คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #62 : [Fic Harry Potter] เรื่องราวในยามฟ้ากระจ่าง ภาคสอง II

พระพายจึงโบกรถเมล์อัศวินราตรีเดินทางไปยังตรอกไอแดกรอน ไม่ทันได้หย่อนตัวลงนั่ง กระเป๋ารถก็เดินกลับมาบอกเธอว่าถึงแล้ว เล่นเอาเด็กสาวหัวเสียเล็กน้อย เธอเดินลงหน้าร้านหม้อใหญ่รั่ว ซึ่งเธอได้นัดเฮอร์ไมโอนี่ไว้ กวาดตาไปในบ้านไม่นานเธอก็ผมฟูๆของเด็กหญิงคนหนึ่งที่กำลังคุยกับชายหญิงคู่หนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นพ่อกับแม่ของเฮอร์

“สวัสดีคะ! คุณทั้งสองคงเป็นคุณและคุณนายเกรนเจอร์ใช่ไหมคะ?”พระพายไม่รอช้า เดินเข้าไปทักทายสองสามีภรรยาด้วยรอยยิ้ม คำพูดคำจาฉะฉาน ชัดถ้อยชัดคำทำให้สองสามีภรรยาอดยิ้มออกมาไม่ได้

“สวัสดีจ๊ะ หนูเป็นเพื่อนของเฮิร์มใช่ไหมจ๊ะ?”

“คะ หนูชื่อพระพายคะ ชื่อเต็มๆคือเนสิมาห์ อนันต์กาล ชื่อจริงหนูค่อนข้างเรียกยาก เรียกว่าพายเฉยๆก็ได้นะคะ”

“อ้อ... จ๊ะ พายสินะจ๊ะ”คุณนายเกรนเจอร์ยิ้มรับ นึกเอ็นดูแม่สาวตัวน้อยที่ช่างคุยเหลือเกิน เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มรับ พระพายมองดูกระเป๋าแล้วระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นทำตามสัญญาจริงๆ เธอพกหนังสือของกิลเดอร์ลอยมา

“คุณพ่อคุณแม่คะ หนูขอตัวไปคุยกับพระพายหน่อยนะคะ”

“ได้สิจ๊ะ”

เฮอร์ไมโอนี่จะพาพระพายออกมา เมื่อห่างจากสายตาของพ่อกับแม่แล้ว เด็กสาวผมยุ่งก็ยื่นหนังสือทั้งหมดกิลเดอร์ลอยให้อีกฝ่าย เด็กสาวลูกครึ่งตาเป็นประกายด้วยความยินดี เพราะอย่างน้อยๆเธอก็ต้องไม่เปลืองเงินไปสิ่งไร้สาระโดยใช่เหตุ

“มันดีมาก เธอต้องอ่านนะ”

“แน่นอน ฉันจะอ่านมัน”พระพายกล่าวปด เด็กสาวรับหนังสือยัดลงในกระเป๋าสะพาย ต้องขอบคุณเฟนเรีย เกรย์แบ็ก ที่ทำให้เธอต้องแบกหน้าไปหา โรแกน หัวหน้าเผ่าคนแคระคนสนิททำกระเป๋าใบใหม่ให้เธอ เขาเองก็ใจดีทำกระเป๋าใบใหม่ให้เธอ กระเป๋าใบนี้ดีกว่าใบก่อนเพราะมันฝังอัญมณีที่ได้มาจากเหล่าโนม พวกนี้ใจดีอ่อนโยนและมีพลังเวทย์สูงสุดๆ พวกเขามักร่ายเวทย์ใส่ในอัญมณี และอัญมณีของเธอก็ได้รับการอวยพรจากพวกเขา นั่นทำให้กระเป๋าของเธอดีกว่าใบก่อน มันทำให้เธอนึกอยากจะขอบคุณและฟาดหน้าเขาแรงๆสักหน

“เดี๋ยวอีกไม่นานพวกวีสลีย์จะมา เธอรออยู่นี่นะเฮอร์”

“แล้วเธอจะไปไหนนะ?”เฮอร์ไมโอนี่ร้องถาม

“อ้อ ฉันจะไปหาซื้อของอะไรนิดหน่อยนะ”พระพายระบายยิ้ม เด็กสาวโบกมือลาเพื่อนรักก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามถนนหิน ลัดเลาะไปตามซอกซอยต่างๆอย่างคล่องแคล่วก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าตรอกน็อกเทิร์น

“แฮกริด!!”

“แฮกริดคะ!!”พระพายตะโกนร้องเสียงดังลั่นเมื่อเห็นคนร่างกายใหญ่โตอันเป็นเอกลักษณ์ เด็กสาวมั่นใจว่าคนนั้นต้องเป็นแฮกริดอย่างแน่นอน และเดาเอาไว้ไม่ผิดเมื่อเขาเริ่มหันมา ใบหน้าของเขายังคงดูดุร้ายเหมือนเดิม ร่างกายเขาไม่ได้ผอมหรือเล็กกว่าปีที่แล้วแต่อย่างใด

“พระพาย!!”เขาดูตกใจเมื่อเห็นเธอ “เธอมาทำอะไรที่นี่นะ?”

“ซื้อของนะคะ แล้วแฮกริดละคะ?”พระพายกล่าวปดไปอีกหน จะให้เธอบอกไปได้ยังไงว่ามารอแฮร์รี่ละ ได้โดนมองเป็นตัวประหลาดกันพอดี แค่เรื่องในตอนปีหนึ่งนั่นก็พออยู่แล้ว โชคดีที่นอกจากดัมเบิลดอร์และแฮร์รี่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น แฮร์รี่เธอจัดการแถไปเรื่อยจนอีกฝ่ายนั้นเริ่มหน่ายจะฟังแล้ว

“ฉันมาซื้อยาไล่ตัวทาก”เขาดูไม่สบอารมณ์เมื่อเอ่ยถึงมันเรียกรอยยิ้มจากดวงหน้าขาวผ่องได้เป็นอย่างดี “พวกมันทำกะล่ำปลีที่โรงเรียนเสียหายหมด”

“ฉันเข้าใจเรื่องนั้นคะ ฉันเองก็มีปัญหาเกี่ยวกับวัชพืชภายในบ้านเหมือนกัน”พระพายยิ้ม วัชพืชของเธอตัวนี้ไม่ธรรมดา นอกจากมันจะแทะต้นไม้ใบหญ้าที่สวนหลังบ้านเธอแทบไม่เหลือแล้ว มันยังเตรียมจะงับเธอไปเป็นรายต่อไปอีกต่างหาก สุดท้ายก็ถูกปราบมันลงโดยปฐพี (อีกแล้ว)