คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 :
6
ผมลืมาึ้นเมื่อแสสีทอาวอาทิย์สาส่อเ้ามาแยาอผม มือหนาถูยึ้นมาบบัแสที่
แยเ้ามา ผมพลิัว้าๆหันหลัให้แสาวอาทิย์ แ่พอหันไปนี้สิ....เมื่อเห็นวันทร์วให่อยู่
รหน้า เพราะใบหน้าที่าวนวลราวับสีอวันทร์ นายาวหนาเป็นแพร แ้มผมมพูที่มีเลือฝาที่
ถูผมสีทอปนน้ำาลมาปรบนใบหน้าไว้ มูโ่รั้นเป็นสัน ริมฝีปาแไ้รูป ผมใ้มือทาบลบน
อ้า้ายอัวเอ
ุบ....ุบ......ุบ........ุบ....
“อย่าเ้นแรสิ ถ้าเนื่นะทำยัไ”ผมบ่นะที่มือยัทาบอยู่ที่ออัวเอและวายั้อมอน
รหน้า
“บอว่าเ้นแรไ”ผมสั่หัวใัวเอ (?)
“ถ้าไม่หยุเ้น ันะ่าแริๆนะ”ผมร่น่าไอ้หัวใบ้าอัวเอ “ถ้าหัวใเราไม่เ้น เรา็ายสิวะ
ั้น....เ้นปิ็ละัน”ผมยิ้มออมา เมื่อนึไ้ว่าผมำลัุยับหัวใัวเอ...มันอาะูแปลนะรับ แ่
เมื่อไหร่ทีุ่หลุมรัใรสัน ไม่มันน่าแปลเลยที่ะนัุ่ยับหัวใอัวเอ
“อื้อ.....”แนเล็อๆเนถูเหยียึ้นเหนือหัว เปลือาถูระพริบถี่ๆ ่อนะเผยให้เห็นวาสีฟ้าอม
เทาที่ทำให้ผมหลใหล เนยันัวลุึ้นนั่่อนะบิัวไปมาอีสอสามรอบ ผมนอนูารระทำอเธอ
แล้วยิ้มออมา เนหยุนิ่แล้วหันมามอที่ผม
“ลูอิส!!”เนเบิาว้า ปาเรียวอ้าออ่อนะ้มลมอัวเอ
“นายมาอยู่ที่นี่ไ้ไ ไม่สิ!นายนอนอยู่แล้ว”เนเาหัวัวเอ
“้อถามว่า ันมานอนที่นี่ไ้ยัไสิถึะถู ใ่!ันมานอนที่นี่ไ้ยัไ”เนเ้ัวลุึ้นยืนแล้วมอหน้าผม
“ัน.....”
“แล้วนายทำอะไรันหรือเปล่า”เนี้หน้าผม
“ันไ...”
“นายไม่ไ้ทำอะไรันใ่ไหม”เนใ้มือเรียวอัวเอประสานันแล้วมอมาที่ผม
“ฟั่อนสิ เธอเอาแ่ถามันะไ้อบไหมละ”ผมลุึ้นนั่แล้วยีหัวัวเอ
“ล...”เนใเย็นล่อนะนั่ลบนเีย้าๆผม
“หนึ่...ันอุ้มเธอมานอนเพราะเห็นเธอนอนอยู่ที่โฟาแล้วิว่าเธอหนาวนะ สอ....ันไม่ไ้ทำอะไร
แน่นอน ันเนเทิลแมน*พอ”ผมยืัวึ้นแล้วีอัวเอพร้อมับยัิ้วให้เน *Gentleman = สุภาพบุรุษ*
“ั้น...ันอโทษนะ”เน้มหน้าลแล้วพู้วยน้ำเสียสำนึผิ
“ไม่เป็นไรรับ”ผมับใบหน้าอเนให้เยึ้นมาสบาผม เนยิ้มบาๆให้ผม
“ันว่าันไปทำับ้าวีว่านะ”เนเอ่ยับผมทั้ที่วาอเราสอนยั้อไปยัอับและัน ผม
พยัหน้า่อนะ้มลโมยหอมแ้มเน แล้ววิ่ออาห้อนอนเน
“ลูอิส...นายอ้าวเ้าแน่”เนะโนามหลัผมมา้วยน้ำเสียเินอายเล็น้อย ผมหัวเราะออมาเสีย
ั
“ับ้าวมาแล้ว มาแล้ว....”เนยถาอาหารานให่มาเสิร์ฟที่โ๊ะไม้นาลาที่มันลายเป็นโ๊ะประำ
อาหารเ้าอเราสอนไปแล้ว ทำไมหรอรับ ็เพราะผมับเนนั่ินอาหารเ้า้วยันทุวันนเวลาผ่าน
มาเือบะสามสัปาห์แล้วนะสิ มันผ่านไปเร็วมาและอีอย่า.....มันทำให้ผมมั่นใในวามรู้สึอัวเอ
มาึ้น วามรู้สึที่ผมั้ใะบอเธอ
“วาสิ ันหิวนไส้ะาแล้วไหลออมาอยู่แล้ว”ผมเินไปรับถาใบให่มาามือเน แล้ววาลบนโ๊ะ
“นาย็พูเินริไปลูอิส”เนีแนผมเบาๆแล้วนั่ลรหน้าผม
“ไหนูสิ วันนี้แม่สาวน้อยผมทออันทำอะไรให้ิน”ผมัอาหารมาใส่านัวเอ่อนะัอาหารำโ
เ้าปา ราวนี้ไม่ลวปาผมแน่รับ...ผมเป่าระบายวามร้อนมัน่อน ฮ่าๆ ไม่มีอะไรเหนือว่าลูอิส ทอมลินสันแน่นอน
“ลูอิสวันนี้ันะหาาับยายในัวหมู่บ้านเสียหน่อยนะ นายอยู่นเียวไ้หรือเปล่า”เนเยหน้าาาน
อาหารมามอผม้วยสายาเป็นห่ว
“ิว่าไ้นะ”ผมพยัหน้าแล้วิน่อไป “ูสิ เธอใส่แรอทอโปรัน้วย...”ผมใ้ส้อมิ้มที่แรอทในสลั
ึ้นมาให้เนู
“ไม่เห็นรู้ว่านายอบ วันหลัเี๋ยวะใส่ให้เยอะๆนะะ”เนิ้มแรอทในานผมไปิน่อนะยิ้มให้ผม
“อ้าว เนเอาไปินแบบนี้ไ้ไ”ผมทำท่าโรธเน
“อย่าโรธไปเลยลู นิหน่อย นิหน่อย ฮ่าๆ “เนหัวเราะออมานผมอหัวเราะไปับวามสใสอเธอ
ไม่ไ้
“เป็นเธอหรอนะ ันถึยอมนะ”ผมใ้มือีที่ระหม่อนอเนเบาๆ นัวเล็ลูบหัวปอยๆ
“เอ่อ...แล้วะไปในัวหมู่บ้านี่โม”ผมรวบ้อนส้อมเ็บเมื่อินอาหารเสร็
“บ่ายๆแหละ แล้ว็ลับมาอนห้า-หโม อยู่ไ้ริๆนะ”เนเอื้อมมือมาุมมือผมไว้
“อยู่ไ้สิ นี่ใร ลูอิส วิลเลียม ทอมลินสันนะ”ผมุมมือเนลับ
“เพราะือ ลูอิส วิลเลียม ทอมลินสัน นี้แหละถึอห่วไม่ไ้”เนส่ายหน้าไปมา “นายิะริัอะไรใน
ีวิบาไหนเนี่ย”เนเลื่อนมือออแล้วเินไปเ็บานในห้อรัว
“เรื่อเธอไ...”ผมพูับัวเอแล้วอยิ้มน้อยยิ้มให่ไม่ไ้
“ลูอิส เนไปแล้วนะ เย็นะลับมาหานะ”เนเินมาโบมือให้ผม่อนะเปิประูแล้วเินออไปาบ้าน
ผมยิ้มออมา่อนะเินไปหยิบวหมึที่ั้อยู่ในห้อู้ที่ผมเ้าไป่อนัว ผมว่ามันอาะเป็นอพ่อเน
ที่เอามาาโลอผมพร้อมับปาาแบบเิมหมึมาหนึ่้าม แล้วเียนอะไรบาอย่าลไปในระาษ
สีน้ำาลเ่าๆแล้ววามันไว้บนโ๊ะัวประำอเราแล้วัสินใเินออไปทาหลับ้านอย่าระมัระวั
ว่าใระเห็นเ้า....
Jane’s Part
ันเินทาเ้าไปยััวหมู่บ้าน มัน้อผ่านป่าโปร่ไปเล็น้อยเพราะบ้านอันั้อยู่ลาป่า ัน้าวา
อย่ารีบร้อนเพื่อให้พ้นป่านี้แล้วเ้าสู่ัวหมู่บ้าน
“โอ้ย...”ันล้มลบนพื้นที่เป็นินทรายเพราะาไปสะุเ้าับอนไม้นาให่ เศษหินเล็ๆที่ผสมันอยู่
ในินทรายปัลที่มืออันนเลือไหลออมา ันลุึ้นแล้ว่อยๆเี่ยหินออามืออัวเอ
“เินมาั้แ่เ็ ไม่รู้ัล้ม มาล้มวันนี้”ันส่ายหน้าับวามุ่ม่ามอัวเอแล้วเิน่อไป
ัน้าวออมาาป่าให่นพบับหมู่บ้านนาให่ บ้านแ่ละหลัถู่อ้วยอิสีไ่ หน้าบ้านถู
ประับ้วยอไม้สีสวยเ็มไปหม บ้านทุบ้านะมีปล่อไฟเพื่อระบายวันอเาผิ ันเินไปาม
ถนนินแที่ัผ่านลาหมูบ้าน เ็หิเ็ายัวเล็วิ่ไปมา แม่อพวเาำลัเริ่มทำนมปัเพื่อ
เ็บไว้เป็นเสบียใน่วฤูหนาวที่ำลัะมาถึในอีสอสามสัปาห์นี้ นมปัสีเหลือทอส่ินหอมุย
มาเะมูันเ็มๆ ันสูลิ่นหอมเ้าไป่อนะเิน่อไป ายหนุ่มในหมู่บ้านเริ่มออหาเศษไม้มาเป็นฟืน
ไว้ใ้ในารุเาผิแล้ว เสียวานระทบลับม่อนไม้ัไปทั่วหมู่บ้าน ันยิ้มใหับบรรยาาศที่แสนะมี
วามสุ ันไม่ไ้เ้าัวหมู่บ้านมานานเท่าไหร่แล้วนะ สามเือนหรือสี่เือน....
“อ้าว เนะไปไหนลู”เสียหิราะโนเรียื่อันา้านบนอบ้านสีไ่หลัหนึ่ ันเยหน้าึ้น
ไปมอเธอ ใบหน้ายิ้มแย้มที่เ็มไป้วยริ้วรอยเอ่ยทัทายัน “เี๋ยวนี้ไม่่อยะเอันเลยนะลู สวยึ้น
เป็นอเลย”
“าเมล็พูไป หนูไม่ไ้สวยนานั้นหรอะ”ันอบาเมล หิราใีประำหมู่บ้าน
“รอันแป๊ปนึนะ เี๋ยวะลไปหา”าเมลวาระถาอไม้แล้วเินลมาหาันที่ยืนรออยู่้านนอ ไม่
นานเธอ็ปิประูออมาหาันแล้วึันไปอ
“อุแหม่...สูึ้นนะเรา ูสิ สวยไ้าเรนมาเ็มๆ”าเมลลูบใบหน้าอันเบาๆ
“แม่สวยว่าหนูเยอะะ”เนหัวเราะออมาอย่าเินๆ ับำมทีู่ะเินริไปเล็น้อยอาเมล ็ท่าน
เล่นมว่าันสวยเหมือนแม่นิ แม่ันเป็นนที่สวยที่สุในหมู่บ้านเลย็ว่าไ้ อาะเพราะผมสีทออแม่ที่
สะท้อนับแสแแล้วลายเป็นประาย ใบหน้ารูปไ่ที่สมส่วน ิ้วโ่ มูที่โ่เป็นสัน ริมฝีปาแ
วาสีเทาน่า้นหา
“โอ้ยย ใรว่า หนูนะสวยว่าแม่อีลู ูสิไ้ปาไ้าแม่มา ไหนะไ้สีผมอเนมาอี สมบรู์แบบ
ริๆ”าเมลลูบหัวันเบาๆ ันยิ้มบาๆให้ท่าน าเมลเป็นนเียว ย้ำว่านเียว ที่ยอมรับเรื่ออพ่อและ
แม่ไ้ ท่านมัะเอานมปัมาให้ันอนเ็ๆเสมอๆ ท่านมัะื่นมผมทอแมำอันที่ไ้ส่วนผสม
มาาผมสีำอพ่อและแม่ อ้อ!าเมลเป็นนั้ื่อให้ัน้วยนะ ท่านเอาำว่า เนมารวมับำว่า
าเรน เลยออมาเป็นเน ันว่ามันเป็นอะไรที่เ๋มาทีเียว
“อบุะาเมล”ันย่อัวลอหิราวัยเือบแปสิบ าเมลอันอบ
“แล้วเ้ามาในหมู่บ้านวันนี้มีอะไรละลู”
“มาหาาับยายะ ่วนี้หนูไม่ไ้มาพบท่านเลย”ันอบาเมล
“ั้น็ไปเถอะ ว่าๆมาุยับันอีนะ”าเมลหอมแ้มันอีที
“ไม่้อมาบ่อย็ไ้นะ ลิ่นนโลนั้นมันะมาเปื้อนบ้านันเปล่าๆ”เสียั้อะโนออมาาบ้าน
อาเมล ันถอนหายใออมา
“อย่าไปสนใเบทเาเลย ่วนี้ินแ่เหล้า”าเมลรีบันหลััให้ออไป เบทที่เราพูถึือลูายนโ
อาเมล เาเป็นหัวหน้าพวลาระเวนที่เยไปที่บ้านัน พร้อมับหมาป่าสีน้ำาัวให่ที่เราเรียว่า
แม เบทเยเป็นู่หมั้นอแม่ แ่แม่ไปพบพ่อ่อนทั้สอเลยไม่ไ้แ่านัน นั่น็ไม่แปลถ้าเาะ
เลียันเหมือนา ึ่ัน็ไม่ไ้แร์สัเท่าไหร่....
ันเินออมาาบ้านอาเมลแล้วรไปยับ้านหลัให่อาับยาย บ้านหลัให่ที่ันไม่
เยไ้นอน บ้านหลัให่ที่เ้าอบ้านไม่ยอมรับัน ันสูหายใเ้าปอลึๆสอสามรอบ่อนะเปิ
ประูเ้าไป
“เน...ิถึหลานริๆ”ยายพุ่ัวเ้ามาอันไว้ ันอยายลับ่อนะถูันัวออมาแล้วยาย็
หอมแ้ม้ายแ้มวาอันไปหลายฟอ...
“ลิ่น.....”ยายทำมูฟุฟิไปมาเหมือนไ้ลิ่นอะไรแปลๆ ให้าย!!!เมื่อเ้าันโนลูอิสหอมแ้มมานิ
“ลิ่นอะไระยาย”ันถามยายเสียื่อ
“นโลโน้น...”ยายวัามามอที่ัน
“็...หนูมีเลือนโลโน้น็้อมีลิ่นสิะยาย...”ันแ้ัวน้ำุ่นๆ แล้วรีบึยายมาหอมแ้มบ้า
“ลิ่นมันแร...”
“อ้อออ เมื่อเ้าหนูไปเล่นับลารอย์มาะ มันเลียหน้าหนู”ันใ้มือถูแ้มัวเอแล้วยิ้มแหยๆให้ยาย
“...”ยายเบ้หน้าไปเล็น้อย่อนะผละออาัน ันนัุ่ยับยายอยู่นานนพอะรู้ว่าวันนี้าไม่อยู่
เพราะไปล่าสัว์มาุนเป็นเสบียไว้ในหน้าหนาว นั่น็ทำให้ันโล่ใไปมา....ันุยับยายอยู่นานนอน
นี้พระอาทิย์เริ่มลับอบฟ้าไป ันยื่นหน้าออไปมอนอหน้า่านเห็นท้อฟ้าสีเริ่มเปลี่ยนสีลายเป็นสี
ส้มอมม่ว
“ยายะ หนูว่าหนูวระลับบ้านแล้ว....”ันลุึ้นยืนแล้วอยาย
“ลับบ้านีๆนะลู”ยายโบมือลาให้ันเมื่อัน้าวาออมาาบ้านอท่าน
“ลูอิส ันลับมาแล้ว”ันเปิประูบ้านเ้าไปหวัะเอผู้ายผมสีน้ำาลเ้มและวาสีฟ้าสใสแ่
ลับพบลับวามมืและวามว่าเปล่า
“หายไปไหน”ันเินไปุะเียที่ั้อยู่รอบๆบ้านแล้ววาามอหาเานไปสะุับระาษแผ่น
หนึ่บนโ๊ะอาหาร ันรีบเินไปหยิบมาู
..........วัทร์ วอาทิย์..........
า.....ลูอิส ทอมลินสัน
- W R I T E R -
ถาม Mooö ปล.อยาไ้แนวแฮร์รี่ พอเอร์้วยอ้ะ่ะ
อบ เรายัไม่เยอ่านแฮร์รี่ พอเอร์เลยสัเล่ม หนัเรา็ูไปไม่ี่ภาะ เี๋ยวถ้าเราูเราพอๆมีแนวเราะลอมาแ่นะ ส่วนมาะอ่านเป็น
โรแมนิ-แฟนาี ประมา ทไวไลท์ะ ไว้ะลอแ่แนวเวทมน์ให้นะ ถ้าเราพอแ่ไหว 5555555
อบุ Hannah Wantagal# อบุนะะพี่เหมียวที่มาิาม พี่เป็นไรท์นโปรเลย >< อย่าเพิ่ลอยๆ ะแ่เฮียโหๆไม่ไหวะ
หนูอแนวใสๆ่อนละัน ;_;
deknoodo 555 ะพยายามรวสอบำผิหลายๆรอบนะะ อันนี้ยอมรับเราเลินเล่อริๆ
Love 1D อบุที่เ้ามาอ่านแล้วิมนะะ เรารับรอเรื่อนี้ไม่มีัวโ (มั้?) 555555 ้อิามๆ
อบุอีหลายๆนที่ทั้อมเม้นท์และไม่อมเม้นนะะ ;)
*เรียเราว่าเบ้น//เบน์ ็ไ้นะะ ไม่ไ้้อเรียไรเอร์็ไ้ มันูยิ่ให่แปลๆ 5555555*
ความคิดเห็น