คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [CT : 8 ] I U and HIM
รถคันงามสีดำสนิทตอนนี้จอดสนิทอยู่ตรงข้ามกับบ้านคนตัวเล็ก หากแม้ไม่มีการสนทนาใดๆ เกิดขึ้นในระหว่างการเดินทางแต่ก็มือหนาที่กุมมือคนตัวเล็กข้างๆ ไว้ตอนทางก็บอกให้รู้ได้ว่า รู้สึกยังไง แม้อาจไม่เอื้อยเอ่ย
“ขอบคุณฮ่ะ พี่ฮัน ที่มาส่งเค้า”จากที่เงียบอยู่เสียงเล็กๆก็ดังขึ้น
“เด๋วสิ พี่มีเรื่องจะคุย” ชายร่างสูงหันมาจับมือคนตัวเล็กอีกครั้ง
“ว่ามาสิฮ่ะ”
“คือพี่....พี่ชอบฮยอกเป็นแฟนกับพี่นะ” สายตาจริงจังที่ตอนนี้ ถูกส่งมาให้คนตัวเล็กข้างหน้าเพื่อ บอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่นแต่มันเป็นการกระทำที่มาจากหัวใจจริงๆ
“ อะ พี่ขอเค้า เค้านะเหรอ” แทบจะพูดไม่เป็นคำ รังสรรค์ความดีใจออกมาไม่ถูก ชายหนุ่มที่เขาแอบหลงรักมาตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆ แต่ตอนนี้เขากำลัง ขอเขาเป็นแฟน มันตื่นเต้นจนพูดไม่ออก แทบจะโผเข้ากอดชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความดีใจ
“อย่าเงียบสิ พี่ตื่นเต้นนะ”
“ฮ่ะ ตกลงฮ่ะ” เสียงเล็กๆที่พูดออกมาหน้าแดงจัดที่ตอนนี้หลบหน้าคนที่จ้องหน้าชายร่างสูงข้างหน้า
“ขอบคุณครับ เค้าที่น่ารักของพี่ฮัน” ชายร่างสูงยิ้มหวานก่อนจะกอดคนตัวเล็กๆ ที่ตอนนี้แทบจะร้องไห้ เขาอยากจะกอดคนตัวเล็กนี้นานๆกอดแล้วไม่อยากจะปล่อยไปไหน
“พี่ฮัน ชอบแกล้งเค้า แกเค้าอีกแล้ว” ชายตัวเล็กประท้วงขึ้น
“ก็เค้าของพี่ฮัน น่ารักนิ”ฮันคยองโอบคนตัวเล็กที่เอวเล็กๆนั้นก่อนจะดึงเข้ามาจุมพิตที่แก้มใสๆนั้น “ฝันดีครับ”
“ฮ่ะ พี่ฮันปล่อยสิ ผมจะได้เข้าบ้านสักที” คนตัวเล็กพยายามแกะมือหนาออกจากเอว
“เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้หอมแก้มพี่เลย หอมแก้มพี่ก่อนแล้วจะปล่อยให้ เข้าบ้าน” ร่างสูงหันแก้มมาให้คนตัวเล็ก
“ฝันดีฮ่ะ” ฮยอกแจพูดก่อนจะจุตพิตลงบนแก้มของชายร่างสูง ที่ตอนนี้ยิ้มปากแทบฉีก
หลังจากที่ส่งฮยอกแจกลับบ้าน ตอนนี้โทรศัพท์ที่ประชุมสายกันเกือบ 6 สายกำลังจะไหม้ การรายงานผลมันเป็นสิ่งดี ที่ควรทำอย่างยิ่งการายงานเป็นไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างรู้ข่าวอย่างถ้วนหน้า แม้แต่คู่ ของเพื่อนเจ้ากรรมที่จริงๆโทรไปแค่ 3 สาย แต่พอบอกว่า จีบน้องฮยอกแจติดแล้ว แค่เท่านั้น อีก 3 สายก็โผล่ขึ้นมาทันที
“ยอนฮี ทำอะไรอยู่” ผมเดินเข้าไปในห้องของเจ้าน้องสาวตัวดี ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง
“พี่ทำไม วันนี้กลับช้าจัง เห็นไหมเค้าต้องกลับมากับพี่ซีวอน พี่ฮีซอลเลย” ยอนฮีพูดก่อนจะยื่นผ้าเซ็ดผมให้แล้วก็หันหลังให้ผม
“พี่ทำธุระ อยู่นะ พี่ต้องช่วยพี่ดงเฮเขาจัดของข้างหลังเวที” ผมหยิบผ้าที่ยอนฮียื่นให้ เช็ดผมที่กำลังเปียกให้เธอ
“พี่เค้าตื่นเต้นจังเลย เค้ากลัวเขาจะตกรอบแรกอะ”
“ไม่หรอกน่า น้องสาวพี่เก่งออก ไม่ตกรอบแรกหรอกน่า”
“แต่มันก็อดกลัวไม่ได้นิ มีแต่คนสวยๆทั้งนั้นอะ”
“วันนี้เป็นยังไง พี่ฮีซอลกับพี่ซีวอนมาส่งนะ ”
“อื้มม พี่ซีวอนดูรักพี่ฮีซอลมากเลยนี้ ขนาดเค้านั่งอยู่ข้างหลังนะ ยังหวานขนาดนั้นนี่ถ้าไม่มีเค้าละ” ยอนฮีทำหน้าเซงก่อนจะส่งยิ้มจางๆให้ “แต่ถ้าเป็นพี่ฮันคยองสิ เค้าคงมีความสุขไปแล้ว”
“เหรอ งั้นพี่กลับห้องละ” ผมพูดขึ้น แล้วก็เดินก็เดินออกมานอกห้อง
“อะไร ของพี่เนี้ย อารมณ์แปรปวนจริงๆ ประจำเดือนไม่มารึไง” เด็กหญิงร่างเล็กพูดขึ้น ก่อนจะล้มตัวลงนอน
‘เห้ออออออออออออออ’เสียงถอดหายใจ ในความเหนื่อยอ่อนของความรู้สึกตัวเอง จากที่ยิ้มแต่ตอนนี้รอยยิ้มนั้นได้หายไปจากหน้าของเค้าแล้วเหลือแต่ ประโยคเมื่อครู่ ที่ยังคงวนเวียน อยู่
“แต่ถ้าเป็นพี่ฮันคยองสิ เค้าคงมีความสุขไปแล้ว” ยอนฮีจะยังมีความสุขอยู่รึเปล่า ถ้ารู้ว่า ตอนนี้พี่ชายของเขา ลีฮยอกแจ กับ ฮันคยองชายที่เขารัก กำลังรักกัน
ปี๊ปๆ เสียงข้อความดังขึ้นจากเครื่องมือสื่อสารขนาดจิ๋ว
“เค้านอนรึยัง พี่ฮันคิดถึงเค้ายังเลยครับ / พี่ฮัน” ผมกดอ่านข้อความรอยยิ้มจางๆเกิดขึ้นจากประโยคเล็กๆ นั้น
“เค้ากำลังจะนอนแล้ว พี่ฮันรีบนอนสิฮ่ะ / เค้า” ผมกดส่งข้อความไป
ปี๊ปๆเสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง
“พี่ฮันยังนอนไม่ได้หรอก ยังไม่ได้ฟังคำว่าคิดถึงจากเค้าเลย”
“คิดถึงพี่ฮันฮ่ะ คราวนี้นอนได้แล้วฮ่ะ ฝันดี” ข้อความสุดท้ายถูกส่งกลับไปก่อนคนร่างเล็กจะนอนลงบนเตียงนุ่มที่หลับไปในที่สุด
**--------------------------------------------**
“ไอ้ไก่ ทำไมแกไม่บอกฉันหา!!!!!!!” เสียงเจ้าปลาปัญญาอ่อนพูดขึ้นก่อนจะวางกระเป๋าลงอย่าแรง
“อะไร บอกอะไร” ผมพูดขึ้น
“ก็บอกเรื่องที่ แกคบกับพี่ฮันแล้วไง แล้วไปคบกันที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไหร่ เล่ามานะ”
“โอ๊ย ฉันจะตอบทันไหม แกถามทีละคำถามสิ” ฮยอกแจส่ายหน้าก่อนจะเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมด รวมถึงเรื่อง
“ ไอ้บ้า ฉันไม่ได้ร้องเสียงหวานซะขนาดนั้นหรอก” หน้าที่แดงจัดของเพื่อนรัก ทำให้รู้ว่าในห้องนั้นเพื่อนเขาคงจะมองเวอรืจิ้นให้ แฟนหนุ่มไปแล้วอย่างแน่แท้
“เหรอ แต่......”ผมจ้องหน้าคนข้างหน้า
“พอเลยไอ้ไก่ อย่าให้ถึงคราวแกบ้างเถอะ” ลีดงแฮตัดบทพูดก่อนจะหันไปหา ชายหนุ่ม สองคนที่เดินมาด้วยกัน
“ฮยอกแจ แกอะไรอีกละ นั่งหน้างอเชียว” คิบอมพูดขึ้นก่อนจะลงข้างๆ ก่อนจะตามด้วยฮันคยองที่นั่งลงข้างๆฮยอกแจ
“เปล่า หรอก ไอ้ไก่บ้าพูดจาไม่รู้เรื่อง”
“อ้าว ว่าฉันอีกแล้ว ไอ้ปลาเสียงหวาน”
“อะ......ไม่อยู่ด้วยแล้ว” แล้วดงเฮก็เดินงอนออกไป ก่อนที่พี่คิบอมจะเดินตาม
“แกล้งอะไรเพื่อนอีก” ฮันคยองพูดขึ้นก่อนจะเกลี่ยผมคนตัวเล็กข้างๆเล่น
“เปล่า สักหน่อย พี่ฮันนี่ยังไงชอบ มองเค้าในแง่ ร้ายเรื่อยเลย” ฮยอกแจพูดก่อนจะหันหน้ามามองฮันคยอง
“คาบเช้าไม่มีเรียน ไปเดทกับพี่ไหม นั่งอยู่นี้เบื่อแย่เลย”
“ ดะ เดท เหรอฮ่ะ” แทบจะสำรักเพลงที่ฟังอยู่ตาย พี่ฮันนะ พี่ฮันพูดอะไรเนี้ย ไปเดท
“อ้าว คนเป็นแฟนกันก็ต้องไปเดทด้วยกันสิ ผิดตรงไหน” หลังจากประโยคนี้คนตัวเล็กที่โดนทั้งฉุดทั้งกระชากก็มานั่งในรถคนตัวสูงเรียบร้อยร้อย
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมหลับไป แต่รู้ตัวอีกที ก็มาอยู่ที่ทะเลซะแล้ว นี่พี่ฮันพาเขาขับออกมาไกลถึงทะเลเลยเหรอเนี้ย
“พี่ฮัน พาทำไมตั้งทะเล ที่จริงเรากินไอติมกันในเมืองก็ได้ ไม่เห็นต้องอกมานอกเมืองแบบนี้เลย”ฮยอกแจเดินไปพูดกับร่างสูงที่ยืนพิงอยู่ที่กระโปรงหน้ารถ
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ” ชายร่างสูงถามขึ้น “ทำไมละ ดีออกเราควรจะออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างร่างสูงดึงร่างเล็กมาไว้ในโอมกอดก่อนจะหอมแก้มใสๆไปหนึ่งที ถือเป็นการสูดอากาศที่บริสุทธิ์จริงๆ
“พอเลยพี่ฮัน อากาศบริสุทธิ์ก็สูดไปสิ แต่นี่มันแก้มเค้านะ ไม่ใช่อากาศ” ร่างเล็กพูดงอนๆก่อนจะหันไปจ้องหน้าร่างสูงที่กอดเขาอยู่
“แก้มเค้า บริสุทธิ์กว่าอากาศอีก บอกให้รู้”ก่อนจะหอมแก้มใสๆไปอีก 1 ที
“ ทำไม พี่ถึงพาเค้ามาที่ทะเลยละ” ร่างเล็กพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยุ่นาน คนตัวเล็กพิงตรงช่วงไหล่ของคนร่างสูง
“ในเมือง วุ่นวายพี่อยากอยู่กับเราแค่ 2 คน” ร่างสูงเอาหน้าซบลงที่ผมเส้นเล็กของคนข้างๆมือที่ตอนนี้ โกบกุมกันไว้ คนตัวเล็กที่อยู่ในโอมกอดแข็วแกร่งของคนตรงหน้า สวยเสียยิ่งกว่าทะเลตรงหน้าซะอีก
“ หื้มมม มองเค้าทำไม”ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้คำตอบ คนร่างสูงก็ส่งริมฝีปากมาประกบปากเล็กๆนั้นเข้าให้อย่างจังแต่ครั้งนี้มันหวานกว่าทุกครั้งที่เค้าเคยสัมผัส ริมฝีปากที่ไม่ได้บดเบียนอย่างรุนแรงแต่เป็นการแตะเบาๆที่ริมฝีปากปากเล็กเปิดน้อยๆเพื่อต้อนรับการมาเยือนของฝ่ายตรงข้าม
“อะ อื้มมมม” เสียงอารมณ์ที่พลุกพล่านของคนทั้งคู่ ปากที่บดเบียนกันอย่างเต็มที่ เสื้อเชิ๊ตสีขาวของคนตัวเล็กข้างหน้าโดนปลดลง ทีละเม็ด ทีละเม็ด จนเห็นซอกคอขาวและเม็ดอัญมณีสีชมพูที่ชูชันกับอารมณ์ที่พลุกพล่าน
“พี่ฮัน ฮะ อะ อื้มมมมมม” ชายร่างสูงขบเม้นมันเบาๆก่อนจะเลื่อนขึ้นไปกดจูบซอกคอขาวเนียนของคนข้างหน้า ให้เป็น รอยรักสีชมพู มือเล็กๆสองมือที่ตอนนี้กอดรอบคอของชายตรงหน้าแทบจะรั้งไม่อยู่
ชายร่างสูงเอนคนตรงหน้าในนอนทาบลงกับกระโปรงรถสีดำสนิท ก่อนจะระดมจูบ ลงไปบนปากบางของคนตัวเล็กข้างหน้า มือหนาดึงเสื้อของคนร่างเล็กให้ไหลมาอยุ่ที่ไหล่
“อะ อื้มมมม” การเอียงรับสัมผัสของคนตัวเล็กปากได้รูปกัดกันเพื่อระบายอารมณ์
“อ๊ะ พี่ฮันอย่านะ” เสียงฮยอกแจดังขึ้นเมื่อ ฮันคยองกำลังเปิดปราการช่วงล่างของคนตัวเล็กที่ตอนนี้สะกัดกลั้นอารมณ์แทบไม่อยู่ มือหนาล้วงเข้าในขอบกางเกง ค่อยสัมผัสกับสิ่งชูชันอยุ่ภายในกางเกงยีนส์ของคนตรงหน้า บีบเน้นมัน อย่าเบามือ
“อ๊ะ พะ พี่ฮันอะ อื้มมม” คนตัวเล็กเอนอกรับสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้ ร่างสูงดูดเม้นเม็ดบนยอดอกของคนตัวเล็กที่เอนรับสัมผัสมือเล็กเปลี่ยนจากกอดรอบคอของคนตรงหน้ากลายมาเป็นจิกลงต้องช่วงไหล่แกร่งนั้นแทน
ปากหนาไหล่สัมผัสลงไปที่อกของคนตัวเล็ก ดูดเม้นจนเป็นรอยรัก ฝากไว้ทั่วตัว แม้แต่บริเวณโล่งแจ้งอย่าลำคอระหงก็ไม่เว้น
ครืนๆ เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงฮันคยอง ตอนนี้กระทบกับขาขาวของคนตรงหน้า จนคนตรงหน้าได้สติ
“พะ พี่ฮันฮ่ะ เดี๋ยวก่อน “ คนตัวเล็กพูดได้แค่นั้นก่อนจะโดน ระดมจูบอีกครั้ง “อื้มมม พี่ฮัน รับโทรศัพท์ก่อนสิ” คนตัวเล็กผลักคนตัวโตกว่าออกก่อน จะเสียงานไปมากกว่านี้ วันนี้เป็นวันประกวดแล้ว แล้วคนที่โทรมาคงหนีไม่พ้นพี่ทึกกี้ หรือไม่ก็พี่ซิน
“เดี๋ยวค่อยรับก็ได้” ฮันคยองพูดก่อนจะโน้มลงมาจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง แต่โดนคนตัวเล็กอุดปากไว้เลยจำใจต้องรับโทรศัพท์
“ว่าไง ทึกกี้” เสียงไม่สมอารมณ์กรอกลงไปในโทรศัพท์
“ ไปอยู่ดาวอังคารแล้วรึไง โทรไปจะ 20 รอบแล้ว ทำไมไม่รับ อีก 2 ชั่วโมงจะประกวดแล้วนะ” เสียงไม่สบอารมณ์ของนางฟ้ากรอกใส่กลับมา
“ ทำธุระ อยู่กับน้องฮยอกแจ อย่างโทรมาขัดได้ไหม โอ๊ย!!”มือเล็กๆพาดลงตรงท่อนแขนแกร่งอย่าจังหลังจบประโยค
“ โธ่ เว้ย ทำไมต้องวันนี้ด้วย แกรีบมาเลยนะไม่งั้นชั้นจะเด็ดปีกน้องอยอกแจของแก”
“จะไปเดี๋ยวนี้เหละ ห้ามทำอะไรน้องอยอกแจนะเว้ย หวง”ไม่พูดเปล่ามือหนาโอบกอดคนข้างๆเอาไว้แน่น จนคนตัวเล็กในอ้อมกอดหน้าขึ้นสี
“ไม่มีฉันแค่คนเดียวงานจะล่มเลยรึไงเนี้ย” ความไม่สบอารมณ์ของคนร่างสูงที่กอดคนร่างเล็กไว้ หลวมๆ
“เอาน่า วันนี้พี่ฮันไปทำงานตามหน้าทีก่อนนะ แล้วเดี๋ยว วันหลังเรามากันใหม่ก็ได้” เสียงเล็กพูดขึ้น ก่อนจะจับมือคนตรงหน้าแกว่งไปมา
“เห้ออออ กลับก็ได้” เสียงถอดหายใจดังขึ้น เขาแพ้ราบคาบจริงๆกับสายตาใสๆที่ถูกส่งมาให้
“ ฮ่ะ กลับกันเถอะ”
“แต่.......”
“แต่อะไรฮ่ะ”
“หอมแก้มพี่ก่อนสิ วันนี้พี่ พามาเที่ยวทั้งทีนะ” ฮันคยองชี้ไปที่แก้มใสๆของตัวเอง
“พี่พาเค้ามา ..... โอ๊ย พี่อะ” เมื่อพูดไม่ออกคนร่างเล็กก็เขย่งเพิ่ม ความสูงให้กลับตัวเองก่อนจะหอมแก้มคนร่างสูงไป หนึ่งที
“ฮ่าๆๆๆ กลับกันเถอะโนะ” ร่างสูงหัวเราะขึ้นก่อนจะขยี้หัวคนตัวเล็กเบาๆ
‘รอยยิ้มที่สดใสของเค้า ลีฮยอกแจ จะให้ พี่คนเดียวครับ พี่ ฮันคยอง’
....................................................................................................................
สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารักแล้วก็ผู้เมนท์ที่น่ารักกว่า
ตอนนี้มากหน่อยนะค่ะ
เพราะไรเตอร์ ตัดตอนไม่ได้ เลยต้องลงๆมันไป
หวังว่าผู้อ่านคงชอบ
จะมาคุยเรื่อง คอมเมนท์หน่อย
คือทุกครั้งที่จุ๊บจิ๊บจะปั่นฟิคก็จะเข้ามาอ่านคอมเมนท์ทุกครั้ง
แล้วค่อยไปปั่น
ขอบคุณเมนท์ทุกๆเมนท์ค่ะ มันช่างเป็นน้ำหล่อเลี้ยงสมอง
ให้จริงๆ (แม่ว่ามันน้อยแสนน้อย อ่านจนจำได้แล้วคร่า หุหุ)
ขอบคุณจริงๆค่ะ
รักคนอ่านที่น่ารัก (ชนกลุ่มน้อยของจุ๊บจิ๊บค่ะ)
ฮันฮยอกจะรักกันมากเกิ๊นไปแล้ววว
หุหุ
เจอกันตอนหน้า CT 9 เจอกันนะค่ะ
อะไรจะเกิดมันก้ต้องเกิดค่ะ ผู้อ่าน 5555+
ความคิดเห็น