คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (ノ・◡・)ノ ♥ favour you : four
FOUR
แบคฮยอนปิดประตูห้องหลังจากถอดรองเท้าเสร็จ ร่างเล็กยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเป็นนาที ไม่กล้าจะเดินเข้าไปต่อแล้วก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกไปด้วย ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคนคิดไม่ตก เอาหัวพิงประตูแล้วถอนหายใจ
และพฤติกรรมทั้งหมดก็อยู่ในสายตาคิมจงอินตั้งแต่แรก อยู่ในห้องก็ต้องเห็นอยู่แล้ว ห้องพักทั่วไปก็มีแค่ห้องเดียว เปิดมาปุ๊บก็ต้องเจอกันปั๊บไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของห้อง เขาที่กำลังนอนแชทกับคยองซูอยู่ก็เงยหน้ามองเพื่อนรักยืนเอาหัวโขกประตูอยู่
อยากลองสิงประตูดูหรือเพื่อน?
“เป็นไร”
แบคฮยอนมองตามเสียงทัก เดินเตาะแตะแบบคนไม่มีแรงไปนั่งอยู่บนเตียงจงอิน หยิบหมอนข้างเปื่อยๆของมันมากอดแล้วเอาหน้าจุ่มลงไป
“มึงแย่ว่ะ”
“กูแค่ใส่บ็อกเซอร์กับเสื้อกล้ามนอนนี่แย่ขนาดนั้น”
“ตลกจังฮ่าฮ่าฮ่า”
“ขำได้อารมณ์มากจริงๆ”
“ขำสุดๆจนกูอยากจะบอกว่ากูชอบปาร์คชานยอลแล้วว่ะ”
“ห๊ะ”
“กูหลงรักมันว่ะจงอิน จริงๆนะ”
“แล้วมึงจะเศร้าทำไมวะ ดีซะอีก ถ้ามันจีบมันติด มึงก็ได้เป็นแฟนกัน กูก็แฮปปี้กับคยองซู วินทั้งคู่” แบคฮยอนเงยหน้าจากกลิ่นอับๆของหมอนข้างจงอิน
“แล้วถ้ามันตรงกันข้ามล่ะ สองคนนั้นคบกัน เราไม่เฟลทั้งคู่หรอ”
“...”
“กูไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับกู กูดูคนไม่เป็น มันทำเหมือนชอบกู แต่ตอนเย็นมันยังโทรหาคยองซูอยู่เลย”
“ตอนเย็นกูไปเดทกับคยองซูมา”
“หื้อ...” จากที่กำลังเศร้าแล้วพยายามบีบน้ำตาแบคฮยอนก็ทำตาโต ไอ้เพื่อนรักไปเดทกับคยองซูหรอ เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาด้วย งั้นแสดงว่าที่เขาได้ยินสองคนนั้นคุยกันในโทรศัพท์ก็น่าจะเป็นเรื่องนี้งั้นสิ! คยองซูมีนัดกับจงอินทำให้ชานยอลว่างมาเดทกับเขา! แล้วไอ้คำว่าเรื่องนั้นของคยองซูคือเรื่องเดทนี่เปล่าวะ? ถ้าใช่แสดงว่าชานยอลรู้เรื่องจงอินสิ! แล้วชานยอลไม่หึงหรอ? ชานยอลไม่ขัดขวางหรือทำหน้าไม่พอใจหรอ?
“คิดอะไรอีก คิดเป็นเรื่องเป็นราวสินะทำหน้าแบบนั้น” จงอินจัดการตบหัวเพื่อนที่ทำหน้าเหมือนคิดอะไรเยอะแยะมากมายในหัว ไม่บ่อยหรอกที่แบคฮยอนจะทำหน้าเหมือนโลกจะแตก แล้วตอนที่ทำก็เป็นตอนที่เจ้าตัวคิดเรื่องราวที่คิดออกมาเป็นตุเป็นตะ พูดง่ายๆคือนานๆทีแบคฮยอนจะเพ้อเจ้อสักที
“หรือความจริงแล้วชานยอลไม่ได้มีซัมติงกับคยองซู”
“ทำไมมึงคิดงั้นวะ”
ตอนนี้กลายเป็นทั้งสองคนดิ่งลงไปในโลกของโคนันเป็นที่เรียบร้อย...
“คยองซูบอกกับชานยอลว่ามีนัดแต่ชานยอลไม่ว่าอะไรแถมบอกว่าโชคดี”
“...”
“อาจมีอะไรที่คนอื่นไม่รู้และลือกันไปต่างๆนานาว่าสองคนนั้นชอบกันก็ได้ทั้งที่ความจริงไม่ใช่”
“มึงคิดเข้าข้างตัวเองมาก”
“เอางี้ กูจะพรรณณาให้มึงฟังเอง มันจับมือกูก่อนสองครั้ง ถ่ายรูปกูและตั้งเป็นพื้นหลัง เอาคางเกยหัวกูด้วย”
“โห กูนึกว่าแฟนกัน”
“เห็นรึยังว่ากูไม่ได้คิดไปเอง”
“เออว่ะ งั้นมึงขอมันเป็นแฟนเลยสิ จะได้รู้กันไปเลย”
“ไม่เอา กูชอบมันไปแล้ว ถ้ามันปฏิเสธกูก็ตายดิ”
“เราจะได้เตรียมตัวทันไง เพื่อกูและมึงเลยนะ”
“...”
“ไปนอนไป แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” แบคฮยอนพยักหน้าก่อนจะเตรียมตัวอาบน้ำนอนตามที่จงอินบอก ค่อยคิดพรุ่งนี้ก็ได้ เหลือเวลาอีกตั้งอาทิตย์นึงนี่!
FAVOUR YOU
‘วันนี้กินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย’
‘เอาสิ’
นี่เป็นเหตุผลที่ตอนนี้แบคฮยอนนั่งตรงข้ามกับชานยอลในโรงอาหาร แบคฮยอนดูดน้ำเขียวจากในแก้วหลังจากกินเสร็จก่อนชานยอล บอกแล้วว่าเขาเป็นคนคิดน้อย หลังจากดราม่าไปเมื่อคืนและตื่นมาเขาก็ไม่เครียดเลยเหมือนเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้น จงอินยังงงอยู่เลยที่ตอนเช้าเขาบอกว่าจะไปหาชานยอลทั้งที่ปกติจะไปแค่ตอนเย็น จะเป็นยังไงก็เป็นไปสิ จีบไม่ติดก็ช่าง แต่ในเมื่อรู้ตัวว่าชอบแล้วก็ลุยมากกว่าเดิม ทำให้เต็มที่ก่อนจะมาเสียดายทีหลังว่าพยายามไม่มากพอ
เป็นบยอนแบคฮยอนน่ะดีจะตาย เครียดไม่ถึงชั่วโมงก็ถือว่ามากเกินไปสำหรับเขาแล้ว
“เรียนอะไรต่อหรอ”
“ไม่มี คาบนี้อาจารย์ไม่ว่างสอน”
“เฮ้ยจริงดิ เหมือนกันเลย จารย์ไม่ว่างเลยยกคาบนี้ให้”
“ทำหน้าเหมือนอยากจะพาไปไหน”
“ไปเดทกันมั้ย”
“เดท? ในโรงเรียน?”
“ถูกต้อง ไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวนี่ เดทแบบเดินคุยนั่งคุยนอนคุยก็ได้นี่ ถือเป็นเดทหมดแหละ”
“อ่า ก็ได้”
“งั้นป่ะ”
“เฮ้ยชานยอล มากินข้าวกับใครวะ”
“อ๋อเพื่อน”
แบคฮยอนโบกมือทักใครก็ไม่รู้ที่เดินมาตบไหล่ชานยอลก่อนจะทักกันอย่างสนิทสนม สงสัยเป็นเพื่อนในห้องมั้ง
“กูก็นึกว่ามึงมีกิ๊กลับหลังคยองซู”
“อะไร พูดอย่างกับกูเป็นแฟนกับคยองซู”
นี่แบคฮยอนไม่ได้จะแอบฟังนะ มันเข้าหูมาเอง....
เอาผมทัดหูหน่อย ไม่ค่อยได้ยินเท่าไร อ่า เอียงคอด้วย ทำเป็นมองข้างนอกโรงอาหารแล้วกัน...
“ก็มึงคบกับคยองซูไม่ใช่หรอ”
“กูไม่ได้คบ เป็นเพื่อนกันเฉยๆ”
ผึ่ง!
เมื่อ-กี๊-มัน-ว่า-อะ-ไร-นะ!!!
“จริงดิ พวกกูนึกว่ามึงคบกันซะอีก เห็นตัวติดกันแล้วทำเหมือนแฟนเลย โทษเว้ยๆ”
คนพวกนั้นก็ได้เดินออกไปจากโต๊ะแล้ว แบคฮยอนนี่ทำหน้าตกใจเสียยิ่งกว่าตกใจ สรุปคือชานยอลไม่มีซัมติงกับคยองซูสักนิดเดียว จงอินเว้ยยยยยยยยยยย มึงจะได้ฟินแล้วเว้ยยยยยยยยยยยย
“ไปยัง”
“เดี๋ยว” ยกมือห้ามอีกคนที่เตรียมตัวจะลุก แบคฮยอนยกโทรศัพท์กดเบอร์เพื่อนอย่างรวดเร็ว รอไม่นานจงอินก็รับสาย
“มึง ชานยอลกับคยองซูไม่ได้คบกันเว้ย มึงรอดแล้ว”
“แน่สิจงอินเพื่อนรัก นี่ได้ยินกับหู ขอเป็นแฟนไปเลยดิ ทางสะดวก”
“เออๆ อย่าลืมวันพีชชุดเทพโจรสลัดให้กูด้วยนะครับเพื่อน”
แบคฮยอนยิ้มแป้น ในที่สุดสิ่งที่หวังไว้ก็เป็นจริง จงอินมันได้แฟน เขาได้โมเดลแล้วก็จะได้จีบชานยอลแบบไม่มีจุดมุ่งหมายแอบแฝงอีกแล้ว อะไรจะดีไปกว่านี้ เอิ๊กๆ
“ไปๆ ไปเดทกัน” คราวนี้แหละ บยอนแบคฮยอนจะรุกหนักๆเลย
“รู้จักจงอินด้วยหรอ”
“อื้อ เพื่อนฉันเอง พอดีว่ามันจีบคยองซูอยู่แต่คิดว่านายก็จีบเหมือนกัน เลยให้ฉันมาหานายไง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่านายไม่ได้เป็นอะไรกับคยองซู คราวนี้ฉันก็จีบ...”
“แบบนี้เองหรอ”
“หือ”
“ตกลงจีบฉันหวังผลจริงๆสินะ”
“ไม่ใช่...”
“พอรู้ความจริงก็เล่าออกมาหมดเลยนะ ไม่คิดจะปิดไว้เพื่อความสบายใจของฉันหน่อยหรอ”
“...”
“คิดว่าฉันเสียใจมั้ย ที่นายเข้าหาฉันเพราะจะช่วยเพื่อน”
“ขอโทษนะแต่ว่า...”
“ช่างเหอะ ฉันเข้าใจ เอาเป็นว่าเรามาเป็นเพื่อนกันก็แล้วกัน”
“ไม่เอา หุบปากแล้วฟังฉันสิ ฉันบอกว่าฉันจะจีบ...”
“บาย”
แบคฮยอนอ้าปากค้าง พูดยังไม่จะจบสักประโยคชานยอลก็สวนกลับตลอด ไม่เปิดให้เขาได้พูดให้จบเลย ที่เขาบอกเรื่องทั้งหมดก็เพราะไม่อยากให้ชานยอลคิดว่าเขาโกหก บอกตอนนี้ไปเลยยังจะดีกว่ามารู้ทีหลัง อย่างน้อยเขาก็จริงใจและเต็มใจที่จะบอก แต่ชานยอลกลับคิดคนละแบบกับเขา เขาบอกความจริงเสร็จแล้วเขาก็จะบอกกับชานยอลว่าเขาจะจีบและบอกชอบชานยอล แต่นี่อะไร เดินหนีไปเฉยเลย
ทำไมถึงกล้าเดินหนีคนที่กำลังจะบอกชอบกันล่ะ!
“ไม่ให้ไป” มาขวางทันพอดีตรงที่เก็บจาน แบคฮยอนวางจานทับกับของชานยอลแล้วเปลี่ยนมากอดอกจ้องหน้าอีกฝ่าย
“ฉันไม่โกรธนาย”
“ดีมากที่ไม่โกรธ”
“งั้นก็หลีก”
“ตั้งสตินะ เข้าใจว่าคงช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เอางี้ เดี๋ยวพาไปสงบสติอารมณ์ ตามมาเร็ว” แบคฮยอนจับมือชานยอลแล้วออกแรงลากออกมาจากโรงอาหาร คงไม่เหมาะที่จะคุยกันในสถานที่เสียงดังขนาดนั้น งั้นพามาที่ข้างตึกศิลป์แล้วกัน ต้นไม้เยอะ ร่มรื่นสุดๆ
แบคฮยอนพาชานยอลที่เดินตามแบบไม่ค่อยเต็มใจมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อน เลือกที่นั่งแบบที่มีพนักพิง จับตัวชานยอลให้นั่งแล้วตัวเองก็นั่งลงตาม ยกแขนกวาดไปด้านหลังจนมันมาพาดที่ไหล่กว้างของชานยอล มือเล็กตะปบเข้าที่ชานยอลโดยไม่บอกกล่าว พอได้ที่และท่าทางในแบบที่ต้องการก็เริ่มพูด
“กันไว้ก่อน เดี๋ยวนายพูดขัดฉัน”
“...”
“จะเล่าแบบละเอียดเลยนะ บอกก่อนว่าที่เล่าให้ฟังเนี่ย ไม่ใช่ตอกย้ำ แต่นี่คือความจริงใจจากฉันที่ให้นาย”
“ตามที่บอกไป จงอินให้ฉันมาสืบเรื่องของนายโดยการเอาโมเดลวันพีชที่แสนรักของฉันมาล่อ และแน่นอนว่าฉันตกลง ฉันตั้งใจทำมันมาก เพราะฉันอยากให้เพื่อนสมหวังในความรักของมัน แล้วฉันก็ทำมันสำเร็จ แต่นายรู้ป่ะ...”
“...”
แบคฮยอนหยุดพูดไปนานจนชานยอลหันมามอง คนตัวเล็กยิ้มให้ก่อนจะเอามือออกจากปากชานยอลแล้วเอามือมาประสานไว้บนตักของตัวเอง
“วันแรกที่ฉันบอกชอบนายฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากโมเดลวันพีช แต่วันที่เราไปเดทครั้งแรก วันที่ฉันบอกชอบนายครั้งที่สอง...นั่นมาจากใจของฉันเลยนะ”
“...”
“แต่ถ้านายไม่ชอบฉันก็โอเคนะ เรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้”
“นาย...”
“...”
“ชอบฉันจริงๆโดยไม่มีเหตุผลอื่นใช่มั้ย”
“ใช่”
“นายไม่กลัวฉันไม่ชอบนายกลับหรอ” ชานยอลสงสัยจริงๆ มีไม่กี่คนที่กล้าบอกว่าตัวเองชอบใครโดยไม่ที่กังวลหรือประหม่า แต่แบคฮยอนกลับพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“นายบอกว่าฉันเป็นคนตั้งใจและมุ่งมั่นไม่ใช่หรอ ถ้าฉันไม่ได้บอกนายฉันคงเสียใจแย่เลย อย่างน้อยฉันก็ได้พยายามจนถึงที่สุดแล้ว”
“...”
“แต่นายบอกจะเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย โอเคเล้ย งั้นฉันไปก่อนนะ เจอกันนะเพื๊อนนนนนนนน”
คุณเคยรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังฟังเพลงช้าๆซึ้งๆจนน้ำตามากองอยู่ที่หางตา และพอมันไหลออกมาจากดวงตาอยู่ดีๆก็มีคนจะกดเปลี่ยนเพลงเป็น Party rock anthem มั้ย ปาร์คชานยอลกำลังรู้สึกแบบนั้นเลย อะไรคือการที่แบคฮยอนมาในโหมดนิ่งและพูดจาจริงจังในแบบที่เขาไม่เคยเห็น แล้วจากนั้นก็กลายร่างกลับไปเป็นบยอนแบคฮยอนคนอะเลิร์ทคนเดิมเหมือนที่เคยเป็นมา เจ้าตัววิ่งเหยียบลานหญ้าข้างๆไปเหมือนเด็กๆก่อนจะหันมาโบกมือหยอยๆให้เขาที่นั่งงงอยู่ที่เดิม
“เดี๋ยวสิแบคฮยอน”
“หมดโปรโมชั่นแล้วนะปั่กชิโหย่ว ในชีวิตฉันจริงจังได้แค่สิบนาทีเท่านั้นแหละ อย่าโกรธฉันเรื่องจงอินนะ เดี๋ยวเอาช็อปเปอร์กับลูฟี่มาเล่นด้วย”
“เดี๋ยว...”
“เจอกันตอนเย็นเช่นเดิม อย่างอนจนหนีไปล่ะ บ๊ายยยยย”
แบคฮยอนเดินลิ่วออกมาทางหน้าตึกศิลป์ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง ในห้องที่ไม่มีใครเลยเพราะอาจารย์ไม่เข้า ร่างเล็กนั่งลงที่โต๊ะตัวเองแล้วฟุบตัวลงกับโต๊ะ อย่างน้อยชานยอลก็เข้าใจเขาแล้ว คงไม่โกรธเขาอีกแล้ว ดูแล้วก็น่าจะชอบเขาเหมือนกัน...มั้งนะ เขาก็เดาๆเอาและเข้าข้างตัวเองด้วยแหละ
อีกอย่าง...ดีนะที่ชานยอลมัวแต่งงหรืออึ้งหรือช็อคอะไรก็แล้วแต่
เพราะแบคฮยอนโคตรของโคตรจะหน้าแดงเลย!!
“งื้อออออออออออ”
___ __ ___ _ ___ __ ___
ไหน ใครดราม่า ไม่มี๊ ฟิคนี้ปลอดดราม่าค่ะ คึคึคึคึคึคึ
#ฟิคชานแบคโมเดล
ความคิดเห็น