คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13
“มัน...่อน้าับ้อน”ผมเอ่ยับเอลล่าเสียเรียบ นั่หลบาเธอมาสัพัแล้ว่อนผมะเยหน้าึ้นสบาเธอ เอลล่ายัั้ใฟัำอ้ำอึ้เือบๆสิบนาทีอผม ผมไม่ล้าแม้แ่ะพูอะไรับเธอ ถ้าบอไปแล้วเธอะเลียผมไหมรับ
“เอลมีเวลาฟั”ถึเวลานี้ผมยอมแพ้แล้วริๆละรับ ผม้อสารภาพทุอย่า
เอลล่ายับเ้ามาุมมือผมไว้ มืออุ่นๆอเธอยิ่ทำให้หัวใผมแเป็นเสี่ยๆับสิ่ที่ผมพยายามะทำับเธอ “เพราะเอล็มีเรื่อะบอเลียมเหมือนัน”
“ถ้าเป็นเรื่อ ผู้หิที่เอละพามาหาพี่ละ็ ไม่้อหรอนะ”ผมบีบมือเล็ๆ้วยวามเบามือและทะนุถนอม
เอลล่ามวิ้วเ้าหาัน “พี่รู้ทุอย่าแล้ว”ริมฝีปาเล็อเอลล่าเปิออ เธอนิ่ไปนผมไม่รู้ะทำยัไ
“แล้วนี่็ือสิ่ที่พี่อยาบอเอล ว่าทุอย่าพี่รู้ั้แ่แร”ผม่อยๆปล่อยมือาเอลล่าแล้วยับห่าออมาาัวเธอเล็น้อย ั้ใเล่าเรื่อราวทั้หม ั้แ่ผมเห็นโปรไฟล์อเธอ เรื่อสร้อยพระันทร์นั่น เรื่อที่ผมยอมมาอิาลีามที่เธออร้อ เราสอนนิ่เียบไปนเอลล่าเป็นนทำลายวามเียบทั้หมนั่น
“เลียมรู้ั้แ่แรแล้ว แล้วทำไมไม่่าเอล”ไม่มีน้ำาาวาู่เิม ผมประอใบหน้าอเอลล่า้วยสอมืออัวเอแล้วส่ยิ้มให้เธอ
“พี่็ิแบบนั้น ถ้าัารเธอั้แ่วันแรที่เอ ป่านนี้ริ้าร์อาะฟื้นแล้ว็ไ้”่อนะรู้สึถึวามอุ่นบนมือัวเอ เอลล่าับมืออผมไว้่อนะส่ยิ้มให้ “แ่เพราะเธอเป็นแบบนี้ไ พี่ถึทำไม่ล” เอลล่ายัส่ยิ้มมาให้ผม ผมยับใบหน้าเ้าไปหาเธอให้ใล้ึ้น หน้าผาอเรานัน “และไม่มีวันทำล้วย”
เอลล่าเียบแล้วไม่ไ้อบอะไรลับมา ในวามเียบระหว่าเราไม่ไ้มีวามอึอัเหมือนวามเียบรั้แรที่เราเผิและทำให้ผมเ้าใอะไรในัวเอหลายๆอย่า
“แล้วริ้าร์ เลียมะทำยัไ”เอลล่าถามผมะที่มือบาำลัเล่นผมอผมที่นอนอยู่บนัเธอ ผมส่ายหน้าไปมาอย่าหมปัหาริๆ เอลล่าถอนหายใยาว่อนะ้อหน้าผม “สามสิบสี่นนั้นะ้อายฟรีหรอเลียม”
ผมทำไ้แ่ส่ายหน้าไม่รู้ะอบเธอยัไ เอลล่าพยัหน้า ผมไม่รู้ว่าเธอพยัหน้าทำไม เธอรับรู้หรือเธอล หรืออะไร “แล้วพี่วรทำไมยัไ”ผมลุึ้นนั่
“็หาผู้หิมาให้รบสามสิบห้าน”เอลล่าอบ
“เธอะบ้าหรอ”ผมมวิ้วไม่เ้าใเอลล่า “ะให้พี่่าเธอหรือไ”เอลล่าพยัหน้า ผมแทบไม่อยาเื่อสายาัวเอ แล้วเธอยัมีหน้าหันมายิ้มให้ผมอี นแบบนี้มีบนโล้วยหรอรับ
“ไม่มีทา”ผมส่ายหน้า่อนะลุาโฟาแล้วเินไปที่ห้อรัว เอลล่าามผมมาที่ห้อรัว ใบหน้าสวยยัยิ้มอยู่โยไม่ไ้สัเสีหน้าอผมเลยแม้แ่น้อย ผมว่าเอลล่าเป็นนมีน้ำในะรับ แ่ถึนาให้ผม่าเธอ มันไม่...บ้าไปหน่อยหรอ
“เลียม”เอลล่าับมือผมไว้ “เอลล่ารัเลียมนะ”ผมถอนหายใออมา่อนะึเธอเ้ามาอไว้แน่นราวับลัวเธอะหายาโลนี้ไป “พี่็รัเอล”ผมหลับาลแล้วระับอ เอลล่าอผมลับ ถ้าะบอว่านี่เป็นอที่อุ่นที่สุุะเื่อไหม ผมไม่ไ้เวอร์นะรับ
“เหลือเวลาอี 4 วัน ทำให้มันเป็น 4 วันที่ีที่สุไ้ไหม”เอลล่าระิบับผม “่อนที่เราะไม่ไ้เอันอี”ผมรู้สึถึน้ำร้อนๆที่หัวไหล่อผม ผมว่ามันเป็นน้ำที่ไหลออมาาวาอเอลล่าเหมือนันที่ไหลออมาาวาอผมเหมือนัน
อนนี้เราสอนยืนอยู่หน้าปราสาทที่สู.ระห่านอยู่บนยอเา รอบๆเ็มไป้วย้นสนสีแส้มนเหมือนเราถูล้อมรอบไป้วยเปลวไฟที่แส้ม ว่าะมาถึปราสาทนอยวานไน์ เล่นเอาผมับเอลล่าเหนื่อยใ่เล่น
เอลล่าปลุผมั้แ่ 6 โมเ้าไล่ผมไปอาบน้ำแ่ัว ินอาหารเ้าที่เธอไปื้อมา่อนะสาธยายรายารที่เราะไปเที่ยวันในเวลาสี่วันสุท้าย ราวับว่าเธอไม่ใ่นที่ำลัะายภายใน 4 วันที่เหลืออยู่ หลัาเมื่อวานที่เราอันลมอยู่ในห้อรัว เราผละออาันและผมพยายามปิเสธเอลล่าว่าผมไม่มีทาทำร้ายเธอลอย่าแน่นอน แ่นัวเล็ลับอลับนผมอึ้และพู่อไม่ถู
“เอลล่าไม่ไ้บอให้เลียม่าเอลล่าสัหน่อย”เอลล่ายิ้มหวานให้ผม ผมมอเธอ้วยวามไม่เ้าใ ่อนเธอะหัวเราะิัออมา “เอละทำเอ”ริยยิ้มสใสที่เธอส่มาให้ผมหายไปพร้อมับำพูบ้าๆที่เธอพู้วยเสียริั “สามสี่นนั้นะ้อไม่ายฟรี ริ้าร์้อฟื้น”เอลล่าุมมือผมไว้ ผมไ้แ่ส่ายหัวไปมา
“เลียมมีเหุผลสิ เลียมเอไม่ใ่หรอที่บอว่าเอลว่าเรื่อริ้าร์ือวามผิอเลียมและเลียม้อรับผิอบ และอนนี้แหละเลียมำลัรับผิอบในวามผิที่เลียมทำ”เอลล่าับมือผมไว้่อนะบีบมัน
“ทุอย่าะบลและ...ทุนะมีวามสุ”
“แล้วเธอละ เธอมีวามสุหรือไ”
“มา”เอลล่าอบผมแ่นั้น่อนะหันหลัแล้วเินออาห้อรัวไป ผมทิ้ัวลนั่อยู่บนพื้นเย็นๆนั่น ถึอนนี้ผมไม่มีัวลืออีแล้ว
เอลล่าับมือผมแน่น่อนะหันมามอผม “พร้อมเ้าไปมปราสาทหรือยัเพะอ์าย”
“รับ”ผมหัวเราะเบาๆ่อนที่เราสอนะ้าวาเ้าไปยัปราสาทหลัให่หลันั่น
นัท่อเที่ยวำนวนไม่มาเท่าไหร่เินมภายในปราสาทและถ่ายรูปบรรยาาศที่สวยามอปราสาทไว้ เอลล่าเล่าประวัิอปราสาทนอยวานไน์ให้ผมฟัะที่เราเินลึเ้าไปในัวปราสาทเรื่อย เสียหวาน็ยัพูไม่หยุ ผมว่าำแหน่านอเธอวระเป็นมัุเทศ์มาว่ามาเป็นเลาเินามผม้อยๆมาว่า
“รู้ไหมว่าปราสาทหลันี้นี่แหละที่เป็น้นแบบอปราสาทในิสนีย์”เอลล่าหันมามอหน้าผม่อนะยัิ้ว “นึถึอนที่เลียมนัู่าร์ูับเอลัเลย”เอลล่าพูลอยๆึ้นมา ผมโอบไหล่เธอไว้่อนะประทับูบลบนหน้าผาว้าอเธอ
“เ้าหินิทราเอ้ย”ผมพูถึาร์ูนเรื่อโปรอเอลล่าสมัยเ็ๆอนที่เธอร้อไห้ให้ผมมานัู่าร์ูนเรื่อนี้ับเธอ
“รอเ้าายมาุมพิศอยู่นะ”เอลล่าหันมายิ้มให้ผม ผมหัวเราะ่อนะ้มหน้าลไปุมพิศที่ริมฝีปาสีแอมมพูอเธอแล้วยิ้มให้
“เ้าายอยู่นี่ไ”ผมยีหัวเอลล่า่อนเราะเิน่อไป
เสียหัวเราะลอทั้วันบลที่ผมและเอลล่าลับมาที่บ้านแล้วเธอ็เรียร้อให้ผมเสิร์หาาร์ูนเรื่อโปรอเธอให้เธอูระหว่าที่เธอไปหาอินมาินระหว่าูหนั ผมทำามที่เธอบออย่าว่า่าย ผมไล่นิ้วไปามแป้นพิมพ์ในโน้บุ้อเอลล่าอย่ารวเร็ว และในที่สุผม็เอ sleeping beauty ามที่เธอให้ผมหา เอลล่าลับมาพร้อมับนมที่เ็มมือเธอไปหม
ร่าเล็นั่ล้าๆผม่อนะยืนนมปัสีนวลมาให้ผม ผมรัยมันมา่อนะีแบ่รึ่แล้วส่ให้เธออีรึ่นึอมัน เอลล่าเอนัวมาสบผมเมื่อถึอนที่เธอไม่อบ
เ้าายฟิลลิปส์ใ้าบวิเศษฟาลไปที่หนามเวทมน์ที่แม่มร้ายเสมันึ้นมา่อนมันะสลายหายไป เ้าายรีบวิ่รไปยัหออยที่เ้าหิออโรร่าอาศัยอยู่ แ่ลับ้อหยุะัเมื่อเาำทะมึนโบลมาทาเา เ้าายใ้โ,ที่ไ้านาฟ้าแม่ทูนหัวันัวเอาเล็บอมัรแปล
“เ้าิว่าารึ้นไป่วยออโรร่าะ่ายายเยี่ยนั้นรึ อ์าย”มัรัวให่เอ่ยถามเ้าายหนุ่ม
“ไม่ว่ายาเพียไร ้า็ัไป่วยเ้าหิให้ไ้”อ์ายปาาบศัิ์สิทธิ์รไปที่หัวใอมัรร้าย าบแหลมปัลลาอ่อนที่มัรที่ถูแปลร่าโยแม่มะสลายหายลายเป็นฝุ่น อ์ายวิ่รไปหาเ้าหิที่สลบไม่ไ้สิ ่อนะุมพิลที่ริมฝีปาาม ้วยาสีฟ้าสใสอออโรร่าผลันเปิออ ่อนเธอะโอบอเ้าายที่รัไว้ ทั้สอไ้แ่านันและอยู่้วยันอย่ามีวามสุ
หน้าออม่อยๆลายึ้นัวอัษรว่า ENDING ผมหันไปมอร่าบาที่อิผมอยู่ เอลล่าหลับไปแล้ว ผมยิ้มให้เธอ่อนะ่อยๆพยุหัวเล็ๆอเธอให้นอนลที่หมอนแล้วัารเ็บโน้บุ้แล้วลับไปสนในที่นอนหลับไม่ไ้สิ
ผม้อนัวเอลล่าึ้นมา่อนะพาเธอไปที่ห้อนอน วาร่าบาลบนเียนอนสีมพูอ่อน ริมฝีปาสีแเผย่อปาใเ้าออ ผมุพิศมันเป็นรอบที่ 2 อวัน่อนะล้มัวลนอน้าๆเอลล่าและหลับไป
✖ quality
ความคิดเห็น