คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มาย บอยเฟรนด์ : three
มาย บอยเฟรนด์ : three
___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___
“ฮะ ฮะ ฮัดชิ้ววววววว” จามออกมากลางโต๊ะอาหารเสียงดังจนน่าตกอกตกใจ คนเป็นแม่สะดุ้งเพราะอยู่ดีๆลูกก็ส่งเสียงออกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย หัวหน้าครอบครัวลดหนังสือพิมพ์ลงมองเจ้าลูกชายตัวดีที่ทั้งจมูกและตาแดงไปหมด
“ไม่สบายหรือไง”
“สงสัยจะใช่อะป๊า มันรู้สึกเหมือนจะ ฮะฮัดชิ้ววววว”
“โอ้ยตายลูกคนนี้ น้ำมูกไหลแล้วนั่น ไปหยิบกระดาษมาเช็ดดีๆสิ” เอ่ยห้ามตอนที่ลูกกำลังจะเอาแขนเสื้อเช็ด แบคฮยอนเลยลุกไปหยิบกล่องกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำมูกที่ไหลย้อยของตัวเอง
“เป็นเพราะที่ลูกเปียกมาเมื่อวานแน่ๆเลย ซุ่มซ่ามจริงๆเดินตกคลองเนี่ย” ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของแม่เท่าไร ที่เขาบอกไปแบบนั้นเพราะเขาไม่อยากเอาเรื่องศัตรูมาบอกพ่อแม่ เดี๋ยวจะโดนด่าว่าเป็นนักเลงหรือไง หาเรื่องไปทั่ว
“วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วกัน นอนอยู่บ้านซะ”
“ก็ได้ป๊า ขับรถดีๆนะ” บอกลาพ่อที่เดินถือกระเป๋าทำงานออกนอกบ้านไป ปกติพ่อเขาจะไปส่งที่โรงเรียน ด้วยความมีระเบียบวินัยสูง พ่อเขาชอบที่จะไปทำงานก่อนเวลา เขาเลยต้องมาโรงเรียนเช้ากว่าเพื่อน ซึ่งก็ไม่ใช่ปัญหา อากาศตอนเช้าดีจะตายไป แต่ยกเว้นวันนี้สักวัน ตื่นมานี่โคตรปวดหัวเลย
“เดี๋ยวม๊าทำข้าวต้มไว้ให้ หิวก็มาอุ่นเอาเองนะ” แม่เขาก็ต้องออกไปทำงานเหมือนกัน แล้วเขาก็ไม่ใช่พวกที่ไม่สบายแล้วต้องมีคนดูแล แค่นอนพักเดี๋ยวเดียวก็หาย พ่อแม่เลยไม่กังวลมากนัก
“ไปนอนก่อนนะม๊า”
“ถอดชุดนักเรียนออกก่อนนะ เดี๋ยวมันยับ”
“ค๊าบบบบบบบบบบ ฮัดชิ้ว!”
HEY, My Boyfriend!
ลืมตาขึ้นมาอีกทีในตอนที่แดดหายไปแล้ว แบคฮยอนผงกหัวขึ้นมาแบบมึนๆ ใช้เท้าถีบผ้าห่มให้พ้นตัว ตะเกียดตะกายไปอาบน้ำเพราะคั่นเนื้อคั่นตัว แต่ถือว่าดีกว่าตอนเช้ามากๆ อาการปวดหัวไม่เหลืออยู่แล้ว เหลือแต่อาการที่มันอยากจะพ่นเชื้อโรคออกมาเนี่ยสิ
“ฮัดชิ้ววววว”
อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ลงมาอุ่นข้าวต้ม ตักมากิน 2 ชามเพราะนอนยาวจนถึงเย็น ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย แหงนดูนาฬิกาก็บ่ายสามกว่า พ่อแม่คงไม่กลับมาง่ายๆ จะอยู่บ้านก็เบื่อ เมื่อมีแรงขึ้นมาหน่อยก็ตัดสินใจหยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจบ้านออกมา ออกไปสูดอากาศสักหน่อยคงดี หาซื้อของกินคงจะช่วยให้เขาอารมณ์ดีขึ้น
ยังห่วงคนภายนอกอยู่บ้างเลยใส่แมชปิดปากมาด้วย สวมหมวกอีกหน่อยเพราะไม่ได้หวีผมเลย ใส่เสื้อยืดแขนยาวสีเขียวกับกางเกงยางยืดผูกเอวสีเทา ไม่ต้องแต่งเยอะมากมายยังไงเขาก็ปิดหน้าไว้อยู่แล้ว
ปั่นจักรยานออกมาจอดในที่จอดจักรยานของย่านการค้าที่วัยรุ่นชอบมาเดินกัน ถ้าเรียกว่าสูดอากาศคงไม่ใช่แล้ว มันไม่ได้มีต้นไม้ร่มรื่นหรืออากาศดีๆเลยสักนิด ก็แค่อยากเดินเล่นแค่นั้นแหละเลยมาที่นี่
“ฮัดชิ้ว” อาการซ้ำซากที่ยังไม่หายดีแต่เขาก็เตรียมผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำมูกที่ไม่รู้จะไหลออกมาตอนไหน มองเห็นเด็กวัยรุ่นเดินพลุ่กพล่านเต็มไปหมด ทั้งใส่ชุดธรรมดากับชุดนักเรียน มีโรงเรียนเขาเดินผ่านมาบ้าง แบคฮยอนเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย แวะเข้าบางร้านที่น่าสนใจแต่ก็ไม่ได้อะไรติดมือมา
ถอนหายใจตอนที่เจอร้านไอศกรีม อยากกินใจจะขาดแต่ถ้ากินคงได้หยุดโรงเรียนอีก ไว้หายเมื่อไรจะวิ่งมาซื้อกินเลยคอยดู ตัดใจเบือนสายตาออกมาก่อนที่จะห้ามตัวเองไม่อยู่กระโจนใส่ร้านเขา ยกนาฬิกาขึ้นมาดูก็สี่โมงเย็น ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแบบน่าเบื่อสุดๆ ตอนนี้ชานยอลจะทำอะไรอยู่น้า อยากรู้จัง กลับบ้านแล้วหรือยังติดแหง็กกับไอ้คยองซูตาเหลือก อยากเจอชานยอลจัง...
สวรรค์บันดาลหรืออะไรก็ชั่ง เพราะเขากำลังคิดถึงชานยอลอยู่ดีๆคนที่นึกถึงก็โผล่ออกมาตรงหน้า ชานยอลที่ยืนอยู่หนน้าร้านขายรองเท้าถัดจากที่เขายืนอยู่แค่สองล็อก ยืนยิ้มให้หน้ากากเชื้อโรคก่อนจะวิ่งเข้าไปหา แต่ยังไม่ทันได้ก้าว คนที่ไม่อยากเจอที่สุดก็เดินออกมาจากร้าน สองคนนั้นคุยอะไรกันไม่รู้แล้วก็เดินตรงมาทางเขา!
วิ่งไปหลบหลังเสาต้นใหญ่ในขณะที่เป้าหมายกำลังเดินเข้ามาใกล้ ไม่รู้จะทำไปทำไมทั้งที่ไม่มีใครจำหน้าเขาได้ ปิดซะมิดชิดขนาดนี้
“ขึ้นไปชั้นสองมั้ย เราอยากไปร้านหนังสือ”
“เอาสิ”
“ฮะ...ฮัดชิ้วววว”
ฟึบ!
ขยับตัวเพื่อให้เสาบังก่อนที่สองคนนั้นจะหันมามอง แทบจะอยากให้เสาดูดตัวเองเข้าไปเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าชานยอลจะเห็นมั้ย บีบตัวเองให้ผอมที่สุดถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
“ไปเถอะ” เสียงคยองซูพูดก่อนจะชวนให้ชานยอลเดินตาม เป็นครั้งแรกที่อยากจะขอบคุณ เกือบขาดอากาศหายใจตาย ชะโงกหน้าไปดูก็เห็นสองคนนั้นขึ้นบันไดเลื่อนไปแล้ว
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอสะกดรอยตามหน่อยเถอะ
“ชอบอ่านหนังสือหรอ” ไปถามมันก่อนทำไม นี่ก็เปิดประเด็นให้คุยกัน ทีเขายังไม่เคนเริ่มบนสนทนาก่อนสักที เป็นเขาที่ถามนู่นนี่ตลอดเวลา
“ก็ชอบนะ เฉพาะแนวน่ะ”
“ชอบแนวไหนล่ะ” แล้วจะอยากรู้ไปทำไมวะ ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย
“อ่านง่ายๆ สบายๆ หนังสือคำคมอะไรแบบนั้นแหละ แล้วชานยอลชอบอ่านหนังสือรึเปล่า”
“ไม่ค่อยหรอก ฉันชอบนั่งฟังเพลงเฉยๆมากกว่า”
“ขี้เกียจล่ะสิไม่ว่า”
“ไม่ได้ขี้เกียจสักหน่อย ถ้าว่างฉันก็ไปถ่ายรูป”
“ถ่ายรูปเป็นด้วยหรอ”
“เป็นสิ ถ่ายสวยด้วย”
“วันหลังสอนเราบ้างนะ”
“ได้สิ”
“ขอบคุณนะ” มือหนาถูกคว้ามาโดยคนตัวเล็กกว่า คยองซูจับมือชานยอลอย่างดีใจ
แม่ง...
น่ารักเกินไปละ...
จับมือกันอีก...
จะอ้วก!!!!
“แหวะ”
“หือ”
ชิบหาย ลืมไป ตอนนี้อยู่ใกล้กันนี่หว่า เอาไงดีวะ หันมามองทั้งคู่เลย เดินมาแอบฟังพวกนั้นใกล้ขนาดนี้ได้ไงเนี่ย
“มะ ไม่ค่อยสบาย อยากอ้วกจัง เข้าห้องน้ำดีกว่า” จะหาว่าโง่ก็ชั่งเถอะ ขอให้รอดพ้นจากสายตาของมันทั้งคู่ก่อน อย่าจ้องขนาดนั้นได้ป่ะ เกร็งหมดแล้วเนี่ย
“ท่าทางแปลกจัง”
“อย่าไปสนเค้าเลย เข้าร้านหนังสือเถอะ” ชานยอลดันหลังคยองซูให้ก้าวเข้าไปในร้าน ทั้งที่สายตายังมองใครสักคนที่หายลับตาไปแล้ว...
HEY, My Boyfriend!
ณ ห้อง C
“ฮาโหลววววววววว ชานยอลจ๋าาาาาาาา” เสียงแหลมปี๊ดลากยาวตั้งแต่ยังไม่ถึงหน้าห้องจนมาถึงโต๊ะของชานยอล แบคฮยอนลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามแล้วเท้าคางยิ้มใส่
ชานยอลถอดหูฟังออกแล้วตั้งใจมองอีกฝ่ายจนแบคฮยอนแอบงงว่าทำไมวันนี้ชานยอลถึงได้ดูกระตือรือร้นแปลกๆ
“จ้องหน้าเค้าทำไมหรอตัวเองงงงง”
“ไง หายป่วยแล้วหรอ...”
“ห่ะ...ว่าอะไรนะ”
“เมื่อวานไม่สบายไม่ใช่หรอ ไม่มาโรงเรียน”
“อ๋อใช่ ฮั่นแน่ สนใจเค้าแล้วล่ะสิตัวเองงงง” ยังใช้สรรพนามเลี่ยนๆใส่ แบคฮยอนเอียงคอไปมาอย่างที่คิดว่าน่ารัก สีหน้าดูดีใจกระดี๋กระด๊าเกินเหตุ
“อือ จะไม่สนคนที่แอบเดินตามคนอื่นได้ไง”
“ห่ะ...”
“ไม่สบายก็ควรนอนอยู่บ้านนะ ไม่ใช่มาเดินในที่อับ ถึงจะใส่แมชแล้วก็เถอะ”
“เห็นด้วยหรอ...” ไม่ดีใจมันละ หงอยดีกว่ากู โดนจับได้เฉยเลยอะ อุตส่าห์เนียนสุดๆแล้วนะ จำได้ไงวะ
“ตั้งแต่นายอยู่หน้าร้านไอศกรีมแล้ว อย่าคิดว่ามันไกลจนมองไม่เห็นนะ” ก็ตั้งแต่แรกเลยดิวะ ป๊าดดดด ตาดีเกินไปป่ะ แล้วจะหลบไปเพื่อใครวะ - -
“แสดงว่าใส่ใจเลยจำกันได้” ใจดีสู้เสือสิ ความแตกชั่งมัน แค่จำกันได้ก็ฟินแล้ว อิอิ
“จะคิดอย่างนั้นก็เอาเถอะ”
“เดี๋ยวดิ อย่าเพิ่งฟังเพลง ถ่ายรูปเป็นหรอ” เอื้อมมือไปคว้าสายหูฟังก่อนที่ชานยอลจะเสียบใส่หู
“ก็ตอบไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน” ช่ะอุ่ย อยากตอกย้ำได้ป่ะว่าแอบฟังมา พูดด้วยกันแบบดีๆไม่ได้ไง๊
“แล้ววันนี้เอามาป่ะ”
“อือ”
“ถ่ายรูปกันนนนนน”
“อะไร ไม่ไป”
“ถ่ายรูปเถอะๆ วันนี้อากาศดีมาก ลงไปถ่ายกัน นะนะนะนะนะ”
ชานยอลมองอีกคนด้วยความหงุดหงิด เขาไม่อยากลงไป ตอนนี้อยากนั่งเฉยๆแล้วฟังเพลง แต่อีกคนก็ดูจะดันทุรังให้ลงไปอยู่นั่น
“ไม่ไป ขี้เกียจ”
“ไปเหอะ เร็วๆ ก่อนที่คนจะมา”
“ไม่เอา”
“เถอะน่า”
“ไม่ลง”
ก็บอกว่าไม่ลงไม่ลงไม่ลง แบคฮยอนที่ดึงแขนเขาไม่หยุด คนอย่างเขานะ ถ้าไม่อยากจะทำใครก็มาสั่งไม่ได้ ไม่มีทางซะหรอก...
“มายืนตรงนี้”
“ตรงนี้หรอ”
“เก๊กท่าหน่อยดิ” แบคฮยอนทำตามที่หน้ากล้องตัวสูงสั่ง ร่างเล็กฉีกยิ้มกว้าง ชูสองนิ้วขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าซูเปอร์แมนแหงนหน้าขึ้นฟ้า...
เอ่อ เขาแค่ไม่อยากให้แบคฮยอนบ่นแค่นั้นเองแหละ เดี๋ยวจะหูชาไปซะก่อน...
“เปลี่ยนท่าๆ”
“งั้นเอาท่านี้ ฟู่” เอามือมาไขว้กันเป็นรูปบวกของอุลตร้าแมนพร้อมเสียงประกอบ ทำปากจู๋ ขมวดคิ้วให้ดูขึงขังที่สุด
“เอาอีก”
“พอก่อน โพสท่าจนเหนื่อยแล้วนะ” นายแบบจำเป็นที่ทำท่าไม่ต่ำกว่าสิบท่า เมื่อยแขนสุดๆเลย
“เป็นคนชวนเองมาบ่นเหนื่อย”
“ก็นายเล่นให้ฉันปีนขึ้นโต๊ะ เกาะต้นไม้ วิ่งขึ้นตึก ลงจากตึก จะไม่เหนื่อยได้ไงเล่า” บอกไปก็ยกมือพัดตัวเองไป หายใจออกทั้งทางปากและจมูกเพื่อให้ตัวเองหายเหนื่อยไวๆ
“ก็นายบอกอยากได้รูปสวยๆ” ชานยอลแอบขำกับท่าทางที่จะเลื้อยไถลไปกับโต๊ะม้ากินอ่อนโดยที่แบคฮยอนไม่ทันเห็น จะว่าไปมันก็เพลินดี ได้ออกมาถ่ายรูปธรรมชาติในโรงเรียน ทำไมเขาถึงไม่นึกอยากถ่ายในนี้บ้าง มัวแต่ไปหาถ่ายสถานที่ที่มันสวยและไกล สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวกลับไม่มอง คงต้องขอบคุณแบคฮยอนที่ดื้อดึงจะพาเขามาให้ได้ ทีคิดไว้ว่าจะถ่ายแต่ธรรมชาติ แต่ดันมีคนเข้ามาแทรกในเฟรมบอกให้ถ่ายตัวเองด้วยก็ทำตาม บางทีการที่มีคนอยู่ในรูปก็ทำให้รูปมันมีความหมายขึ้นมาเหมือนกัน
คิดได้อย่างนั้นก็ขอแอบถ่ายรูปทีเผลอของอีกคนดูบ้าง แบคฮยอนที่ทำลิ้นห้อยเพื่อระบายความร้อนกับแบคฮยอนที่ทำท่าของซูเปอร์ฮีโร่ก็ตลกพอกัน
“ขอดูหน่อย ถ่ายสวยรึเปล่า” คนที่ไม่รู้ตัวว่าโดนแอบถ่ายเอียงหน้ามาขอดูรูปที่ถ่ายไปเมื่อครู่ พอดีกับที่ชานยอลไหวตัวลดกล้องลงมาทัน
“ไม่ต้องดูหรอก”
“ได้ไง เอามาดูหน่อย เอ้าแล้วนั่นจะยกหนีไปไหนเล่า” ร้องท้วงเมื่อชานยอลดูจะไม่ให้ความร่วมมือกลับยกกล้องหนีเขาเฉยเลย
“รูปน่ะสวยอยู่แล้ว แต่องค์ประกอบนี่ก็อีกเรื่อง”
“ว่าฉันหรอ ออกจะหน้าตาดีเหอะ เอามาดูหน่อย” เอื้อมมือสุดแขนก็ไม่ถึง ชานยอลเลยเลือกที่จะเดินหนีก่อนที่แบคฮยอนจะมาคว้าตอนที่เขาเผลอ
“ขึ้นเรียนได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์เข้าก่อนนะ” พูดจบก็วิ่งไปเลย ทิ้งให้แบคฮยอนทั้งงงทั้งสับสนและทั้งมึน
แค่รูปทำไมถึงไม่ได้ดูเล่า จะหวงไปทำไมเนี่ยยยยย ปาร์คชานยอล!
___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___
นี่ฟิคอะไร ชานโด้หรอ? หรือชานแบค?
#ฟิคทะเลาะ
ความคิดเห็น