คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คุณความรัก : 02
ุวามรั : 02
สายลมที่พริ้วไหวระทบับใบหน้าอบยอนแบฮยอนทันทีที่้าวาออมาาบ้าน
แบฮยอนยแนึ้นมาอุมัวเอไว้หลวมๆริมฝีปาบาสีมพูสเป่าลมออมาาปาเพียเล็น้อยเผื่อบรรเทาวามเย็นในร่าายเล็ให้ออไป
อาาศในเ้าวันนี้เป็นสัาบ่บอว่าโละเริ่มเ้าสู่หน้าหนาวอย่าเ็มัวแล้ว
แบฮยอน้อลับบ้านเ้าไปหาเสื้อันหนาวอุ่นๆสััวมาใส่ไว้่อนที่ะออไปโรเรียน แบฮยอนยับเสื้อันหนาวสีาวสะอาบนัว่อนะ้าวเท้าเินย่ำพื้นที่วันนี้เย็นเียบว่าวันอื่นๆ
แบฮยอนเว่ถุพลาสิมีราาในมือเล่นพร้อมฮัมเพลโปรไปเบาๆ
เาอบหน้าหนาววันนี้มันเลยทำให้เาอารม์ีเป็นพิเศษ
ผ่านไปไ้ไม่ถึรึ่ั่วโม
แบฮยอน็พาร่าเล็ๆอัวเอมาหยุยืนอยู่ที่หน้าประูโรเรียน
เามวิ้วนมันพันันเป็นปมเมื่อเห็นผู้ายัวโที่เพิ่เอันไปเมื่อเย็นวานมาปราัวอยู่รหน้าเาในเวลานี้
“ุ..านยอล” ปาร์านยอลส่ยิ้มอ่อนโยนมาให้ับเาเหมือนเมื่อวานเย็น่อนะหลุบสายาลไปมอถุพลาสิมีราาในมืออแบฮยอนแล้ทำหน้าาล้ายว่าะสสัย
“อ่อ นี่ผมเอามาืนใหุ้รับ” แบฮยอนยื่นถุพลาสิมีราาให้านยอล่อนะเย่าถุในมือเบาๆเมื่อนะวโรหน้าไม่ยอมรับมันลับืนไป
“ผมื้อใหุ้นะ” านยอลหลุสีหน้าไม่พอใออมาเล็น้อยเมื่อเ็ผู้ายัวเล็รหน้าเอาอที่เาั้ใื้อมาให้มาืนเาอีรั้
ทั้ๆที่เมื่อวาน็บอไปว่าไม่้อเรใ ทำไมวันนี้ถึยัะเอามาืนให้เาอี
“มันแพนานี้ผมรับไว้ไม่ไ้หรอนะรับ” แบฮยอนเย่าถุพลาสิมีราาอีรั้และรั้นี้ปาร์านยอล็ยัไม่ยื่นมือมารับมันไปเหมือนเิม
“มาับผมเลยรับ” แบฮยอนอ้าปาเหวอเมื่อนัวโรหน้าเอื้อมฝ่ามือหนามาว้า้อมือเล็ๆอเาไว้่อนะึัวเาให้เินออมาารหน้าโรเรียน
“ไปไหนรับ ผม้อเรียนหนัสือนะ” แบฮยอนพยายามแะฝ่ามือหนาอปาร์านยอลออแ่ถึยัไฝ่ามือหนาอปาร์านยอล็ไม่ยับออสันิ้วเลยแม้นัวโะับ้อมือเาไว้หลวมๆ็าม
บยอนแบฮยอนถูร่าสูอานยอลับยัเ้าไปนั่แหมะอยู่บนรถบีเอ็มสีำ่อนที่ปาร์านยอล็เินอ้อมไปเปิประูฝั่นับแล้วันร่าอัวเอเ้ามานั่ประำที่นับ
แบฮยอนมวิ้วอย่าไม่พอใน้อยๆ
เาไม่อบาเรียนแม้ะป่วยหนัแ่ไหนเา็ยัึันที่ะไปโรเรียนให้ไ้เหุผล่ายๆเลย็ือไม่อยาามทำารบ้านในส่วนอวันที่หยุไป
รถบีเอ็มสีำที่ถูบัับโยปาร์านยอลอเทียบับแนวฟุบา
แบฮยอนะเ้ออมอออไปนอหน้า่ารถันให่เาทอสายามอไปามสายน้ำที่ยับเยื้อนเล็น้อย
ที่รหน้าอเารนี้็ือแม่น้ำฮัน สถานที่พัผ่อนหย่อนใที่แบฮยอนะอบหิ้วพิ่าฮาวายเอี้ยนมานั่ินาลมับเพื่อน่อนสอบเพื่อปลปล่อยวามเรียในหัว
“ถอเสื้อสีาวอุออแล้วใส่ัวที่อยู่ในถุนั่นะรับ” ปาร์านยอลพูเสียเรียบสั่เ็ัวเล็ที่ยืนิ้วมวทำหน้าุนหลัาไ้รับำสั่าเา
“ไม่เอาหรอ มพูแป๋วแบบนี้ผมไม่ใส่หรอ” แบฮยอนยู่หน้าลแล้วใ้มือเล็หยิบเสื้อสีมพูออมาาแล้วเินเอาไปทาบลบนัวอปาร์านยอล
แบฮยอนหัวเราะเอิ้อ้าเพราะมันูลมาเมื่อเสื้อแนยาวสีมพูแป๋วทาบอยู่ับผู้ายหน้าหล่อัวโ
“ุใส่เอมั้ยรับ ผมว่ามันน่าะีนะ” แบฮยอนยยิ้มเอียอไปทา้ายทีวาทีอย่าน่ารัหวัเล็ๆว่าะทำให้ผู้ายัวโรหน้าหัวเสียเพราะัวเอไปไ้บ้า
“็ผมบอว่าใหุ้ไรับแบฮยอน” แบฮยอนว่ำปาลทันทีเมื่อผู้ายัวโเอื้อมฝ่ามือหนามาับเสื้อแนยาวสีมพูให้ออห่าาัวเอ
“ะีบันรึไรับ” แบฮยอนถามออไปพลาหัวเราะเบาๆ
“รับ ะีบ” แบฮยอนเยหน้าสบาผู้ายัวโว่าทันทีเมื่อไ้รับำอบที่ทำให้ใเ้นรุนแรไม่เป็นัหวะ
..ีบหรอนๆนี้ะมาีบนอย่าบยอนแบฮยอนเนี่ยนะ
“.. อย่ามาพูเล่นนะรับ” แบฮยอนเอ่ยออไปเบาๆพอให้ผู้ายัวโว่าไ้ยินมัน
“ไม่ไ้พูเล่นรับ” านยอลมอลึเ้าไปในวาอเ็ผู้ายื่อแบฮยอนเพื่อย้ำให้นัวเล็รู้ว่า
ปาร์านยอลน่ะไม่ไ้พูอะไรออมาเล่นๆหรอนะ
“..แ่เราสอนน่าะอายุห่าันเยอะเลย” แบฮยอนรู้สึแบบนั้นริๆ
เาไม่รู้สึว่านที่อายุห่าันเป็นสิบปีะมารัมาอบันไ้
อ่า..มันอาะไ้แ่มัน็ไม่นานและบยอนแบฮยอน็เป็นเ็ผู้ายนนึที่อยามีรัที่ยาวนาน
“แล้วยัไรับ” ปาร์านยอลเอ่ยถามเสียเรียบ
อายุ่าันแล้วทำไมะรัะอบันไม่ไ้ล่ะ
ไม่ไ้มีใรนไหนบััิมันไว้สัหน่อยและถึะมีปาร์านยอล็ไม่สนหรอเพราะเานนี้อบบยอนแบฮยอนมาเหลือเิน
“และ..ผม็ไม่รู้ว่าะอบุลับไ้มั้ยเพราะ
..ผมเป็นผู้ายและุ็เป็นผู้าย”แบฮยอนยัเยหน้าสบาับผู้ายัวโว่า
รั้นี้เาไม่อยาะหลบาผู้ายนนี้เหมือนเมื่อวานืนอีแล้ว
“เป็นผู้ายแล้วยัไหรอรับ” ปาร์านยอลเว้นัหวะไว้่วหนึ่่อนะเอ่ยประโยถัมาที่ทำให้หัวใอบยอนแบฮยอนเ้นรัวแรนมันเหมือนะระเบิออออมาอยู่นอร่าายเล็
“ผม็เป็นผู้ายยัอบุไ้เลย”
บ้าไปหมแล้ว..ทำไมหัวใอบยอนแบฮยอน้อเ้นรัวเร็วนานี้ันนะ
. . ☏☏ . .
หลัาไ้ฟัประโยที่วนให้ใเ้นแรบยอนแบฮยอน็ถูปาร์านยอลพามานั่ิน้าวที่ร้านอาหาร้าทาใล้ๆแม่น้ำฮัน
อนแรปาร์านยอล็ะลาแบฮยอนไปเ้าร้านอาหารหรูแพหูี่แ่แบฮยอน็ัืนอแใส่นัวโเพราะไม่อยาทำัวเป็นนผลาเินใรอีรั้
แ่เรื่อเสื้อแนยาวนี่มัน็มาเินไปแล้วสำหรับเ็อายุเพียสิบห้าปีอย่าแบฮยอน
“อร่อยมามั้ยรับ” านยอลมอภาพเ็ผู้ายัวเล็ำลัยถ้วยน้ำุบนหม่อนมือเล็ะปล่อยมันลบนโ๊ะนเิเสียระแทระหว่าถ้วยระเบื้อและโ๊ะไม้เล็น้อย
“มาเลยล่ะ” แบฮยอนูนิ้วโป้ึ้นมาให้ปาร์านยอลอย่าอารม์ี
อนนี้เาไม่รู้ว่าะ้อทำัวยัไหลัารู้สึเินนหน้าร้อนผ่าวเพราะประโยวนหัวใเ้นแราผู้ายัวโไปเมื่อมีั่วโมที่ผ่านมา
อนนั้นแบฮยอนผะไปรู่นึ่อนะลับมาั้สิไ้เพราะเสียหัวเราะเบาๆานัวโัเ้ามาในประสาทารรับรู้
“โเรียนวันนึมันะทำให้เรารเรียนุแย่ลรึป่าวรับ” านยอลถามเ็ผู้ายัวเล็รหน้า่อนะเทน้ำลในแ้วสีมพูที่มือเล็ๆยื่นมาอมันาเา
“ไม่แย่ลหรอรับ
เพราะผมเ่”
แบฮยอนวัระเป๋าเินสีาวสะอาไม่ประับลายใๆอัวเอออมา่อนเพื่อที่ะ่ายเินให้ป้าเ้าอร้าน
แ่็้อยื่นเินู้าลาอาาศเมื่อโนผู้ายัวโว่าิ่ายัหน้าไปเสีย่อน
แบฮยอนถอนหายใออมาเบาๆ่อนะเ็บเินอัวเอเ้าไประเป๋าเหมือนเิม
“รวยมารึไรับ”แบฮยอนถามผู้ายัวโทันทีที่้าวเท้าพ้นเร้านอาหาร
“มาพอที่ะเลี้ยูุไปไ้ทั้ีวิเลยล่ะ”
“เหอะ..
ผมินเ่นะบอไว้่อน”
แบฮยอนแ่นหัวเราะ่อนะวิ่ไปหยุยืนอยู่ใล้ๆับแม่น้ำฮันพร้อมาสอแนสั้นๆอัวเอออรับสายลมเย็นปะทะเ้ามาใส่ัวอย่าั
แบฮยอนย่อัวนั่ลในท่ายอๆ่อนะใ้สอมือที่ารับลมไปเมื่อรู่มาอัวเอไว้หลวมๆ
เาลืมไปว่าอนนี้โลเ้าสู่หน้าหนาวไปแล้ว..
“ถ้าหนาวแล้วะาแนออไปรับลมทำไมล่ะรับ”
แบฮยอนหันหัวเล็ๆอัวเอไปหาทา้นเสีย่อนะย่นอลเมื่อฝ่ามือหนาประทับลมาบนลุ่มผมสีำสนิทอเา
“ไม่้อยุ่หรอรับ”
แบฮยอนันัวเอให้ลุึ้นยืนพร้อมหันไปประันหน้าับผู้ายัวโที่เริ่มเ้ามีบทบาทในีวิอเามาสอวันแล้ว
“ะีบผมริๆหรอรับ”
แบฮยอนเอ่ยถามสิ่ที่วิ่วุ่นอยู่ในหัวมาลอหลายั่วโมที่ผ่านมา เาอยาไ้รับำอบว่าผู้ายัวโนนี้แ่ล้อเล่น
เาไม่อยาให้ใรีบยิ่เป็นปาร์านยอลประธานบริษัทน้ำหอมื่อัแล้วบยอนแบฮยอนยิ่รู้สึว่านอย่าปาร์านยอลไม่วรเอาวามรัอัวเอมาให้เาสันิ
เาไมู่่วรที่ะไ้รับมัน
“มีเหุผลอะไรที่ผม้อโหุ้วยล่ะรับ”
านยอลสาวเท้าเ้าไปใล้ร่าอเ็ผู้ายัวเล็รหน้า่อนะถือวิสาสะึร่าเล็ๆเ้ามาอไว้หลวมๆ
แบฮยอนผะไปเล็น้อยแ่็ไม่ไ้ัืนอ้อมออผู้ายัวโ
“ัวเย็นไปหมแล้วรับ” านยอลระับอ้อมอนในอ้อมแนให้แน่นึ้นหลายมือ้าวาึ้นมาลูบลุ่มผมนุ่มสีำสนิทอเ็ผู้ายัวเล็เบาๆ
“ให้ผมอุอยู่แบบนี้ไ้รึป่าวรับ” แบฮยอนพยัหน้าึ้นล้าๆเป็นำอบ ในเวลานี้เาลืมำสอนทีุ่แม่พร่ำบอว่าอย่าไว้ในแปลหน้าไปนหมสิ้น
ที่แบฮยอนไม่ไ้ปิเสทธิ์อ้อมออนรหน้า็เพราะเารู้สึอบอุ่นและรู้สึปลอภัยเมื่ออยู่ในนี้
มันเป็นวามรู้สึที่เาไม่ไ้รับานเป็นผู้ายมานานหลัาุพ่อเสียไป
ปาร์านยอลเป็นผู้ายนที่สอ
ที่บยอนแบฮยอนอบอ้อมออุ่นๆอเา
_______________
บยอนแบฮยอนไม่ใ่เ็ใ่ายนะะ นาแ่ิว่าว่าผู้ายนนี้ไม่อันรายเท่านั้นเอ..ึึ
เราอาไม่ไ้มาอัพถี่ๆเหมือนเิมนะะเพราะไม่แน่ใว่าะใ้เน็บ้านไ้รึป่าว
ยัไ็อบุที่ามอ่านมานถึอนนี้้วยนะะ
ฝาอมเม้น+สรีมแท็ในทวิเอร์้วยนะะ ❤
MINTCHIK
#ุวามรับ
ความคิดเห็น