัษ์
ิถึมือเรียวที่เาอบับมันมาุมไว้ ิถึ..นใะา
ทั้พยายามส่้อวามไปหาทั้โทรไปหาแ่็ไร้สัาอบลับาอีฝ่าย
เ้าเ็นนั่นน่ะไม่ิถึานยอลบ้ารึยัไัน
มีแ่านยอลหรอหรอที่มัวแ่นั่ิถึเ้าเ็ัวเล็ๆนั่นนไม่เป็นอันทำานทำาร
เาอยาะไปบุลัพาัวแบฮยอนออมาแ่็ทำไ้เพียแ่ิ
บยอนแบฮยอนน่ะเร่เรียเรื่อเรียนอย่าับอะไรี านยอลไม่อยาเป็นส่วนหนึ่ที่ทำให้แบฮยอนเรแ่เา็ทนับวามิถึอัวเอแทบไม่ไหว
ParkPCY.
13.43 ิถึุอีแล้วรับ
านยอลส่้อวามไปหาแบฮยอนอีรั้หลัาส่ไปรัวๆเือบสามะสิบ้อวามแ่เ้าเ็ัวเล็็ยัไม่ยอมแม้แ่อ่าน้อวามอเาอยู่ี
Byunnee
ุนี่ื้อริๆเลยนะรับ
13.54
ปาร์านยอลรีบระเ้มือที่ถือโทรศัพท์มือถือึ้นมาเปิูทันทีที่ไ้ยินเสียแ้เือนแอพพลิเั่นไลน์ัลั่น
านยอลยิ้มริ่มพลารัวมือพิม้อวามอบลับนัวเล็ไปในทันที
เาลัวว่าถ้ามัวแ่้าว่านี้เาลัวว่านัวเล็ะวามือออาโทรศัพท์ไปหาหนัสือเล่มหนาะ่อน
ParkPCY.
13.54 ุนั่นแหละรับที่ื้อ่อน
Byunnee
็บอแล้วไรับว่า้ออ่านหนัสือทั้วันเลย
13.55
รื รื
โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือเล็อบยอนแบฮยอนัึ้น
หน้าอสว่าโว์เบอร์โทรศัพท์อใรบานที่อยู่ในแทไลน์เมื่อสัรู่
ริมฝีปาบายยิ้มน้อยๆ่อนะเลื่อนนิ้วมือไปรับ
“ไรับ”
‘อ่า..ไ้ยินเสียุสัที’ แบฮยอนหัวเราะออมาอย่าแผ่วเบาหลัาไ้ยินเสียัพ้ออ่อนๆอนัวโที่ทนวามิถึไม่ไหว
“ผมถือสายไ้ไม่นานหรอนะรับ
เี๋ยว้อลับไปอ่านหนัสือ่อแล้ว”
แบฮยอนหัวเราะออมาอีรั้เมื่อไ้ยินเสียอแมาาปลายสาย
่าัับบุลิรึมๆอนัวโเหลือเิน แ่แบบนี้็ูน่ารัไปอีแบบนึ
“ใร้ายั..ไม่ไ้นะรับ
ผมอุส่าห์ถ่อสัารมาถึทีุ่ะปล่อยเอร์ผมแบบนี้ไ้ยัไัน” วาเรียวเบิโพร้อมมวิ้วอย่าสสัยับำพูทที่มาานปลายสาย
เท้าเล็ๆรีบวิ่ึัไปที่หน้า่าบานให่อห้อที่มีผ้าม่านสีาวพาบัแสแไว้อยู่
“ิน้าวันหน่อยไหมรับ” แบฮยอนมอภาพนัวโรหน้าที่ยืนถือโทรศัพท์แนบหูไว้้านึส่วนอีมือนึูโเียวใส่อาหารโยไปโยมารระับใบหน้าัวเอ
แบฮยอนถอนสายใออมาเล็น้อย่อนส่ายหน้าเบาๆ
“แล้วผม้อปิเสทธิ์ุยัไล่ะรับเนี่ย” แบฮยอนหัวเราะออมานาหยีเมื่อนัวโที่ยืนอยู่รหน้าบ้านเายิ้มหัวเราะออมาอย่าอารม์ี
“หูยย
น่าินัเลยรับ ื้อมาาไหนเนี่ย”
แบฮยอนาลุวาวทันทีเมื่อเปิอาหารที่นัวโเรียมมาเพื่อิน้วยัน
“ไม่ไ้ื้อรับ
ผมทำเอ” แบฮยอนเยหน้ามาเลิิ้วใส่นัวโ
่อนที่ะแล้ทำหน้าเหยเออมา
“ี้มันะินไ้รึป่าวรับ
ผมะท้อเสียไหมนะ”
“แล้วุะอึ้รับ”
ปาร์านยอลยยิ้มแล้วเอื้อมมือไปัแวาิ้นโๆวาลบนาน้าวอแบฮยอน
“อ่า..” แบฮยอนัแว่าิ้นโที่นัวโให้มาเ้าปาอย่าลวๆ
เาเี้ยวเร็วๆและเผยสีหน้าเหยเเหมือนะอ้วออมาให้นัวโเห็น
“มันแย่หรอรับ
ทำไมทำหน้า..เฮ้ย” านยอลลุึ้นยืนึ้นเ็มวามสู
เมื่อเห็นนัวเล็ว้าถัยะเล็ๆ้าโ๊ะิน้าวมาย้อนอาเียนออาร่าาย
“เป็น..เป็นอะไรไปรับ” านยอลลูบหลัให้นัวเล็อย่าแผ่วเบา อนนี้ในหัวเาัวลไปนหม
บยอนแบฮยอนเป็นอะไรไป
ไม่สบายหรอถ้าเป็นเรื่อฝีมือารทำอาหารอานยอลมันแย่็ไม่น่าใ่ เพราะปาร์านยอลือพ่อรัวอรอบรัวเลยนี่นา..
“ผม..แ่
ผมไม่อบแวารับ” นัวเล็เบะหน้านหน้ายู่
ใบหน้าอนัวเล็ื้นเหื่อมีน้ำหยใสเลอะเ็มอยู่รหาา
แบฮยอนยมือเล็มาทุบหน้าอัวเอเบาๆสอสามที่อนะวาถัยะลบนพื้น้าลำัวอย่าหมแร
“แล้วินมันเ้าไปทำไมรับ” านยอลบ่นแ่ในใเา็รู้สึผิที่ไม่ไ้รู้เลยว่านัวเล็ไม่อบแวาถึนาอาเียนออมานหมแรไ้นานี้
“็ุูมั่นใในฝีมือมานานั้น
ผมไม่ล้าบอหรอรับว่าไม่อบ”
นัวเล็ทำหน้าเหมือนะร้อไห้ออมา
ปาร์านยอลึเอื้อมมือไปึนัวเล็มาอไว้หลวมๆพลาลูบลุ่มผมนิ่มไป้วย
“เ้าเ็นนี่นี้นะ..”
“เ็ื้อ”
“ไม่อบิน็อย่าฝืนสิรับ
แ่บอผมมาเอ
ผมน่ะสามารถัารพวแวาออไปให้ไลๆาุไ้นะเพียุบอมาว่าุไม่อบมัน” แบฮยอนพูเสียอู้อี้ในลำอที่านยอลฟัไม่รู้เรื่อ
่อนะเยหน้าออมามอนัวโที่อร่าเาไว้
“ะัารพวมันออไปนหมเลยใ่ไหมรับ” นัวเล็พูเสียุ้ิ้เหมือนเ็น้อยอายุหวบำลัอแ
ึ่ทำให้ปาร์านยอลรู้สึเอ็นูมาๆนอยาะับมาฟัพวแ้มนุ่มนิ่มแรๆแ่็ลัวนัวเล็ะอนเาอี
“ำัออไปให้หมเลยรับ
พวมันะไม่สามารถมาทำร้ายุไ้อีเ็า” านยอลมอใบหน้าแบฮยอนที่ยิ้มร่าออมาเหมือนเ็น้อย
เาูบลไปบนลุ่มผมนิ่มอนัวเล็่อนะพาแบฮยอนไปนั่ที่เ้าอี้อีรั้
“มาิน้าวให้เสร็เถอะรับและผม..็อโทษ้วยนะรับที่ทำใหุ้้ออาเียนออมา” แบฮยอนส่ายหน้าพลายยิ้มอย่าน่ารั่อนะอบานยอลออไป
“ไม่เป็นไรรับ”
. . ☏☏ . .
สายลมหนาวีปะทะใบหน้าิ้มลิ้มอบยอนแบฮยอนทันทีหลั้าวเท้าออมาาห้อสอบ
นัวเล็ยับเสื้อันหนาวเล็น้อยพลาะโนเรียื่อเพื่อนสนิทอย่ายอู
“มีอะไรหรอแบฮยอน”
“้อสุท้ายมึอบศวรรษที่21ไหมอ่ะ” ใบหน้าอแบฮยอนำลัูเรียมาๆ
อนนี้เา้อารไ้ยินำอบาเพื่อนสนิทว่าอบ้อเียวันแ่นั้นเา็ะไ้สบายใ
“อื้ม
ูอบ้อนั้นแหละ มึไม่้อัวลหรอหน่า”
แบฮยอนไ้รับมะเห้อนโมาาเพื่อนสนิท
แบฮยอนยิ้มร่า่อนะรีบเินวแนยอูลไป้าล่า้วยัน
“น้อแบฮยอนรับ” แบฮยอนหยุเินเมื่อมีรุ่นพี่ัวสูมายืนั้าหน้าเาไว้
นัวเล็ปล่อยมือออาารวแนเพื่อนสนิทแล้วมอไปที่รุ่นพี่อย่าสสัย
“มีอะไรหรอรับรุ่นพี่เฮุน”
“อบรับ พี่อบน้อแบฮยอนรับ”
แบฮยอนเบิาว้าเมื่อรุ่นพี่ัวสูยื่น่ออุหลาบสีมพูหวานมาให้เา
แบฮยอนรับมาอย่าๆพลาเาหัวแ้เิน
“พี่มาบอไว้รับ
พอน้อเปิเทอมพี่ะมาีบ”
รุ่นพี่ัวสูเินเ้าไปลูบลุ่มผมสีำสนิทอแบฮยอนนผมเผ้าอเายุ่ไปหม
แบฮยอนหัวเราะิัอย่าัเิน่อนะ้อหยุไว้แบบนั้นเพราะมีบุลที่สามเินเ้ามาพร้อมน้ำเสียหุหิ
“ีบไม่ไ้หรอน้อ” แบฮยอนมอปาร์านยอลที่อนนี้ทำหน้าทำาเหมือนพร้อม่านายไ้เ็มทีแล้ว
“ทำไมะีบไม่ไ้ล่ะรับ
ุเป็นพี่ายน้อแบฮยอนหรอหรือเป็นน้า” รุ่นพี่เฮุนยมือึ้นมาออ่อนะส่สายามอไปที่านยอลอย่าหยั่เิ
“ไม่ไ้เป็นพี่ายรับ”
ให้ายเถอะ บยอนแบฮยอนอยาะบ้า..
“ไม่ไ้เป็นน้า้วย”
เารู้สึเินนเหมือนัวะระเบิอยู่แล้ว..
“แ่เป็นแฟนบยอนแบฮยอนรับ”
เาไปลเป็นแฟนับปาร์านยอลอนไหนันล่ะ!
“มานี่เลย” แบฮยอนถูานยอลว้าแนให้เินาม
พวแ้มนิ่มึ้นสีแระเรื่อเพราะวามัเิน
เมื่อถูันัวเ้าไปในรถันหรูอนัวสูเรียบร้อยแบฮยอน็แสร้ทำหน้ามุ่ยออมา
“นิสัยไม่ีเลยรับ” แบฮยอนแล้พูเสียเบาเรียเสียแ่นหัวเราะาน้าายที่ำลัับเลื่อนรถยน์ให้ออเินทาไปามท้อถนน
“ุนั่นแหละนิสัยไม่ีบยอนแบฮยอน” านยอลเอาลิ้นันระพุ้แ้มอย่าหัวเสีย
“มีใรมาที่มาีบุอีไหมรับ” านยอลเหลือบมอนัวเล็ที่ทำท่ารุ่นิทาหาา
“มีรุ่นน้อ้วยรับ หน้าาน่ารัมาเลยี้อ้อนี้วย” แบฮยอนหันไปเล่าให้ปาร์านยอลฟัอย่าอารม์ีเมื่อนึถึเ็ผู้ายที่เป็นรุ่นน้อ
“ผมว่าผมูีที่สุแล้วในลุ่มนที่มารุมีบุ” แบฮยอนยมือป้อปาหัวเราะนาหยี
เรียใบหน้าบึ้ึาน้าายไ้เป็นอย่าี
“ะหัวเราะอะไรนานั้นรับ
ผมพูผิรไหนหรอ”
แบฮยอนมอใบหน้าบูบึ้อน้าายอย่าเอ็นู่อนะอบลับไป
“ผมว่ารุ่นพี่เฮุนูีมาๆเลยนะรับ สูแล้ว็าวหน้าาอย่าับหลุออมาาาร์ูนแหนะ” แบฮยอนพยายามพูยั่วโมโหานยอล
แ่เอาริๆเา็ิว่าปาร์านยอลพูถูแล้วแหละ
“แ่ผมหน้าาเหมือนแฟนุในอนาไล่ะรับ
เพราะั้นผมนะมัน”
“ใระไปเป็นแฟนุันล่ะ”แบฮยอนหัวเราะนาหยีอีรั้
วันนี้เารู้สึอารม์ีมาๆนเ็บอาารไม่อยู่แล้ว
“เป็นแฟนันูไหมล่ะรับ”
“อ่า..” แบฮยอนะั
ใบหน้าที่เยแ้มรอยยิ้ม่อยๆหมอล เรียวิ้วสวย่อยๆมวเ้าหาันนานยอล้อยิ้มให้เล็น้อย่อนะเอื้อมนิ้วมือไประหว่าิ้วอนัวเล็
“ไม่เป็นไรรับ ผมแ่ถามูถ้าอนนี้ยัไม่พร้อม็ไม่เป็นไร
ผมรอุไ้เสมอ”
แบฮยอนพูอโทษออมาเสียเบาหวิวแ่านยอลลับไ้ยินัเนในหัวใ
ไม่เป็นไร..ปาร์านยอลไม่อยาเร่รัเ็น้อยนนี้นเินไป
แบฮยอน้อใ้วามิทบทวนหลายๆรอบ่อนที่ะเปิใมาเป็นนยืนอยู่้าายผู้ให่อย่าเา
ไม่เป็นไร..ปาร์านยอลรอไ้เสมอแหละ
“อยาไถ่โทษไหมล่ะรับ” แบฮยอนเยหน้าึ้นมาเลิิ้วสสัย
านยอลยิ้มอบอย่าอบอุ่นให้ับนัวเล็
“ืนนี้ไปูหนัันนะรับ
ผมทำานเสร็แล้วะรีบบึ่ไปรับุทันทีเลย”
นัวเล็ยิ้มร่าออมาอีรั้่อนะพยัหน้าึ้นลอย่าีใ
“้อรีบๆมารับนะรับ อย่า้าล่ะ!”
_______________
อยาะบอว่า่วนี้หัวันมาิไรไม่ออเลย่ะ
อโทษที่ทำให้้อรอันนานนะะ
อนหน้าไปูหนัแล้ว่อที่เที่ยวทะเลันเถอะ! น้อแบฮยอนอุส่าห์ปิเทอมทั้ที5555
ไปสรีมในแท็ทวิเอร์ัน้วย็ไ้นะะเรารออ่านอยู่เสมอ..แหะๆ555555
ฝาอมเม้น+สรีมแท็ในทวิเอร์้วยนะะ ❤
MINTCHIK
#ุวามรับ
ความคิดเห็น