คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [ SF ] >>HanHyuk(มั้ง!!!!)>> นางฟ้า..ใจร้าย P. 2 (100%)
( เที่ยงนี้ชั้นไปกินข้าวด้วยไม่ได้นะ ต้องพาฮีซอลไปเดินดูรอบโรงเรียน )
( วันนี้ชั้นไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ ต้องพาฮีซอลไปซื้อของ )
( วันนี้ชั้นต้องอยู่ ติวหนังสือกับ ฮีซอลนะ คงกลับบ้านด้วยไม่ได้ )
ตั้งแต่ เค้าเข้ามานายก็เปลี่ยนไป จากที่ทุกๆอย่างมันเคยเป็นของชั้นแต่วันนี้ มันไม่ใช่ ไม่ใช่แล้ว ฮันคยอง ทุกอย่างในวันนี้ของนาย นายให้ เขา นายให้ คิม ฮีซอล นางฟ้าแสนสวย คนแสนดีคนนั้น ของนาย
ร่างเล็กๆเดิน ช้าๆอยู่ภายในบริเวณของโรงเรียน แรงที่เคยมีหดหายไปตามกำลังของหัวใจ
“ ไม่ใช่ๆ หักข้อมือลงอีกนิด ” ร่างสูงของฮันคยองจับข้อมือเล็กๆของฮีซอลให้ หักลงเพื่อ โยนเจ้าลูกกลมๆให้ลงห่วง
“ ซ่วบ!!!! ” เสียงโยนลูกบาสลงห่วง
“ ชั้นทำได้แล้ว ฮัน ” ฮีซอล พูดขึ้นก่อนจะสวมกอด ฮันคยองที่ยืนอยู่ ด้านหลัง
“ เห็นไหม ชั้นบอกแล้ว หัดอีกหน่อย สอบผ่านแน่นอน ” ร่างสูงขยี้หัว คนที่ตนให้ ชื่อว่าเป็น นางฟ้า เบาๆ
คิมฮีซอล นางฟ้าแสนสวย คนที่ใจดี น่ารักและอ่อนหวาน เพื่อนใหม่ที่เพิ่งเข้าเรียนไม่นาน แต่ตอนนี้เขาสนิทกับฮีซอลมาก มากจนบางที เขาลืมใส่ใจอะไรไป
สายตาเล็กสั่นนิดๆก่อนที่น้ำใสๆจะไหลลงมา มือเล็ก เช็ดน้ำนั้น ออก อย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากอ่อนแอ ให้ใครเห็นทั้งนั้น สายตาของคนทั่วไปในตอนนี้ มีแค่ คำว่าสมเพช และ เวทนา เท่านั้น ที่อ่านออกจากดวงตาที่มองเขา ฮันคยองเหมาะกับฮีซอล มากกว่า ลีฮยอกแจ สิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ บอกได้ชัดเจนที่สุด
อากาศหนาวที่พาให้คนตัวเล็ก ห่อไหล่ลงและกระชับเสื้อตัวหนาที่สวมใส่อยู่ให้แน่นขึ้นอีก
“ ฮยอกแจ ” เสียงหอบเล็กๆเพราะวิ่งตามมา ของฮันคยอง เรียก ลีฮยอกแจ ให้หยุดเดิน แต่คนตัวเล็กนั้นได้แค่หยุด แล้วก็เดินต่อไป ราวกับไม่ได้ยินเสียงนั้น ก็ว่าได้
“ เดี๋ยว สิ คุยกับชั้นก่อน ” คนร่างใหญ่กระชากข้อมือเล็กๆนั้น แต่ไร้เสียงตอบรับใดๆ สายตาตัดพ้อที่ส่งมาให้ คนร่างสูงนี่เค้ากำลังเล่นสงครามประสาทกับคนร่างสูงอยู่รึไง
“ นายเป็น อะไร นะ โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความไป ก็ไม่ส่งกลับ ไปหาที่บ้าน แม่ก็บอกว่า นายไม่อยู่ นายเป็นอะไรกันแน่ ลีฮยอกแจ !!!! ” ร่างสูงดึงร่างเล็กนั้นเข้าไปในซอก กำแพงอับที่อยู่ ด้านข้าง
อึก!!!! เสียงหลังเล็กๆที่ถูกดันลงกำแพงหนา
“ ตอบชั้นสิเป็นอะไรละ ” สายตาดุที่จ้องมอง คนร่างเล็ก เพื่อหาคำตอบ จากสายตา ว่างเปล่านั้น
“ เปล่า ชั้นไม่ได้เป็นอะไร ” ฮยอกแจตอบคนที่อยุ่หน้าเขา
“ฮีซอลนะ เค้าดีมากไหม” ร่างเล็กถามขึ้น ด้วยเสียงที่ไม่เต็มนัก
“ถามทำไม ”
“ ตอบชั้นสิ เค้าดีมากไหม นางฟ้าของนายนะ ดี มากไหม” ร่างเล็กๆตะคอกใส่คนร่างสูง
“ เค้า.....”
“ เค้าคงดีมากสินะ นายถึงบรรยาย ความดีของเค้าไม่หมด แต่นายร็ไหม คนดีของนายนะ ทำร้ายชั้น !!!”
“ หืมม ฮีซอลนะเหรอ ”
“ หึหึ นายคงไม่เชื่อละสิ ”
“ เค้าทำร้ายอะไรนาย ” มือเล็กคว้ามือคนที่สูงกว่ามาไว้ที่ทาบที่หน้าอกข้างซ้าย
“ เค้าทำร้ายชั้น ตรงนี้ ”
น้ำตาหยดเล็กๆที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย คนตัวเล็กร้องไห้ตัวโย แทบพูดไม่เป็นคำ เค้าเจ็บ เค้าอยากให้คนที่ยืนจับหัวใจเค้าตอนนี้รู้ว่า เค้าเจ็บมากแค่ไหน
“ ชั้นรู้ เขาดีที่สุด แต่ทำไม เค้าต้องพานายไปจากชั้นละ ฮือๆๆ บอกชั้นชิ ฮัน บอกชั้น” ร่างเล็กเขย่าร่างสูงเพื่อระบายความเจ็บทั้งหมดที่มี
“ ถ้านาย ไม่พบเขา เราคงรักกันอยู่ แล้วชั้นก็คงไม่ต้องถูกทิ้ง วันนี้นายโกหกชั้น นายโกหก นางฟ้าไม่ได้แสนดีหรอก มีเค้าแล้วชั้นถูกทิ้ง นางฟ้าของนายที่จริง ใจร้าย ”
“ ฮยอกแจ” ร่างเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะดึงเข้ามากอด
“ ฮือๆๆ ไม่จริงอะ ไม่จริงๆ นายโกหก อึก คิมฮีซอลไม่เคยแสนดีเลย เค้าแย่งนายไปจากชั้น เค้า ไม่เคยแสนดี ไม่เคยเลย ฮือๆ ” ร่างเล็กกอดร่างสูง ร้องไห้ แทบขาดใจ ฮัน จะไปจากเค้า ฮีซอลนางฟ้าใจร้ายกำลังจะพาฮันไปจากเค้า นั้นคือสิ่งเดียวที่ร่างเล็กคิด
“ เดี๋ยว นายกำลังจะทำอะไรนะ ” ร่างสูงพยายามดึงมือร่างเล็กที่กำลังจะ ปลดซิบกางเกงของเขา
“...............” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากร่างเล็ก มือเล็กนั้นยังคงดื้อรั้งที่จะ สัมผัสมันต่อ
“ เดี๋ยว คุยกันก่อน ฉัน......” เสียงเงียบลงเพราะปากเล็กๆที่ประกบร่างสูง ระดมจูบอย่างบ้าคลั่ง หน้าขาวซุกไซร่ไปตาม ซอกคอและไหล่ปลาร้าของร่างสูง มือเล็กจับมือหนามาวางบนก้มมนก่อนจะบังคับให้บีบแน่น
แต่การกระทำนั้นก็ หยุดลง
“ ฮึก ฮือๆๆๆๆ ฮีน อย่างทิ้งชั้นเลยนะ อย่างทิ้งชั้น อย่ารักเค้า ได้ไหม ฮันอย่ารักเค้า ” ร่างเล็กพูดทั้งๆที่ยังไม่เอาปากออกจากร่างสูง
“ ฮยอกแจ ชั้นขอโทษ ” มือหนาดึงคนตัวเล็กเข้ามากอด ก่อนจะจูบซับน้ำตานั้น
“ ฮัน อย่ารักเขา อย่ารักเขานะ ” ร่างเล็กที่พูดขึ้น แม้จะแสนเบา แต่กระได้ยินชัดเจนสำหรับคนที่กอดอยู่
“ชั้นไม่ได้รัก ฮีซอล ชั้นรักนาย ชั้นรักนายลีฮยอกแจ ” ฮันคยองกอดคนตรงหน้า เขาไม่หวังอะไร ถ้าฮยอกแจจะโกรธเค้าก็คงไม่ผิด แต่อย่าร้องไห้เลย แค่ชั้นเห็นมันไหล ใจชั้นก็ อ่อนแล้ว ชั้นแพ้นายฮยอกแจ ชั้นแพ้ตาคู่นั้น แพ้ แพ้ราบคาบด้วย
“ อ๊ะ ไอ้มังกือ จะทำอะไร อายเค้าเดี๋ยวใครเห็นเข้า ” มือหนาที่กอดคนตัวเล็กไว้เฉยๆ ตอนนี้ ค่อยๆเลื้อยเข้าไปในเสื้อของคนตรงหน้า
“ เมื่อกี้นาย ยังไม่เห็น อายเลย ” มือหนายังคงสาระวนกับหลังเนียน ปากร่างสูงที่ซุกไซร์อยู่ที่ซอกคอขาวนั้น
“ ฮัน พอก่อน ” อยอกแจ ผลักร่างสูงที่ลุกล้ำเขาหนักขึ้น
“ หน่านะ ตั้งหลายวันแล้วชั้นอดใจไม่ไหวหรอกนะ ”
“ก็ไปอยุ่ ให้มัน บ่อยเข้าสิ นางฟ้าของนายนะ สักวันเถอะ จะได้มาทำเมีย ” ร่างเล้กผลักร่างสูง ก่อนจะเดินออกจากซอกกำแพงนั้น
“ อ่า อย่างสิ งอนมากๆ เดี๋ยวพาไปหาเพื่อนที่ สวนสัตว์นะ ”
“ หา!!!! ไอ้มังกือ แกว่าชั้นไป ลิง รึไง ” ฮยอกแจชี้หน้าคนตรงหน้าอย่าคาดโทษ
“กระต่ายม้าง อย่างงี้อะ ” ร่างสูงเริ่มสปีดการเดิน ก่อนที่ภัยจะมาถึง
“จะหนีไปไหน มานี่นะ ไอ้มังกือ ” ร่างเล็กที่วิ่งไล่คนร่างสูง จนถึงบ้านคนที่พยายามวิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ ไม่ทัน สักที
“ มานี่เลย ” ร่างสูง คว้าคนร่างเล็กมากอดไว้หลวมจากทางด้านหลัง “ ชั้นมีนายคนเดียว เป็นเมียของชั้น แค่นี่ก็ร้อนแรงจนลุกจากเตียงไม่ไหวแล้ว ” เสียงเข้มที่กระซิบลงข้างๆหู คนตัวเล็ก เล่นเอาคนฟังหน้าขึ้นสีเลยทีเดียวก่อนจะโดนทุบต้นแขนแกร่งไปเต็มๆ
เครื่องมือ สื่อสาร ขนาดจิ๋ว สั่นอยุ่ในกระเป๋า ของร่างสูง ก่อนรอยยิ้ม บางๆๆจะผุดขึ้น
“ ฮัลโหลครับ ว่าไง ซิน” เจ้าของเครื่องกรอกเสียงลงไปตามสาย
“ ฮัน ชั้นถึงนายแล้วนะ นายอยุ่ไหนแล้ว ” เสียงหวาน ลอดผ่านสายมา
“ คร๊าบบบ จะไปเดี๋ยวนี้เหละ รอแปปนะครับ ”
“ อื้มมม เร็วๆละ มาสายชั้นงอน แล้วมันไม่ตื่นละก็ ชั้นไม่รู้นะ”
“ ไม่นะ ซิน อย่าแกล้ง ฮันสิ จะไปเดี๋ยวนี้เหละ ” ร่างสูงเก็บเครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กก็ก่อน ดิ่งตรงไปสู้บ้านทันที
สองร่างที่คลุกกันอยู่ บ้านเตียงใหญ่ ข้าวห้องที่กระจัดกระจายเต็มห้อง มือหนาที่กำลังสารวนอยู่กับของชิ้นนั้นให้มือ ของใหม่ที่เพิ่งเคยแตะมันเป็นครั้งแรก
“ ฮันอะ เบาๆสิ ”
“ ก็มันลำบากนี่น่า แบบนี้นะ เปลี่ยนไม่ได้เหรอ ”
“ ไม่ได้ ” เสียงหวานที่แข็งขึ้นเหมือนโดนขัดใจอย่างมาก
“ โธ่ ซินใจร้าย”
“ ใจร้ายไง อ๊ะ ฮัน อ๊า อย่าทำอย่างงั้นสิ ชั้น ไม่ไหวแล้วนะ ”
อีกฝั่งหนึ่ง
“ ฮยอกแจ แกโทรไปบอกฮันทีสิ ว่าคิบอมลืม เอกสารไว้ในกระเป๋าฮันนะ” ดงแฮที่โทรศัพท์มาหาฮยอกแจในตอนเย็นของวัน
“ ก็โทรไปเองสิ ”
“ พี่ฮัน ปิดเครื่อง นะ โทรเข้าเบอร์บ้านก็ไม่รับ แกไปบอกให้หน่อยสิ แค่นี้เหละ ” สายที่ถูกตัดไปโดยไม่ฟังคำล่ำลาของเพื่อนสักนิด
“ ไอ้เพื่อนบ้า วางก็ช่วยให้ชั้น ลาด้วยสิ ” ร่างเล็กพูดกับเครื่องสีดำสนิทที่อยู๋ในมือ ก่อนจะหยิบเสื้อหนาวแล้วเดินออกจากบ้านไปยังบ้านของคนร่างสูงทันที
ตอนนี้รอนานกันไหม สมการรอคอยรึเปล่าเนี้ย
ตอนนี้จุ๊บจิ๊บติดสอบ เพิ่งเสดไป 2 วิชา ปาดเหงื่อไป 2 ลิตร เหลืออีก 4 วิชาแระ เห้ออ เซง จิตตกเลย
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ค่ะ รักคนอ่านเพิ่มขึ้นอีกแระ
สำหรับตอนนี้ จุ๊บจิ๊บไม่มีอะไรจะบรรยายแค่จะบอกว่า
เอ๊ะ!!! ฮันซินเหรอนั้น อ๊ากกก (จุ๊บจิ๊บเริ่มสับสนตกลงว่า) ฟิคเรื่องนี้ เอ๊ะ!!!!!!ยังไง แล้วฮยอกกำลังจะไปหาฮัน...0.0
ลุ้นวันละนิด จิตแจ่มใส นะค่ะ
(เพี้ยง!!! ใครเขวี้ยงรองเท้ามา)
ความคิดเห็น