คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ลำดับตอนที่ 14
13
แสอาทิย์า้านนอสาเ้ามาในห้ออผม ไหนะเสียแรรถที่ัลั่นบอเวลาว่าถึเวลา้อ
ื่นไปทำาน ผมยันัวลุาเียนอน่อนะบิร่าายไปมา ่อนะหันไปมอนที่ำลันอนอยู่บน
เีย
ร่าเล็นอนัว แนเล็ๆโอบรวบัวเอไว้ ใบหน้าใสีเียว ริมฝีปาแสั่นระริ ผมยับัวเ้าไป
ูเน ่อนะทาบมือลไปที่แนอเน ผิวหนัเย็นัราวับน้ำแ็อเธอทำให้ผมรีบัมือลับ ไม่ไล
ผ้าห่มผืนหนาอเธออยู่้าๆเีย ผมเอื้อมมือไปหยิบมันมา่อนะลุมร่าที่นอนสั่นอยู่บนเีย้วย
วามหนาวอเรื่อปรับอาาศ
“เน เน”
“เน เน ื่นไ้แล้ว”ผมเย่าัวเธอ แ่เธอ็ไม่ื่น ผมยิ้ม่อนะส่ายหัวไปมา “ลายเป็นนี้เา
ั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย ั้นเี๋ยวันมาละันนะ”ผมหอมแ้มาว่อนะลุไปอาบน้ำแ่ัว
ผมเินออมาาร้านไอศรีมอัวเอที่อยู่สุถนนลารุลอนอน แสแ้าาวอาทิย์สา
ส่อมาทั่วเมือหลวออัฤษ อาาศวันนี้่อน้าอบอ้าวถึแม้ท้อฟ้าสีฟ้าสใสะไม่มีเมสีาวมา
บบั็เถอะ แ่ใระรู้อาาศที่นี่ที่ที่ไหน...
ผมเินเลี้ยวออารอทาลัรไปยัูเปอร์มาร์เ็ายอที่อยู่ไม่ไลาัวร้านอผมเท่าไหร่
เพื่อื้ออไปทำอาหารให้เนิน ผมเินไปเลือผัผลไม้ภายในูเปอร์มาร์เ็อยู่เือบหนึ่ม.และลอ
เวลาผมรู้สึเหมือนผมถูับามอ ผมลอหันไปมอแ่ลับไม่มีวี่แววอใรทั้นั้นที่ะมาสนเ้าอร้าน
ไอศรีมแบบผม ถึหน้าาผมะเ้าั้นนายแบบ็เถอะ เฮอะๆ -__-
“อบุรับ”ผมล่าวับพนัานแสเียร์แล้วส่ยิ้มให้เธอ่อนะเินออมาาูเปอร์
มาร์เ็นั่นแล้วรีบรลับไปที่บ้านทันที ให้าย...อย่าให้รู้นะว่าใรแอบมอผม
ผมเินผ่านรอทาที่ผมเินมา สภาพอมัน็ไม่ใ่ทาที่วระเินเท่าไหร่หรอรับ มัน็ล้ายๆับ
ที่่อสุมอพวอัธพาลเวลาลาืนนั่นแหละ ผนัอิเ่าๆถูพ่นสีเป็นลวลาย่าๆที่ถือว่ามันูีว่า
ฝีมือศิลปะอผมอยู่มา ว ระป๋อเบียร์ าบุหรี่และเศษไม้ำนวนมาถูอไว้้าทา ใล้ๆร่อน้ำ
ทิ้ เฮอะ!ผมว่าโลอเนมันวิเศษ์ที่สุละรับ น้ำใสๆ อาาศบริสุทธิ์ที่สามารถสูเ้าไปไ้อย่าเ็ม
ปอโยไม่้อลัวว่ามันะเือปนาร์บอนมอนนอไ์ แ๊สัลเฟอร์หรือแ๊ส่าๆที่ะเ้าไปทำลายปอ
อผม ผมเินอย่ารวเร็วพยายามให้ออารอนี่เร็วที่สุ
“รีบรินะ ะลับไปหาหลานสาวันหรือไ”เสียทุ่ม่ำแหบพร่าะัเท้าอผมไ้ี ผมหยุ
เินแล้วหมุนัวลับมา
ลุ่มผู้ายประมาสี่ถึห้านยืนอยู่้านหลัผม สอนในนั้นเป็นใรที่ผมำไ้ี ายร่าสูผมำสนิท
แม้วยผมสีอเลาเล็น้อย ใบหน้าเหี่ยวียิ้มให้ผมอย่าเหี้ยมโห นาบ้า้วย ผู้ายที่พยายาม่า
ผมและเน
“ุมาไ้ยั”ผมำมือแน่น้อมอไปยัพวเาที่ยืนอยู่รหน้า
“แยัพาหลานันออมาไ้ แล้วทำไมันะออมาไม่ไ้ อบสิ”าอเนยับเินเ้ามาใล้
ผมมาึ้น ผม่อยๆ้าวาถอยไป้านหลั ไม่ใ่ว่าผมลัวนะ ผมแ่รู้ว่ายัไ็สู้ไม่ไ้ พวเาเยอะว่า
เห็นๆ!
“หลานสาวันอยู่ไหน”ายราเอ่ยับผมเบาๆแ่ผม็ไ้ยินมันอย่าัเน
“...........”
“เนอยู่ับแใ่ไหม ส่หลานันืนมา...”วาสีฟ้าเ้มนเือบะลายไปเป็นสีน้ำเินัวาล
้อมายัผมอย่าโรธเรี้ยว
“ใ่รับ เธอยู่ับผม แ่...ผมให้เธอลับไปไม่ไ้หรอ”ผมยิ้มให้พวเา่อนะยัไหล่ให้
“อย่ามาวนโมโหันเพราะถ้าัน่าแทิ้ ไม่มีใรเอาผิันไ้แน่”าอเนยิ้มเยาะ ิ
ว่าไม่มีใรรู้ละสิว่าัวเออยู่อีโลหนึ่...
“็่าสิรับ มาูันว่าหลานสาวอุะอยู่ยัไถ้านที่เารั โนนที่เารั่า”ผมอ้าแน
ออแล้วเอียอท้าทาย ายแ่ำมือแน่น่อนะี้หน้าผม
“ันมาามเนลับผมเธออยู่ที่นี่ไม่ไ้ เธอะาย แำลัะ่าเน”าอเนะอใส่ผม
ผมมวิ้วเ้ามาหาัน ผมเนี่ยนะะ่าเน ลร้ายเถอะรับ!
“เหอะ...ผมเนี่ยนะะ่าเน ฝันันอยู่หรือเปล่ารับ ื่น ื่น”ผมวาอลับพื้น่อนะปรบมือ
ัๆสอสามทีแล้วหัวเราะออมา
“แล้วแะรู้ แ่ถ้าแอยาะ่วยีวินที่แรั พาเนลับมาให้ัน ลับโลอเน”าอ
เนพูับผม่อนะหันหลัแล้วเินาไป ผมยืนนิ่อยู่รนั่น
“หรือะอยาเป็นแบบพ่อแม่อเน็อีเรื่อนึ”เบทเินเ้ามาบไหล่อผม่อนะหัวเราะ
ร่วมแล้วเินามออไป
.......เธอะาย แำลัะ่าเน.......
....... แ่ถ้าแอยาะ่วยีวินที่แรั.......
.......พาเนลับมาให้ัน.......
.......ลับโลอเน.......
Jane’s Part
....หนาว....
.....ปวหัว....
.....ลื่นไส้......
.... หายใไม่ออ.....
ันพยายามเปิเปลือาอัวเอึ้นมาอย่ายาลำบา อาารปวในหัวราวับมีใรมาบีบมันไว้
ลมหายใไม่สามารถพ่นออมาไ้ ลำอแห้ผา ผิวหนัเย็นเียบนวามหนาวเือบะถึระู ันยัน
ัวลุึ้นมานั่บนเีย
.......ลูอิสหายไปไหน.......
ันวาามอไปรอบๆห้อ นี่ไม่วรเรียว่าห้อนอน้วย้ำ ถ้ามันไม่มีเียนอนันิว่ามันือห้อ
เ็บอหรือห้อร้าๆที่ไม่มีใรใ้แล้วปล่อยให้รไว้ ันลาัวเอลาเียรไปยัห้อน้ำ่อนะล้า
หน้าแปรฟัน้วยอที่เลัเรียมมาให้
หลัาัารัวเอเสร็ ันยืนมอผู้หิร่าเล็ใบหน้าีเียวที่ยืนอยู่ในระับเสื้อยืัวโร่ๆ
สีเทาอลูอิสที่ยาวลมาถึเ่า ย้ำว่า ถึเ่า มันเล็ทำให้ันไม่้อหาาเอลูอิสมาสวม
“ไม่ิะเ็บห้อเลยหรือยัไนะ”ันส่ายหัวไปมา่อนะแบร่าอัวเอไปยัอผ้าที่ถู
ัแล้วอโที่ถูย้ำๆแล้วอไว้ที่มุมห้อแล้วัารพับมันให้เรียบร้อยแล้วเ็นมันใสู่้เสื้อผ้าอลูอิส
่อนะลมือทำวามสะอาส่วนอื่นอห้อ
ันหยิบเศษระาษที่ถูโยนทิ้ไปทั่วห้อใส่ถุใสๆ เอ่อ ันไม่รู้ะเรียมันว่าอะไรเห็นพ่อบอว่ามันเรีย
ว่า พลาสิหรืออะไรนี่แหละ ันยัยะทุอย่าใส่ในนั่นนอนนี้ห้ออลูอิสไม่เหลือเศษยะิ้นโอะไร
ไว้อี
ันึลมือหยิบไม้วา้ามเล็มาวาไปามมุมห้ออเา ฝุ่นมามายที่ฟุ้เ้ามาในมูอันยิ่
ทำให้ันหายใไม่ออยิ่ว่าเ่า ันใ้มือยี้มูอัวเอนลายเป็นสีแ่อนะทำวามสะอา่อ
ริมฝีปาีนเือบะเป็นสีเียวับใบหน้าาวเยหน้าึ้นมอ้านบนเพานที่เ็มไป้วยฝุ่น ายา้าว
ึ้นบนเ้าอี้่อนะยมือที่ถือไม้วาอยู่บนหยาไย่ที่เาะอยู่บนเพานสีาว วาสีฟ้าอมเทาหรี่ลเมื่อ
เศษฝุ่นปลิวมาเ้าาอัวเอ ่อนภาพเพานะลายเป็นสีำเป็นุๆ นเธอ้อเพ่มอเพานีๆ
เพานสีาวลับลายเป็นสีำ่อนร่าบาะร่วาเ้าอี้สูลสู่พื้น้านล่าอย่าแร
Louis Part
ผมเินิเรื่อที่าอเนพูมาลอทา ไม่!ผมไม่ยอมให้เนลับไปโลอเธอแน่ ผมพยายามมา
นานี้แล้วถึะ้อลายเป็นนเห็นแ่ัวผม็ยอมละทีนี้
ผมล้วุแร้านออมาาระเป๋าาเแล้วไเ้าไปในร้านอย่ารวเร็ว ผมวาอที่ื้อมาลที่โ๊ะ
้านหน้าร้านที่ยัไม่เปิ่อนะะโนเรียเน เธอน่าะื่นแล้ว
“เน ื่นหรือยั”ผมะโนเสียั
“...........”
“เน เน เน”ผมะโนอีรอบแ่ลับไม่มีเสียอบรับ ยัไม่ื่นหรือไ ผมรีบเินึ้นมาบนห้อ
นอนอัวเอ่อนะเปิประูเ้าไป
ร่าบานอนสลบอยู่บนพื้น ใล้ๆมีเ้าอี้วาอยู่และไม้วาอี้ามที่อยู่ใล้ๆ ผมรีบถลาเ้าไปหาเน
่อนะ้อนัวเธอึ้นมา บ้าิบ!ัวเนเย็นเียบราวับน้ำแ็เลยรับ ริมฝีปาสีแลายเป็นสีาวี
และแห้ผา ใบหน้าาวลับาวยิ่ว่าเิม ผมรีบเินลมา้านล่า่อนะวาเนลที่เ้าอี้ยาวภายใน
ร้าน
“ไนออล วันนี้นายมาูร้านไ้ไหม ันะพาเนไปหาหมอ”ผมหยิบโทรศัพท์เรื่อหรูึ้นมาโทร
หาหุ้นส่วนที่อนนี้ไม่อยู่ที่ร้าน
(ไ้ๆ นายรีบพาเนไปเถอะ เี๋ยวเป็นอะไรไปอี)ไนออลอบลับผม่อนผมะวาหูโทรศัพท์แล้ว
เินไปหยิบุแรถ
ผมอุ้มเนที่ำลัสลบมาที่รถแวนันหรูราาเหยียบสิบล้านอัวเอ วามริผมไม่ไ้อยาะไ้รถ
ราาแพนานี้หรอรับ แ่เลียม่าหาที่บัับพวผม แน่นอน!เพื่อนเ้าอบริษัทรถยน์ะให้เพื่อน
ัวเอมาับรถ๊อ๊อยไ้ยัไ มันเลยบัับให้เราทั้ห้านเอารถอมันมาใ้ เหอะๆ เป็นไรับเพื่อนผม
ผมับรถรไปยัโรพยาบาลที่ใล้ที่สุที่เท่าะใล้ไ้้วยวามเร็วสูสุเท่าที่รถราาเหยียบสิบล้าน
นี่ะเร็วให้ผมไ้ แ่...สัาไฟรารบนท้อถนนูะไม่อำนวยผมเสียเท่าไหร่ าไฟรารสีแ
ทำให้รถอผม้อออยู่บนท้อถนนนานว่าสิบนาที ผมหันไปมอนที่นอนอยู่้าๆ ริมฝีปาาวสั่น
ระริเพราะอุหภูมิในร่าายและวามเย็นอแอร์ ผมเอื้อมมือไปหรี่แอร์ให้เบาล่อนะหันลับไปมอ
ท้อถนน
ลุ่มวันเม่าารถยน์ำนวนมาที่วิ่ันให้วัไว่ในลอนอน ้นไม้ที่ะายแหล่ไม่ายแหล่้า
ท้อถนน มัน่าาโลอเน ผมถอนหายใออมา่อนะหลับาลแล้วยมือึ้นมาลูบหน้าัวเอ
.......ปี้น.......
เสียแรรถัึ้นึสิผมลับมา ผมลับไปสนใสัาไฟึ้อนนี้มันบอว่าให้ผมับไ้แล้ว ผม
เลยเหยียบมิแล้วรไปที่โรพยาบาลทันที
ผมอุ้มเนรเ้าไปในโรพยาบาล่อนบุรุษพยาบาละเอาเียมารับร่าอเนรไปยัแผน
ุเิน ้าวายาวๆามไป นร่าอเนถูเ็นเ้าไปในห้อรว ผมทรุัวลนั่ที่เ้าอี้หน้าห้ออย่า
หมแร เนะเป็นอะไรไหม...
✖ qual ity
ความคิดเห็น