คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 04 , Notice
Chapter 04 , Notice
โอ่ย คชาตายยยยยยยย
ทำไมโลกไม่เห็นใจผมบ้างเลย ทำไมฟ้าต้องส่งผมให่ไปเจอกับคนบ้ากาม หื่น และน่ากลัวที่สุดในโลกกกกกกกกก เกิดมาผมยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลยนะ ส่วนไอ่ผู้ชายเนี่ย มันก็มีบ้างที่เข้ามาจีบผม แต่ไอ่ที่จีบและหื่นแบบนี้ผมยังไม่เคยเจอ คชายังอ่อนต่อโลกนะ
ผมคิดว่าผมโผงผาง ไม่ยอมแพ้ใคร และแมนเต็มร้อยตลอดเวลา 20 ปีที่ผ่านมา แต่พอมาเจอกับไอ่เต๋าเอ๋อบ้ากามหื่นโคตรคนนี้ ผมรู้สึกวูบๆเหวงๆ ตื่นเต้นตลอดเวลา แถมยังรู้สึกใจเต้นแปลกๆเวลาเต๋าเข้าใกล้ สงสัยผมคงต้องไปเช็คร่างกายแล้วล่ะ ว่าผิดปกติตรงไหนรึเปล่า
ผมขยี้หัวตัวเองอย่างแรงแบบที่เคยทำประจำ สบัดหัวอีก 2-3 ที แล้วคว้าหมอนใบโปรดมาเกยคางไว้ ตาแป๋วกระพริบปริบๆแบบว่าไม่มีอะไรจะทำ ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่กลับรู้สึกตะหงิดๆที่ตาข้างขวา คชาเด้งตัวขึ้นมาทันที
“ขวาร้าย ซ้ายดี”
“เชี่ย พรุ่งนี้ไม่ไปไหนดีกว่า” ล้มตัวนอกอีกที หลับตาลงอย่างสบายใจ แต่ก็อีกนั่นแหละ ตาขวามันกระตุกแรงขึ้นมากกว่าเดิม ทนไม่ไหว ต้องลุกขึ้นมาอีกรอบ - -
“กระตุกอะไรนักหนา แม่ง หรือแสดงว่า ถ้าอยู่บ้านต้องแย่ ใช่ๆ ไปเรียนดีกว่าๆ” ลงตัวลงนอนเป็นรอบที่สาม ก่อนจะหลับอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียที
“คชา”
“หือ อะไร”
“กูมีอะไรจะให้มึง” ผมหันไปมองคนที่บอกว่าจะให้ของกับผม ขมวดคิ้วแน่น ของในมือมันแปลกๆนะเนี่ย
“อะไร กูไม่เอาได้ป่ะ” แอบขยาดเบาๆ ถ้าผมตาไม่ฝาดนะ ผมเห็นกล่องมันขยับยุกยิกๆ สิ่งมีชีวิตแน่นอน คชาฟันธง !
“ไม่ได้ กูอยากให้มึงจริงๆ” ผมเอื้อมมือไปคว้ากล่องมาไว้ในมือ ก่อนจะค่อยๆเปิด
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” คชาเด้งตัวจากที่นอนอย่างแรง มองไปรอบๆห้อง อ้าว นี่คือกูฝัน...ค่อยโล่งอกหน่อย
ร่างบางหยิบผ้าขนหนูเพื่อนเตรียมตัวไปอาบน้ำ พลางนึกถึงเรื่องที่เพิ่งฝันไปยังขนลุกไม่หาย อยากรู้มั้ยว่าคชาฝันว่าอะไร...
...
แมลงสาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ !!!
โอ้วแม่เจ้า แมลงสาบยั๊วะเยี๊ยะเต็มกล่องไปหมดเลย ไม่ต่ำกว่า 20 ตัวอะ คชาจะเป็นลมมมมมมมมมมม
หลอนสุดๆ
ไม่เพียงเท่านั้น มันยังบินตรงมาหาคชาที่โคตรกลับแมลงสาบบิน เพราะมันเดาไม่ถูกว่ามันจะไปทางไหน ถ้ายังไม่ตื่นนะ มีหวังร้องไห้ในฝันชัวร์ๆ - -
“เอาไงดีวะ...” คชายืนอยู่หน้ามหาลัยเดียวใจจดจ่อ คือเรื่องเมื่อคืนที่ฝันไปยังติดตาอยู่เลย หวังว่าไอ้เต๋าบ้านั่นคงไม่เป็นไปอย่างที่เค้าฝันหรอกนะ
“มึงมายืนอะไรตรงนี้” ชายหนุ่มเดินมาแตะไหล่เพื่อนสนิท
“เสือก เรื่องของกู”
“เออ งั้นกูไปแหละ”
“เชี่ย แค่นี้งอนหรอมึง” คชาดึงแขนเสื้ออีกคนไว้
“งอนห่าอะไร ตกลงมึงยืนเป็นพระเอกเอ็มวีตรงนี้ทำไม” เฟรมหันมามองอีกคนที่ทำหน้าเหมือนกับกลัวมหาลัยทั้งๆที่อยู่มาเป็นปีแล้ว
“เออ กูหล่อพอเป็นพระเอกเอ็มวีได้ใช่มั้ยวะ เดี๋ยวกูลองไปออดิชั่นดู”
“ถ้ามึงได้เป็น กูก็พระเอกหนังฮอลิวูดแล้วว่ะ ไอ้หน้าเป็ด”
“สัส กูบอกว่ากูไม่ใช่เป็ด!” ร่างบางตะโกนเสียงดัง จนคนที่เดินเข้าออกหันมามอง
“อ๋อหรอ เดินเข้าไปได้แล้ว กูเมื่อย” ซึ่งเฟรมหาแคร์ไม่ ลากคอเพื่อนสนิทเดินเข้าไปอย่างสบายใจ
“เบื่อออ” ไอ่เฟรมมันบิดขี้เกียจจนผมแอบกลัวว่ามันจะหลังหัก มึงไปเต้นบัลเล่ห์เหอะ บิดจนหัวจะถึงพื้นอยู่ละ - -
“รำคาญว่ะ” ผมแกล้งพูดลอยๆ แต่มันหันขวับ ก่อนจะทำหน้าประมาณว่าเมียทิ้งมาให้ผม
“แล้วไง กูไปขี้ใส่หัวมึงรึไง”
“ไม่ต้องมาพูด กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงเรื่องที่มึงเบี้ยวนัดกูเมื่อวาน” ทำให้ผมเจอกับ...
“เออ กูขอโทษ พอดีกูมีธุระจริงๆนะมึง มึงอย่าโกรธกู” ผมดึงแขนตัวเองออกจากหน้าของมันที่แทบจะเลียแขนผมอยู่แล้ว
“ชดใช้ดิวะ” ยักคิ้วให้ 2 ที แถมยิ้มเจ้าเล่ห์
“อะไรล่ะ ทำได้กูจะทำ ทำไม่ได้หรือไม่อยากทำก็จะไม่ทำ” ดูมัน -*-
“กูยังคิดไม่ออก ไปเถอะ”
“เออๆ แปปนึง กูขอไปคุยกับอาจารย์ก่อน ข้องใจคะแนนว่ะ” ผมพยักหน้าให้มัน เรื่องคะแนนและเกรดถือว่าสำคัญสุดๆกับไอ้นี่เลย ถ้ามันคิดว่าผิดนิดเดียว วิ่งแจ้นหาอาจารย์ทันที จนอาจารย์แกจำหน้าได้แล้วมั้ง
ผมเดินออกมาทางหน้าคณะนิเทศศาสตร์ของผม คนมุงดูอะไรเต็มเลยวะ ด้วยความที่ตัวสูง(?) และความอยากรู้อยากเห็น...หมายถึง มันอยู่หน้าคณะของผม ผมก็ต้องอยากรู้สิครับ อาจเกี่ยวกับตัวผมก็ได้ - - ผมเขยิบเข้าไปอีก จนเห็นสิ่งที่ทำให้คนสนใจได้ก็คือ ลูกโป่ง ลูกโป่งสีสันต่างๆซึ่งเยอะมาก อยู่ตามต้นไม้ เก้าอี้หรือโต๊ะนั่งเล่นหน้าคณะ สวยอะ ผมคิดนะ คนทำโคตรเทพ เมพ มากกกกกกกกกกกกกกกก
เจาะโฟกัสอีกทีผมก็เห็นกล่องของขวัญใบโตวางอยู่ที่โต๊ะ เหอะๆ ไม่ได้อยากว่าอะไรหรอกนะ แต่ไอ่กล่องนั้นน่ะ มันลายเดียวกันกับที่ผมฝันเมื่อคืนน่ะสิ !!! ให้ตายภาพหลอนๆแมลงสาบยั๊วะเยี๊ยะกลับมาในหัวสมองผมอีกครั้ง ผมมองลงไปอีก ให้แน่ใจว่า มันคงไม่ขยับใช่มั้ย และแน่นอนมันไม่ขยับ ปลอดภัย คชาสบายใจแล้วล่ะ
เอาล่ะ คราวนี้ก็เหลือแค่เจ้าของที่มาทำหน้าคณะผมแตกตื่นขนาดนี้ อยู่ไหนวะ อยากเห็นหน้าจริงๆ คงจะหล่อหรือไม่ก็หน้าตาใช้ไม่ได้ ถึงได้ลงทุนขนาดนี้ และความสงสัยต่อมาคือ เค้าจะมาเซอร์ไพรส์ใคร แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว เอ่อ อย่าเข้าใจผิด คชาบอกแล้วว่า มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับคณะนิเทศ คชาเลยอยากรู้ด้วยนิดหน่อย - -
ไม่นาน ก็มีผู้ชายคนนึงเดินออกมาจากไหนไม่รู้ สวมแว่นกันแดดกับชุดนักศึกษาที่ดูแสนธรรมดาแต่โคตรเท่ แต่ทำไมหน้ามันคุ้นๆจังวะ...
“คชา!” เฮือก! สะดุ้งดิครับ อยู่ๆไอ่โคตรเท่นั่นก็เรียกผม ชัดเลย เสียงแบบนี้...
“คชา ออกมาดิ” มันมองมาที่ผมยืนอยู่ โดยทุกคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็หลีกทางให้โดยปริยายเมื่อรู้ว่าคชาคือผม
“อะ ออกไปทำไมวะ” คือผมไม่เคยเป็นที่สนใจขนาดนี้ ผมก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกหรอก
“เต๋าเรียกคชา คชาก็ออกมาสิครับ” เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย ! พูดโคตรเพราะะะะะะะะะะะ !
มันถอดแว่นออก เรียนเสียงกรี๊ดเบาๆจากสาวๆรอบข้างได้เป็นอย่างดี แล้วมันก็เดินเข้ามาหาผม ถอยได้ป่ะ คือตอนนี้ยังไม่ค่อยพร้อม - -
“...” มันเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วลากผมออกไปกลางวงลูกโป่งหลากสี ก่อนจะหยิบกล่องของขวัญใบนั้นมาไว้ในมือ
“คชา”
“หือ อะไร”
“กูมีอะไรจะให้มึง” เอ๊ะ ชักคุ้นๆประโยคแบบนี้
“อะไร กูไม่เอาได้ป่ะ” เริ่มเหมือนแล้ว อย่านะโว้ย กูกลัวนะ TT
“ไม่ได้ กูอยากให้มึงจริงๆ” นั่น นั่นไง๊ คำต่อคำไม่บิดพลิ้ว นี่มึงไม่คิดจะพูดอะไรนอกจากนี้บ้างหรอวะ อะไรก็ได้ ที่ไม่เหมือนในฝันกูอ๊ะ - -
“คือกู...”
“รับไว้เถอะ จากใจกูเลยนะ”
“...” ผมมองกล่องของขวัญสีแดงเรียบในมือมัน ไว้ใจได้มั้ยวะ
“มึงไม่ไว้ใจกูหรอ กูสาบาน กูไม่แกล้งมึงหรอก” สายตามุ่งมั่นจนผมเผลอหลบตามันอย่างช่วยไม่ได้ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
“เออๆ กูรับก็ได้”
“เปิดด้วยดิ” มันบอกผมหลังจากที่ผมเอากล่องมาไว้ในมือเฉยๆโดยไม่ได้ทำอะไรเลย
“เรื่องมากจริงมึง” ด่าไปแต่ก็เปิดตามคำบอก
ตุ๊กตาหมี ?? มึงเอาตุ๊กตาหมีที่พวกผู้หญิงชอบมาให้กูเนี่ยนะ ?? เปลี่ยนเป็นเบ็นเท็นได้ป่ะ กูจะไม่ว่าเลยยยย =[]=
“...” ผมเงยหน้าขึ้นมามองมันด้วยความสงสัย
“กดตรงมือมันสิ”
ต่อจากนี้ไป เต๋าคนนี้ จะขอจีบ คชา คนที่อยู่ตรงหน้าเต๋านะครับ!!
เสียงที่ดังออกมาจากตุ๊กตาหมีตัวโตทำเอาผมนิ่งค้างไปประมาณ 5 วินาที เนื่องจากคนรอบข้างตั้งใจที่จะฟังผมกับเต๋าพูด เลยไม่มีเสียงพูดซักแอะ ทำให้เสียงเจ้าหมีนี่ดังลั่นจนทุกคนได้ยิน
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
เชี่ยหนักกว่าเจอแมลงสาบบินอีก ไอ่เต๋าเอ๋อ มึงทำอะไรของมึ๊งงงงงง
เสียงซุบซิบมากมายดังขึ้นเรื่อยๆ ผมพูดไม่ออกจริงๆนะ ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ มึงกล้าไปแล้ว TT
“ได้ยินแล้วนะคชา ว่าเต๋าจะทำอะไรต่อไป เตรียมตัวรับของขวัญจากเต๋าทุกชิ้นล่ะ” ผมพูดจบก็หยิบไอโฟน4สีขาวสะอาดขึ้นมา ก่อนจะเอาจมูกโด่งกดลงบนแก้มผมแล้วกดชัตเตอร์ทันที ถือว่าเรียกเสียงกรี๊ดได้มากโขเลยแหละ แถมยังมีคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอีกต่างหาก ผมผลักอกมันให้ถอยห่าง แล้วกอดตุ๊กตาหมีแน่น...
คชาโคตรอายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย > <
“ทำอะไรวะ” เหวี่ยงแก้เขิน โอ้ย หน้าหนามากรึไง ไม่คิดแม้แต่จะอายเลยใช่มั้ย !!
ร่างบางเอามือขึ้นมาป้องแก้มตัวเองไว้กลัวอีกคนจะฉวยโอกาสอีก จะหนีก็หนีไม่ได้ คนมันมามุงจนเต็มไม่มีที่ให้กูหนี ! แล้วขอร้อง หยุดถ่ายรูปกูกับไอ้เต๋าซักที ต่อไปกูจะกล้ามามหาลัยมั้ยเนี่ย จัดเต็มขนาดนี้
“ไปกันเถอะ” เต๋าฉวยมืออีกคนมาไว้ในมือ ก่อนจะออกแรงลากมาที่รถคันหรูของตัวเอง
“ไปไหน มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย กูงงหมดแล้ว” คชาพยายามดึงตัวเองไว้ไม่ให้เดินตามอีกคน
“ไม่ได้เล่น จริงจัง” ผมมองลึกลงไปในดวงตาของอีกคน มันไม่มีท่าทีเล่นไหรือแกล้งอะไรเลย
หลบตาดีกว่า แม่งมองนานๆแล้วรู้สึกเขินแปลกๆ ผมปล่อยให้ไอ้บ้าหน้าด้านตัวขาวยังกะหลอดไฟลากไปจนถึงรถคันหรูที่จอดอยู่ตรงหน้า
“อะไรอีก” มันเปิดประตูรถออกในขณะที่ผมยืนอยู่เฉยๆ
“ขึ้นรถดิ ยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ” ตึงโป๊ะ เหมือนมีอะไรมาตบหัวผม เมื่อกี๊มึงยังพูดเพราะกับกูอยู่เลยนะ ไอ้ต๋าวววววววววววววววววววววววว.....
------------------
จุ๊กกรู๊ววววววววววววว - -
มาลงแล้วนะๆๆๆๆ ทุกคนสอบมิดเทอมกันรึยัง เรากำลังจะสอบแล้วนะ (หรือสอบกันหมดแล้ว - - )
ให้กำลังใจเค้าด้วยนะตัวนะ !
ความคิดเห็น