คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [ SF ] >>HanHyuk>> นางฟ้า..ใจร้าย The End
ร่างเล็กเดินมาหยุดอยุ่ หน้าบ้านของคนร่างสูง รองเท้าที่ทำให้เค้าชะงักอยู่แค่หน้าบ้าน สายตาจ้องพิจารณากับรองเท้าคู่นั้น มันเล็กกว่าจะบอกว่าเป็น รองเท้าของ คิบอมเพื่อนสนิทของฮันคยองคนรักของตนได้
“ ใครมานะ” ร่างเล็กพูดกับตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้าน
“ ครบรอบเมื่อไหร่นะ ชั้นจะเอาให้เข็ดเลยคอยดู” เสียงร่างสูงที่ดังขึ้นจากในห้อง มือเล็กๆกำลังเอื้อมจะ บิดกลอนประตู หยุดชะงัก
“ ฮิฮิ ฮัน บ้า พูดอะไรเนี้ย ฉันก็ อายเป็นนะ ” เสียงนางฟ้าแสนสวย คิมฮีซอล มือเล็กๆสั่นนิดๆ ก่อนจะตั้งสติแล้ว ฟังต่อไป
“อายทำไมละครับ คนสวย หืมมม ”
“ ไม่ต้องมาพูดเลย จะทำก็เรียบทำเลยนะ”
“ อ๊ะ ฮัน เบาๆสิ ชั้นไม่ไหวแล้วนะ ถ้านายยังทำ อยู่ อย่างงี้ ชั้น ไปก่อนแน่ ”
“งอนจริงๆด้วย ถ้าไปก่อนนะ”
ดวงตาเล็กๆไหวติง หูที่รับฟัง ไม่ผิดแน่ คิมฮีซอล ฮันคยองนายกำลังทรยศชั้น ไหนที่บอกว่า รัก ไม่จริงมันไม่จริงสักนิด นายหลอกชั้น คำพูดที่แสนหวาน จูบที่นายให้ ไม่จริงเลย ทั้งหมดเป็นแค่คำ ลวงโลกที่แสนหวานดีๆนี่เอง
“ ฮัน ไม่เอาแล้ว ฮ่าๆๆ อย่างแกล้งสิ ” เสียงหัวเราะที่กรีดลึกลงกลางใจพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาที่ประตูเต็มที
“ ฮะ ฮยอกแจ ” คนสวยเบิกตากว้างเมื่อเปิดประตูมาก็ แทบจะชนกับคนที่ยืนขวางอยู่ ยิ่งกว่านั้นคนที่ยืนขวางอยู่ มีน้ำใสๆไหลลงมาจากตาคู่นั้นที่มองเค้าด้วยความเกลียดชัง
“ คือชั้น.........” ร่างสูงที่ยืนดยู่ข้างหลังฮีซอลพูดขึ้น
เพี๊ยะ !!!! ฝ่ามือเล็กๆฟาดลงบนหน้าของคนหน้าสาวในวินาทีต่อมา
“ นี่!!!สำหรับนายที่กล้าแย่งผัวชั้น ” หน้าที่หันตามแรงที่ฝาดลง ตอนนี้ชาไปทั้งร่าง
เพี๊ยะ!!!! คราวนี้ไม่ได้ฟาดลงบนหน้า คิมฮีซอล แต่มันกลับฟาดลงบนหน้าของเจ้าตัวเอง
“ และนี่!!! สำหรับคนโง่อย่างชั้น ”
สองสายตาที่กำลังจ้องมอง อย่างไม่เชื่อการกระทำ
“ ฮยอกแจ นายกำลังเข้าใจผิด ที่จริงนะ.....” คนสวยที่กำลังจะอธิบาย แต่โดนคนร่างสูงกว่า ห้ามเอาไว้
“ นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น สนุกมากสินะ ที่หลอกคนโง่ อย่าชั้นได้ สะใจรึยังที่เห็นชั้นอยุ่ ในสภาพนี้ จริงๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นความผิดของชั้น ชั้นผิดเอง ที่รักนาย ฮันคยอง ” สายตาเฉียดเฉือดที่ส่งมาให้คนที่อยู่ตรงหน้าทั้งคู่
“ นายฟังชั้นก่อนได้ไหม ” ร่างสูงที่พยายามอธิบายเรื่องราวทั้งหมด
“ ชั้นไม่ฟัง ไม่ฟังคนลวงโลกอย่างนายอีกแล้ว ไม่ฟัง ไม่ฟัง ไม่....” ร่างสูงที่กระชากคนตัวเล็ก ปากหนาที่ประกบปากบางเพื่อให้ร่างบางหยุดการกระทำที่กำลังทำอยู่ มือเล็กๆระดมทุบลงบน อกแกร่งนั้น
ฮีซอลที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม เดินออกมาจากบ้านของคนร่างสูงโดนไม่ต้องรอให้ เจ้าของบ้านเชิญเรื่องของความรักมีแค่ เค้าทั้งคนสองคนเท่านั้นที่รู้ดี มากกว่าใคร
“ ฟังชั้นได้รึยัง ” เสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้น
เพี๊ยะ !!!! มือเล็กฟาดลงบนหน้าคนที่อยุ่ ตรงหน้า “ ทำไม ต้องหลอกชั้น ” เสียงสั่นตามน้ำตาที่กำลังไหล
“ ชั้นไม่ได้หลอกนาย ชั้นไม่ได้ ฮีซอล นายเข้าใจ บ้างสิ มีเหตุผลบ้างสิ ลีฮยอกแจ ”
“ ชั้นไม่มีอะไร จะพูดกับนายทั้งนั้น นายหลอกชั้นทั้งๆที่ชั้น จับมันได้ คาหนังคาเขา นายก็ยังหลอกชั้น ”
“มันไม่ใช่ อย่างที่นายเข้าใจเลยนะ ”
“ ชั้นโง่ มากไหมฮัน นาย รักเค้าทำไมไม่บอก ฮือๆๆ หลอกชั้นทำไม หลอกชั้นทำไม ” มือเล็กๆที่ฟาดลงบนอกแกร่ง
“ ฮยอกแจ ฟังชั้น” เสียงร่างสูงตวาดขึ้น
“ ไม่ ไม่ฟัง”
“ อึก !!! ” ร่างเล็กที่ถูกโยนลงบนเตียงกว้าง
“ ปล่อยชั้นนะ ” ฮยอกแจพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการพันธนาการของคนที่คร่อมตนอยู่
“ ไม่ปล่อย ” ร่างสูงโน้มหน้าให้ มากขึ้น ปากหนาไซร์ลงที่ต้นคอขาวละเอียดนั้น ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เคย หยุดหลงไหล แต่ตรงกันข้าม ยิ่งได้ทำก็ยิ่งห้ามการกระทำตัวเองไม่ได้
น้ำใสๆที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย แม้ไม่ได้ห้ามกระทำของคนร่างสูง แม้ตอนนี้จะทำได้แค่นอนนิ่งๆ แต่ความสั่นไหวยังคงเกาะกินในใจ นายนอนกับเค้าแล้วก็มานอนกับชั้น หึหึ เจ็บดีนะ ลี ฮยอกแจ ดูสิ น่าสมเพชสิ้นดี....ไอ้คนโง่
โง่ที่โดนหลอกยังไม่พอ ยังนอนนิ่งให้เค้าทำตามใจตัวเองอีก น่าขำชะมัด
ร่างที่ไร้อาภรณ์ใดๆ เปิดเผยให้คนที่กำลังทำตามใจตัวเอง แม้คนตัวเล็กจะนอนนิ่งๆ ที่ครั้งที่มือหนาลูบไหล้ ไปยังส่วนต่างๆมันกลับ ตื่นตัว อย่างปฎิเสธไม่ได้
การกระทำทุกอย่างหยุดลง ร่างสูง จ้องมองร่างขาวที่นอนนิ่งๆให้เค้าทำตามอำเภอใจ แม้ยังไม่ได้ลุกล้ำอะไรมากมาย แต่การที่คนรัก นอนนิ่งอย่างนี้ก็ ทำให้ หงุดหงิดไม่แพ้กัน
“ ชั้นไม่ได้ ทำอะไรกับเค้า อย่างที่นายเข้าใจหรอกนะ ” ร่างสูงพูด ก่อนจะ จุมพิตที่หน้าผากใสของคนร่างเล็ก
“...................” ไร้เสียงตอบรับมีแต่การนิ่งเฉยจากคนที่เค้ากำลังพูดด้วย
ร่างสูงเดินไปหยิบของสิ่งหนึ่งที่อยู่ บนโต๊ะ มาให้คนร่างเล็กดู
“ ชั้นให้ ฮีซอลมาสอนชั้น ถักมัน เพื่อจะมอบให้นายในวันครบรอบ 3 ปีที่เราครบกันไง ” เสื้อไหมพรมที่ยังถักไม่เสร็จสีฟ้าซับไฟส์ ที่มันคงตัดกับผิวขาวละเอียดน่าดูเมื่อสวมใส่
ก่อนหน้านี้
หลังจากที่ร่างสูงส่ง ร่างเล็กให้เข้าบ้าน ก็ต้องปี่มาบ้านตัวเองโดยด่วน
“ เอานี่ของที่สั่ง สีที่ต้องการพร้อมอุปกรณ์ เริ่มทำเลยไหม ” ฮีซอลพูดขึ้นก่อนจะชูถุงกระดาษที่บรรจุ อุปกรณ์การทำอยู่
“ ทำเลยสิ จะรอให้ ผ่านวันก่อนรึครับ ”
“ งั้นก็ทำ กันเลย”
การที่จะสอนในคน ไม่เป็นกับการถักเสื้อไหมพรม เป็นในวันเดียว คงไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วคงทำกันไม่ได้ด้วย บอกว่าจะทำให้ เจ้าตัวก็บอกว่า เดี๋ยว ฮยอกแจจะไม่ประทับใจ เฮ้อออออ !!!! แล้วดู สภาพตอนนี้
“ ฮันอะ เบาๆสิ ” มือหนาที่จับเส้นไหมพรมยังกะจะให้ขาดเสียให้ได้
“ ก็มันลำบากนี่น่า แบบนี้นะ เปลี่ยนไม่ได้เหรอ ” เสียงอ้อนเผื่อ คนสวยจะสอนถักแบบที่มันง่ายกว่านี้ให้
“ ไม่ได้ ” เสียงหวานที่แข็งขึ้นเหมือนโดนขัดใจอย่างมาก
“ โธ่ ซินใจร้าย” ร่างสูงเหมือนโดนดุอย่างแรง เหมือนเด็กที่ไม่ได้ของที่ต้องการ ก้มหน้าก้มตา ถักไหมพรมที่อยุ๋ในมือ อย่างขะมักเขม้น เพราะกลัวนางฟ้าจะกลายเป็นนางพยา ซะก่อน
“ ใจร้ายไง อ๊ะ ฮัน อ๊า อย่าทำอย่างสิ ชั้น ไม่ไหวแล้วนะ ...... ชั้นหมดความอดทนที่จะสอนนายถักมันแล้วด้วย ” ก็บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้จับเบาๆ เฮ้ออออ !!! ละเหี่ยว ใจจริงๆ
ร่างเล็กที่ฟังคนตรงหน้าอธิบาย หน้าชา สักพักก่อนที่จะพูดขึ้น
“ แล้วที่ครบรอบ ละ”
“ ก็ถึงวันครบรอบเมื่อไหร่ นายต้องคือชั้น เป็น ตัวนายไง ” เสียงทุ้มกระซิบลงข้างหู ของฮยอกแจ เล่าเอาคนได้ยิน หน้าขึ้นสีเลยทีเดียว
“ บ้า !!!! นายนี่มันบ้า ชัดๆเลย แล้วนี่ ฮีซอล” ร่างเล็ก คว้าหมอนที่อยู่ข้างๆ ระดมตีลงที่แขนแกร่งนั้น ก่อนจะหยิบสีซับไฟส์ที่อยุ่ในมือ คนร่างสูงมาดู
“ มัน ไม่สวยหรอกน่า ชั้นก็ กะจะไม่ให้หรอก เพราะว่านายคงไม่ใส่แน่ๆ” ร่างสูงพูดก่อนจะเกาหัวหัวตัวเอง เพื่อหลบอาการเขิลล์ที่ถูก ร่างเล็กจ้อง
จุ๊ฟ เล็กๆถูดส่งให้คนที่กำลังเขิล์ล เบิกตากว้าง
“ ขอบคุณนะ ไอ้มังกือ ถึงแม้มันจะมีแค่ครึ่งตัว ชั้นก็จะใส่ ”
ร่างสูง สวมกอด คนรักที่ตอนนี้ กอดเสื้อที่เค้านั่งพยายามถักมันด้วยความลำบากเพราะเค้าก็ ใช่ว่าจะ ถนัดกับสิ่งเหล่านี้ ถ้าไม่ได้ ฮีซอลก็ คงไม่รอดเหมือนกัน
“ ฮัน ชั้นอยากขอโทษ ฮีซอล ” ร่างเล็กพูดก่อนจะจ้องหน้าคนร่างสูง
“ ฮีซอลนะ คงเข้าใจอยุ่แล้ว ”
“ เหรอ”
“ อื้ม แต่ตอนนี้ ขอค่าเสื้อครึ่งแรกก่อนนะ ”
…………………………………………………………………………………………………………
รอนานไหมค่ะ
ขอโทษจริงๆค่ะ ช่วงนี้ จุ๊บจิ๊บติดสอบค่ะ
ก็เลยไม่ได้อัพ
SF ตอนต่อไปคงรอนานหน่อยนะค่ะ
I U and HIM จะปั่นให้เสร็จในเร็ววันค่ะ ขอโทษจริงๆสำหรับคนที่รออยู่
สู้ต่อไป
ขอบคุณ สำหรับคอมเมนท์ค่ะ ขอบคุณทุกๆเมนท์เลยจากใจ
ตอนนี้ สมการรอคอยรึเปล่าค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามเสมอๆค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น