คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 01 , Begin
Chapter 01 , Begin
“เชี่ยแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“เป็นห่าอะไรครับเจมส์”
“เชี่ยอะมึง”
“อ่าว กูถามดีๆ แม่งด่ากูกลับ”
“กูไม่ได้ด่ามึง เต๋า”
“สรุปมึงเป็นอะไร”
“ต้นเมินกู กูเจ็บปวดดดดดดดด” ไอ่หน้าหมีมันทำหน้าเจ็บปวดแสนสาหัสครับท่านผู้อ่าน ผมล่ะอยากจะเอาเท้าไปสัมผัสหน้ามันจริงๆ คนอะไรแม่งพูดแทบจะตลอดเวลา ไม่รู้ผมคบมันเป็นเพื่อนได้ยังไง (- -) แต่เอาเถอะครับ มันถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง เพื่อนมีปัญหามันช่วยได้เสมอครับ แต่ตอนนี้มันมีปัญหา ผมก็ไม่ใช่คนเก่งหรือเข้าใจอะไรไปซะหมด ผมไม่รู้จะช่วยมันยังไงดีครับ...
“ให้กูช่วยอะไรมั้ย”
“กูรู้ว่ามึงช่วยไม่ได้หรอก” ดูมันครับ ดูมัน อุตส่าห์เอ่ยปากช่วย ทำไมมันพูดกับผมอย่างงี้ฟระ - -
“เออ ตามใจมึง งั้นกูขอให้ต้นเมินมึงตลอดชีวิต”
“เฮ้ย อย่านะมึง ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้ ถอนนนนน” มันง้างปากผมออก แม่งคิดถูกคิดผิด คบเพื่อนปัญญาอ่อน - -
“เต๋า...”
“หือ” เจมส์มันพูดพร้อมทำหน้าตาแปลกๆ เหมือนมันพยายามทำหน้าตกใจด้วยการทำตาโต ให้ตาย โตได้แค่ไหนมันก็เล็กกว่าตาผมอยู่ดี
“กูไปแหละ กูรู้สึกว่ากูไม่ปลอดภัย” พูดจบมันก็เดินถอยหลังออกไปทีละก้าว โดยที่ตาเล็กๆของมันยังมองผมอยู่ ไอ่นี่นี่มันยังไง พูดไม่เคลียร์ ผมสงสัยนะเนี่ย ผมลองสังเกตบรรยากาศรอบตัว ก็ไม่มีอะไรนี่ หรือว่าผมมีผีเกาะหลัง - - ไม่ได้ปวดหลังซักหน่อย แล้วอะไรทำให้ไอ้เจมส์มันตกใจ
ซ่า !
ชัดเลยครับ อย่าตกใจว่าเสียงเมื่อกี๊คือเสียงอะไร ผมจะบอกแค่ว่า ตอนนี้ผมเปียกครับ ! ทั้งตัวเลยด้วย ! เหมือนผมได้ยินเสียงคนตกใจจากข้างบน เออ รู้ไว้ด้วย ว่าน้ำที่คุณเทลงมาน่ะ มันโดนผม ! ส่วนไอ้หน้าหมีที่ยืนอยู่ห่างๆผมมันก็หัวเราะสิครับ ไอ้เพื่อนเลว รู้แล้วทำไมไม่บอกผมวะครับ เพื่อนสุดประเสริฐ...
ผมนั่งอยู่นิ่งซักพักอย่างอดทนและอดกลั้น เพราะผมรอคนที่มันเทน้ำลงมาอยู่ ถ้ามันไม่ลงมา ผมจะจับมันกดน้ำให้ตายเลยคอยดู (โหด) มาแล้วครับ วิ่งตัวปลิวมาเลย
“เฮ้ย ขอโทษ ไม่เห็นว่ามีคน” มันบอกขอโทษผม แต่หน้ามันไม่สำนึกผิดเลยรึไงวะ ถ้าเป็นผู้ชายนี่ผมลุกขึ้นไปต่อยแล้วนะเนี่ย
“แล้วทำไมไม่ดูก่อนว่ามีคนนั่งอยู่ห๊ะ ไอ้ทอม” ผมตั้งใจพูดยั่วโมโหมัน แต่...มันไม่เห็นโกรธผมเลย หน้ามันนิ่งเหมือนเดิม - -
“ใครจะไปรู้ล่ะวะ ว่ามึงจะนั่งตรงนี้ กูบอกแล้วว่ากูมองไม่เห็น มึงเสือกนั่งตรงนี้เอง ไอ้เอ๋อ” ผมรู้สึกถึงอารมณ์โกรธของไอ้ทอมนี่นะ แต่ทำไมหน้ามันไม่ไปตามอารมณ์ห๊ะ...
“อ้าว คุณน้องครับ พี่คงไม่ตะโกนว่า เฮ้ย พี่อยู่ตรงนี้ ถ้าน้องจะเทน้ำ น้องช่วยไปเทตรงอื่นนะครับ งั้นหรอ” ผมก็ชักจะอารมณ์เสียขึ้นมา หน้าตาก็ดี อยู่ท่าจะเป็นรุ่นน้องผมด้วยซ้ำ พูดไม่เคารพรุ่นพี่เลย
“ใครเป็นน้องมึงไม่ทราบ” ทนไม่ไหวแล้วนะ ขึ้นกูขึ้นมึงเนี่ย ถ้าเป็นรุ่นเดียวกันจะไม่ว่าเลย
“เอ่อ คือว่า ใจเย็นๆกันก่อนนะ มีอะไรค่อยๆพูด” อย่างที่ผมว่าไว้ล่ะครับ ไอ่เจมส์มันเข้ามาช่วยเจรจาให้ผมกับไอ้ทอมนี่ มันช่วยผมเสมอล่ะ
“คือผมก็ขอโทษเค้าแล้วนะครับ แต่เค้าหาเรื่องผม ผมรู้ว่าผมผิดและผมก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่นายคนนี่เค้าคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง คุณช่วยพูดให้ผมทีนะครับ” ว่าจบไอ้ทอมหน้าเดียวมันก็เดินจากไป พูดโคตรเพราะแต่ผมโคตรเจ็บ มันด่าผมอีกแล้ว
“เฮ้ย กลับมานี่ก่อนนะโว้ย ไอ้ทอม ฉันยังพูดไม่จบ” ผมตะโกนไล่หลังไป เจมส์มันดึงตัวผมไว้ก่อนที่ผมจะวิ่งไปเอาเรื่องอีก
“พอมึง มึงไปเอาเรื่องเค้า แล้วตัวมึงจะหายเปียกรึไง อย่างน้อยเค้าก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย”
“ผู้หญิงอะไรของมึง ทอมชัดๆ”
“เออนั่นแหละ ผู้หญิงมั้ยล่ะ”
“เออๆ งั้นกลับห้อง เหม็นชิบหาย น้ำอะไรวะเนี่ย” ผมดมตัวเองที่ตอนนี้เสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดของผมมันกลายเป็นสีหมองๆแล้วครับ แพงนะครับเนี่ย ถ้าซักไม่ออก เธอตายแน่ ไอ้ทอม !
อ่า...ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ สดชื้นชะมัดเลย ตอนนี้ผมอยู่ในชุดลำลอง เสื้อเชิ้ตหล่อๆกับกางเกงสีดำ แค่นี้ก็หล่อกระชากใจสาวกับเป็นแถบๆ ผมมองเสื้อตัวหม่นๆหมองๆที่นอนเอ้งเม้งอยู่ที่ราวตากผ้าอย่างแค้นใจ ถ้าเจอตัวต้นเหตุอีกเมื่อไร พ่อจะจับจูบให้หายเป็นทอมเลยคอยดู คนอย่างผม แค่ยิ้มให้นิดหน่อย สาวๆก็เดินตามผมต้อยๆเลยครับ อย่างว่าแหละ คนมันเกิดมาหล่อไม่บันยะบันยัง ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับ หรือพวกคุณไม่เห็นด้วย...
หลังจากที่ผมเซตผมให้เข้าที่และจัดการโทรเรียกเพื่อนรักให้ออกไปเที่ยวแก้เคราะห์ที่เกิดขึ้นกับผม ผมก็ขับรถคันหรูออกมาจากคอนโด เพื่อไปยังสถานที่ที่ผมไปบ่อยๆ
“ไอ้เจมส์ อยู่ไหนวะ” ผมตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังอึกครึกโครมในผับประจำของผม
“ว่าไงนะ มึงกำลังง้อต้นอยู่ ควาย มึงเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเพื่อนหรอวะ”
“เชี่ย มึงกะจะเอาต้นให้ได้ใช่มั้ย กูบอกให้มอมเหล้าแล้วปล้ำแม่ง เชื่อกูดิ”
“เออ จำไว้ มึงชวนไปไหน กูจะไม่ไปด้วยละ” ผมตัดสายทิ้งอย่างเซ็งๆ ไอ่เพื่อนตัวดี ผมสนุกคนเดียวก็ได้
“อะไรนะ ไม่มา แล้วชวนกูมาทำไมเนี่ย เออๆ ไม่เป็นไร กูจะกลับละ” เฮ้ ผมว่าเสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ ผมหันไปมองต้นเสียง
..สงสัยผมคงจะสนุกมากกว่าเดิมแน่นอน
“เฟรมนะเฟรม เสียเวลาจริงๆ”
“จะไปไหน ไอ้น้อง” ผมคว้าไหล่บอบบางนั่นเอาไว้ในขณะที่อีกคนกำลังจะเดินออกไป พอเจ้าตัวหันกลับมาก็ทำหน้าเหมือนปกติทุกอย่าง ไม่ตกใจเลยรึไง
“เรื่องอะไรของมึง ปล่อย” ไอ้ทอมสะบัดจนหลุด แต่เรื่องอะไรผมจะยอม มาสร้างเรื่องแล้วจะปล่อยให้ไปเฉยๆได้ไง
“เดี๋ยวก่อนสิ เธอมาทำตัวฉันเปียก แล้วยังมาด่าฉันปาวๆ แถมพูดไม่เพราะอีกด้วย เธอต้องชดใช้”
“ชดใช้อะไร กูก็ขอโทษมึงแล้วไง วุ่นวายว่ะ” โห ขึ้นครับขึ้น
“กูทนไม่ไหวแล้วนะ มึงอยู่ปีไหนเนี่ยไอ้น้อง กวนนักนะ” ผมจัดการล๊อกคออีกคนไม่ให้หนี โด่ ตัวแค่เนี้ย สู้แรงผมไม่ไหวหรอก
“ปีเดียวกับมึงนั่นแหละ ห่า กูไม่ใช่น้องมึง เข้าใจมั้ย !” โอ้พระเจ้า หน้าเด็กๆแบบนี้เนี้ยนะ ปีเดียวกับผม
“หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ”
“เออ เกิดมาเอ๋อไปนั่งตรงที่เทน้ำลงมาแถมยังตาถั่วอีก” ผมจ้องปากอมชมพูที่ด่าผมฉอดๆอย่างเหลืออด ทอมก็ทอมเหอะ จะเอาให้เงียบเลย
ความคิดไว้เท่าการกระทำ สองมือใหญ่รวบตัวอีกคนให้เข้าใกล้ ก่อนจะดึงหน้าอีกคนให้รับสัมผัสที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็ว โดยไม่ให้อีกคนตั้งตัว คนตัวเล็กกว่าดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด รสสัมผัสหวานชวนให้ลิ้มลองมากกว่าเดิม ลิ้นร้อนๆฉวยโอกาสแทรกลิ้นเข้าไปอย่างชำนาญ ไล่วนไปทุกที ความหาความหอมหวานอย่างเต็มที่ ส่วนอีกคนก็ยังพยายามหาทางให้ตัวเองหลุดออกจากพันธนาการนี้เสียที ทั้งทุบทั้งตีไอ้คนบ้านี่ก็ไม่ยอมปล่อย จึงตัดสินใจกระทืบเท้าลงไปที่เท้าอีกคนอย่างแรง
“โอ๊ย !” เจ็บมาก ผมกระโดดโหยงๆพลางจับเท้าเพื่อบรรเทาความเจ็บ
“ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว มาจูบกูทำไมวะ” ไอ้ทอมนี่ถูปากตัวเองใหญ่เลย ดูดิ แดงไปทั้งปากแล้วเนี่ย
“ก็กูอยากจูบ จูบทอมแม่งก็ได้รสชาติเหมือนกันนะเนี่ย” เยี่ยม ในที่สุดผมก็เห็นสีหน้าอารมณ์ที่ไม่ใช่แค่หน้าเดียวอีกแล้ว มันคือสีหน้าที่โกรธและโมโหเอามากๆ
ผลัก !
มันต่อยผม วันนี้ผมโดนมันทำร้ายไปประมาณ 3 ครั้งแล้วนะ ผมเช็ดเลือดที่ปากอย่างลวกๆ เห็นตัวน้อยๆแบบนี้มือหนักไม่ใช่เล่น
“ไอ้เอ๋อ กูไม่ใช่ทอม กูเป็นผู้ชาย มึงได้ยินกูมั้ย กูเป็นผู้ชายยยยยย” ผมเอ๋อไปเลย ไอ้ทอมที่มันบอกว่าไม่ใช่ทอมตะโกนใส่หน้าผม
“เหี้ยเอ๊ย แม่งจูบกับผู้ชาย ซวยชิบหาย จำไว้นะมึง อย่าให้กูเจอหน้ามึงอีกนะ” มันเดินเหวี่ยงออกไปแล้ว ผู้คนเริ่มมองผมนิดๆ ผมจึงเดินตามออกมา ไม่ใช่จะตามมันออกมานะครับ ผมไม่มีอารมณ์ที่จะเที่ยวต่อแล้ว โดนต่อยมาขนาดนี้
“แม่งปล่อยดิวะ กูอารมณ์ไม่ดีนะพวกมึง” เสียงดังโวยวายดังมาจากทางด้านหลังรถผม เฮ้ย มีเรื่องกันก็มีให้ไกลๆรถกูหน่อย เดี๋ยวรถกูบุบ
ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เหตุการณ์นี้ เห็นชายตัวใหญ่ๆ ใหญ่กว่าผมอีก 3 คน รุมใครอีกคนที่ตัวเล็กกว่าพวกนั้นเยอะ เฮ้ แต่พอมองดีๆ ชุดแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ นั่นมันไอ้ทอมนั่นนี่ครับ ผมว่า โดนรุมขนาดนั้นคงไม่รอด ผมควรจะช่วยไอ่คนที่มันทำร้ายผมดีมั้ยครับ...
----------------
สวัสดีค่ะ เปิดเรื่องมาใหม่พร้อมวันปีใหม่ 55555555
ตอนแรกว่าจะแต่งเรื่องนี้เป็นช๊อตฟิค แต่ไปๆมาๆ ลองฟิคซะงั้น =.,=
ยังไงอ่านก็เม้นนะๆ > <
ความคิดเห็น