คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #65 : Love Story Online III

10:00 AM โรงแรมระดับห้าดาวที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

รถยนต์ลีมูนซีนสีดำขัดจนขึ้นเงาบ่งบอกได้ถึงสถานะของผู้ที่นั่งมาได้เป็นอย่างดีค่อยๆเคลื่อนเข้าสู่ตัวโรงแรมอย่างแช่มช้า บานประตูรถถูกเปิดออกมาปรากฏร่างของเด็กสาวตัวเล็กหน้าตาหวานล้ำ โครงหน้ารูปหัวใจล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีบรอนซ์อ่อนซอยสั้นรับกับนัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกาย เธอสวมใส่ชุดสีขาวผ่องซึ่งช่วยขบเน้นผิวที่ขาวอยู่แล้วให้ขาวราวกับเปล่งออร่ามากขึ้นไปอีก

“เธอ” น่ารัก อ่อนหวาน อ่อนโยน น่าทะนุถนอมราวกับดอกไม้แสนบอบบาง แต่ที่หลายคนแปลกใจคือทำไม “เธอ” ถึงได้สวมใส่กางเกง? และที่สำคัญคือทำไม “เธอ” ถึงได้แทนตัวว่า “ผม” ลงท้ายด้วยคำว่า “ครับ”

“ผมต้องขอบคุณมากนะครับสำหรับความเหนื่อยยาก”เทพธิดาตัวน้อยที่ในตอนนี้กลายเป็นเทพบุตรหน้าหวานล้ำแม้แต่นางพรายยังต้องยกธงขาวยอมแพ้กล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงสุภาพกับเหล่าบอดี้การ์ดชั้นแนวหน้าของประเทศที่พี่ชายของเขาช่วยเหลือจัดหามาให้ปกป้องคุ้มครองเขา

“ไม่เป็นไรหรอกครับมันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว”ชายฉกรรจ์ตัวใหญ่กล่าวออกมาด้วยท่าทางนอบน้อม

“ขอเชิญคุณหนูไปยังที่พักที่เราจัดหาเอาไว้ด้วยนะครับ”

“ครับ”คนน่ารักระบายยิ้มแสนอ่อนหวานก่อนจะเดินไปตามหาที่อีกฝ่ายเชื้อเชิญ เขารู้สึกประหม่าไปเล็กน้อยเมื่อใครหลายๆคนต่างจ้องมองเขาด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ทั้งอิจฉา ทั้งชื่นชม และอยากได้... เพราะแบบนี้ยังไงละพ่อกับพี่ของเขาจึงได้จ้างคนเก่งๆมาคอยคุ้มครองเขา ไม่ใช่เพียงแค่ว่าเขาเป็นบุตรชายคนสุดท้องของหนึ่งในสามตระกูลมหาอำนาจของโลก แต่เป็นเพราะหน้าตาสวยงามที่กระตุกต่อมความหื่นของพวกมันต่างหากละ...

เด็กหนุ่มอดคิดไม่ได้จริงว่าในขณะที่เขากำลังสุขสบายอยู่บนห้อง VIP ของโรงแรมห้าดาว แล้วคนคุ้มครองเก่าๆของเขาหายไปไหน

“เอ่อคือว่านะครับ”

“ครับ?”

“คือว่าบอดี้การ์ดชุดเก่าของผมไปอยู่ไหนนะครับ?”

“อ้อ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ พวกเขายังอยู่ดี ปานนี้คงรับเงินไปแล้วละครับ”

“งั้นเหรอครับ”คนงามขานรับเสียงเบา อดนึกน้อยอกน้อยใจอีกฝ่ายไม่ได้ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมานานจนเกิดเป็นมิตรภาพดีๆขึ้นมาแล้ว แต่กลับทอดทึ้งเขาไปโดยไม่มีแม้แต่จะร่ำลา... พวกเขาใจร้ายเกินไปหน่อยหรือเปล่า? แต่ช่างเถอะ เพราะยังไงอีกฝ่ายก็มาทำมันเป็นงานนี่นะ

“ไอ้เวรเอ๊ย! นี่มันโง่หรือมันโง่กันแน่ว่ะเนี่ย”ชายหนุ่มเลือดร้อนประจำทีมที่ถูกปลดประจำการแบบสายฟ้าแลบสบถออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อพบว่าห้องในโรมแรมที่เคยมีเด็กหนุ่มหน้าใสนอนเกลือกกลิ้งอยู่นั้นในตอนนี้กลับเหนือเพียงแค่ความว่างเปล่าเพียงเท่านั้น ไม่มีแม้แต่โน๊ตหรืออะไรทึ้งไว้เลยแม้แต่น้อยนอกจากกลิ่นน้ำหอมจางๆที่สามารถบอกได้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งจากไปได้ไม่นานอย่างแน่นอน

“ใจเย็นสิสิงหา”เพราะรีบร้อนออกมาทำให้ระรินไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เธอในตอนนี้ยังสวมเสื้อยืดและกางเกงผ้าขาสั้นเหมือนในตอนเช้าไม่มีผิด หญิงสาวเพียงคนเดียวในทีมห้ามปรามพ่อหนุ่มอารมณ์ร้อนอย่างสิงหา

"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว"ชายหนุ่มจอมเลือดร้อนร้องว้ากเสียงดังลั่นโดยมีเพื่อนพ้องมองดูอย่างเอือมระอา