ห้องเก็บข้าวของส่วนตัว

ลำดับตอนที่ #7 : [DGM] สาวน้อยปีศาจ ตอนที่ 1 ทะลุโลก (ยังไม่จบ)

“ได้โปรด ขอเพียงแค่ครั้งเดียว ขอแค่นั้น ขอให้ฉันได้ปกป้องทุกๆคน”คิเมราพึมพำก่อนจะพยายามยื่นมือออกไปหยิบผนึกสีขาวสว่างเปล่งแสง เธอไม่สามารถเดินเข้าไปหยิบมันได้เพราะแรงระเบิดเมื่อครู่จากการที่อาชูร่าและเซทันที่กำลังจะกลายเป็นอันโนต่อสู้กัน เธอกลั้นใจลืมความเจ็บปวดตามร่างกายแล้วพุ่งตัวเข้าไปหยิบแฟรกเมนต์นั่นทันที คิเมร่ากำมันแน่น เธอยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองผนึกเศษเสี้ยวของแฟรกเมนต์ที่แตกสลายออกจากการต่อสู้ที่เธอใช้พลังในการใช้พลังเกินจำกัดที่มีอยู่ เซทันระดับ 5 เหยียดยิ้มมองอาชูร่าที่บัดนี้ถูกอัดซะติดกำแพง มันปาร่างโปร่งลงพื้นใจกลางลัทธิ เธอกระอักเลือดสีเข้มออกมาเล็กน้อย นัยน์ตาสีเลือดนกพยายามลืมขึ้นมามองพบว่าเซทันนั่นมันกำลังจะปาดาบของเธอใส่ตัวของเธอเอง

‘บ้าชะมัด! ขยับตัวไม่ได้สักนิด’อาชูร่าคิดอย่างเจ็บใจ เซทันพุ่งทะยานลงมาจากกลางอากาศหมายจะเอาดาบนี้แท่งมายังร่างของอาชูร่า เธอหลับตาเพื่อรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้ แต่ทว่า...

“อย่ามาแตะต้องอาชูร่านะ!!!”คิเมร่าตะโกนก้องก่อนจะปรากฏร่างของเด็กสาวผมขาวกระโดดเตะเซทันระดับ 5 นั้นจากด้านข้าง เธอใช้อากาศรอบๆตัวเป็นฐานแล้วพุ่งตัวลงมาหาอาชูร่า ดวงตาสีเลือดนกเบิกกว้างเมื่อเห็นรองเท้าสีขาวสะอาดยาวขึ้นมาถึงบริเวณต้นขามีลวดลายเป็นเส้นตรงสีแดงเข้มที่ยาวลงมาจนถึงปลายเท้า คิเมร่ายิ้มเศร้าๆพลางมองร่างสูงโปร่งของพี่สาวเธอที่เต็มไปด้วยบาดแผล เธอพยุงร่างของอาชูร่าให้ลุกขึ้นยืน

“หน็อยแน่ะ! ยัยพวกบ้า ฉันจะฆ่าให้หมดเลย!!!”เซทันตะโกนอย่างเดือดดาลก่อนจะพุ่งตัวลงมาพร้อมในมือที่ถือดาบเล่มยักษ์ มันจัดการเตรียมฟันร่างของคิเมร่าแต่เธอไวกว่า เธอและอาชูร่ากระโดดหลบกันไปคนละทางแล้วเข้าห้องทางเดิน เซทันลังเลที่จะเลือกไปทางไหนสุดท้ายมันก็พุ่งทะยานไปหาคิเมร่าที่คิดว่าน่าจะกำจัดได้ง่ายกว่าอาชูร่า คิเมร่าวิ่งด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นจากแฟรกเมนต์ชิ้นก่อนพลางหลบซ่อกแซกไปตามทางเดินที่แยกย่อยกันไป เธอเหลือบมองร่างของเซทันที่บินตามเธอมาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ สาวผมขาวเริ่มชะลอความเร็วก่อนจะออกจากทางเดินมืด เธอกระโดดหมุนตัวกลางอากาศมาอยู่ด้านหลังเซทันแล้วเอาขาทั้งสองข้างสอดเข้าไปใต้รักแร้ของเซทัน คิเมร่าที่ลังกากลับหลังทำให้ขาทั้งสองยกร่างของเซทัน หัวมันทิ่มที่พื้นทางเดิน เธอกระโดดตีลังกาไปด้านหน้าแล้วกระโดดออกไปจากห้องทางเดินทันที เธอโผล่ออกมาในห้องชั้นบนสุด เซทันทีเอาหัวออกมาได้แล้วจัดการกระโดดถีบด้านหลังของคิเมร่าที่กำลังมองหาอาชูร่ากลางอากาศแต่ว่าโดนอาชูร่าที่ปรากฏตัวขึ้นจากทางเดินด้านข้างใช้ดาร์กเนสบู๊ทถีบเข้าให้

“อะ...อาชูร่า!!”คิเมร่าร้องออกมาด้วยความตกใจพลางมองตามร่างของอาชูร่าที่บัดนี้คลายสภาพร่างออกจากตัวตลกแห่งความมืดมาเป็นดาร์กเนสบู๊ทแทน อาชูร่ากระโดดออกมาจากร่างของเซทันก่อนมันจะกระเด็นไปติดกำแพง ทั้งสองใช้อากาศเป็นฐานแล้วพุ่งตัวเข้าทางเดินทึบอีกครั้ง เซทันค่อยๆลอยร่างออกมาจากกำแพงอย่างช้าๆ มันสลัดหัวไล่ความมึนงงแต่ไม่ทันไรก่อนโดนอาชูร่าที่พุ่งตัวออกมาจากห้องทางเดินด้านหลังถีบเข้าที่กลางหลังแล้วกระโดดหายเข้าไปในห้องทางเดินอีกครั้ง เซทันคิ้วขมวดจนแทบจะเป็นปมแล้วพยายามพุ่งตัวตามอาชูร่าไปแต่ว่ากลับถูกคิเมร่าเตะบริเวณโครงกระดูกขวา ต้นคอ แล้วใช้หลังของเขาเป็นฐานพุ่งตัวหายไปอีกครั้ง

“อาชูร่า คิเมร่า ใช้พลังของพวกเราให้คุ้มนะ”ชิเนะมองจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ด้วยนัยน์ตาที่เป็นห่วงน้องสาวทั้งสองอย่างจับจิตจับใจ มือทั้งสองกุมสร้อยคอรูปไม้กางเขนผ่าครึ่ง ฮาบิเตะเดินเข้ามาเคียงข้างสาวผมดำ ยูริมองภาพนั้นอย่างเคร่งเครียดก่อนเธอจะเริ่มกุมมือภาวนาขอพรพระเจ้าทั้งๆที่เธอไม่เคยคิดจะทำมาตลอดชีวิตนี้

“อาชูร่า คิเมร่า สู้ให้ได้พี่จะเป็นกำลังใจ”สาวผมดำขลับตัดหน้าม้าพูดขึ้นด้วยใบหน้าสวยที่แสนเศร้าสร้อย เธอยืนมองร่างของเซทันหนุ่มที่โดนแสงสีขาวและแดงเตะบริเวณตามส่วนต่างๆของร่างกาย บางทีโผล่สลับกัน บางครั้งโผล่ออกมาจัดการพร้อมกัน แล้วหายไปราวกับธาตุอากาศ รวดเร็วและว่องไว อาชูร่าและคิเมร่าโผล่ออกมาอีกครั้งจากด้านบนสุด ทั้งสองเตะโดยใช้ขากันคนละข้างบริเวณหน้าท้องของเซทัน มันกระเด็นไปตามแรงเตะลงกระแทกไปยังพื้นกลางห้องโถง คิเมร่าทึ้งน้ำหนักตัวลงไปตรึงร่างของเซทันนั่น ส่วนอาชูร่าเปลี่ยนสภาพจากดาร์กเนสบู๊ทกลายเป็นตัวตลกแห่งความมืดแล้วทึ้งน้ำหนักตัวตามคิเมร่าไปโดยในมือนั้นถือดาบขนาดใหญ่คิเมร่ากระโดดขึ้นไปอยู่ด้านหลังของอาชูร่า เธอแท่งดาบลงบริเวณกลางท้องของเซทันโดยมีคิเมร่าเหยียบบริเวณด้ามเพื่อเพิ่มน้ำหนัก ร่างของมันแน่นิ่งอย่างช้าๆก่อนจะระเบิดออกไปเสี่ยงๆ

“อาชูร่าพวกเราชนะแล้วนะ!”คิเมร่าพูดอย่างดีใจ พลางกระโดดโลดเต้นราวกับลิง ทุกคนผู้รอดชีวิตเฮลั่นด้วยความดีใจ ยูริ มิซึกิเดินกุมบาดแผลออกมาจากห้องทางเดินอย่างช้าๆ เธอเห็นแล้วชัยชนะอย่างสวยงามนั่นแต่ว่าที่นี่คงต้องสร้างใหม่แล้วสิ พังซะไม่เป็นถ้าขนาดนี้เชียว ยูริคิดพลางเค้นยิ้มออกมาก่อนร่างบอบช้ำจะหล่นลงอย่างรวดเร็ว อาชูร่าเมื่อเห็นเช่นนั้นก่อนจะรีบเปลี่ยนสภาพร่างกายจาดตัวตลกแห่งความมืดเป็นดาร์กเนสบู๊ทกระโดดไปรับร่างของยูริทันที เธอค่อยๆร่วงลงมาอย่างช้าๆ อาชูร่าวางร่างที่สลบนั้นอย่างเบามือที่สุดก่อนสติจะค่อยๆดับวูบลง เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินคือเสียงตะโกนดังลั่นของน้องสาวผมขาวของเธอนั่นเอง

“อาชูร่า!!!”

~3 เดือนผ่านไป~