คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #26 : นรุตม์ พุทธิพิริยากร

ใบสมัคร

ข้อมูลภายนอกเกม

ชื่อ: นรุตม์ พุทธิพิริยากร

ชื่อเล่น: รุต

เพศ: ชาย

อายุ: 22 ปี

สนใจในเพศ: หญิง (มันคงจะแปลกไม่ใช่น้อยนะครับหากผมไปหลงผู้ชายด้วยกัน – ยิ้ม) หากเป็นหญิงสาวธรรมดาก็จะทักทายและแนะนำตัวด้วยการจูบที่หลังมือของอีกฝ่าย หากเป็นผู้หญิงที่ตรงสเปกอาจจะยิ้มขึ้นมาเล็กๆแล้วบอกว่า “คุณช่างน่าสนใจ...”

อาชีพ: แพทย์/นักศึกษา

ความถนัดหรืองานอดิเรก :

ความถนัด – การผ่าตัด การวิเคราะห์เนื้อเยื่อ (เขาสามารถแยกระหว่างเนื้อคนและเนื้ออื่นๆได้เพียงแค่มองดูเท่านั้น) การวิเคราะห์ (เพียงแค่มอง รุตก็สามารถแยกเพศอีกฝ่ายได้ ต่อให้คนๆนั้นจะหน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงหรือหน้าตาหล่อเหล่ากว่าเทพบุตรก็ตาม) การปรุงยาสมุนไพร

งานอดิเรก – ปลูกต้นไม้ในสวยหลังบ้าน พานิชาออกไปเที่ยว การผ่าตัด และอ่านหนังสือ

เชื้อชาติ: ไทย/เยอรมัน

ลักษณะทั่วไป : รุตเป็นคนรูปร่างสูงโปร่งราวกับนายแบบด้วยเหตุนี้นี่เองเวลาเขาออกไปห้างหรือที่ไหนมักจะมีแมวมองมาทาบทามทุกครั้ง ใบหน้าหล่อเหล่าคมคายกับริมฝีปากที่ไร้รอยยิ้มประดับใบหน้า เขาเป็นเจ้าของดวงตาสีฟ้าใสที่ได้รับมาจากแม่และเรือนผมสีดำที่ได้รับมาจากผู้เป็นพ่อ

การแต่งกาย – รุตชอบสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว (สีนั้นแตกต่างไปตามแต่ละวัน ขาวบ้าง ดำบ้าง น้ำตาบ้าง) กับเสื้อกั๊กสีเข้มอย่างดำหรือน้ำตาลเข้ม กางเกงสแลคสีดำหรือน้ำตาล และเนคไทซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้ใส่ (เพราะสีไม่ถูกใจบ้าง นิชาลืมรีดให้บ้าง) ที่ติดตัวเขาตลอดไม่ว่าจะสวมชุดไหนๆก็คือถุงมือแบบนิ้วโผล่ที่สามารถหยิบจับของได้สะดวก หากทำงานก็สวมเสื้อกาวน์สีขาวทับลงไป

นิสัย: รุตเป็นผู้ชายที่มีนิสัยร่าเริงดี ยิ้มง่าย ยิ้มเก่งเหมือนน้องสาวเป๊ะๆ ผิดเพียงนิดคือรอยยิ้มของนิชานั้นเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์และอ่อนหวานแต่รอยยิ้มของเจ้าตัวนั้นแม้จะอ่อนโยนแต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนมันไม่จริงใจเท่าไรนัก เป็นหนึ่งในพวกที่เดาความคิดได้ยากว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เจ้าเล่ห์ เพอุบายและเจ้าแผนการเป็นที่สุด ในหัวสมองของเขานั้นเต็มไปด้วยความคิดอยู่ตลอดเวลา แน่นอนว่ามันเป็นแผนที่ดีแก่ตัวเขาเท่านั้น ซึ่งมันไม่ค่อยดีกับคนอื่นเท่าไรนัก มองโลกในแง่ร้ายแบบสุดๆและขี้ระแวง มีลางสังหรณ์ที่ค่อนข้างแม่นยำแต่ในน้อยครั้งมันก็ผิดพลาดเช่นกัน... แม้ลักษณะนิสัยเบื้องต้นแลดูไม่ค่อยน่าคบเท่าไร แต่หากคบอีกฝ่ายแล้วคุณจะพบได้ว่ารุตนั้นแอบใจดีไม่ใช่น้อย และเป็นพวกรักเพื่อน ถึงแม้ว่าจะสนิทด้วยยากเพราะนิสัยแสนเจ้าเล่ห์และปากหมาแบบสุดๆก็ตามแต่หากสนิทแล้วเรียกเจ้าหมอนี่ว่า “เพื่อนตาย” ได้เลยเพราะเขาจะไม่ทรยศหรือหักหลังเด็ดขาด กลับกันหากมีคนคิดหักหลังหรือทรยศเขาแล้วละก็ เขาจะไม่ปล่อยอีกฝ่ายให้มีอนาคตแสนดีหรอกนะ... ค่อนข้างจะเป็นห่วงและหวงน้องสาวมากแต่ไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไรเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายโตแล้ว แต่สุดท้ายก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี... มาดจะหลุดสุดๆเมื่ออยู่กับน้องสาว เป็นคนหนึ่งที่ถือคติที่ว่า “มีบุญคุณต้องทดแทน มีหนี้แค้นต้องชำระ” มีความพยายามค่อนข้างสูงที่หลายคนมองว่ามันคือความทะเยอทะยานไปเสียนี่

ประวัติ: รุตเป็นพี่ชายของนิชา เขาแก่กว่าเธอสี่ปี ในครั้งแรกที่เขารับรู้จากพ่อว่ามีน้องสาวนั้นเขาแทบไม่ดีใจเลย กลับกันเขาเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรดีด้วยความคิดที่ว่าอีกฝ่ายจะมาแย่งความรักของพ่อแม่ไป อีกทั้งยังโดนคนรอบข้างยุว่าสักวันเขาต้องกลายเป็น “หมาหัวเน่า” รุตไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงได้สร้างบ้านไม่มีหน้าต่างขึ้นมาและทำไมถึงได้โอ๋นิชานักหนา เขาได้คำตอบนี้ เมื่ออายุแปดขวบ ในวันนั้นเป็นวันที่แดดร้อนจนรู้สึกหงุดหงิด รุตรู้สึกรำคาญนิชาที่มักจะมาชวนเขาเล่นนู่นเล่นนี่ทั้งที่เขาไม่ชอบ อีกทั้งเขายังนึกถามว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่ยอมไปเล่นนอกบ้านกับเพื่อนวัยเดียวกัน รุตตัวน้อยคิดแผนการร้ายขึ้นมาได้ เขาชวนนิชาไปยังหน้าบ้านแล้วผลักเธอออกจากบ้านท่ามกลางแดดในยามเที่ยงวัน เขาไม่สนใจเสียงกรีดร้องอย่างทรมานของนิชาก่อนมันจะเงียบหายไป พอรุตเปิดประตูออกไปก็เห็นนิชาตัวแดงเถือกที่สลบอยู่หน้าบ้าน วินาทีนั้นเขารู้สึกผิดอย่างท่วมท้น รุตนำนิชาเข้ามาในบ้านกล่าวขอโทษน้องสาวซ้ำไปซ้ำมาจนพ่อกลับมาบ้าน นิชารอดปลอดภัยแม้อาการจะเข้าขั้นโคม่า พ่อแม่ดุรุตว่า “ทำไมถึงไม่ดูแลน้องให้ดี” แต่นิชากลับบอกว่า “ชาผิดเองที่อยากจะออกไปเล่นข้างนอก พ่อกับแม่อย่าดุพี่จ๋าเลยนะ” หลังจากนั้นเป็นต้นมา รุตต้องการไถ่บาปจากเหตุการณ์ครั้งนั้นโดยการดูแลนิชาจนหายดี และคอยเป็นเพื่อนเล่นให้น้องสาว จากความรู้สึกผิดเปลี่ยนเป็นความสงสาร จากความสงสารเปลี่ยนเป็นความรักและความผูกพันฉันท์พี่น้อง รุตเรียนต่อแพทย์โดยหวังว่าสักวันนั้นจะช่วยเหลือคนบนโลกและรักษาน้องสาวให้หาย

สิ่งที่ชอบ :

ตำราแพทย์โบราณถึงปัจจุบัน – “ผมแค่ต้องการจะศึกษาหาวิธีการรักษาน้องสาวนะ”

นิชา – น้องสาวเพียงคนเดียวของผม ผมย่อมห่วงและหวงเป็นธรรมดานะครับ

ธรรมชาติป่าเขา – ดื่มดำกับมันให้นานที่สุด เพราะปกติเจามักไม่ค่อยเจอแบบนี้เท่าไรนักแม้ว่าหลังบ้านนั้นจะปลูกเป็นสวนขนาดย่อมเพื่อไม่ให้กินพื้นที่มากนักก็เถอะ...

สิ่งที่เกลียด:

คนที่มาพูดจาล่วงเกินตัวเองหรือครอบครัว จะโกรธอย่างมากหากว่าอีกฝ่ายนั้นไปล่วงเกินน้องสาว – เดินเข้าไปข่มขู่ด้วยรอยยิ้ม

สิ่งที่กลัว : “ผมมั่นใจว่าไม่กลัวอะไรนะครับ” ครุนคิดอีกสักเล็กน้อย “หากจะกลัวคงจะเป็นน้องสาวหายไปหรือน้องสาวตายไปนี่แหละครับ ผมคงยอมรับไม่ได้แน่ๆเลย บางทีอาจเป็นบ้าไปเลยก็ได้นะครับ หุๆ” (แล้วจะหัวเราะทำไม?)

ข้อมูลในเกม

ชื่อตัวละคร: เซอร์เคน

สถานะภาพ: ผู้เล่น

ฉายา: จักรพรรดิโลหิต/ฝันร้ายมีชีวิต/ผู้ชโลมโลหิต

เลเวล: 100

ระดับยศ : จักรพรรดิ

อาชีพ: ผู้ใช้ศาสตรา

สกิล:

พันธะสัญญาคนบาป – สามารถอัญเชิญมหาบาปที่ทำพันธะสัญญาด้วยขึ้นมาร่วมต่อสู้ สกิลนี้ถูกบังคับใช้ทันทีเมื่อเลือดเหลือไม่ถึง 10% หรือเข้าสู่สถานะสลบ บาดเจ็บสาหัส ดีเลย์ 30 วัน (ผู้ร่วมพันธะสัญญา ปรากฏนามดังต่อไปนี้ ซาตาน ลูซิเฟอร์ เลเวียธาน เบลเซบับ เบลฟีเกอร์ มาม่อน แอสโมดิวส์)

แสงแห่งศาสตรา – สามารถควบคุมอาวุธได้อย่างใจนึก ต่อให้อาวุธเหล่านั้นอยู่ในมือของอีกฝ่ายก็ตาม จะสั่งให้มันโจมตีหรือว่าป้องกันก็ได้ หากตั้งรับการโจมตีใดๆของฝ่ายตรงข้ามจะไร้ผล สามารถวาร์ปไปยังตามจุดต่างๆได้โดยมีดาบประจำตัวนั้นเป็นสื่อกลาง

ค้นหา – รับรู้ถึงสิ่งของหรือสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวอยู่ได้

ก้าวพริบตา – เคลื่อนไหวในระยะทางใกล้ๆด้วยความเร็วสูงจนมองเห็นไม่ทัน

ลบเลือนตัวตน – ทำให้ไม่สามารถรับรู้การมีตัวตนของเจ้าตัวได้ กว่าจะรู้ตัวก็พบว่าเซอร์เคนนำดาบมาจ่อที่ลำคอในระยะประชิดเสียแล้ว...

ปราณพิษ – ภายในเลือดนั้นประกอบไปด้วยพิษจำนวนมหาศาล แม้แต่บรรยากาศโดยรอบเองก็เต็มไปด้วยพิษร้ายทำให้ผู้ที่เข้าใกล้นั้นติดสถานะร่างกายหลอมละลายได้

ปีกพิษ – เป็นปีกที่มีสีดำอมม่วง เมื่อกางออกมาแล้วสามารถบินได้แต่ผู้ที่อยู่ใกล้เคียงที่ไม่ได้ร่วมปาร์ตี้อาจจะติดสถานะผิดปกติได้

กายาเหล็กไหล – เพิ่มการป้องกันทางกายและเวทย์มนตร์ อาวุธต่ำกว่าระดับ A ไม่สามารถโจมตีเข้าได้ ทนต่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง (ง่ายๆคือเจ้าตัวไม่รู้สึกร้อนหรือหนาว)

Starburst – สามารถโจมตีศัตรูได้ 200 ครั้งต่อเนื่องกันด้วยความเร็วสูง

ดวงตาแห่งความจริง –การโจมตีโดยวิชามายาใดๆนั้นไร้ผล

อาวุธที่ถนัด:

ดาบพูเทลบลัด (ตุ๊กตาเลือด) เป็นดาบสื่อกลางที่เซอร์เคนใช้ในการวาร์ป (โดยเขาใช้ปาแล้ววาร์ปตัวเองไปหาดาบ) มีพลังการทำลายล้างค่อนข้างสูงทำให้ส่วนมากเขาจะใช้ดาบอีกเล่มเสียมากกว่า ส่วนสาวงามนางนี้ใช้เฉพาะในการวาร์ปไปมา แต่หากศัตรูหนักมืออาจเปลี่ยนเป็นดาบสองเล่ม ทักษะติดอาวุธคือ ควบคุมโลหิต สามารถควบคุมเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลที่เกิดจากฝีมือดาบพูเทลบลัดได้อย่างใจนึก

ดาบเคนดา (น้ำเย็น) เป็นดาบที่เซอร์เคนใช้มากที่สุด จนหลายคนเข้าใจว่าเขานั้นถนัดดาบมือเดียว มีพลังการทำลายล้างระดับกลาง มีทักษะติดอาวุธคือหยาดฝนโปรยปรายที่ช่วยฟื้นฟู่ค่าสถานะภาพต่างๆให้กลับมาเหมือนเดิม

ดาบมุเก็น (ความฝันและภาพลวงตา) เป็นดาบที่เซอร์เคนแทบไม่ได้แตะเลย เขาชักมันมาเพียงครั้งเดียวแล้วก็เก็บมันไป ทักษะติดอาวุธคือการสะกดโดยสมบูรณ์โดยจะควบคุมประสาทสัมผัสทั้ง 5 ทำให้การรับรู้ รูปร่าง รูปทรง มวลสารและกลิ่นของเป้าหมายผิดไป ทักษะจะแสดงผลอยู่ตลอด แม้จะตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ก็ตาม

ประวัติภายในเกม: เซอร์เคนมีชื่อเสียงในเกมมากจากการรวบรวมเหล่าผู้เล่นหัวกระทิจำนวนหนึ่ง แล้วก่อตั้งขึ้นเป็นกิลด์นักฆ่าชื่อ 13 สังหาร ซึ่งประกอบด้วยผู้เล่นชายหญิงจำนวนสิบสามคนแต่มีฝีมือถึงขนาดถล่มกิลด์ดังๆใหญ่ๆมาแล้วหลายต่อหลายกิลด์ ส่วนตัวเขาเองนั้นก็พลันตัวกลายเป็นที่ปรึกษาประจำกลุ่ม เพราะคิดว่าตนนั้นยังมีความรับผิดชอบไม่พอต่อการเป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาไม่ค่อยอยู่ในบ้านพักประจำกลุ่มเสียเท่าไร มักออกเดินทางไปทั่วทั้งทวีป เมื่อเกิดความเบื่อหน่ายเจ้าตัวจึงออกเดินทางไปยังเกาะที่ไม่ถูกสำรวจแต่น่าเสียดายที่ระหว่างทางโดนเหล่าเงือกโจมตีจนเรือจม แต่เจ้าตัวไม่แคร์ แต่ด้วยคติประจำตัวทำให้เขาเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเยี่ยมเยือนอาณาจักรเงือกแทน และได้ไปขโมยตัวเจ้าชายเงือกเป็นการแก้เผ็ด (ไม่ต้องถามว่าทำไม? เพราะอยู่ใกล้ตัวสุดแล้วละในเวลานั้น) ซึ่งทำให้เหล่าเงือกเพิ่มความดุร้ายขึ้นเป็นเท่าตัว (จากจมเรือ เปลี่ยนเป็นทำร้ายลูกเรือให้ตาย ไม่ตายไม่เลิก) หลังจากจิ๊กตัวเจ้าชายเงือกและบังคับให้ทำพันธะสัญญาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างเดินทางเขาไปพบเจอเกาะขนาดเล็กนาม เลมนอส ซึ่งเป็นที่ประทับของเทพการช่างและโลหะ ในตอนแรกเซอร์เคนก็ไม่รู้จักอีกฝ่ายหรอกนะ คิดว่าเป็นคนธรรมดา เขาเข้าไปขอพักอาศัยสักคืนสองคืนแต่กลับกลายเขาอยู่เป็นสัปดาห์ เนื่องจากพูดคุยกันถูกคอ พออีกฝ่ายแนะนำตัวว่าเป็นใครเล่นเอาเขาแทบอึ้งไปเลยทีเดียว เทพองค์นั้นได้สร้างดาบมุเก็นให้เซอร์เคน ชายหนุ่มขอตัวกลับก่อนเพราะได้รับการติดต่อจากเพื่อนว่าพบเจอตัวนิชาที่เมืองลิกน่า

ประวัติการเข้าเกม : รุตได้รับเกมนี้แทนค่ารักษาครึ่งหนึ่งจากเศรษฐีผู้หนึ่ง เพราะคำพูดที่อีกฝ่ายกล่าวไว้ว่าลูกสาวที่ป่วยเป็นอัมพาตนั้นสามารถวิ่งเล่นได้อย่างอิสรเสรีภายในเกม นั่นทำให้อดคิดไม่ได้หากน้องสาวได้เล่นคงจะต้องมีความสุขขึ้นอย่างแน่นอน

เพิ่มเติมตัวละคร:

- หลังจากหลักพาตัวเจ้าชายเงือกมาแล้วเรียบร้อย ดูเหมือนว่าผู้เล่นหลังหากยังไม่ตายจากการโดนเหล่าเงือกถล่ม จะได้รับภารกิจตามหาเจ้าชายเงือกนะ...

- แม้ว่าจะบอกว่าลักพาตัวมาเพราะอยู่ใกล้ในเหตุการณ์ที่สุด แต่ดูเหมือนว่าเจ้าชายเงือกจะไม่ถือสา มิหนำซ้ำยังชอบอกชอบใจเป็นพิเศษอีกต่างหาก พระองค์ให้เหตุผลว่า “ข้าได้เปิดหูเปิดตาก็เพราะเจ้า ข้าขอบใจเจ้ามาก” ซึ่งแน่นอนว่ารุตไม่ชอบใจอย่างมาก ไอ้เราลักพาตัวเพื่อสร้างความวุ่นวาย (ซึ่งก็สร้างได้จริงๆ) อีกฝ่ายต้องกลัวต้องร้องไห้ต้องกังวนสิ แล้วนั่นจะยิ้มทำเตี่ยเอ็งเหรอ!!!

- นอกเหนือจากเหล่าเงือกที่โกรธแค้นรุตเป็นพิเศษแล้ว อาณาจักรมังกรและอาณาจักรเอล์ฟเหมือนจะมีคำสั่งห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเข้าไปนะ ด้วยประโยคที่ว่า “เจอแล้วให้ฆ่าทันที” จึงคาดการณ์ได้ว่ารุตเคยเข้าไปอาละวาดอย่างแน่นอน "ผมไม่ทำเขาหรอกครับ หากเขาไม่ทำผมก่อน" จากรูปประโยคนี้ทำให้เราสันนิฐานกันได้ว่าทั้งสองอาณาจักรต้องทำเรื่องให้รุตโกรธหรือแค้นอย่างแน่นอน

- เจ้าชายเงือกนั้นมีพระนามว่า เนน ดูเหมือนว่าจะเป็นบุตรองค์โตเสียด้วยสิ มีนิสัยสบายๆ ให้ความรู้สึกแบบเทพบุตรผู้งามทั้งกายและใจ (?) เก่งเรื่องการทำอาหารสุดๆ ตลอดมาก็ได้อีกฝ่ายนี่แหละทำอาหารให้กินแทนเข้าภัตตาคารหรือทานอาหารกระป๋องยังชีพ มักถูกนิชาชมบ่อยๆและถูกรุตแขวะบ่อยๆด้วยความอิจฉา

- เพราะวีรกรรมที่เคยทำเอาไว้ ทำให้เขาต้องสวมผ้าคลุมสีเทาหม่นๆเดินทางไปไหนมาไหนเสมอ

*เพราะ 13 สังหารเป็นกลุ่มเพื่อนที่รวมกลุ่มกันมา ทำให้ภารกิจของแต่ละคนค่อนข้างกระจัดกระจายมากพอดูเลยทีเดียว แต่ภารกิจส่วนมากจะเกี่ยวกับการฆ่าหรือล่าค่าหัวเพราะมันให้เงินดีที่สุด แต่ในบางครั้งก็ทำตามความพอใจของตนเอง ด้วยเหตุนี้เองสิบสามสังหารจึงขึ้นชื่อได้ถึงอารมณ์แปรปรวนเป็นที่สุดอีกด้วย... กฎสำคัญที่สุดคือห้ามไปยุ่งกับสิบสามสังหารจะดีที่สุด (มีตัวอย่างจากกิลด์ดังๆทั้งหลาย ที่ถูกถล่มราบเรียบเป็นหน้ากลอง)

*บ้านพัก 13 สังหารอยู่ในอาณาจักรไดเวส ถือได้ว่าเป็นเมืองแห่งความทรงจำของสิบสามสังหารเลยทีเดียว เพราะที่นั่นเป็นครั้งแรกที่เหล่าสิบสามสังหารมาพบกัน เคยเป็นมิตรกันบ้าง เคยเป็นศัตรูกันมาบ้าง แต่สุดท้ายก็กลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน (แม้จะมีจิกกัดกันบ้างก็เถอะ...) อีกทั้งยังเป็นสถานที่ที่เอาไว้มองหาคนรุ่นใหม่ที่จะมาทำหน้าที่แทนได้อีกด้วย... (เพราะปัจจุบันมีคนใกล้จะถอนตัวจากภารกิจภายนอกอยู่)

เพิ่มเติมอื่นๆ:

- เกาะเลมนอส เกาะในฝันของผู้เล่นสายช่างตีอาวุธ เต็มไปด้วยแร่ระดับต่างมากมายและที่นั่งยังเป็นที่ประดับของเทพแห่งการช่าง โลหะ และเปลวเพลิงนาม เซิทร์แลนด์ แม้หน้าตาจะดุไปเสียหน่อยแต่ใจดีมาก แอบขี้เหงาไปสักหน่อยเพราะอาศัยอยู่ตัวคนเดียวมานาน (แม้จะมีเทพองค์อื่นๆมาเยี่ยมเยือนก็เถอะ) เพราะฉะนั้นเวลาเจอคนอื่น ท่านมักจะพูดเก่งและพูดมากเป็นพิเศษ รอบเกาะนั้นเต็มไปด้วยพายุที่แปรปรวนยากจะเข้าถึง แต่มีวันหนึ่งในหนึ่งเดือนที่เกาะนี้จะไร้พายุ (วันนั้นคือวันที่รุตเข้าไปหาพระองค์เพื่อขอค้างแรม)

อยากให้ตัวละครรับบทอะไร: คนร้ายในสายตาพวกตัวเอก ในตอนที่เจอกันครั้งแรก มันไม่ค่อยดีเท่าไรนัก เพราะรุตนั้นดันไปช่วยชาย (ที่คนรอบข้างมองว่า) นิสัยไม่ดีคนหนึ่งเอาไว้ จริงๆแล้วอีกฝ่ายนั้นคือเพื่อนสมัยแรกเริ่มของรุตนามว่า ใหญ่ ด้วยนิสัยขี้โวยวาย ร่างกายที่ใหญ่โตและใบหน้าที่บ่งบอกถึงยี่ห้อคนไม่ดีเอาไว้เลยทำให้เข้าใจผิดกัน หากตัดนิสัยขี้โวยวายและรูปลักษณ์ภายนอกไปจะพบได้ว่าชายร่างใหญ่ผู้นี้นั้นหวานแหววและอ่อนหวานกว่าที่คาดคิดเยอะเลย คนอื่นที่รู้จักกับอีกฝ่ายดีมักจะเรียกเขาว่า “พี่หมีใหญ่ใจดี” ก่อนจะปรับความเข้าใจกันได้ในภายหลังเพราะโดยมีนิชาเป็นตัวกลางให้ เรื่องนี้ทำให้รู้ว่าอย่าตัดสินคนที่ภายนอก

อยากฝากอะไรถึงไรเตอร์บ้างมั้ย: ไม่มีแล้วค่า... แต่ว่าส่งทันไหมเนี่ย?