คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [ SF ] >>HanHyuk>> กำแพงกั้นหัวใจ P.1
คำว่ารักของฉันคนนี้ ถูดตรอกกลับมาทุกครั้ง เสมอ ไม่ว่าจะพยายามทุ่มเทแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่ต่างจากลูกบอลที่ทุ่มลงกำแพงหนามีแต่สะท้อนกลับมาก็เท่านั้น
“ ฮันคยอง” เด็กหนุ่มร่างเล็กเรียกคนร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหน้า
“เห้อ นายอีกแล้วเหรอ ฮยอกแจ เมื่อไหร่นายจะเลิกวุ่นวายกับชั้นสักทีห๊ะ บอกกี่ทีแล้วว่าชั้น ไม่ใช่ เกย์!!!”
คำพูดสุดท้ายที่เสียดแทงลงในใจบอบซ้ำนั้น กี่ครั้งกี่หน ก็ไม่เคยก็จำ จำ ได้แค่ว่า รัก คำนี้เท่านั้นที่ชายร่างเล็กคนนี้จำได้ เขารักผู้ชายคนนี้ คนที่ชื่อ ฮันคยอง
แม้สิ่งที่ได้กลับมาอาจเป็น แค่อากาศ แล้วคำตรอกย้ำที่เจ็บปวดแสนสาหัส สารพัด
ลีฮยอกแจ........ชั้นไม่ใช่เกย์
ไปให้พ้น...... นายนะมันสกปรก
นายนะ.......ไอ้พวกผิดเพศ
“ ฮยอกแจ ชั้นไม่เข้าใจแกเลย ทำไม ว่ะ ไอ้มังกรนั่น มันดีตรงไหนแกถึงรักมัน ยอมมันทุกอย่าง” ดงเฮพูดขึ้น หนุ่มที่ค่อนไปทางน่ารักมากกว่าหล่อ
แต่สิ่งที่ได้มากลับกลายเป็นเสียงเงียบที่เค้ามาปกคลุม ทุกครั้งที่ดงเฮ ต่อว่าฮันคยอง ฮยอกแจจะแค่นั่งฟังเงียบๆ เพียงแค่รับรู้แต่ไม่ปฎิบัติ เป็นอย่างงี้เกือบทุกครั้ง
“ เอาละ ชั้นไม่พูดก็ได้ นายก็ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่ชั้นพูดอยู่แล้วนิ อยากจะเจ็บจนตาย นั่นมันก็เรื่องของนาย ลีฮยอกแจ” เสียงที่กระแทกใส่หน้าเค้าอีกครั้ง แต่เป็นคำพูดที่แทรกไปด้วยความเป็นห่วงอย่าสุดซึ้ง ที่เพื่อนคนนึงจะหยิบยื่นให้กันได้
“ ไม่ว่ะ ฮัน ข้าละไม่เข้าใจเอ็งเลยจริงๆ ฮยอกแจเค้ารักเอ็งมากนะเว้ย มันรักเอ็งมาตั้ง 2 ปีแล้วนะ” เสียงดังขึ้นแม้มันอาจจะไม่ได้ดัง เท่ากับเสียงเพลงที่บรรเลงอยู่ในผับตอนนี้ แต่การตะเบงเสียงมากกว่าปกติของชายร่างสูงขาวในคราบผู้ดี ซีวอน ที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็ทำให้พอทำให้ได้ยินแม้ไม่ชัดนัก
“ ข้าไม่ใช่ เกย์ “ เสียงที่เจือปนด้วยพิษสุราแม้ไม่ถึงขีดสุด แต่ก็รู้ว่า ชายตรงหน้า สติคงไม่ครบ 100%
“ เอาละ แล้วแต่นายจะคิดเถอะ นั่นมันเรื่องของนาย” ซีวอนพูดก่อนจะส่ายหน้าเบาๆให้กับเพื่อนเจ้าอารมณ์คนนี้
“ ข้ากลับละ” สิ้นสุดเสียงนี้ ฮันคยองที่เดินเซไปเซมาออกจากผับแห่งนั้นทันที สองขาที่ก้าวไม่ปกติเพราะฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไปเกินความพอดี
“ พะ พี่ฮัน” เสียงเล็กๆที่มาคอยเขาตั้งแต่ เค้ามานั่งที่ผับตั้งแต่นาทีแรกของวัน แม้อากาศข้างนอกจะหนาวจะคนตัวเล็กต้องบีบหอไหล่ตัวเองให้แน่นขึ้นเพื่อคลายความหนาว
“ ไง นายยัง ไม่กลับอีกเหรอ เมื่อไหร่จะเลิกตอแยกับชั้นสักที ”เสียงแข็งที่ตะครอกใส่คนข้างหน้าที่ยืน คอยเค้าเกือบ 5 ชั่วโมงอย่างไม่ใยดี สายตาของความเป็นห่วงถูกเมินกลับอย่างไร้ค่า
“ ชอบชั้นมากเหรอ ลีฮยอกแจ งั้นมานี่” มือหนากระชากข้อมือเล็กๆนั่น ใส่รถสีดำคันหรู หน้าผับแล้วขับดิ่งตรงไปยังบ้านของฮันคยองทันที
“เดี๋ยว ฮันคยอง นายจะทำอะไรนะ “ เสียงเล็กถามขึ้นเมื่อรถจอดลงหน้าบ้านของร่างสูง
“ทำอะไรเดี๋ยวนายก็รู้ มานี่ “ ร่างสูงกระชากคนตัวเล็กออกจากรถ ทั้งพิษสุราทั้งความโมโหที่มีต่อคนตัวเล็ก เค้ากลายเป็นคนเย็นชา และโหดร้ายในสายตาของเพื่อนๆเสมอตั้งแต่ฮยอกแจเข้ามาในชีวิต
ปัง เสียงประตูที่ปิดลงจนคนตัวเล็กสะดุ้ง หลังเล็กๆที่กระแทกลงบนเตียงขนาดใหญ่ของเจ้าของห้อง
“ฮันคยอง อย่านะ” เสียงร้องขอพร้อมน้ำตาที่ไหลรินลงมาเป็นสาย ของคนร่างเล็กที่อยุ่ใต้ร่างคนร่างสูง
“สายไปแล้ว ลีฮยอกแจ” ฮันคยองโน้มลงระดมจูบลงที่ซอกคอขาวละเอียดนั้นมือที่ตอนนี้กระชากเสื้อสีขาว ขาดวิ่นไปคามือ
“อะ ฮัน.....ยะ..อย่า...อะ”เสียงร้องขอที่ถูกปิดลงด้วยปากของคนตรงหน้าแทบกลืนกินร่างของคนอีกฝ่าย มือหนาไล้สัมผัสลงไปที่ขอบกางเกงของคนตัวเล็ก ถอดปราการด่านสุดท้ายก่อนที่ร่างเปล่าเปลืยจะอวดโฉมให้แก่คนตรงหน้า
“หึ ทำอะไรให้ปากมันตรงกับความรู้สึกหน่อยนะ ลีฮยอกแจ” ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อเห็นความต้องการที่เอ่อล้นของคนตัวเล็ก
“ อะ อย่า ฮัน มะ ไม่ได้ ตรงนั้น ชั้น มะ ไม่ อ๊ะ ” มือหนาโกบกุมท่อสวาทของคนตัวเล็กไว้ แล้วรูดขึ้นลงอย่างเบามือ
“เป็นไง คราวนี้ยังจะปากดีอยุ่อีกไหม” มือเล็กจิกลงบนเตียงปากที่กัดกันจนเป็นสีซ้ำ “ร้องสิ ร้องให้ชั้นฟังหน่อย ครางเสียงหวานๆ ไม่งั้นชั้นก็ “ การกระทำของมือหนาหยุดลง ทันทีหลังจบคำพูด
“ไม่นะ ฮัน ให้ ชะ ชั้น ให้ชั้นไปเถอะ “
“งั้น นายก็ร้องเสียงหวานๆสิ “ การปฎิบัติเริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันดุดันกว่าครั้งแรกนัก มือที่รูดขึ้นจนเกือบสุดแล้ว รูดลงจนมิดทำให้คนใต้ร่างหน้าเสียวซ่าแทบทั้งตัว
“อะ ฮัน ชะ ชั้น ชั้น อะ อ๊า “เสียงหวานที่ออกมาพร้อมกับน้ำขุ่นสีขาวไหลเปื้อนเต็มมือของร่างสูง
“ ของสกปรกของนายเลอะ มือชั้นนายต้องรับผิดชอบ ลีฮยอกแจ” ร่างสูงพลิกร่างเล็กที่อยู่ข้างล่าง
“ อ๊ะ มันอะ ฮัน ไม่นะ” นิ้วสองค่อยสอดลงมาทางช่องทางรักนั้น “ อ๊ะ จะ เจ็บ ฮัน ชั้น “ จากสองเพิ่มเป็นสาม จนทางกว้างพอ ท่องสวาทของร่างสูงก็ถูกเสียบแทนที่ทันทีจนคนใต้ร่างเปิดตาโพรงด้วยความตกใจ
“อ๊ะ ฮัน มะ ไม่นะ อ้า “ ทั้งตกใจทั้งอารมณ์ที่พลุ่กหล่านที่ตอนนี้แทบแยกกันไม่ออก ท่อสวาทของร่างสูงกับช่องทางรักที่บีบแน่น “ ถ้านายไม่อยากอีกรอบก็อย่าบีบเจ้าตัวเล็กของชั้น ลีฮยอกแจ” เสียงที่เหมือนกับเป้นคำสั่งเร่งจังหวะรักให้ถี่ยิ่งขึ้น
“ อ๊ะ อ้า......ฮัน อ๊ะ อีก ” การเพิ่มจังหวะตามคำขอ การถอกถอนจนเกือบสุดแล้วใส่ไปจนมิด เสียงหายใจถี่รวดที่เหมือนกับคนที่ใกล้จะหมดลมลงของคนตัวเล็ก เสียงหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะ ปกติ แทบจะหยุดหายใจไปในชั่วขณะ
“ หึ นายมันสกปรกที่สุด” เสียงร่างสูงที่พูดขึ้นพร้อมกระแทกท่อสวาทจนมิด
“อ๊ะ แล้วนาย มะ ทำชั้น ทำ อ๊า”
“เพราะนาย ชั้นต้องกลายเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น “ท่อสวาทที่ถูกรูดลงตามจังหวะคำพูดของคนร่างสูง
“ อ๊ะ อ้า “ น้ำตาที่ไหลเป็นสายด้วยความเจ็บ เจ็บทั้งร่างเจ็บทั้งใจ
“ จำไว้ ลีฮยอกแจ ชั้นไม่มีทางรักนาย “
“ อ๊ะ ......อ๊า~ “เสียงน้ำขุ่นขาวของร่างสูงที่ถูกส่งลงไปที่ในตัวของคนตัวเล็ก เลือดสีแดงที่ทะลักออกมา มากมายจนน่ากลัวบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์ ที่พรากคนบริสุทธิ์โดยคนที่เกลียดเค้าสุดหัวใจ
ยามราตรีที่ใครแม้หลับไหล ชายหนุ่มร่างสูงที่หลับไฟเพราะความเหนื่อยอ่อน ไม่มีแม้การจูบที่อ่อนโยนอย่างในฝันมีเพียงแค่ภาพความรุนแรงเท่านั้น ที่คนตัวเล็กคนนี้สัมผัสได้
‘ นายครวไปซะ ลีฮยอกแจ ไปก่อนที่เค้าจะตื่นขึ้นไล่นาย ‘ น้ำใสๆที่ไหลลงหยดแล้วหยดเล่าบนเตียงหนา ร่างเล็กค่อยผยุงตัวที่เจ็บร้าวจนถึงก้านสมอง ค่อยๆหยิบเสื้อที่โดยฉีดขาด มาสวมใส่แล้วพาตัวเองออกจากบ้านหลังใหญ่ทันที
………………………………………………………………………………………
1.00 พอดีเลย
ง่วงคร่า ตอนแรกจะแต่งแค่ตอนเดียว แต่งไปแต่งมาชัก หลายหน้า
แล้วแต่งไปแต่งมา ชักง่วง โอ้วววไม่ไหว
ขอพักเอาแรง ค่อยแต่งต่อพรุ่งนี้นะคร่า
SF เรื่องแรกของผู้แต่ง หุหุ
เป็นไงบ้าง มันแย่ไหม โอ๊ยย เครียดกลัวแต่งแล้วคนอ่านมิชอบ
ฟังเพลงยิ่งทุ่มยิ่งเจ็บ ของ นาตาลี แจ็กกี้ (เก่ามากกก)
ฟังแล้วเลยเอามาแต่งฟิคซะเลย
ส่วนเรื่อง I U and HIM กำลังแต่งนะคร่า
ช่วงนี้ไรเตอร์มึนสุดๆๆ
เอา SF ไปอ่านแก้ขัดก่อนนะคร่า
เม้นมิเม้นแล้วแต่ มารยาทในการอ่านค่ะ
รักคนอ่านที่น่ารักค่ะ และเจอกันตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น