คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ลำดับตอนที่ 15
14
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมนั่อยู่หน้าห้อรวที่พยาบาลนำร่าอเนเ้าไป ผมนั่เหม่อลอยไปเรื่อย
เหมือนนไม่รับรู้อะไร ไม่ว่าะมีใรเินไปเินมาหรือมีนป่วยมามายแ่ไหนในโรพยาบาล ผม็ไม่ไ้
สนใมันเลย ผมรอแ่ประูห้ออเนเปิออแล้วหมอเินออมาพูับผม
“เอ้อ...าินไ้รับ”เสียสวรร์ที่ผมำลัรออยู่เรียผม่อนะสะิที่ไหล่ผมเบาๆ
“ว่าไหมอ เนเป็นยัไบ้า”ผมรีบหันลับไปมอนายแพทย์สูวัยที่ยืนยิ้มอยู่้านหลัอผม ใบหน้ายิ้ม
แย้มอเา่วยลายวามัวลอผมไปไ้มาเลยทีเียว
“อนนี้เธอปลอภัยแล้วรับ แ่หมออุยับุสัหน่อยไ้ไหมรับ”หมอผายมือให้ผม แล้วเินนำไป
ผมเินเ้าไปในห้อสีาวสะอาที่หมอนเิมเินนำไป โ๊ะัวให่ที่เ็มไป้วยเอสารั้อยู่ที่มุมห้อ
หมอร่าให่ถอเสื้อราว์ออ แล้วเินมานั่ลที่โ๊ะ ผมึนั่ลรหน้าเา
“ผมไม่เยเออาารแบบนี้ับนไ้ใน่วหลายปีที่ผ่านมา มันเป็นเสที่่อน้าเิึ้นยา...”ายสูวัย
รหน้าผมประสานมือเ้าหาันแล้วอธิบายอาารอเนับผมอย่าั้ใ
“แล้วมันืออะไรหละรับ”
“มันืออาารสภาวะารผิปิอปอรับ ูเหมือนนไ้ะไ้่อยไ้สูมพวอาารที่เป็นพิษเ้าไป
เท่าไหร่ ทำให้ปออเธอทำาน่อน้านัเอาารเลยที่เียว ไม่ทรายว่า่อนที่นไ้ะมาอยู่ที่ลอนอน
เธออยู่ที่ไหนมา่อนรับ”
“ที่....”ผมลืนน้ำลายลอย่ายาเย็น “ที่...นบททาอนเหนือนะรับ เธออาศัยอยู่ป่า...ลาหุบเาอะไร
แบบนั้นน่ะรับ”ผมโหหมอไปำโ
“อ้อ...แ่ไม่้อัวลนะรับ ทาเราอาะพอมีวิธีรัษา”หมอยิ้มให้ผม
“อาะ ืออะไรรับ อาะ”ผมมวิ้วเ้ามาหาันเมื่อำพูบาำสร้าวามสสัยให้
“ือ ทาเราอาะรัษาให้หายาไ้และ อาะเป็นภาวะเรื้อรัรับ”
“เรื้อรั!!!!!”ผมะโนออมาสุเสีย ่อนะยมือึ้นปิปาเมื่อนึไ้ “หมายวามว่า รัษาไม่หาย แล้ว
ถ้ารัษาไม่หายเนะเป็นยัไรับ”
“ถ้าปอทำานหนัมาๆอาะ้อผ่าัรับ แ่ถ้าผ่าัหมอ็ไม่รับประันว่านไ้ะเสี...”
“พอแล้วรับหมอ ผมเ้าใแล้ว ผมไปเยี่ยมนไ้ไ้ใ่ไหมรับ”ผมลุึ้นาเ้าอี้ทันที หมอพยัหน้าให้ผม
่อนผมะหันหลัออไป
ผมเินรไปยัห้อพัอเน ่อนะหยุมอเธอผ่านระบานเล็ๆที่ิอยู่ับประู หิสาว
นอนหลับไหลอยู่บนเียนาเท่าัว ผิวาวอเนลับลายเป็นี ริมฝีปาที่มัียิ้มลับเรียบเย
หน้าอยับามแรหายใ ผมมอภาพรหน้า่อนหันหลัให้มัน แล้วทรุัวลนั่ับพื้น มือหนาเสยผม
อย่าลวๆ่อนะลูบลมาที่ใบหน้าที่เริ่มเิ่นอไป้วยน้ำา ผม้มหน้าลบับาที่ยันั้ับพื้นหน้าห้อ
พัอเน
“ลูอิส ลู”เสียอใรนหนึ่เรียผมัึ้น ผมเยหน้าึ้นไปมอเา ายหนุ่มใบหน้ามเ้มยืนยิ้มให้ผม
่อนะยื่นมือมาให้ผม้าหนึ่ ผมับมืออเาแล้วึัวเอึ้น
“นายมาไ้ยัไ”ผมถามเาแล้วรีบปาน้ำาที่เปรอะบนใบหน้าออ
“ะไปหาแที่ร้านแ่ร้านปิเลยโ?รไปหาไนออลแล้วมันบอว่าแพาเนมาหาหมอ เลยเาว่าน่าะพามา
โรพยาบาลใล้ๆ แถวๆนี้เลยุ่มมา แล้ว็เอ”เนยิ้มให้ผม่อนะออผมไว้
“อื้อ เ้าห้อไหม”ผมพยัหน้าให้เน ่อนะันประูห้อเ้ามา เนเินามผมเ้ามา
ผมเินรไปหาเนที่นอนอยู่บนเีย ร่าเล็ที่มัะยิ้มให้ผมแ่อนนี้ลับนอนนิ่ราวับเ้าหินิทรา
ที่โนเ็มิ้มไปที่เมื่อเื่อมับสายระโยระยาไปทั่วนผมอใหายไม่ไ้ ผมลาเ้าอี้มานั่ล้าเีย
อเน ส่วนเนนอนเล่นอยู่ที่โฟา
“แอรีน ยัยนั่นไปไหนละ”ผมหันไปามเนที่นอนโทรศัพท์อยู่
“ไปับไอ้เทลโน้น ันเลยมาหานายไ”เนเ้ัวลุึ้นบอผมแล้วทำหน้าเ็ๆ
“ไม่ไปเป็น้าว้าอละ ฮึๆ”ผมหัวเราะออมาเบาๆ เนรอาไปมาพร้อมส่ายหน้า่อนะล้มัวนอน
ับโฟาอีรอบ
“ไปให้แอไล่ันลับบ้านน่ะหรอ ราวทีแล้วันยัแ้นไม่หายเลย แม่เอ้ย!”เนปาหนัสือแม็าีนใล้ๆ
ัวลพื้นอย่าหุหิ
“....”ผมส่ายหน้าไปมาับปิิริยาารโมโหอเน ่อนะลับมาสนในที่นอนอยู่้าๆ่อ
ผมนั่มอเนนอนหลับไปเรื่อยๆนานั่ลายเป็นเอาหน้านอนไปับเียอเนแล้ว วาสีฟ้า
อมเทาไม่ยอมเปิออให้ผมมอ ปาเรียวสีแไม่ยอมปริปาพูับผม มือเล็ๆมือยอมประสานเ้าับ
มือผม าเล็ๆไม่ยอมลุึ้นมาวิ่เล่นับผม ผมถอนใออมาเฮือให่ เมื่อย้อนลับิถึเรื่อราวที่เรา
ผ่านมา้วยัน รอยยิ้ม เสียหัวเราะ รอยูบ น้ำา หรือำสัา... ถ้าผมไม่มีเธอผมะทำยัไนะ
“ลูอิส....”เสียแผ่วเบาเรียื่อผมทำให้ผมหลุาภวั์่อนะรีบยมือึ้นเ็น้ำาที่ลอรอบวา
ออ แล้วหันไปสนใเสียเรียื่อผม เปลือาบา่อยๆเปิึ้นเผยให้เห็นวาสีฟ้าที่เ็มไป้วยวาม
อ่อนล้า
“ที่........ไหน..”เนถามผม้วยน้ำเสียแหบพร่านแทบะไม่ไ้ยิน ผมยืนนิ่่อนะอบเนลับไป
“โรพยาบาล เธออยู่โรพยาบาล เธอไม่สบายันเลยพามา”ผมอบเนอย่าีใ่อนะ้มลไปอเน
ไว้แน่น
“ว่าะฟื้น ทำเอาันใหายไปเลยนะเน”ผมระิบับเนเบาๆแล้วหอมแ้มใสอเธอ โยลืมสนใน
ที่นั่อยู่ที่โฟาที่เริ่มระแอมเือนสิผมเบาๆ่อนเนะเินมา้าเียอเน
“หายแล้ว็ี ไอ่บูแบร์ะไ้เลิร้อไห้สัที”เนพูยิ้มๆให้ับเน่อนะยมือโบลาพวผมแล้วเินออ
าห้อไป
หลัาเนเินออไปผม็ลับมาสนใับนรหน้า่อ เนส่ยิ้มบาๆให้ผม ผมยื่นมือไปลูบหัวเน
่อนะุพิศลที่ระหม่อนบา วาสีฟ้านละเสีับผม้อนมอเียบๆ่อนริมฝีปาที่แห้ผาะี
ยิ้มออมา
“ันเป็นอะไรหรอลูอิส...”เนถามผม
“เธอสลบไปน่ะ ไม่มีอะไรหรอ หมอบอว่าพัผ่อนไม่เพียพอ”ผมโหเนไป เพราะ ลัวเธอะใแล้ว
ทำให้อาารเธอทรุลไปอี อย่าที่บอรับ...ผมะอยู่ไ้ยัไถ้าไม่มีเธอ ผมเบี่ยหน้าหลบไปทาอื่นเมื่อ
รู้สึว่าอบาอัวเอเริ่มร้อนมาว่าเิม นน้ำาที่่อนไว้ำลัะหยาลมีอีรอบ
“ลูอิส เป็นอะไร”มือเย็นัอเนัที่้อแนอผม วามเย็นอมันทำให้ผมอใหายไม่ไ้ เธอป่วย
มาริๆ ผมหันลับมามอใบหน้าหวานที่นอนำลัมวิ้วมอผม ผมยิ้มแหยๆลับไปให้เน
“ันไม่ไ้เป็นอะไรหรอ เธอนอนเถอะ” ผมยับผ้าห่มนุ่มให้เ้าที่่อนะปรับเียอเนให้นอนล หิ
สาวยิ้มให้ผม่อนะหลับาลแล้วเ้าสู่ห้วนิทรา
ผมเินรไปยัหน้า่าบานให่ที่อยู่ริมห้อ่อนะทอมอแสไฟอลอนอนยาม่ำืน เมือที่ไม่
เยหลับไหล ผู้นำนวนมาเินทาออไปสัสรร์ันในยามึ น้ำสีสวยถูรินใส่แ้มใบสวย ริมฝีปา
สีสรน้ำเปลี่ยนนิสัยลอ ายหิหลายู่ที่ำลัอรัันอยู่หน้าลับ่าๆ ผมยืนมอเรื่อราวอ
มันามุมสูอึโรพยาบาล ่อนะหันลับไปมอร่าบาที่ำลันอนอยู่บนเีย เธอแ่า เธอไม่
เหมือนผม แ่ผมะสนอะไรในเมื่อหัวใอเธอับผมรัน
.........ไม่สน.........
อย่านั่นหรอ ผมะไม่สนใเธอ ถึแม่ผมะเสียเธอไปลอาลเพราะวามเห็นแ่ัวอผมหรอ
........แ่..........
ถ้าผมให้เธอลับไป ผม็ไม่มีทาไ้พบเธออี
..........ผม้อเลือ แล้วสิ่ที่ผมำลัะเลือมีแ่สอ้อเท่านั้น..........
..... ้อหนึ่ ผมรั้ให้เธออยู่ับผมแล้วเ็บเอา่วเวลาที่ผมะมีวามสุับเธอไ้่อนะเสียเธอไป้วย ไม่มีทาลับ...
….้อสอ ผมส่เธอลับืนไปที่โลอเธอ ให้เธอมีีวิ่อไป และไม่ไ้พบเธอลอาล.....
....ยัไัวเลือทั้สอ้ออผม็้อสูเสียเธออยู่ี แ่ผม้อเลือว่า ะให้เธอมีีวิหรือไม่มีีวิ.....
ผมเินไปุมมือเย็นอเนไว้ มือเย็นเพราะอาารป่วยอเธอบวับอุหภูมิในห้อยิ่ทำให้มือบา
เย็นึ้นอีหลายเท่า
“ยัไัน็้อเสียเธอไปใ่ไหมเน...”ผมระิบเบาๆ่อนะยมืออเธอมาทาบที่ใบหน้า
“ัวเลืออันมีแ่นี้ใ่ไหม....”ผมหลุบาล่ำ น้ำสีใสที่ผมพยายามลั้นไว้ไหลลมา้าๆ ่อนผมะลุ
ออาห้อไป
Jane’s Part
ันระพริบา้าๆ ่อนะพบับเพานสีาวสะอาและแสาหลอไฟที่ระทบเ้ามาในวา
อัน ันยันัวลุึ้นนั่แล้ววาามอไปรอบๆ ลูอิสหายไป! ันเริ่มหายใิั...ันไม่เยอยู่แปลที่
โยที่ไม่มีลูอิส เาไปไหน ันรีบลุาเียแล้ว่อยๆึเ็มเล็ที่เาะเ้าไปในผิวหนัและสายระโยระ
ยา่าๆออาัวแล้ววิ่ออมาาห้อ
“ุะ เห็นลูอิสไหม”ันรไปถามนุาวทีู่เหมือนะทำอะไรอยู่สัอย่า และเธอแ่ัวเหมือนัน
ทั้หมเลยทีเียว
“เอ่อ...ลูอิสไหนะ”เธอถามัน
“ลูอิส ทอมลินสันะ เาหายไปไหน็ไม่รู้”ันวาามอพวเธอที่เริ่มมอันเป็นาเียว
“ันไม่รู้ัเาหรอะ ุพัอยู่ห้อไหนะ เี๋ยวันไปส่”เธอเินมาพยุันไว้แล้วส่ยิ้มเป็นมิรมาให้
“ห้อ...ือ ันะลับบ้านแล้วะ ัน้อไปรอลูอิส”ันยิ้มให้เธอ่อนะเินออมา เธอมอหน้าันแล้ว
ไม่ไ้สนใอะไร
ันเินลมาั้นล่าสุนเห็นทาเ้าออที่ทำานเอ ันอแปลใไม่ไ้แ่็ไม่ไ้ใส่ใอะไร รีบ้าวา
ออมาาที่นั่นทันที ันวาามอไปทั่วบริเว อนนี้มีแ่รถยน์วิ่ันให้ทั่วนันแทบะเินไม่ไ้ ัน
รีบวิ่้ามถนนที่เทาไปอีฝาหนึ่อโรพยาบาลแล้วมอหาเา ผู้ายผมสีน้ำาลอ่อน นัยน์าสีฟ้าเ้ม
เือบะเท่าับสีฟ้าน้ำทะเล รอยยิ้มที่วนให้โลหยุหมุน
ันหมุนัวไปรอบๆพร้อมับวามอเา แ่็ไม่มีวี่แววอเาเลย้วย้ำ
“โอ้ย...”ันเไปามแรเบียอผู้นำนวนมาที่ทำับเินันให้วัไว่บนท้อถนน นร่าอันถู
นและ้อไหลามพวเาไป ว่าะไ้หยุัน็ล้มมาอยู่รรอเล็ๆรอหนึ่ึ่ไม่มีผู้นเลย มันู
เหมือนพวรอร้าอะไรประมานั่น ันยันัวลุึ้น่อนะเินไปอีทา
“ไปไหนรับ นสวย”เสียัึ้นทา้านหลั่อนันะถูระาไป้วยแราน้านหลั
“นายเป็นใร”ันถามเา ลุ่มายร่าให่ำนวนสอสามนเินมาับัวันไว้
“สวยว่ะ ใสุ่โร’บาล้วย สสัยป่วย”มันนหนึ่ผู้ึ้น่อนะเยาันึ้น
“ปล่อยันนะ”ันสะบััวอย่าแร แ่็สู้มันไม่ไ้
“โธ่!!อย่าสั่ัน เพราะ อะไรรู้ไหมนที่สั่ันล่าสุน่ะ นอ.....”มันนที่เยาันำลัะพู่อ แ่็ถู
ััหวะึ้น
“แล้วรู้ไหมว่า นที่ทำร้ายผู้หิน่ะ ล่าสุเป็นยัไ...”เสียแหบพร่าอใรนหนึ่ัึ้น่อนายาวอ
เาะฟาลไปที่ลาหน้าออมันนมันเล้ม ่อนทั้สามนะวิ่หนีไป ันทรุัวลับพื้น ็อับ
เหุาร์ทั้หม...
- W R I T E R -
-อนนี้สสารลูอิสที่สุแล้ว เราไม่ไ้ั้ใะทำร้ายพ่อบูแบร์นะะ แ่เห็นนามีวามสุหัวเราะมาหลายเรื่อแล้วเลยอร้อไห้สัเรื่อเถอะ ใรเมนลูอิสอย่าทำร้ายเราาาา...
-ใล้ะบแล้ว ยัไ็อย่าลืมเม้นนะะ ไม่่อยเม้นันเลยนะ :( ให้ำลัใเราหน่อยยย~ 55555 ล้อเล่นๆ
-แ่ยัไ็อบุที่เ้ามาิามนะะ
ความคิดเห็น