คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 03 , Court
Chapter 03 , Court
“เดี๋ยว อยู่ด้วยกันก่อนดิ” ผมคว้ามือเล็กๆนั่นเอาไว้ ไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงไม่อยากให้เค้ากลับ
“ทำไม”
“ก็ไม่มีอะไร ไอ้เจมส์มันก็ไปแล้ว มึงอยู่กับกูก่อนดิ”
“กูจะอยู่กับมึงทำไมมิทราบ กูเพิ่งรู้จักมึง กูไม่ไว้ใจมึง”
“งั้นมึงเป็นเพื่อนกับกูนะ” ความจริงไม่จำเป็นหรอกที่ผมต้องไปรู้จักกับคชา เราแต่เผอิญผ่านมาแล้วก็น่าจะผ่านไป แต่ผมรู้สึกแค่ว่า...ผมอยากจะรู้จักคนๆนี้ให้มากขึ้นเท่านั้นเอง
“เพื่อน ?”
“ไม่ กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง” แอบหยิ่งนะเนี่ย บังอาจไม่อยากเป็นเพื่อนกับสุดหล่ออย่างผม
“งั้นเป็นมากกว่าเพื่อนก็ได้” แกล้งซักหน่อย เห็นหน้านิ่งๆแบบนี้แล้วหมั่นไส้ ! - -
“ห๊ะ ว่าไงนะ” คชาขมวดคิ้วแน่น คงคิดว่าตัวเองฟังอะไรผิดล่ะมั้ง
“เลือกเอา ว่าอยากเป็นแบบไหน” ผมยักคิ้วกวนๆให้อีกฝ่าย
“ไม่เอาซักอย่าง”
“คิดให้ดีๆนะ ตอนนี้มึงอยู่ในห้องกู ถ้ามึงไม่ตอบ กูอาจเกิดอารมณ์...ปล้ำมึงก็ได้” ได้ผล คำขู่ของผมทำเอาไอ้หน้าหวานและหน้าเดียวรีบถอยห่างผมในระยะร้อยเมตรเลยทีเดียว
“กูแจ้งตำรวจนะโว้ย” มันโวยวายจากมุมห้อง
“กลัวที่ไหน กว่ามึงจะได้แจ้งตำรวจ มึงก็เสร็จกูแล้ว” ผมเดินเอื่อยๆเข้าหามันอย่างใจเย็น
“เชี่ย เลว อย่าเข้ามานะโว้ย กูร้องจริงๆนะ” ถ้ามันมุดเข้ากำแพงได้ ผมว่ามันคงทำไปแล้วแหละ อะไรจะกลัวขนาดนั้น ผมไม่น่ากลัวเลยนะจะบอกให้
“ร้องดิ กูจะปิดปากมึงด้วย ปาก ของ กู” เน้นคำเพื่อความหื่นเข้าไปอีก เก่งจริงๆกู เรื่องแบบนี้ - -
“ห่าเต๋า มึงอย่า”
“มึงก็บอกมาสิ ว่ามึงจะเลือกอะไร” ผมพูดในขณะที่ก้าวเท้าเข้าหามันเรื่อยๆ
“กูไม่อยากรู้จักมึงเข้าใจมั้ย ไอ้หื่นกาม !”
“ตามใจมึง งั้นกูเลือกเอง” ผมส่งยิ้มกริ่มให้มัน ให้มันรู้ไป ว่าเต๋าไม่เคยแพ้ใคร...
“พูดไม่รู้เรื่องว่ะ ถอย กูจะกลับบ้าน” ตอนนี้ผมอยู่ตรงหน้าคชาแล้ว แถมใช้สองมือคั้นเอาไว้ไม่ให้มันหนีไปไหน ถ้าผมตาไม่ฝาดล่ะก็...ผมว่าผมเห็นหน้าคชาออกแดงนิดๆนะ...
“นับตั้งแต่วันนี้ไป...”
“...” คนตรงหน้าผมท่าทางจะตั้งใจฟังน่าดู แกล้งซักหน่อยดีกว่า
“นับตั้งแต่วั๊นนี้ไป้ ~” ผมใส่ทำนองเพลงลงไปนิดหน่อยเพื่อความกวน นั่นก็ได้ผล คนตัวเล็กนี่เริ่มจะหงุดหงิดนิดหน่อยแล้ว
“นับตั้งแต๊วันนี๊ไป๊ ~”
“พูดก็พูดดิวะ มัวแต่บ้าๆบอๆอยู่นั่นแหละ กูอยากรู้นะโว้ยยยยย” ผมเกือบหลุดขำแล้วกับท่าทีโวยวายแบบนั้น แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน
“อ้อนกูก่อนดิ”
“อ้อนห่าอะไรของมึง กวนตีน” คชาเบ้หน้าอย่างรังเกียจๆ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเค้าไม่ได้มีแค่หน้าเดียวแน่ๆ เพียงแต่ผมยังไม่เคยเห็นเค้ายิ้มเลยนะ
“เอ๊า กูนึกว่ามึงอยากรู้ ว่ากูจะจีบมึง” ผมยักคิ้วให้ 2-3 ที ก่อนจะปล่อยมือลง แล้วถอยห่างออกมา
“...” อ่า เค้าไม่พูดอะไรเลยครับ หรือว่าผมจะพูดอะไรร้ายแรงออกไป อยากตบปากตัวเองซักร้อยที ผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ...
“คชา...” ผมหันไปมองคนที่กำลังทำตาโตๆคล้ายอาการตกใจอยู่ตรงหน้า
“...”
“คชา” คนตัวเล็กหันหน้าหนีผม เต๋าคนนี้พูดแรงไปจริงหรอเนี่ย อีกคนถึงได้ช๊อคขนาดนี้ =[]=
“เออ ได้ยินแล้ว เรียกอยู่นั่นแหละ” มันหันหน้ากลับมาเหวี่ยงๆ ที่แท้ก็เขินนี่เอง หน้าแดงใหญ่เชียว
“ว่าไง สิ่งที่กูพูดไป”
“...” เงียบอีกแล้ว เก่งจริงๆเรื่องเงียบเนี่ย - -
“ถ้ามึงไม่ตอบ กูถือว่ามึงอนุญาตนะ...โอเค คชาน้อยของเต๋า” ผมรอจังหวะให้อีกคนพูด แต่ในเมื่อเค้าไม่ตอบ ผมก็เออออเองซะเลย
“แหวะ ห่าไรของมึง กูจะอ้วก”
“เฮ้ย นี่กูยังไม่ได้ทำอะไร มึงท้องแล้วหรอ”
“เชี่ยยย กูจะกลับบ้านเล่า อยู่นี่แม่งปวดกระบาล” มันฟึดฟัดเดินออกไปแล้ว แล้วคนอย่างผมจะยืนรออะไรอยู่ วิ่งตามไปสิครับ
“มึงจะไปยังไง มา เดี๋ยวกูไปส่ง” ผมฉวยโอกาสโอบคอมันไว้ไม่ให้หนี คชาขัดขืนนิดหน่อยแต่พองาม(?) แล้วก็ปล่อยให้ผมคล้องคอไปอย่างสบายใจ
ระหว่างที่ผมขับรถ และคอยฟังคชาบอกทางไปเรื่อยๆ ผมก็แอบมองอีกคนที่สนใจทางข้างหน้า จะว่าไป ดูไปดูมา คชาก็น่ารักเหมือนกันแฮะ อะๆ อย่าสงสัยไปเลยครับ ตอนแรกที่ผมบอกว่าจะจีบน่ะ ผมแค่อยากแกล้งอีกคนเท่านั้นแหละ แต่พอมาคิดๆดูอีกที ผมก็น่าจะจริงจังซักหน่อยดีมั้ยล่ะ...
บรรยากาศด้านนอกรถในเวลากลางคืนที่ตกแต่งไปด้วยแสงสีมากมายผ่านไปอย่างช้าๆ ผมเหยียบเบรกเพื่อให้รถหยุด เพราะสัญญาณไฟแดง
“แผลเป็นไงบ้าง”
“ก็เจ็บ”
“เออ กูว่ามึงลืมขอบคุณกูนะ นี่กูอุตส่าห์ไปขอความช่วยเหลือจากคุณหมอข้างห้องให้มาช่วยทำแผลให้มึง ทั้งๆที่กูกับเค้าไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ” ผมสาธยายความดีให้อีกคนฟังยืดยาว ซึ่งเค้าก็ตอบกลับมาสั้นๆด้วยคำว่า
“อือ ขอบใจ” ห๊ะ สั้นไปเปล่าวะ แต่ผมไม่มีโอกาสจะพูดต่อ ในเมื่อสัญญาณไฟเขียวมาแล้ว
ผมแอบอารมณ์เสียนะ ทำไมคนที่นั่งข้างๆผมถึงได้นั่งหันข้างให้ผมขนาดนี้ รังเกียจผมรึไง ? ผมหงุดหงิดจนมาถึงบ้านคชาเป็นที่เรียบร้อย เจ้าตัวลุกออกไปอย่างเร็วโดยไม่รอผม ผมก็รีบตามลงไป
“นี่บ้านมึงหรอ น่าอยู่ดีนี่ อยู่กับใคร”
“อยู่คนเดียว ขอบใจมึงอีกทีที่มาส่ง ที่กูยอมให้มึงมาส่งเพราะกูไม่อยากเสียตังค์” มันหันมามองผมหน้านิ่งๆ
“เออ กูไม่ว่าอะไรมึงหรอก เพราะกูเต็มใจ จะมาส่งว่าที่แฟนนี่มันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรเลย” ว่าแล้วผมก็จัดการคว้าเอวบางให้เข้ามาใกล้อย่างถือวิสาสะ
“เฮ้ย ปล่อยกูเลยนะ” คนตัวเล็กใช้มือข้างเดียวผลักอกอีกคนให้ออกไป
“งั้นก่อนไป ขอมัดจำไว้ก่อนนะ”
ฟอดดด
“เฮ้ยยย” คชาเอามือมาปิดแก้มทันที ที่โดนอีกคนหอมแก้มไป
“หอมที่สุดเลย”
“เชี่ย หอมกูทำไมสัส กูขนลุก” มันทำท่าลูบแขนอย่างรังเกียจ มีหรอที่ผมจะแคร์
“กูจะทำให้มึงขนลุกมากกว่านี้อีก” ผมย่างสามขุมเข้าไปหาคชาพร้อมทำหน้าที่คิดว่าหื่นสุดๆ
“ไอ่ ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้... ฮึ่ยยยย” คชารีบวิ่งเข้าบ้านไปอย่างเขินๆ ให้ตายเถอะ ผมยิ่งหลงใหลกับท่าทางแบบนั้นแล้วนะ...
10 นาที...10 นาทีแล้ว ที่ผมยังไม่ไปไหน ผมยืนพิงรถคันหรูของผมอย่างสบายใจ ผมมองคนในบ้านที่กำลังทำอะไรซักอย่างอยู่บนโต๊ะผ่านหน้าต่างบานห้องนอนบานใหญ่ที่ไม่ได้ถูกผ้าม่านปิดเอาไว้ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยซักนิด ผมว่าผมออกจะโจ่งแจ้งนะ ยืนอยู่หน้าบ้านเค้าพอดีเป๊ะโดยไม่ได้หลบหรือซ่อนตรงไหน หรือว่าอีกคนตาไม่ดีถึงไม่เห็นผม...
เอาล่ะ เวลาที่ผมอยากจะทำอะไรหรืออยากจะได้อะไร ผมก็อยากจะเห็นผลเร็วๆ ฉะนั้น ผมจะรุกอย่างแรงแซงทางโค้งเลยคอยดู คิดได้ดังนั้น ผมจึงยอมละสายตา และไปขับรถออกเดินทางกลับคอนโด
พรุ่งนี้ นายจะตกใจจนพูดไม่ออกเลย...
...คชา...
----------------------
แอร๊ยยยยยยยยยยย มาลงให้อีกวัน เห็นแก่วันหยุดสุดหรรษาาาาา ~
เปิดเรียนละ เซง ไอ่เปิดเรียนไม่เท่าไร แต่เปิดมาแล้วสอบเนี่ยสิ
ลาตายยยยยยยยยยยยยยยยยยย - - ฟิสิกส์สุกที่รักกกกกก T^T
ความคิดเห็น