คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 08 , Plan
Chapter 08 , Plan
มาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ...
ห้องไอ้เอ๋อ เค้าจำได้แม่น ถึงแม้จะมานอนแค่ไม่กี่ครั้ง แต่จำได้ขึ้นใจ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น ปัญหาอยู่ตรงที่ความเป็นมาต่างหาก เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ตอนไหน ทำไมจำไม่ได้...
ลุกขึ้นตื่นในยามรุ่งสาง สอดส่ายสายตามองหาเจ้าของห้องแต่ไม่พบ เลยตัดสินใจเดินออกนอกห้องก็พบกับไอ้ตัวขาวๆยังกับหลอดไฟแดกแฟ๊บผสมนมนอนเอ้งเม้งอยู่บนโซฟา โดยมีหมอนใบน้อยๆไว้หนุนกับผ้าผืนบางที่ดูแล้วมันน่าจะเอาเป็นผ้าเช็ดตัวมากกว่า ส่ายหน้าเบาๆแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วเดินออกมาพร้อมผ้าห่มผืนโตที่ตัวเองให้ห่มเมื่อคืน
“โด่ ทำเป็นสุภาพษุรุษ เท่ตายแหละ” แขวะนิดหน่อยพอเป็นพิธี ก็จัดการห่มผ้าห่มให้อีกคนได้อบอุ่นขึ้นเสียหน่อย แต่กลับถูกมือหนาขว้าไว้
“อุ่นจังเลย”
“เนียนๆ ปล่อยเลย”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อย..เฮ้ย” คชาถูกคนที่นอนอยู่ดึงให้ล้มตัวลงทับอีกฝ่าย แขนขาวโอบรอบเอวบางเพื่อกันทางหลบหนี ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง มีเพียงผ้าห่มผืนหนาเท่านั้นที่กั้นระหว่างคนสองคน
“อย่าดิ้นมากได้มั้ย”
“ทำไม ก็จะดิ้น ดิ้น ดิ้น ดิ้นให้ตายไปข้างเลย”
“บอกว่าอย่าดิ้นไง”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง ไอ้หน้าขาว” ว่าแล้วก็ยังดิ้นอยู่
“คชา ถ้านายยังดิ้นอยู่แบบนี้ ฉันจะมีอารมณ์แล้วนะ”
“...” หยุดดิ้นทันที ไม่ใช่กลัวอะไรหรอกนะ แค่ห่วงเวอร์จิ้นตัวเองเท่านั้นแหละ !
“ดีมาก อยู่นิ่งๆให้ฉันกอดหน่อย” อยากจะอ้าปากว่า แต่กลืนคำพูดทั้งหมดไปเสียดีกว่า ร่างสูงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นปรับท่าให้อยู่ในท่าที่สบาย ก่อนจะเตรียมตัวหลับอีกครั้ง
ดวงตากลมมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างพิจารณา ไม่เคยได้เห็นใกล้ขนาดนี้มาก่อน ดูไปดูมาก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย นิ้วเรียวบรรจงแตะลงไปที่ปลายจมูก หน้าผาก แก้ม เห็นหลับสบายแล้วอยากแกล้งจริงๆ จิ้มมันแรงๆเลยแล้วกัน
“อื้อ ทำอะไรเนี่ย”
“หมั่นไส้คน นี่ๆๆๆ”
“แกล้งกันนักใช่มั้ย ได้” เต๋ารวบมืออีกคนไว้แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อม
“ไม่แกล้งแล้วก็ได้ นะนะ อย่าทำอะไรเค้าเลยนะตัว” คชาเอ่ยอ้อนๆเมื่อรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย
“มอร์นิ่งคิสหน่อยเป็นไง” ลมหายใจถูกช่วงชิงอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความร้อนแรงแต่ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับหดหายเพราะถูกสูบไปจนหมด รสหวานสัมผัสกี่ที่ก็ไม่รู้เบื่อ ปลายลิ้นตักตวงทุกอนูจนหนำใจถึงยอมปล่อยให้อีกคนเป็นอิสระ
“อร่อยจัง”
“อร่อยอะไร ลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” ใบหน้าหวานแดงซ่านอย่างขัดเขิน โดนจูบแถมยังได้ฟังคำพูดที่น่าอายแบบนี้อีก
“ฮ๊า เป็นเช้าที่ดีที่สุดเลย” เต๋าพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ ถ้าไม่ติดว่าแรงไม่มีนะ ป่านนี้ไอ้นี่โดนเค้าฟาดหางจระเข้ไปแล้ว !!
“ไปคชา กินข้าวแล้วไปมหาลัยกัน”
“ไม่” ผมตอบกลับทันควัน เห๊อะ ทำเป็นปกติเชียวนะ ทั้งที่เมื่อวานยังควงหญิงผ่านหน้าผ่านตาเค้าไปเฉยเลย คชาไม่ยอม !
“เป็นอะไรอีก เมนไม่มาใช่ป่ะ มามากล่ะสิท่า”
“เหอะ ไม่ตลก!”
“อ๊าว เป็นอะไรคร้าบ”
“จะหลีกไม่หลีก”
“ก็บอกว่าก่อนดิ๊ ว่าโกรธเรื่องอะไร จูบเมื่อเช้าหรอ อะไรเล่า เราก็จูบกันออกบ่อย”
เปี๊ยะ !
“โอ๊ย เจ็บนะคชา” ผมจัดการตบปากที่พูดจ้อๆไม่หยุด ยังไม่รู้ตัวอีก ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบที่เค้าควงคนอื่นมาหรอกนะ ผมแค่ไม่อยากเสียเซล์ฟที่อยู่ดีๆคนที่ประกาศปาวๆว่าจะจีบผมดันไปซี้ซั๊วควงคนอื่นตามใจชอบ !
“สม-น้ำ-หน้า” ผมรีบวิ่งออกไปจากห้องก่อนที่คนโดนว่าจะตามทัน คอยดูคชาเอาคืนเถอะ แล้วจะหนาววววววว...
“ฮัลโหล ไอ้เฟรม ช่วยไรกูหน่อย...”
“เอาจริงหรอ ไม่ดีมั้ง เดี๋ยวก็โดนเอาคืนหรอก”
“เออ เอาจริง แล้วเมื่อไรคนที่ว่าจะมาวะ” ผมนั่งเท้าคางรอคนที่ผมให้ไอ้เฟรมไปจัดการตามหา
“นั่นไงมาแล้ว พี่เก่งครับ ทางนี้” ผู้ชายคนหนึ่งเดินตรงมาที่โต๊ะ ด้วยความขาวโอโม่ที่โดดเด่นประมาณหนึ่งแดกกลูต้าไธโอนมาเป็นโหล แต่เอ๊ะ ผู้ชายเนี่ยนะ
“คุณเชี่ยครับ ผมให้คุณไปหาคนมาแกล้งเป็นแฟนผม แล้วทำไมคุณเอาผู้ชายมาล่ะครับ”
“เอ๊า ก็เนี่ยแหละ เหมาะสมสุดแล้ว ขืนเอาผู้หญิงมา เค้าก็หาว่าเป็นคู่ทอมดี้ดิ”
ป๊าบ ! เบิ๊ดกะโหลกให้หัวคว่ำไปซักที ไอ้เพื่อนเลว พูดจาไม่เข้าหู ดูยังไงเค้าก็แมนเหอะ โด่ ! แต่เอาวะ ไหนๆก็มาแล้ว - -
“ขอโทษนะเฟรมที่มาช้า พอดีติดธุระนิดหน่อย” โอ้โห เสียงนุ่มทุ้มจัง เสียงก็หล่อ พอมาเจอใกล้ๆ หล่ออ๊ะ >< เฮ้ย ผมไม่ได้แรดนะ..
“นี่ไงพี่เก่ง ที่เป็นคนขอ” เฟรมมันชี้มาทางผม ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆไปให้ จะโดนพี่แกหาว่าเป็นเกย์มั้ยเนี่ย
“น่ารักจัง ชื่อคชาใช่มั้ยเรา” แหมะ มือขาวๆของพี่เก่งวางลงบนหัวผม ออกแรงขยี้เบาๆ
“ครับ”
“แล้วนี่ทำไมจะต้องให้พี่แกล้งเป็นแฟนล่ะ”
“ก็...”
“มันอยากประชดแฟนตัวจริงของมันน่ะครับที่เจ้าชู้”
“กูยังไม่มีแฟนเลยเหอะไอ้เฟรม กูก็แค่ แค่หมั่นไส้มันเท่านั้นแหละ” จริงๆนะ ผมพูดความจริง...
“แล้วไหนว่าที่แฟนของคชาล่ะครับ เค้าคงไม่ฆ่าหั่นศพพี่ใช่มั้ย”
“ไม่หรอกครับ คนอย่างมัน กาก!”
“งั้นพี่ยอมเป็นก็ได้” เก่งพยักหน้ารับ ก็แค่ถูกชะตากับคชา...
“โหย ขอบคุณมากครับพี่”
กริ๊งๆ
“ไอ้เต๋าโทรมาอะ พี่เก่งช่วยรับหน่อยนะ นะนะนะ” สายตาอ้อนวอนกับน้ำเสียงแสนอ้อน ทำให้เก่งต้องรับโทรศัพท์มือถือสีขาวสะอาดมาไว้ในมือ เพิ่งตอบตกลงไป นี่ได้เริ่มงานแล้วหรือนี่
“สวัสดีครับ” กรอกเสียงลงไปอย่างหวั่นๆ ไอ้คนชื่อเต๋านี่มันโหดมั้ยเนี่ย
-เฮ้ ไม่ใช่เสียงคชานี่-
“เออคือ พอดีคชา...เข้า...เข้า...” เก่งหันมาหาอีกคนเพื่อค้นหาคำตอบที่สมเหตุสมผล
“เข้าห้องน้ำ”
“เข้าห้องน้ำครับ”
-แล้วนายเป็นใคร- น้ำเสียงโมโหที่เล็ดลอดออกมาทำเอาคชายิ้มอย่างมีชัย
“พี่เก่ง ใครโทรมาหรอครับ” จอมบงการวิ่งออกไปในระยะทางหนึ่งแล้วเดินกลับมาพร้อมเสียงที่ฟังดูเหมือนสดชื่นสุดๆ
“อ่อ ไม่รู้สิครับ คงเป็นเพื่อนคชามั้ง” เก่งหันมาตอบโดยที่โทรศัพท์ยังคาหูอยู่
“ช่างมันเถอะพี่เก่ง วางสายแล้วมาอยู่กับคชาสองต่อสองดีกว่า” ผมจัดการปิดการสื่อสารลงเพียงเท่านั้น หัวเราะสะใจให้แก่ความฉลาดของตัวเอง
“พี่ว่า ดูท่าทางเค้าจะหวงคชาเหมือนกันนะ”
“หวงหรอ...ก็ดี...”
-----------
แจ่มจาแด่มแจ่มว๊าววววววววววววว ณ บัด น๊าวววววววววววววว
เรามาแล้ว 55555555555 มาแล้วมาแล้วนะตัวเธอ ><
เรายังฟินค้างจากคอนร้ายกาจ แบบอิจฉาคนที่ได้ไปอ่า เพลงรู้ไหมจัดเต็มมากจ้า >///<
มีอะไรจะบอกแหละ ตอนนี้พล๊อตฟิคเต็มหัวเลย มีหลายแนวมาก แต่ว่าติดเรื่องนี้อยู่ 5555
เอาเรื่องนี้ให้รอดก่อนแล้วกันเนาะ กร๊ากกกกกกกก =_____________________=
ความคิดเห็น