คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5
Ashreen’s Part
ันทิ้ัวลบนเียแล้วถอนหายใออมา วาู่สีฟ้าที่ัน้อมออย่าถอนสายาไม่ไ้
ราวับถูมน์สะเสียนี่ ัน็ไม่เ้าใัวเอว่าแ่เพียเรื่อทะเลาะเล็น้อย ทำไมันถึไ้โมโหใส่เน
ถึนานี้ ไม่รู้สิ!มันรู้สึโมโหเวลาเาพูถึเทลในทาไม่ี
ันลุึ้นนั่พลาถามัวเอ นี่ันรัเทลถึเพียนี้เลยหรือ หรือสิ่ที่เป็นอยู่เรียว่าหล ไม่สิ!แ่เรา
ะหัวใเ้นแรเวลาเอเาหรอถ้าหล เราะอยา้อาเาถึเพียนี้เลยหรอถ้าหล
“แอรีน แอ เปิประูหน่อย”เสียอเนัึ้นที่หน้าประูห้อัน ันวัสายาไปมอทาประู
อย่าไม่พอใเล็น้อย
“แอันบอให้เปิประูที”เนยัะโน่อไป
“ไวุ้ยันพรุ่นี้ วันนี้ันะนอน”ันอบอย่าปัรำาไป อนี้ในหัวันมีแ่วาสีฟ้าอ่อนนั่น โร
หน้าที่ไ้รูปราวับรูปปั้นในวิหารโบรา เส้นผมสีน้ำาลอ่อนที่ถูัเป็นทรอย่าี รอยยิ้มหวานที่
ทำเอาหัวใเ้นไม่เป็นระส่ำ ันเป็นอะไรันแน่เนี่ย!
Tel’s Part
ลิ่นอาหารบนโ๊ะนั่นแย่ะมัแ่ผม็ไม่ิะเปลี่ยนพ่อรัวใหม่หรอนะ เพราะมันเหม็นสำหรับ
ผมและแอเรียนแ่สำหรับลู้าทั่วไป มันืออาหารห้าาวที่ถูสร้าสรร์มาอย่าีาพ่อรัวั้น
เยี่ยมอโรแรม ผมลิฟ์ึ้นไปั้นสูสุอึสูที่ั้อโรแรมอที่ผมบริหารอยู่ ไม่นานประู
ลิฟ์็เปิออไป ผมรีบเินรไปยัห้อทำานอัวเออย่ารวเร็ว อหวานำลัรอผมอยู่
ผมเินไปหยุรหน้าห้อทำานอัวเอสัพั ผมสูหายใเ้าลึๆลิ่นหอมราวับน้ำหอมั้น
นำอฝรั่เศสโยเ้ามูผมเ็มๆถึมันะไม่หอมเท่าลิ่นอแอรีน็เถอะ แ่มัน็มัน่า....หอม
หวาน ผมัะอใไม่ไหวแล้วสิ ผมเปิประูเ้าไปในห้อทำานอย่าแร
หิสาวผิวาวัับเรสีน้ำเินสำลันอนอ่านนิยาสารอยู่เ้าอี้นวมัวให่ที่ั้อยู่มุมห้อ
วาสีำสนิทอเธอ้อนึ้นมามอผม ่อนที่เธอะเ้ัวึ้นนั่แล้วหันมาส่ยิ้มให้ผม ผมสูหายใ
ลึๆ่อนะเินไปนั่ลที่้าๆเธอ แนยาวเรียวอเธอวัมาโอบออผมไว้อย่ารวเร็ว ริมฝีปา
สีแสราวับสีเลือบรรไล้ลมาาม้นออผม
“ใเย็นเอม ุไม่้อรีบหรอ ยัไืนนีุ้็ไม่รอ”ผมหันมาเผิหน้าับสาวสวย วาสีำลับ
้อมอผมอบ่าหลใหล ปาสวยยิ้มให้ผมอย่ายั่วยวน
“็ุทั้หล่อ ทั้ร้อนแร ุิว่าใระอใไว้”นิ้วเรียวอหิสาวที่เพิ่ถูห้ามทาบลที่ริมฝีปา
อผม่อนะลาไปลมาลำออผม เล็บยาวลาวนไปมารระูสอท่อนที่อยู่รานอลำ
อ ผมลืนน้ำลายลออย่าอยาลำบา ร่าบายับเ้ามานั่ลบนัอผมอย่ารวเร็ว มืออี
้าอเอมเี่ยวออผมไว้ ายาวยันึ้นนุเรสรัรูปล่นึ้นมาเผยให้เห็น้นาอเธอ แ่มัน็ไม่
ไ้ึูวามสนใอผมเท่าับ้นอาวนั่น ลิ่นหอมาผิวหนัอเอมลอยมาสัมผัสมูอผม
อย่าัๆ ผมหลับาล่อนะ้มลุใบหน้าอัวเอลไปที่ออาวนั่น
ผมผลัร่าอเอมให้ลไปนอนที่เ้าอี้นวมที่ผมนั่อยู่แล้วรอมร่าบาเอาไว้ ผมเอื้อมมือ้อน
ศีรษะอเอมแล้วยึ้นให้ใบหน้าอผมใล้ันอออเธอเ้าไปอี
“ไหนบอไม่รีบไเทล”เสียแหลมสูบ่นออมาพร้อมับเสียหอบถี่ๆอเอม ผมไม่ไ้อบอะไรเธอ
ลับไปเพียแ่ไล้ริมฝีปาลมาที่เนินอาวอเธอ
“ผมทนไม่ไหวแล้วนิ”ผมพู้วยน้ำเสียอู้อี้
“ฮาๆ ันว่าแล้วร้อยทั้ร้อยไม่มีใรทนันไ้เินสามนาทีหรอ”เอมหัวเราะอบใ ผมเยหน้าึ้นมา
ใบหน้าสวยที่ำลั้อมอผม ผมแสยะยิ้มให้เธอ
“แน่นอนลิ่นุมัน....หอม นผมอใไม่อยู่เลยละ ไม่้อลัวนะนี ยัไืนนีุ้็เป็นอผม”ผม
ลูบหัวอเอม่อนะุใบหน้าลไปที่อออเธออีรั้
“ฮาๆ ันรออยู่”เสียหัวเราะอบใอเอมทำให้ผมอสมเพสเธอไม่ไ้ โ่สิ้นี!
“ั้นุหลับานะ ผมะทำใหุ้มีวามสุ ลอไป”ผมพูะที่ใบหน้ายัยุ่อยู่ำลัลำอาว
นั่น ใบหน้าสวยผยัหน้า่อนเปลือาอเธอะปิล
“ำวามรู้สึนี้ให้ีๆนะเอม อบุที่ทำให้ัน....มีวามสุ”
ึ้....
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียรีร้อัลั่นออมาาปาสีแสเมื่อผมำลัฝัเี้ยวลไปบนเนินอาวอเอม ร่าบา
ิ้นไปมาราวับปลาที่ถู้อนึ้นมาวาไว้บนบ ผมรึแนอเธอไว้แน่ อย่าิว่าะมีใรสู้แรผมไ้
ผมำแนอเอมไว้แน่น แนเรียวบิไปมา่อนะ่อยๆหยุล ้อมือเล็หยุบิแล้วร่วลสู่อย่า
หมแร เสียรีร้อลับถูลืนไป้วยวามเียบสั ผม่อยๆเยหน้าึ้นมา้าๆแล้วปราเลือสี
แสที่ิอยู่รอบๆริมฝีปาออ ่อนะเลื่อนไปฝัเี้ยวลที่ำแหน่อื่นอร่าสวยที่นอนหายใ
รวยรินอยู่รหน้า
ปึ
เสียเปิประูเ้ามาอย่าแร ผมรีบผละออาร่าอเอมแล้วหันไปมอทา้นเสีย ร่าสูยืน
ำลูบิหลวมๆายาวไว่ันอยู่ที่พื้น รอยยิ้มเิหยอล้อผุปรายบนใบหน้า
“ูเหมือนว่านี้น้อายันะมีอหวานุให่”แอเรียนปิประูล่อนะเินเ้ามาหาผม ผมส่ยิ้ม
ให้หมอนั่น่อนะหันลับไปัารับอหวานที่เาพูถึ แอเรียนนั่ลที่เ้าอี้้าๆผม
"ไม่ิะแบ่พี่แบ่เื่อหน่อยหรือไ"แอเรียน่อยเ้าที่แนผมเบาๆผมละใบหน้าออาเอม่อนะ
หันไปมอเา
“นาย็มีอนายไม่ใ่หรือไ”แอเรียนยัไหล่แล้วเอนัวไป้าหลั”ไ้่าวว่าวันนี้เือบมีเรื่อหรอ”
“่าวเร็วนิ ใรบอ พวพนัานที่ห้ออาหารอีหรือเปล่า”ผมถามเาพลายิ้มให้ เาพยัหน้า
“็แ่เือบนั่นแหละ ไอ้เนมันปาีเอ”ผมำหนัแน่น ผมน่าะัมันสัสอสามหมันะ
“เอาเถอะ อีไม่เท่าไหร่มัน็มาเป็นพวเราแล้ว”แอเรียนพูอย่าไม่เป็นเือเป็นร้อน ผมพยัหน้าเห็น
้วยาม
“ว่าแ่นายะให้ันลมือเมื่อไหร่”
“อีสัห้าหวันเป็นไ ันำลัะัเลี้ยรบรอบสามสิบปีโรแรมพอี นาย็วนแอรีนมา ยัไเน
มัน็มา้วยแล้วนาย็ลามันไปัาระ”แผนารทั้หมถูเอ่ยออมาาปาพี่ายอผม
แอเรียนเป็นนที่ไม่่อยพูอะไรมานัแ่ถ้าเาพูเมื่อไหร่ มัน้อเป็นอะไรที่เ๋มาแน่ๆ
“อีหวันหรอ แล้วันะัารยัยแอรีนนั่นไ้เลยไหม”ผมถามออไป แอเรียนวัสายามามอที่
ผม
“แนี่มันโ่้ำ้อนริๆ ไม่รู้ว่าพ่อะ่วยแมาทำไม”แอเรียนวัสายามามอที่ผมอย่าเหยีหยาม
ผมสูหายใลึๆพยายาม่มใเอาไว้
“ทำอย่าับว่านายเป็นลูแท้ๆอย่านั้นแหละ แอเรียน พี่อย่าลืมสิว่าพี่มัน็มาา้าถนนเหมือนัน
แไม่ไ้ีว่าัน แถมะ่อนไปทาเลวว่า้วย้ำ”ผมอลับ แอเรียนนั่นิ่ไปสัพั่อนะส่ยิ้ม
มาให้ผม
“แหม!น่าเสียายริๆนะที่นายลืมไปว่าันเป็นนไปเอนายที่ำลันอนิ้นเหมือนหมารัอยู่้า
ถนน ันถึไ้มาบอพ่อให้ไป่วยแ”แอเรียนอบลับ้วยเสียนิ่
“ทวบุุ แ่นายลืมนะว่านายเป็นน่าพ่อับมือ ฮึๆ”แอเรียนวัสายามามอที่ผมอย่า
รวเร็ว่อนะพุัวเ้ามาระาเสื้อผมอย่ารวเร็วนผมั้ัวไม่ทัน ผมยมือึ้นสอมือยอมแพ้
่อนที่เาะผละออ “โอเๆไม่วนนายทะเลาะีว่า แล้วเรื่อแอรีนเอาไ”
“็ปล่อยมันไป พอเนเป็นพวเียวับเรา ยัไเนมัน็ไม่ปล่อยให้นันั่นรอหรอ ิูสิมันะ
ทรมานนาไหนเวลาที่อยาะ่านที่ัวเอรัเพราะวามหิวนะ รอูมันทรมานไม่สนุว่าหรือไ
น้อาย...”แอเรียนเลิิ้วึ้นแล้วหัวเราะออมาเสียั ทรมานั้นหรอ! วามินี้ัว่าเยี่ยม แ่...
“แ่มัน็ไ้ินออร่อยนะสิ ยุิธรรมที่ไหน”ผมแย้ึ้น
“อย่าเห็นแ่ิน ในเมื่อเนมันเิมาเพื่อำัเราามที่พ่อแ่ไว้ เรา็วระอบแทนมันสัหน่อย
โยารทรมาน นายิว่ามันไม่น่าสะใหรือไ มอูเนอนที่มันลไปิ้นที่พื้นเพราะวามหิว ลิ่น
หอมๆลอยเ้าไปในโพร่มู เหยื่ออมันอยู่รหน้า แ่ลับทำอะไรไม่ไ้”แอเรียนลุึ้นยืน่อนะ
เินไปบรรยาไปรอบๆห้ออผม ผมิามเาไปพลา
“น่าสนนิ ั้นามนั้น”ผมยอมรับแผนารอแอเรียน เาเินเ้ามาหาผม่อนะบไหล่อผมเบาๆ
“ีมาน้อาย ีมาที่เื่อพี่าย...ที่แสนีและลานนี้”เสียทุ้มแหบพร้าระิบับผม่อนเาะ
เินออไปห้อไป
พี่ายที่แสนีและลาั้นหรอ หมอนี้ท่าะเพ้ออยู่นะรับ!
Zayn’s Part
ผมเินลมาาบันไในเวลาเ้า เ้าวันนี้ไม่มีใรไปปลุผมรับผมเลย้อำใื่นเอ ผมเินล
มา้านล่าแล้วรไปที่ห้อรัว แอรีนยืนหันหลัและำลัถือระทะอยู่ ผมเินเ้าไป้าๆเธอ
“แอ..”ผมเรียื่อเธอเบา เธอหันึ้นมามอหน้าผม่อนะ้มลไปทำอาหาร่อ
“แอ เมื่อืน ันอโทษ”ผมพูอีรอบ นที่ำลัยืนผัอะไรสัอย่าในระทะ็ยัทำเป็นเหมือนไม่
ไ้ยิน
“ะอนริๆหรอ นี่มา้อเลยนะ”ผมยับเ้าไปหาเธอแล้วับมือที่ถือะหลัวอเธอไว้
“มา้อหรอ”แอรีน้อนาึ้นมามอผม ผมพยัหน้าึๆ
“เนี่ยอุส่าื่นเ้ามาอโทษเลยนะ หายโรธบ้าไหม”ผมวาหน้าลไปที่บ่าอเธอ่อนะระพริบา
ปริบๆ ในีวิผมไม่เยยอมใรนานี้เลยนะ
“หายโรธ็ไ้”แอรีนหันมายิ้มให้ผม ผมึเธอเ้ามาอแน่น่อนะลืมัวหอมแ้มเธอไปฟอให่
“เน”มือเล็ๆฟาลที่แนอผม
“อโทษๆ นมันีในิ”ผมเาหัวแล้วส่ยิ้มให้เธออย่าเินๆ
-W R I T E R-
-แฮ่มมมๆๆ เราหายไปนานเลย อาะไม่นานหรอสำหรับนอื่นแ่เราว่านาน ั้น็้อนานนะ 5555555555
-อนนี้เทลมีบทเยอะมา เพราะฮีหล่อ เออะไม่ใ่ เพราะฮีเป็นัวเออเรื่อ็ว่าไ้นะ้ะ วามสำัพอๆับพระนา แ่เรา็รัเนมาว่าอยู่ีนั้นแหะ -3-
-ใรยัิามอ่านอยู่็บอัน้วยเน้อ เพราะมีนที่Fav.หายไปสอน เราใหายนะ เรายัไม่หาย รอเรา่อนๆ
-อ้อที่อัพ้าเพราะ แถ่แ้!เราเปิฟิเรื่อใหม่แหละัววววว อย่าลืมามไปอ่านนะ เรื่อ Dark Reason (ลิที่ื่อเรื่อแล้วไปสู่โหมราม่า เถื่อ โหไ้เลยย) ที่เปิึ้นมาใหม่เพราะอยู่ีๆ็ิพล็อไ้็เลยเปิ ฝาิมาม้วยนะ ใรามมาาเรื่อนี้็ไปเม้นบอในเรื่อโน้น้วยนะเราะีใมาถ้ามีนามไปอ่าน ม๊วฟฟฟฟฟฟ O3O
-อ้อ เราลืมบอ เรื่อDark Reason เป็นแนวไม่หวาน นิยาย แฟนาีแบบนี้นะะ มันออแนว นาเอไม่ใสื่อ ใรที่อบแนวๆาร์ๆ โหๆ NCระู เราแนะนำ เรียมเมลีๆ แล้ว NC นี่ไม่ใ่หวานแบบอเนับลูอิสแน่นอน้ะ เพราะมันือ Dark Reason
✖ qual ity
ความคิดเห็น