คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 05 , Phone
Chapter 05 , Phone
ผมขับรถออกมาจากมหาลัยอย่างมีความสุขสุดๆ ! ทำไมน่ะหรอ คงเป็นเพราะไอ้ตุ๊กตาหน้ารถข้างๆล่ะมั้ง ตอนนี้มันทำหน้าเอ๋อๆงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ ขำชะมัดเลย กับแค่ผมไปประกาศให้คน(แทบ)ทั้งมหาลัยรู้ว่าผมจะจีบไอ้นี่ มันก็ทำหน้าตาตกใจเป็นแม่ไก่ตาแตกไปเลยแหละ คงไม่คิดล่ะสิว่าผมจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ แคร์อะไร คนหล่อซะอย่าง (?)
“จะพากูไปไหนเนี่ย” คนที่เงียบไปนานมากเอ่ยปากถามผมซักที นี่กะว่าถ้าไม่พูด ผมจะขับรถไปเรื่อยๆนะเนี่ย
“ไปไหนดีล่ะ คชาอยากไปไหน” มันหันมามองผมแปลกๆ คงแหงสิ อยู่ๆผมก็ดีใส่มันทั้งๆที่เมื่อวานแทบจะต่อยกันให้คว่ำ
“โรงบาล...”
“ไปทำไม คชาไม่สบายหรอ”
“โรงบาลบ้า พามึงไปรักษา” เหอะๆ โดนด่าเบาๆ ไม่เครียดครับ ชิวๆ - -
“ไปไม่ได้หรอก ถ้าจะไป ต้องไปโรงบาลทีรักษาเรื่องหัวใจ ตอนนี้หัวใจเต๋ามันกำลังเต้นตูมตาม เมื่ออยู่ใกล้คชา...” อ้วก ทำไมกูต้องเสี่ยวขนาดนี้ อยากแกล้ง คงต้องทนเสี่ยวต่อไป
“เชี่ยเต๋า กูจะอ้วก มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย” ฮั่นแน่ อย่าหลบซะให้ยาก กูเห็นนะโว้ย ว่ามึงหน้าแดงอะ กีสสส มุขเสี่ยวของเต๋าสำเร็จ ! (กระแดะ)
“ไปกินข้าวกันมั้ย กูหิว”
“เออ อยากทำอะไรก็ทำ” มันยังหันหน้าไปทางกระจกมองวิวรอบนอกยังกับมีอะไรน่าสนใจนักแหละ ! มองกูนี่ ขาวๆหล่อๆบาดใจสาวอยู่ตรงนี้ มองทำไมไอ้ต้นไม้เขียวๆน่ะ
ตอนนี้เราก็มาถึงห้างใหญ่ใจกลางเมืองแล้วล่ะครับ ตอนแรกไอ้คชามันจะไม่ยอมลง บอกว่าหิวก็ไปกินจะรออยู่ตรงนี้ บ้าป่ะ ? ผมเลยต้องกึ่งจูงกึ่งลากมือมันมาถึงนี้ ขอแอบบอกหน่อยละกัน มือคชาโคตรนิ่มเลย...
“กินไรดี” ผมมองไปรอบๆร้านอาหารมากมายที่ตั้งเชิญชวนลูกค้าด้วยการแต่งหน้าร้านให้น่ากิน
“เหี้ย อร่อยดีนะมึง” ขวับ ! ผมหันกลับไปมองไอ้คนที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างแรง
“เคยกินหรอ ถึงรู้”
“เออ มึงลองกินดูบ้างดิ เนี่ย ติดตีนกูอยู่เนี่ย” มันยกขาขึ้นมา
“ไม่ กูไม่ได้รสนิยมเดียวกับมึง” ผมพูดแล้วหันไปมองหาร้านอาหารต่อ
“งั้นก็ควายมั้ยมึง อันนี้ก็โอเคนะ ควายยยยยยยยย!” มันตั้งใจเน้นคำว่าควายใส่หน้าผม นี่กูอุตส่าห์พยายามให้ต่อปากต่อคำกับมึงแล้วนะ ไอ้เตี้ย !
“กวนกูดีจริงๆ มานี่” ผมจับมืออีกคนแน่น เดี๋ยวมันคิดจะหนี
“ปล่อยกู กูเดินเองได้” มันสลัดมือผมอีกแล้ว ไม่เมื่อยบ้างหรอ สลัดสะบัดมาทั้งทาง แล้วใครจะไปยอมปล่อยง่ายๆ ยิ่งแกล้งยิ่งสนุก เมื่อคิดได้ดังนั้น ความคิดอันชาญฉลาดและชั่วร้ายก็เข้ามา...
“ไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“ห๊ะ ห้องน้ำ ไหนมึงบอกหิว”
“ก็ตอนนี้กูอยากเข้าห้องน้ำ มึงก็ต้องเข้าด้วย”
“มึงก็ไปของมึงคนเดียวเด้ เกี่ยวไรกับกูเล่า ตัวไม่ได้ติดกันเป็นแฝดอินจันนะโว้ย” ว่าไปนั่น ยังไงมันก็ต้องตามผมมาอยู่ดี ฮึดฮัดไปก็ไร้ประโยชน์ แรงมันสู้แรงผมไม่ได้ซักนิด
“เฮ้ยไอ้เต๋า มึงทำอะไรของมึง” ไอ้ตัวเล็กโวยวายใหญ่ เมื่อผมลากมันเข้ามาให้ห้องน้ำแล้วก็ดันมันเข้าไปในห้องน้ำห้องเล็กอีกที จัดการล๊อกประตูเสร็จสรรพก่อนจะส่งยิ้มร้ายๆให้มันทีนึง
“ทำอะไรดีน้า อยู่ในห้องน้ำเล็กๆแคบๆกันสองคนเนี่ย” ผมดันมันให้ชนกับผนังห้องแล้วเข้าประชิดตัวมันจนหนีไปไหนไม่ได้
“ไอ้หื่น ออกไปเลยนะเว้ย ไม่งั้นจะร้องจริงๆด้วย”
“แล้วไง ใครจะได้ยิน ประตูด้านนอกกูก็ล๊อกแล้ว แถมบริการพิเศษด้วยการเอาป้ายมาตั้งว่า กำลังทำความสะอาด”
“มึงไปทำตอนไหน”
“ตอนที่มึงยุ่งอยู่กับการแกะมือกูออกนั่นแหละ ซื่อบื่อแล้วยังเซ่อซ่าอีกนะ” ยักคิ้วให้หนึ่งทีเป็นการกวนเบาๆ มันอ้าปากค้างประมาณว่า ทำไมมึงชั่วได้ขนาดนี้ อ้าว แล้วผมจะด่าตัวเองทำไม - -
“เลวอยู่ในสันดารป่ะ ไอ้เชี่ยเต๋า เหี้ยเต๋า ห่าเต๋า สัสเต๋า” อื้อหือ มาครบเซต ขนาดนี้ยกมาให้กูทั้งสวนสัตว์เลยเหอะมึง ~
ปากมันยังทำหน้าที่ได้ดี ด่าผมต่อไปไม่หยุด ผมจ้องไปที่ปากเล็กอมชมพูระเรื่อที่ขยับตลอดเวลา ก่นด่าผมโดยคำพูดที่พรั่งพรูออกมาไม่ซ้ำจนหมั่นไส้ จัดการครอบครองปากบางนั่นซะจนคำพูดมากมายกลืนหายไปในทันตา...
มันใช้มือทุกอกผมแรงๆหลายที ยอมรับว่าเจ็บนิดๆ ผมเลยรวบสองมือนั่นมาไว้ในมือเดียว ก่อนจะใช้อีกมือประคองใบหน้าหวานให้เอียงพอดีแล้วส่งลิ้นร้อนไปโฉบเอาลิ้นเล็กเกี่ยวตวัดไปพร้อมๆกัน ยิ่งมันหนีก็เหมือนกับตอบรับผม ยิ่งนานจากที่เนิบช้ากลายเป็นเร่าร้อน ผมปล่อยมือคชาออก พอได้อิสระมันก็รีบไขว่คว้าหาที่พักพิงโดยการจับไหล่ผมแน่นเพื่อพยุงตัว
“ไอ้บ้าเต๋า...” ผมผละจูบออกมา คชามันก็พ่นคำด่ามาอีกหน ทั้งปากบวมช้ำแล้วอาการกอบโกยอากาศให้เข้าปอดให้มากที่สุดทำเอาผมหายใจติดขัด ยั่วดีจริงๆ...
“แล้วไง...ไม่ชอบรึไง...”ไม่รอคำตอบ ผมก็จู่โจมอีกครั้งโดยที่มันยังไม่ตั้งตัว มันกำไหล่ผมแน่นกว่าเดิม หวานจนติดใจ...ผมพัวพันอยู่กับการจูบครั้งนี้ ถ้าไม่ติดที่ว่าอีกฝ่ายหายใจไม่ออกผมก็ไม่ยอมถอนจูบออกมาหรอก ผมละออกมาจากปากสวย แล้วไล้เลียคลอเคลียกับซอกคอหอมหวาน จากนั้น...
กริ๊งงงง !
“ฮาโหล!” ผมตะคอกใส่ปลายสายที่โทรมาตอนนี้ ขัดจังหวะกูหมด ไอ้เหี๊ย !
“กูไม่ว่าง!” ผมวางเครื่องมือสื่อสารที่ร้องไม่ดูเวล่ำเวลาไว้ตรงที่วางของด้านข้างแล้วมาสนใจร่างบางตรงหน้าที่หอบโยนอยู่
“พอเลย...ไอ้เต๋า...หยุด...” มันเอ่ยตะกุกตะกักตอนที่ผมลงมือซุกไซร้ซอกคอมันอีกรอบ โวยวายทำไม แค่ยืนตอนนี้มึงยังทำไม่ได้เลย
ผมเลื่อนไปขบเม้มติ่งหูอีกคน แล้วกลับมายังซอกคอหอมๆที่เก่า มันหันหน้าหนีอย่างช่วยไม่ได้ เลยทำให้ผมสำรวจคอขาวๆนี่ได้มากขึ้น อารมณ์ผมกำลังมา ตอนแรกว่าจะแกล้งอยู่หรอกนะ แต่มันคงไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว...
ติ๊ดติ๊ด ติ๊ดติ๊ด !!
ไอ้เหี๊ยยยยยยยยยยย ! ตอนนี้กูโคตรเกลียดโทรศัพท์ทุกชนิด กูจะเผาแม่งทุกรุ่นทุกยี่ห้อเลยคอยดู !!!!!
“ฮะ ฮาโหล...” คชารับโทรศัพท์ของมันอย่างหมดแรง ผมมองมันอย่างเอาเรื่อง ใครโทรมาฟระ !
“ครับแม่ ได้ครับ เดี๋ยวคชาทำให้ ไม่ต้องห่วงครับ บ๊ายบายครับ” อ่าว แม่โทรมา ลูกเขยขอโทษแม่ยายนะครับที่ไม่สุภาพ - -
“ไป กูหมดอารมณ์ละ” ผมดึงร่างบางมาอยู่ในอ้อมแขน
“เชี่ยเต๋า กูจะฆ่ามึง” มันดิ้นอีกแล้ว เคยอยู่นิ่งๆซักทีมั้ย ?
“มั่นใจหรอ เมื่อกี๊ยังสมยอมกูอยู่เลย” คชาเงยหน้ามามองผมอย่างเอาเรื่อง เลยเอาศอกทิ่มที่ท้องผมอย่างแรง
“โอ้ย เจ็บนะมึง”
“สมน้ำหน้า ไอ้บ้ากาม” วิ่งหนีผมอีก ไม่ยอมหรอก ผมวิ่งไปคว้าคชามาแล้วจุ๊บปากมันทีนึง
“ดื้อนักนะ มันต้องเจอแบบนี้” แล้วผมก็หอมแก้มซ้ายแก้มขวามันไปหนึ่งชุด
“เฮ้ย หยุดนะโว้ย หยุดดดดด”
“อยากให้กูหยุดมั้ย” มันพยักหน้าอย่างแรง ดวงตากลมๆที่มันมองมา น่ารักโคตรรรรรรร ถึงแม้จะไม่ตั้งใจทำให้มันน่ารักก็เหอะ
“ทำตัวดีๆ ห้ามทำร้ายกู ห้ามหนีกู ทำได้มั้ย...”
“...” ไม่ตอบ ผมเลยจัดการทั้งหอมทั้งจูบทั้งไซร้จนทำยอมปริปาก
“เชี่ยยยยยย กูยอมก็ได้ ไอ้ฉวยโอกาส” มันยกมือขึ้นมาปัดป้อง
“เออ แค่นี้ก็จบ เป็นเด็กดีนะจ๊ะ คชาของเต๋า” ผมกำลังจะเอาตัวมันออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วมันก็หยุดกึก...
“เฮ้ย รอยอะไรวะ ไอ้เชี่ยเต๋า มึงทำอะไรกู๊ !!” ผมมองรอยแดงๆบนคอคชาผ่านกระจกห้องน้ำ
“รอยที่กูดูดมึงไง” ผมยิ้มกวนๆให้มันทีนึงแล้วโอบคอมันไว้
“ไอ้เชี่ยเต๋า!” มันยกมือจะต่อยผม แต่สงสัยคงนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไรไว้ เลยชะงักและเอามือลงในที่สุด
“ฮึ่ย!!” มันเหวี่ยงใส่อากาศซึ่งผมไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่แล้ว
“ออกไปกันเถอะ คชาสุดที่รัก” ผมกระซิบที่หูเบาๆ
“บอกดีๆก็ได้ ไม่ต้องกระซิบ กูจั๊กจี้”
“กลับบ้านกันดีกว่า....”
“ไหนหิวข้าว” ผมมองคนที่อยู่ในอ้อนแขนก่อนจะพาเดินไปที่รถ ซึ่งมันก็ไม่ได้ขัดขืน สงสัยกลัวคำขู่ผมล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ
“หิวอยู่ แต่ไม่ได้หิวข้าว...หิวคชา...” ไอ้เตี้ยรีบผละตัวออกจากผมทันทีครับ แถมยังทำตาโตตกใจสุดๆ
“อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง กูฆ่ามึงนะโว้ย” คชายกกำปั้นขึ้นมาเป็นการ์ด น่ากลัวตายแหละ...
“กูบอกว่าไง ในห้องน้ำมึงจำได้มั้ย ทำตัวดีๆ ห้ามทำร้ายกู และห้ามหนีกู” มันกรอกตาไปมาอย่างเซ็งๆ
“เออๆ กูไม่ได้กลัวมึงนะ กูแค่ไม่อยากเปลืองตัวกับมึง” มันเดินไปที่รถผมแล้วยืนเท้าคางกับรถรอผม
“พากูกลับไปส่งบ้านด้วย กูเหนื่อยแล้ว”
“ไม่”
“อะไรของมึงอีก ไอ้เชี่ยต๋าวววววว”
“วันนี้ มึงต้องไป นอน ห้อง กู !”
--------------------
มาแล้วค่า ขอโทษที่หายไปนาน อ่านหนังสือยาว นี่แอบแว๊บมาลงนะเนี่ย
เสร็จแล้วก็ อ่านต่อ เฮ้อ - -
เม้นนิดนึงเองเนาะ =[]= ทำไมมันนิดนึงอ่า ไม่สนุกหรอ TT ช่วยบอกกันหน่อยดิ๊
เราจิห้ายยยยยย (ร้องไห้ เผื่อคนไม่เข้าใจ 555555)
เลิฟยู๊ววววววววววววววววววว >< "
ความคิดเห็น